Blogger Widgets

Wednesday, October 31, 2012

Anino Ng Kahapon 11



Photo by: Justyn Shawn




Una po sa lahat ay gusto ko lamang po kamustahin ang lahat ng sumusubaybay ng Anino Ng Kahapon?  Maraming salamat po sa patuloy na pagsubaybay sa kwentong aking isinulat, nawa po ay nagustuhan ninyo.

Pangalawa nagpapasalamat po ako sa taong mahalaga sa akin dahil sya po ang gumawa ng cover photo ng kwento at nagbigay ng some ideas sa chapter na to.  Maraming salamat Justyn Shawn. My one and only Labs. Less Than Three.

Hindi ko na po patatagalin pa, pero bago ang lahat ay magpapasalamat ako sa lahat ng nagcomment namely: raymond, ramy from qatar, riley delima, and artsteve, zenki of kuwait, kiero143, Lee, Mac, Lexin, robert_mendoza@yahoo.com, rascal, ALDRIN, Acnologia, Marshy, sa asawa na first time na nagcomment at bumasa sa gawa ko Justyn Shawn at syempre sa mga anonymous silent readers.


Sa lahat ng gustong makipagkulitan sa akin you can follow/add me on the following social networks by simply clicking any of the links below:


_____

Disclaimer:

This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.

Comments and any kind of reactions are welcome. 

You have the freedom to express your feelings.

Read at your own risk!

Enjoy reading!

Chatroom



Photo by: Justyn Shawn





“Nakakabored naman ngayon bakit hindi tayo magpagames.  Press 1 para sa gusto ng game para naman mabuhay ang room. Hindi yung ngangahan na lang tayo dito” Ang wika ng founder ng chatroom na si Kenjie.
Maraming chatters ang sumang-ayon sa suhestiyon ni Kenjie.  Isa na Dito si Jojie dahil alam nyang sa wala namang ibang games ang pinapalaro si Kenjie kundi NTT or Name That Tune.  Bihasa si Jojie larangan ng musika.  Halos lahat ng NTT games sya ang nananalo.  At hindi nga sya nagkamali sya pa rin ang nanalo kahit pa paminsan-minsan ay kinukulit si Jojie ng kanyang boyfriend na si Arnold, isang topakin at ang joker ng room at isa rin sa mga main DJ ng chatroom.

“Congratulations to Jojie. Wala na bang ibang mananalo kada maglalaro na lang ng NTT ikaw ang nananalo?  Wala lang load? Kinakarir?” ang pagtatapos ni Kenjie ng laro.  “And now I will pass the mic to one of our Main Chatroom Dj. Ang talak ng talak walang ginawa kundi pumutak walang pagod ang bibig Arnold.  Please do grab the mic in 3,2, and 1.”

Tuesday, October 30, 2012

Waiting


By: Justyn Shawn 
email: jeiel08@gmail.com

Isang banggaan ang nadatnan ni Ronnel noong dumating siya sa tagpuan nila ni Josephine. Kinakabahan siyang nagmamadaling tinungo iyon dahil baka napano na ang kanyang nobya. Nakahinga ng maluwag ang binata nang makita niya itong matyaga pa ring naghihintay sa kanya. 

“Sorry labs. Busy kasi sa trabaho e. Di na din kita natext dahil wala akong load.”saad nito. Hindi umimik ang dalaga. Alam niyang may tampo ito sa kanya dahil pinaghintay na naman ito. Alam nitong ayaw na ayaw ng kanyang nobya na naghihintay ito pero wala siyang magawa dahil naipit siya sa kanyang trabaho. 

Friday, October 26, 2012

Anino Ng Kahapon 10



Photo by: Justyn Shawn


Una po sa lahat ay gusto ko lamang po kamustahin ang lahat ng sumusubaybay ng Anino Ng Kahapon?  Medyo nalate po ang posting ko ngayon naging busy po kasi ulit kaya naman po humihingi po ulit ako sa inyo ng paumanhin at sana po ay naintindihan po ninyo.

Pangalawa nagpapasalamat po ako sa taong mahalaga sa akin dahil sya po ang gumawa ng cover photo ng kwento at nagbigay ng some ideas sa chapter na to.  Maraming salamat Justyn Shawn. My one and only Labs. Less Than Three.

Hindi ko na po patatagalin pa, pero bago ang lahat ay magpapasalamat ako sa lahat ng nagcomment namely: raymond, ramy from qatar, riley delima, and artsteve, zenki of kuwait, kiero143, Lee, Mac, Lexin, robert_mendoza@yahoo.com, rascal, ALDRIN, Acnologia, sa asawa na first time na nagcomment at bumasa sa gawa ko Justyn Shawn at syempre sa mga anonymous silent readers.


Sa lahat ng gustong makipagkulitan sa akin you can follow/add me on the following social networks by simply clicking any of the links below:


_____

Disclaimer:

This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.

Comments and any kind of reactions are welcome. 

You have the freedom to express your feelings.

Read at your own risk!

Enjoy reading!



Piso [7]


Ang Pagbabago
by: Justyn Shawn
email: jeiel08@gmail.com
blog: http://justynstories.blogspot.com/


Tila ang kalasingan ko noon ay nawala sa nakita ko. Ibang iba ito noong ito ay aking iniwan. Pagbukas ko ng pinto ay animoy wala ako sa sariling tirahan. Luminis ito, gumanda, halos lahat ay nakaayos na sa kanilang pwesto. Kung dati ay mukha itong dinaanan ng bagyo lagi, ngayon para akong may pitong katulong. Malinis. Maaliwalas. Maayos. 

Wednesday, October 24, 2012

Anino Ng Kahapon 09



Photo by: Justyn Shawn


Una po sa lahat ay gusto ko lamang po kamustahin ang lahat ng sumusubaybay ng Anino Ng Kahapon?  Hindi po late ang posting ko ngayon.  Actually kahapon ko pa balak ipost tong chapter 9 kaya lang parang maaga naman masyado kaya napagpasyahan ko pong kinabukasan ko na lang ipost. At nawa po ay mapaaga din ang posting ko ng Chapter 10.

Pangalawa nagpapasalamat po ako sa taong mahalaga sa akin dahil sya po ang gumawa ng cover photo ng kwento at nagbigay ng some ideas sa chapter na to.  Maraming salamat Justyn Shawn. My one and only Labs. Less Than Three.

Hindi ko na po patatagalin pa, pero bago ang lahat ay magpapasalamat ako sa lahat ng nagcomment namely: raymond, ramy from qatar, riley delima, and artsteve, zenki of kuwait, kiero143, Lee, Mac, Lexin, robert_mendoza@yahoo.com, rascal, sa asawa na first time na nagcomment at bumasa sa gawa ko Justyn Shawn at syempre sa mga anonymous silent readers.


Sa lahat ng gustong makipagkulitan sa akin you can follow/add me on the following social networks by simply clicking any of the links below:


_____

Disclaimer:

This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.

Comments and any kind of reactions are welcome. 

You have the freedom to express your feelings.

Read at your own risk!

Enjoy reading!

Monday, October 22, 2012

Anino Ng Kahapon 08



 Photo by: Justyn Shawn

Una po sa lahat ay nais ko po humingi ng sorry sa laging late update ng story ko medyo naging busy po, hope you understand.

Pangalawa nagpapasalamat po ako sa taong mahalaga sa akin dahil sya po ang gumawa ng cover photo ng kwento at nagbigay ng some ideas sa chapter na to.  Maraming salamat Justyn Shawn. My one and only Labs. Less Than Three.

Hindi ko na po patatagalin pa, pero bago ang lahat ay magpapasalamat ako sa lahat ng nagcomment namely: raymond, ramy from qatar, riley delima, and artsteve, zenki of kuwait, kiero143, Lee, Mac, Lexin, robert_mendoza@yahoo.com at syempre sa mga anonymous silent readers.


Sa lahat ng gustong makipagkulitan sa akin you can follow/add me on the following social networks by simply clicking any of the links below:


_____

Disclaimer:

This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.

Comments and any kind of reactions are welcome. 

You have the freedom to express your feelings.

Read at your own risk!

Enjoy reading!


Saturday, October 20, 2012

Piso [6]

Maghihintay ako
by: Justyn Shawn
email: jeiel08@gmail.com


Sa paglubog niya sa ilog na iyon matapos niyang ihagis ang piso, kita ko pa ang kasiyahan sa kanyang mga mata. Kita ko pa dito ang kasiyahang nag-uumapaw. Alam ko dahil magkasama ulit kami, nagkausap. Ako rin ay masayang masaya sa mga sandaling iyon hindi lang dahil sa magkasama ulit kami kundi dahil sa mga aral na dulot din niya sa akin noong kami ay magkausap. Ngunit may kurot din itong dulot noong di ko siya masumpungan noong ako ay umahon. Masigla ko pa ring dala-dala ang pisong ipagmamalaki ko sanang natagpuan ko na iyon. Ngunit wala siya. Hindi ko na siya makita kahit ano pa ang gawin kong paghahanap. Nalungkot akong bigla. Natakot. Kinabahan. Tila napakahiwaga ng pangyayaring iyon.

Anino Ng Kahapon 6 and 7



Photo by: Justyn Shawn



Una po sa lahat ay nais ko po humingi ng sorry sa late update ng story ko medyo naging busy po kasi and because of that I decided to post two chapters of the story para makabawi man lang kahit papaano.


Pangalawa nagpapasalamat po ako sa taong mahalaga sa akin dahil sya po ang gumawa ng cover photo ng kwento.  Maraming salamat Justyn Shawn. My one and only Labs. Less Than Three.

Hindi ko na po patatagalin pa, pero bago ang lahat ay magpapasalamat ako sa lahat ng nagcomment namely: raymond, ramy from qatar, riley delima, and artsteve, zenki of kuwait, kiero143, Lee, Mac, Lexin at syempre sa mga anonymous silent readers.


Sa lahat ng gustong makipagkulitan sa akin you can follow/add me on the following social networks by simply clicking any of the links below:


_____

Disclaimer:

This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.

Comments and any kind of reactions are welcome. 

You have the freedom to express your feelings.

Read at your own risk!

Enjoy reading!


Thursday, October 18, 2012

Anino Ng Kahapon 05


Photo by: Justyn Shawn



Una po sa lahat ay nais ko po humingi ng sorry sa late update ng story ko medyo naging busy po kasi.  And kakamustahin ko na rin kayo. Sana po ay nasa mabuti kayong kalagayan.  Parang sulat lang diba? Ahahahaha.  Pero kidding aside, I really hope na OK kayong lahat.

Pangalawa nagpapasalamat po ako sa taong mahalaga sa akin dahil sya po ang gumawa ng cover photo ng kwento.  Maraming salamat Justyn Shawn. My one and only Labs. Less Than Three.

Hindi ko na po patatagalin pa, pero bago ang lahat ay magpapasalamat ako sa lahat ng nagcomment namely: raymond, ramy from qatar, riley delima, and artsteve, zenki of kuwait, kiero143, Lee, Mac at syempre sa mga anonymous silent readers.

_____

Disclaimer:
This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.

Comments and any kind of reactions are welcome. 

You have the freedom to express your feelings.

Read at your own risk!

Enjoy reading!

Tuesday, October 16, 2012

Anino Ng Kahapon 04


Photo by: Justyn Shawn


Una po sa lahat ay nais ko po humingi ng sorry sa late update ng story ko medyo naging busy po kasi.  And kakamustahin ko na rin kayo. Sana po ay nasa mabuti kayong kalagayan.  Parang sulat lang diba? Ahahahaha.  Pero kidding aside, I really hope na OK kayong lahat.

Pangalawa nagpapasalamat po ako sa taong mahalaga sa akin dahil sya po ang gumawa ng cover photo ng kwento.  Maraming salamat Justyn Shawn. My one and only Labs. Less Than Three.

Hindi ko na po patatagalin pa, pero bago ang lahat ay magpapasalamat ako sa lahat ng nagcomment namely: raymond, ramy from qatar, riley delima, and artsteve, zenki of kuwait, kiero143, Lee at syempre sa mga anonymous silent readers.

_____

Disclaimer:

This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.

Comments and any kind of reactions are welcome. 

You have the freedom to express your feelings.

Read at your own risk!

Enjoy reading!

Anino Ng Kahapon 03



Photo by: Justyn Shawn

Una po sa lahat ay nais ko po kayong kamustahing lahat.  Sana po ay nasa mabuti kayong kalagayan.  Parang sulat lang diba? Ahahahaha.  Pero kidding aside, I really hope na OK kayong lahat.

Pangalawa nagpapasalamat po ako sa taong mahalaga sa akin dahil sya po ang gumawa ng cover photo ng kwento.  Maraming salamat Justyn Shawn. My one and only Labs. Less Than Three.

Hindi ko na po patatagalin pa, pero bago ang lahat ay magpapasalamat ako sa lahat ng nagcomment namely: raymond, ramy from qatar, riley delima, and artsteve, zenki of kuwait, at syempre sa mga anonymous silent readers.

_____

Disclaimer: 

This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.

Comments and any kind of reactions are welcome. 

You have the freedom to express your feelings.

Read at your own risk!

Enjoy reading!

Monday, October 15, 2012

Piso [5]



Si Zaldy at ang Kanyang Payo

by: Justyn Shawn
email: jeiel08@gmail.com
blog: http://justynstories.blogspot.com/


Natulala ako kung sino ang nakita ko. Hindi ko akalaing makikita ko siyang muli. Biglang bumuhos ang mga luha ko sa galak. “Salamat…salamat at nagbalik ka.” Hindi ko na pinulot ang piso bagkus ay niyakap ko siya ng pagkahigpit higpit. Dinama ko ang init ng kanyang katawan sa pagkakayakap kong iyon. Pinakiramdaman ko ang tibok ng kanyang puso.

Tumingin akong deretso sa kanyang mga mata. Ganun pa rin tulad ng dati. Andon pa rin ang kislap nito. Andon pa rin ang nakakapanghipnotismo niyang mga titig. Sinampal sampal ko pa ang sarili ko kung totoo nga ba ang nakikita ko. Pumikit pikit pa ako baka dala lang ito ng puyat at nananaghinip lang ako ng gising na andiyan nga siya. Na nayakap ko siya at kaharap. Pero totoo…si Zaldy nga ang nasa harap ko. Buhay na buhay. Napakasigla nitong tingnan. Andon pa rin ang kanyang angking kakisigan na talaga namang nakakahalina. Napaka gwapo pa rin niyang tingnan sa pagdadala ng damit. Nakakabighani.

Nabuhayan ako ng loob. Ang gaan gaan ng pakiramdam ko noong mga panahong iyon. Para akong nasa ibang dimension ng mundo. Napakasaya. Parang akin ang mundo. Umiikot batay sa kung ano mang gustuhin ko. Masarap sa pakiramdam.

Tinitigan ko siya sa kanyang mga mata. Hinawakan ko ang magkabila niyang panga. Sinuri ang bawat parte ng kanyang mukha. Mula dulo ng kanyang buhok hanggang sa kanyang baba. Animoy kinakabisado ang bawat detalye nito. Napakasarap ng pakiramdam habang pinagmamasdan ko siya. “Ikaw nga! Ikaw nga!..hindi nga ako nanaghinip.” Ulit ko pa sa sarili ko habang nasa harapan ko lang si Zaldy. Halos sumabog na ang puso ko sa galak. Miss na miss ko na siya.

ARNOLD



Lumipas ang araw, bwan at taon. Ganun pa rin. Tulad ng dati, tampulan pa rin ako ng tukso, pangungutya at panghuhusga ng mga taong lumilingon lang sa ganda ng pustura.

Habang tumatagal, habang pumipihit ang oras, habang imiikot ang mundo, ramdam kong nanghihina ako. Hindi pisikal kundi emosyonal. Madaming pangyayari sa buhay ko na nakapagpahina ng aking pananalig, ng pag-asa, at ng lakas upang humarap sa hamon ng buhay. Pilit ko itong nilalabanan, ngunit sadya talagang mapaglaro ang kapalaran.

Kolehiyo na ako ngayong pasukan. Si Daryl, kaklase ko na naman sa eskwelahan na pinapasukan. Ang nangyari sa amin ay kay sarap balikan. Mga kaganapan na noon ko lang natikman. Sa aking balintataw, pilit na kinakalimutan. Isang magandang panaghinip na bangungot ang katotohanan.

Binasurang ala-ala, pilit na bumabalik-balik tuwing siya ay nakikita. Sa eskwelahan kung saan minsan pa'y mababangga ko siya. Damdaming umusbong para sa kanya'y pilit na kinakalimutan na. Ang dami kong binigay, sinakripisyo para sa kanya ay pinaubaya. Ngunit hindi pala bukal ang pag-ibig na kanyang pinakita. Kaya naman ngayon, sisi ko ang sarili. Sa mga kaganapan sa akin ay nangyayari.

Magmuni-muni sa isang parke ang laging ginagawa. Pagtangis upang bigat sa damdamin ay mawala. Dito, pakiramdam ko ako’y malaya. Maipalabas ang damdaming inalipin na niya.

Paglipas ng buwan, damdamin para sa kanya’y unti-unti ng lumilisan. Huni ng ibon, sariwang simoy ng hangin, mga halaman sa parke ang aking naging sandalan. Magkrus man kami ng landas, wala na akong pakialam. Taas noo pa ako basta’t walang sinasagasaan.

Sa pagbubukas ng bagong semestre ng aming paaralan, may isang lalaking makulit sa akin daw ay nakukyutan. Hindi ko siya pinapansin sa kanyang mga tinuran. Takot na akong muling umibig baka puso ko na nama’y masaktan.

Simula na ng pasukan. Kaklase ko pala sya, Dyos ko naman! Ang pagiging makulit niya’y nananatili pa rin. Sinusuyo, sinasabayan sa pag-uwi, nangungulit kahit hindi ko siya pansinin.

Minsan pa ako'y nag-iisa, sa parke kung saan lagi ko siyang nakikita. Masuyo siyang tumabi at sa akin ay tumitig sa mata. Maamong mukha sa akin ngayo'y nakabalandra. Bigla siyang ngumiti, aking ikinabilga. Inilabas ang pagkaing kanyang dala. Sa amoy nito'y ako'y nagutom bigla. Ganyan talaga siya, kapag ako ay kasama. Inaalok ng kung anu-anong sa tingin niya'y sa aki'y makapagpapasaya. Ngunit ang kanyang mga ibinibigay ay hindi ko tinatanggap. Dahil baka malaman ko sa huli ito'y isa lamang pagpapanggap. Damdaming nabubuo pilit na isinasawalang bahala. Baka iwan niya akong bigla, iyan ang aking ikinababahala.

Sa kanya ay pilit na lumalayo. Hayaan ko lang sya, iyan kanyang pakisuyo. Titig sa mata, hawak sa 'king kamay, ako'y kanyang nilalambing. "Walang pagpapanggap na mahal kita", sabi niya sa akin. Ako ay biglang tumayo at tumakbo palayo. Dahil "mahal na kita" baka maibulalas ko.

Huling semestre na ng pasukan. Nagkasakit ako nun bago pa man. Taka kong sa bahay siya ay  nasumpungan. Hinanap niya ako dahil wala daw siyang makakulitan. Nasa kwarto ko siya at pinahihigop ako ng mainit na sabaw. Bigalang bumungad si Inay sabay sabing, "mabait naman pala iyong manliligaw". Bigla akong nabilaukan at kinabahan. Baka sinabi ni Inay na gusto ko na din sya, wag naman! Bimulis tibok ng aking puso kasabay niyon labi ko ay napaso. Mga titig niya sa akin ay nakapako. Hanggang paningin ko ay naglaho.

Sobrang pagod, puyat at pag-aalala, sabi ng doktor kaya sakit ko at lumala. Nakita ko na naman siya nung ako ay lumingon sa kaliwa. Ngumiti si Inay at sinabing siya sa akin ay ang nag-alaga. Mga hula sa aking mga mata ay biglang tumulo. Dahil sa pinakita niya ang pag-ibig niya at totoo. Nakita niya iyon noong magising siya. Lumapit sa akin at hinalikan mga luha sa mata. "Huwag ka ng iiyak dahil nasasaktan din ako aking mahal". Pagkasabi niya sa akin ay sa bisig niya ako pinasandal. Sa kanyang ginawa dama ko ang kanyang pagmamahal. "Mahal kita" ang sabi kong hinihintay niyang kay tagal.

Nagtapos kami ng kolehiyo ngunit ang pag-ibig niya ay hindi pa rin nagbabago. Ganon pa rin siya mula noong una. Makulit, pasaway, bibo. Nakakatuwa dahil ayaw ko sa kanya noong una ngunit heto ako't masayang minamahal sya. Hawak kamay kaming sumusuong sa laban ng buhay. Pinapadama sa isa't-isa ang pag ibig na walang humpay.

Sa parke kung saan may malungkot na nakaraan, ngayon masasayang bagay na doo'y kanyang pinalitan. Ang atmospera doo'y puno na ng pagmamahalan. Isang bagay doon din sa akin kanya akong tunuruan. "Buksan ang puso sa pangalawa. Kung sawi sa una, subukan ulit at umasa. Dahil hindi mo makikita ang sa iyo'y nakatadhana kung puso mo ay ikukubli mo na."

Siya ang nagpabago ng pananaw ko sa pag-ibig. Ang ngayong parte ng aking buhay. Ang taong tinuruan akong bumangon at umasang muli. Ang dahilan ng matatamis kong mga ngiti. Ang aking inspirasyon. Si ARNOLD.



wakas.


LABS 525452


Photo by: Justyn Shawn


Para sa ibang tao normal lang kapag dumarating ang ika-16 na araw ng bawat buwan.  Pero para sa akin iba ang araw na ito.  Espesyal ang araw na ito.  Hindi dahil katatapos lang makakuha ng sweldo but simply because this is the day when I finally got into a relationship with my Labs.  Nag-umpisa sa simpleng kulitan.  Paminsan-minsan di ako pinapansin.  Pero hindi ko alam on that particular day iba ang dating ng kulitan namin. 

Sunday, October 14, 2012

Anino Ng Kahapon 02


Photo by: Justyn Shawn

Una po sa lahat humihingi ako ng paumanhin sa late posting ko sa kadahilanan pong nagkasakit ako kaya medyo natagalan.  Humihingi po ako sa inyo ng dispensa.


Pangalawa nagpapasalamat po ako sa taong mahalaga sa akin dahil sya po ang gumawa ng cover photo ng kwento.  Maraming salamat Justyn Shawn. My one and only Labs. Less Than Three.

Hindi ko na po patatagalin pero bago ang lahat ay magpapasalamat ako sa lahat ng nagcomment namely: raymond, ramy from qatar, riley delima, and artsteve, at syempre sa mga anonymous silent readers.

_____

Disclaimer: 

This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.

Comments and any kind of reactions are welcome. 

You have the freedom to express your feelings.

Read at your own risk!

Enjoy reading!


Anino Ng Kahapon 01


Photo by: Justyn Shawn

Una po sa lahat ay nagpapasalamat po ako sa lahat ng nagbasa, sumubaybay at mga nagcomment sa kwentong Nilimot Na Pag-ibig at katulad ng naipangako ko ay ito na po book two ng buhay ni Ron.  Sana po ay subaybayan ninyo at sana po kung gaano po ninyo tinangkilik ang unang aklat ay ganon din po ang maging reaksyon ninyo dito sa Anino Ng Kahapon.

Pangalawa nagpapasalamat po ako sa taong mahalaga sa akin dahil sya po ang gumawa ng cover photo ng kwento.  Maraming salamat Justyn Shawn. My one and only Labs. Less Than Three.

Hindi ko na po patatagalin pero bago ang lahat ay magpapasalamat ako sa lahat ng nagcomment sa NILIMOT NA PAG-IBIG sina demure, Lexin, iamronald, brayan, Louie Arcelon, riley delima, raymond, ericka, knight-in-a-shining-armor, online via ginno, hajji alivio, robert_mendoza94@yahoo.com, MARK13, Arl Iver, Curious19, ryval winston, queckenstedt, kiero143, at syempre sa mga anonymous silent readers. At salamat din sa nagmessage sa akin sa FB si Raymond Rosales.

_____

Disclaimer:

This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.

Comments and any kind of reactions are welcome.

You have the freedom to express your feelings.

Read at your own risk!

Enjoy reading!

Friday, October 12, 2012

Sweet Goodbye


Photo by: Justyn Shawn





I know that this is only a game but i have learned to love you already, you are so sweet and i love the way you flash those sweet smile...  You know what?  Every time you smile, it relieves my pain away so i really thank you for accompanying me during my down times.”  These are the last words that I’ve heard from Ton before we parted ways, words that will always resound silently in my ear.

My name is Marsh, call center agent, an all-out gay, an average looking person, kalog pero serious sa buhay.  Isang simpleng tao na may malaking pangarap ngunit simpleng kaligayahan at ito ay kilalanin ang buo kong pagkatao, ang mahalin, igalang, at tanggapin kung sino ako. 

It was a simple day on a month of August.  My boyfriend and I were cool off.  Nasa CDO sya that time when I met Ton at the cafeteria eating alone. Since it was break time most of the tables are occupied so I just decided to ask him if I can share the table with him, because that is the only table with an empty chair, and he just smiled at me.  So, I took that smile as a yes.  Matagal ko ng crush si Ton.  Simula palang nung magjoin ako sa company na pinapasukan namin he already captured my attention.  Hindi ko alam kung ano ba ang meron sya basta ang alam ko cute sya.  Hindi naman ito ang unang pagkikita namin dahil nasa iisang department lang kami at katulad ng ng sabi ko he already caught my attention.  That time, I’ve heard that he just came from a break up so napaka awkward ng situation that time.  Ako, cool off kami ng boyfriend ko at sya naman kagagaling lang sa hiwalayan.

He broke the awkward silent moment between us when he hit me with a question.  Tanong na sa tingin ko ay parang nangyayari sa buhay ko ngayon because of the cool off issue between me and my boyfriend.  My boyfriend asked for cool off because he wants to find himself so I just let him do whatever needs to be done.

What will you do if iniwan ka ng bf mo?” tanong nya sa akin sa isang napakalamig na tono.

I was shocked and I don’t know how to answer his question.  It took me few seconds before I replied.

I’ll just accept it coz if we're not meant for each other.  Then, di talaga magwowork yung relationship.” Simple kong tugon sa kanya.

He just sighed and walked out.  I don’t know where he went.  Maybe he go to the production floor on his station.

I thought that was the last time na makakausap ko sya.  But, after four days before my rest day when we were having our break he suddenly asked me.

“Do you have a boyfriend?”

I really don’t know how to react that time.  Because of the situation I’m having that time.  Cool off kami ng boyfriend ko but we don’t consider ourselves na kami pa or hiwalay na.  I and my boyfriend just left our relationship hanging on a cloud.   My heart wants to say NO but my mind says I have to hang on to our relationship kasi cool off palang kami.  I was caught off guard that time.  Hindi ko alam kung paano ko sya sasagutin.  But, I came up with a decision to tell him that I do have a boyfriend.

After hearing my answer napa OUCH sya pero alam kong biro lang naman iyon.  Nasa personality na kasi ni Ton ang pagiging mapagbiro.  Kaya lang medyo napalakas yata ang pagkakasabi nya kaya naman most of our officemates stared on us.  Nahiya ako that time dahil sa mga impit na tawa ng mga kasamahan namin after hearing what Ton said.

On that same day after our duty, I am waiting for a cab para makauwi na.  I was about to hail a cab when I saw Ton.  Nakahinto na yung cab pero sinabihan ni Ton na hindi ako sasakay.  Napailing na lang ang driver at umalis.  Siguro inisip ng taxi driver na may sapak ako, papara-para ako tapos hindi naman pala ako sasakay.

“Bakit mo sinabi na hindi ako sasakay eh pauwi na ako.” Ang takang tanong ko dito.

“Kasi pupunta tayo ng IT Park at magjejeep lang tayo.” Ang masigla naman nitong sagot.

Sa totoo lang I hate riding in a jeepney. 

When we reached IT Park, guess san nya ako dinala?  Of course sa Jollibee.  To be honest kilig ako that time kasi of all the places sa favourite fast food chain nya pa ako dinala tapos crush ko pa ang kasama ko ngayon.  The only thing I hate talaga ih yung pinasakay nya ako sa jeep.  But to sum it up kilig moment pa rin to para sa akin.  What I like about him is hindi nya ako pinagbuhat ng tray kahit pa dalawang tray inabot ng order namin binuhat nya yung isa at dinala sa table namin then binalikan yung isa.  Diba ang sweet?  Feeling ko I’m a full pledged woman that time.

While eating, bigla syang nagtanong. “Are you happy with your boyfriend?”

I really can’t answer his question.  I don’t want to let go of my current relationship even though cool off kami.  Kahit na hindi na ako happy sa boyfriend ko.  But, still hindi ako sumagot instead I just gave him a plain look.

I almost choke when he ask another question.  “Are you giving money to your boyfriend?” diba sino ba namang gay ang hindi mabubulunan sa tanong na yan?  Connotation na kasi na pag may boyfriend ang isang gay eh dakilang financial assistance lang ang meron in between the relationship walang true love.

And of course hindi na nman ako makakuha ng tamang sagot na maibibigay sa kanya.  Sa totoo lang I admit umuutang ang boyfriend ko minsan.  May mga nababayaran minsan naman nakakalimutan pero syempre as partner hindi ko na sinisingil nahihiya rin kasi ako.  At dahil hindi nga ako makasagot, I just kept on silence at binigyan ko na lang sya ng pilit na ngiti.

Akala ko wala ng sasabihin si Ton when suddenly bigla na lang syang nag propose. “Can we be in a relationship kahit sa office lang tapos paglabas ng office ay friends lang tayo?”

I can’t utter even a single word when I heard his offer.  I was in a state of shock ng bigla nya akong kurutin na syang nagpabalik sa akin sa katinuan.  Sino ba namang all-out gay ang hindi magugulantang ang mundo kung isang cute straight guy ang mag-alok ng ganong kundisyon kahit na pa sabihin nating conditional relationship pa ito?  I want to say YES pero hindi ko maibulalas dala ng pagka shock kaya naman ginawa ko na lang ang favorite hobby ko ang manahimik kapag hindi makakuha ng tamang salita na sasabihin ko.

After that proposal I remain silent the whole period na kumakain kami.  Kahit na may tinatanong sya hindi ako sumasagot.  He asked me kung galit daw ba ako kasi daw baka na offend ako sa offer nya.  But, still I kept my silence.  So sabi nya let’s just forget about it.  Tumahimik na lang din sya.

Nanatili kaming walang kibuan hanggang sa ihatid nya ako sa sakayan ng cab.  Umalis din akong walang paalam.  While on the cab, I am still thinking of his proposal.  Pwede ko naman kasing tanggapin yun but I don’t know what happened to me that time.  Tila nalunok ko ang dila ko that time at nawala sa kin ang pagiging madaldal. May panghihinayang pero nangyari na eh.  Wala ng bawian.

That night I really can’t find my sleep buti na lang at rest day ko kinabukasan.  Hindi ko alam kung saan nailagay. Baka naitapon ko ng hindi sinasadya. LOL.  But kidding aside I am still thinking of the offer.  Hindi naman ako makakapag cheat kasi cool off kami and besides I need to be happy and inspired rin naman.

I was holding onto my cellphone and thinking to call my boyfriend just to say hi when I received a message coming from Ton offering again his proposal at this time may additional pa.  He added that, hindi daw sya katulad ng boyfriend ko na pineperahan lang ako. OUCH!  Which is, partly true naman yata.

Marami pang mga messages syang pinadala pero what rings to my ears is yung proposal na maging kami.  So what I did is I replied a back out of the topic.  “So why are you still awake?  Diba maaga pa ang pasok mo bukas?” and he replied wala daw akong pakialam kasi hindi naman daw kami.  Oo nga naman bakit ba ako susundin nito eh hindi nga naman kami.  And that message made me smile.  So what I did I send him another message “Kung sasagutin ba kita matutulog ka na?” mabilis pa sa alas kwatro ang reply nyang OO at I will never regret pag sinagot ko daw sya.  Ano pa nga ba ang gagawin ko?  Edi sinagot ko na sya.  To make the long story short naging kami that night.  And that same night he said I LOVE YOU to me.  Pero hesitant akong magreply kasi hindi ko rin naman ugaling mag say ng I love you too or kung ano pang dapat isagot.  Bihira lang.  Bihira pa sa patak ng ulan. Nakokornihan kasi ako.

It was almost lunch the following day when I checked on my phone.  I have seven missed calls and some messages.  Since it is just an ordinary phone that the company provided us it says no space for new messages.  I checked the missed calls it’s from my boyfriend and from Ton so as the messages.  So what I did is I opened the messages.  I read my boyfriend’s messages first.  Merong message na nangungumusta, natatanong kung galit daw ba ako, but what I hate on his messages is yung tawagin ako sa tunay kong pangalan.  I really hate it when people are calling on my real name.  Pero alam ko galit na sya pag ganon.  But because he pissed me off I did not replied instead I went on to Ton’s messages.  It was full of sweetness.  “Good Morning Hon, I know you’re still sleeping because you consumed the whole night thinking of me and it drained your energy.  When you wake up, don’t forget to eat and see you after my duty.” May kaangasan pero it made me smile na may halong kilig.  After reading all the messages I deleted it and since low tech nga si phone may biglang pumasok ulit na message.  It was of course from my boyfriend galit na galit na sa pag ignore ko sa mga messages nya so para naman masabi nya na nabasa ko I replied.  “How’s CDO?” and he immediately send a message asking me kung yun lang ba ang sasabihin ko.  Syempre naman yun lang ang sasabihin ko meron pa bang iba? Matapos nyang badtripin ako sa pagtawag nya sa real name ko? And then he texted again.  “WTF!  Do you want me to go back there?” at para naman akong si flash nagreply. “NO, just stay there!” pagbumalik sya pano na si Ton? Ang naisip ko agad.  At para naman akong kontrabida sa pelikula o teleserye sa mga malditang ngiting gumuhit sa aking mga labi ng mga oras na iyon.

It is six in the evening then.  Oras ng date namin ni Ton.  So I went onto the meeting place katulad ng napagkasunduan namin.  When I reached there I saw him waiting for me.  Sinalubong na nya ako then pumasok na sa restaurant.  While waiting for our order he sat beside me and lean his head on my shoulder, feeling ko tuloy oms ako that time.  Then he said. “Ang sakit talagang iwanan noh?”  My gosh! he hasn’t moved on with his girlfriend yet.  But I don’t have the right to be hurt cause all of this is just a game.  Pero hindi pa rin maalis sa akin na masakatan.  I looked at him and I saw a teary eyed guy then I looked at the people around us some are staring at us.  Feeling ko tuloy ang iniisip nila ako yung sanhi ng pagkalungkot ni Ton.  He said lots of things about his girlfriend pero hindi ko na maintindihan.  I was preoccupied by him.  And finally dumating din ang order namin so he went on the other side of the table and sat.  But before we started eating he sweetly utter.  “Thanks for listening, I LOVE YOU HON.”  And I just replied him with a smile.  But, while eating bigla akong napaisip.  Ano daw yung sabi nya I LOVE YOU akala ko ba sa work lang yun? Wala naman kami sa work ha bakit sya nagsabi ng ganon.  I haven’t noticed na may nakatingin pala sa amin ng mga sandaling yon. OMG it was my boyfriend’s friend.  Pero sa isip ko I don’t have to worry kasi cool off naman kami.  I can sense na Ton wants to say something but since tahimik ako di na lang din nya sinabi.  After a few minutes I told him that I will call my mother so I excuse myself.    When I was outside my boyfriend’s friend followed me.

“Hey Marsh long time no see.”  Dahil di ko maalala ang name nya I just gave him a smile and say hi.  Then he asked me.  “Who is your date? At bakit ka nakikipag date diba may boyfriend ka pa?” ang malachismosong tanong.  I just told him that Ton is my cousin para di na magtanong pa ng kung ano ano.  After nun umalis na sya.

After that date he accompanied me to the cab station but to my surprise he kissed me on my lips.  Smack lang.  gusto ko sana torrid kaya lang naalala ko nasa labas pala kami.  He really is sweet.

Marami pang times na nagdate kami ni Ton at yung usapan namin na sa work lang mukhang hindi na matutupad kasi parang hanggang sa labas dala na namin.

I was on my bed holding on to my cellphone but I didn't noticed that my boyfriend messaged me until I checked it.  The text stated that he is going back in a week so I replied why so soon?  Kasi naman parang ang bilis naman nyang nahanap ang sarili nya.  At yung conversation namin puro lang tanong na sasagutin ulit ng isa pang tanong. The last message nya tatawag daw sya.  So immediately I turned off my phone. Di ko alam bakit ayaw ko syang kausapin that time.

It was our 18th day together.  So we decided to go out and watch a movie.  We watched 50 First Dates.  Sabay kaming tumatawa sa mga nakakatawang part at sabay ding naiyak sa mga nakakaiyak na scene.

While we were crying on the movie he then talked.  “Ang close na natin.”  Then I smiled. Dahil sa totoo lang talagang lumalimna ang samahan namin within that short span of time.  Because hindi mahirap mahalin si Ton dahil he was born charming without his knowing.  He was very sweet which made me confused because i don't know what's with him.  kahit medyo madilim aninag ko pa rin ang kanyang maamong mukha.  Then he looked back at me seems he want to tell me something.  He began to speak and the following word made me really cry and tear my heart into pieces. “My girlfriend wants us to be together again.” My emotion overflowed.  I cannot control my rushing tears falling down on my cheeks.  I felt like my colorful world turned into black and white and it stopped that very moment. I cried and cried.  Even if he is still talking I can't barely understand him until I found myself on his arms.  His comforting arms that hugged me and made me feel safe even if we are in the midst of leaving each other then I hear him saying: I know that this is only a game but i have learned to love you already, you are so sweet and i love the way you smile.  You know what?  Every time you smile, it relieves my pain away so i really thank you for accompanying me during my down times.” 

Alam kong wala akong karapatan pero hindi ko mapigilan ang masaktan ng mga sandaling iyon.  Alam kong laro lang ang pinasok ko pero naging totoo ang lahat para sa akin. Having Ton in my life brings different meaning.  I’ve been happy whenever we were together but I have to let go of him.  I have to give up on my feelings for him kasi ito ang tama.  But still happy ako sa paghihiwalay namin kasi he’s been honest enough to tell me na magbabalikan sila ng girlfriend nya.

I have had the best 18 days of my life with Ton.  I will never ever forget the day that we bid our SWEET GOODBYE…






W A K A S





Anino Ng Kahapon Teaser





photo by: Justyn Shawn




Ito ang kantang sadyang makakapaglarawan ng pinagdaraanan ni Ron.

Naging miserable si Ron matapos ang hindi inaasahang paghihiwalay nila ni Lee.  Tila hindi alam kung saan pa huhugot ng lakas bukod sa kanyang pamilya at mga kaibigan.  Hindi alam ni Ron ang naging pagkukulang niya upang makalimot si Lee.  May mga panahong sumasagi sa isip nya na pilit nyang nagpakatatag upang isalba ang pagmamahal nya kay Lee. Ngunit bakit nagawa syang iwan nito.

_____

Ronald Santos...

"Hindi ko alam kung hanggang kaylan ako magiging ganito... Hindi ko alam kung kakayanin ko 'to... Bakit mo ko niloko..? Minahal kita at pinagkatiwalaan pero anong ginanti mo?! UNFAIR KA!!!"


Lyndon Garces...

"Mahal patawarin mo ako kung naging marupok ako... Sana maging magkaibigan pa rin tayo..."

Christian...

"Lagi mong tatandaan na nandito lang ako if you need a shoulder to lean on."

_____

Paano nga ba haharapin ni Ron ang buhay na nakasanayan nyang lagi syang may katuwang? 

Paano nga ba tatanggapin ni Ron ang katotohanang wala na sila ni Lee?

Saan nga ba sya magsisimula?

Magkakaroon pa ba ng puwang sa puso ni Ron upang magmahal muli?

May pag-asa nga kayang mabigyang pansin nito ang pag-ibig ni Christian para sa kanya?

Paano nga ba bubuuin ni Ron ang pirapiraso nitong pagkatao matapos syang iwan ng taong una niyang minahal nya ng lubusan? 

Paano?.....



Abangan...

Thursday, October 11, 2012

Nilimot Na Pag-ibig 13 (Finale)


Photo by: Justyn Shawn



Bago po ang lahat ay nais ko po kayong kamustahin.

Ito na po ang update ng kwentong NILIMOT NA PAG-IBIG. But sad to say ito na rin po ang last chapter. At sa puntong ito marami po akong dapat ipagpasalamat.

Una po dito ay pagpapasalamat ko sa mga kaibigan ko na nagpush sa akin na sumulat dahil sa totoo po frustrated writer ako pero dahil sa mga friends ko na nagbigay ng insipirasyon at encouragement ay sinubukan ko muling magsulat since gusto ko rin nman.

Next, I would like to thank truthsofme  for making the previous cover photo of my story. And of course I would like to thank my Labs, Justyn Shawn, for making the new cover photo.  I never asked him to do it but he just did what he think is best.  Less Than Three <3.

Lastly, I would like to thank all the visitors of this blog page who read my story.  And to those who give their comments.  Thank you very much.  Dahil sa inyo kaya lalo akong ginanahang magsulat.  Never did i imagined na may magbabasa ng sinulat ko.  And by giving your comments lalo akong na boost na pagpatuloy ang pagsusulat.

Meron ngang kasabihan "Everything will come to an end."  At ito na yun.  Malungkot mang isipin pero ito na ang katapusan ng una kong kwento.  But don't worry hindi po ako hihinto ng pagsusulat at pagbibigay ng inspirasyon at simpleng aral sa bawat mambabasa.  Nag-uumpisa palang po ako.  Marami pa po kayong aabangan mula sa akin.

Once again I want to Thank You guys from the bottom of my heart...

Disclaimer: 

This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.

Comments and any kind of reactions are welcome.  

You have the freedom to express your feelings.

Read at your own risk!

Enjoy reading!



Nilimot Na Pag-ibig 12





Photo by: Justyn Shawn

Kamusta naman po kayong lahat? 

Maraming salamat nga po pala sa mga patuloy na nagbabasa ng aking kwento na Nilimot Na Pag-ibig.

Marahil ay nagtaka kayo kasi bago na ang cover photo ng story ko ito po ay gawa ng taong nagmamahal sa akin at minamahal ko. Hindi ko po hiningi sa kanya ngunit ginawa nya. Nagulat na lang ako ng isend nya ang file sa akin. Kinilig naman ako... ^__^v

Now naman gusto kong magpasalamat sa mga nag comment sa past chapter. Dahil po sa inyo ay lalo akong ginaganahang magsulat. 

At hindi ko na patatagalin pa. Ito na po ang Chapter 12.

_____


Una po sa lahat ay nagpapasalamat ako sa mga kaibigan ko na nagpush sa akin na sumulat dahil sa totoo po frustrated writer ako pero dahil sa mga friends ko na nagbigay ng insipirasyon at encouragement ay sinubukan ko muling magsulat since gusto ko rin nman.

Next, I would like to thank truthsofme  for making the previous cover photo of my story.

Lastly, I would like to thank in advance all the visitors of this blog page who will read my story.

Thank you.

Disclaimer: 

This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.

Comments and any kind of reactions are welcome.  

You have the freedom to express your feelings.

Read at your own risk!

Enjoy reading!

oooOooo

Nilimot Na Pag-ibig 11





Photo by: Justyn Shawn

Kamusta naman po kayong lahat? 

Maraming salamat nga po pala sa mga patuloy na nagbabasa ng aking kwento na Nilimot Na Pag-ibig.

Marahil ay nagtaka kayo kasi bago na ang cover photo ng story ko ito po ay gawa ng taong nagmamahal sa akin at minamahal ko. Hindi ko po hiningi sa kanya ngunit ginawa nya. Nagulat na lang ako ng isend nya ang file sa akin. Kinilig naman ako... ^__^v

Now naman gusto kong magpasalamat sa mga nag comment sa past chapter. Dahil po sa inyo ay lalo akong ginaganahang magsulat. 

At hindi ko na patatagalin pa. Ito na po ang Chapter 11.

_____

Una po sa lahat ay nagpapasalamat ako sa mga kaibigan ko na nagpush sa akin na sumulat dahil sa totoo po frustrated writer ako pero dahil sa mga friends ko na nagbigay ng insipirasyon at encouragement ay sinubukan ko muling magsulat since gusto ko rin nman.

Next, I would like to thank Justyn Shawn  for making the cover photo of my story i love you... I am still thankful sa gumawa ng una kong Cover Photo. Thank you truthsofme...

Lastly, I would like to thank in advance all the visitors of this blog page who will read my story.

Thank you.

Disclaimer: 

This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.

Comments and any kind of reactions are welcome.  

You have the freedom to express your feelings.

Read at your own risk!

Enjoy reading!

 _oooOooo_

Tuesday, October 9, 2012

Nilimot Na Pag-ibig 10




photo by: truthsofme


Kamusta naman po ang lahat? At sa mga masugid na mambabasa ng blog page na ito.

Gusto ko lang pong pasalamatan ang mga taong sumusubaybay ng aking kwento kayo po ang inspirasyon ko upang ipagpatuloy ko ang aking pagsulat, syempre bukod sa LABS ko na syang nagbibigay ng kahulugan at kulay sa mundo ko. Ayiehhhh... kinilig naman ako... 

Gusto ko ring pasalamatan sila Lexin, si Knight-in-a-shining-armor, si lou, ericka, si brayan, si ronald, ang anak kong si demure at higit sa lahat yung mga anonymous silent readers. Na sumusubaybay sa kwentong ito. MARAMING SALAMAT!

Hindi ko na po papatagalin pa... ito na po ang Chapter 10 ng Nilimot Na Pag-ibig...


_____

Una po sa lahat ay nagpapasalamat ako sa mga kaibigan ko na nagpush sa akin na sumulat dahil sa totoo po frustrated writer ako pero dahil sa mga friends ko na nagbigay ng insipirasyon at encouragement ay sinubukan ko muling magsulat since gusto ko rin nman.

Next, I would like to thank truthsofme  for making the cover photo of my story.

Lastly, I would like to thank in advance all the visitors of this blog page who will read my story.

Thank you.

Disclaimer: 

This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.

Comments and any kind of reactions are welcome.  

You have the freedom to express your feelings.

Enjoy reading!


_____ oooOooo _____


Nilimot Na Pag-ibig 09




photo by: truthsofme


Kamusta naman po ang lahat? Since nabasa ko sa facebook page ng MNB na may nanghihingi ng update para nman daw may magawa dahil long weekend naisipan kong ipost na po ang Chapter 9.

Sa lahat po ng mambabasa ito na po ang update nawa ay makabawas itong update na ito sa inyong pagkabagot. lol.

Thank you nga pala sa mga nagbabasa at patuloy na sumusubaybay ng kwentong Nilimot Na Pag-ibig. 


_____

Una po sa lahat ay nagpapasalamat ako sa mga kaibigan ko na nagpush sa akin na sumulat dahil sa totoo po frustrated writer ako pero dahil sa mga friends ko na nagbigay ng insipirasyon at encouragement ay sinubukan ko muling magsulat since gusto ko rin nman.

Next, I would like to thank truthsofme  for making the cover photo of my story.

Lastly, I would like to thank in advance all the visitors of this blog page who will read my story.

Thank you.

Disclaimer: 

This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.

Comments and any kind of reactions are welcome.  

You have the freedom to express your feelings.

Read at your own risk!

Enjoy reading!

_____ oooOooo _____

Nilimot Na Pag-ibig 08


photo by: truthsofme



Kamusta nman po ang lahat ng mga mambabasa ng blog page na ito? Sana po ay ok naman po kayo.

Ito na po ang chapter 8. Sana po ay magustuhan ninyo. 

Pahabol lang, I would like to take this opportunity to thank all the readers na nagkocomment sa kwento maraming salamat dahil sa inyo ginaganahan akong lalong magsulat. 


_____

Una po sa lahat ay nagpapasalamat ako sa mga kaibigan ko na nagpush sa akin na sumulat dahil sa totoo po frustrated writer ako pero dahil sa mga friends ko na nagbigay ng insipirasyon at encouragement ay sinubukan ko muling magsulat since gusto ko rin nman.

Next, I would like to thank truthsofme for making the cover photo of my story.

Lastly, I would like to thank in advance all the visitors of this blog page who will read my story.

Thanks.

Disclaimer:

This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.

Comments and any kind of reactions are welcome.

You have the freedom to express your feelings.
READ AT YOUR OWN RISK!

Enjoy reading!

___oooOooo___