tag:blogger.com,1999:blog-21699092823554319942024-02-19T06:06:39.906-08:00Justyn's SanctuaryA safe haven of expressing feelingsAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/15383525449753718218noreply@blogger.comBlogger156125tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-71038047031197614462015-05-24T07:14:00.000-07:002015-05-24T07:14:08.605-07:00Anino Ng Kahapon 22<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s1600/ank.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s320/ank.jpg" width="236" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i>Photo by: <a href="https://www.facebook.com/justyn.shawn" target="_blank">Justyn Shawn</a></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US">Alam kong sobrang tagal na nung huli kong naipost ang sinundang chapter ng Anino Ng Kahapon. Humihingi po ako ng paumanhin at pang-unawa. Masyado po akong naging busy sa work. Nayon lang ulit ako nagkaroon ng pagkakataong makapagsulat. Gayunpaman, gusto ko pong kamustahin ang lahat ng sumusubaybay. Maraming salamat po sa patuloy na pagtangkilik sa mga kwentong aking isinulat, nawa po ay nagustuhan ninyo. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Hindi ko na po patatagalin pa, pero bago ang lahat ay magpapasalamat ako sa lahat ng nagcomment namely: raymond, ramy from qatar, riley delima, artsteve, zenki of kuwait, kiero143, Lee, Mac, Lexin, robert_mendoza@yahoo.com, rascal, ALDRIN, Acnologia, Marshy, Pink 5ive, Roan, diumar, akosichristian, caranchou, Pop Star ng Korea, RGEE, rascal, Khate Williams Serjado, Jhonny Quest, sa asawa na first time na nagcomment at bumasa sa gawa ko <b><i>Justyn Shawn</i></b> at syempre sa mga anonymous silent readers.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div class="MsoNoSpacing">
<div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><span style="color: red;"><b><i>Sa lahat ng gustong makipagkulitan sa akin you can follow/add me on the following social networks by simply clicking any of the links below:</i></b></span></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><span style="color: red;"><b><i><br /></i></b></span></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><b></b><br /></span></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><b><i>Facebook: </i></b><a href="https://www.facebook.com/arn.5HK">https://www.facebook.com/arn.5HK</a></b></span></div>
</div>
<span lang="EN-US"><b></b></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Facebook Group: </i></b><a href="https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/479218688778057/?notif_t=group_activity">https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/</a></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Twitter: </i></b><a href="https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR">https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR</a></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Blog: </i></b><a href="http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/">http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/</a></span></div>
</div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US">_____</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><b><i><span style="color: red;">Disclaimer:</span></i></b></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i><i><br /></i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i>This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.</i></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i><i>Comments and any kind of reactions are welcome. </i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i><i><br /></i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i>You have the freedom to express your feelings.</i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><b><i><span style="color: red;">Read at your own risk!</span></i></b></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i>Enjoy reading!</i></span><br />
<span lang="EN-US"><i></i></span><br />
<a name='more'></a></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Nakakaawa ang kalagayan ni Enzo. Anong tulong ba ang maibibigay ko sa kanya? Paano ko ba mapapagaan ang sakit ng kalooban na kanyang nararamdaman? Paano?<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">"Shhhhhh... Tahan na. Ang importante gumagawa ka ng paraan para makalimutan mo s'ya, ang problema lang sa maling paraan mo ginagawa. I've been there, alam ko kung gaano kasakit ang pinagdaraanan mo ngayon at kung gaanong kapait ang nararanasan mo. Magkaibang level nga lang. But what I know is kakayanin mo 'yan." Mga salitang tanging naisatinig ko sa kanya habang patuloy ang paghimas sa kanyang buhok upang ito ay aluin.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">"Sana nga ganon lang kadali makalimot at ganon lang kadali ang mag move-on; kaya lang hindi, eh. The more na pinipilit ko, the more na nasasaktan ako. Ang hirap kalimutan ng isang bagay na naging parte ng buhay mo..." Habang patuloy na umiiyak si Enzo sa aking balikat at patuloy pa rin ang pag-aalo ko sa kanya. "Ang hirap ng bawat pikit ng mata mo yung mukha n'ya ang makikita mo, sa bawat pagtugtog ng paborito n'yang kanta papasok lahat sa alaala mo ang masasayang araw n'yong dalawa at kapag naalala mo yung masasayang sandaling 'yun wala kang ibang mararamdaman kung hindi sakit at pait. Wala ni isang masayang sandal ang pumapasok sa isip ko." at dito lalong bumuhos ang mga luha sa mata ni Enzo ng walang patid na tila patak ng ulan o ng tubig na umaagos galing sa bukal.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">"Enzo, alam mo, walang bagay na madali. Kahit simpleng pagdilat ng mata, lalo na kung may sore eyes ka..." hindi pa man ako tapos sa sinasabi ko ay bigla n'yang dinugtungan ang sinasabi ko.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">"Kasi puno ng muta ang mata mo." Pagputol nito sa pagsasalita ko sabay biglang napatawa.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Alam kong kahit papaano ay medyo gumaan ang kanyang kalooban kahit pa alam kong corny ang joke ko ay nabili pa rin niya.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">"Gusto mo ba talagang uminom ngayon?” Isang mabilis na tanong habang ang kanang kamay ko ay ipinatong ko sa kanyang kaliwang balikat. “Pero sana pagkatapos nating uminom, you will try to find the old you. Hindi kasi ako sanay na nakikita kang ganyan. I want you to divert your attention to something na makakatulong sa'yo para makalimot sa nararamdaman mo towards Allan. You should think of yourself as well. Hindi yung puro s'ya na lang ang iniisip mo, tapos nakakalimutan mo na ang sarili mo. Look at you, mukha ka ng ngarag na ewan." Si Enzo kasi ang tipo ng tao na kahit may problema ay tinatawanan lang; ganyan ko s'yang nakilala. Kaya lang nawala na ang dating Enzo. Ang Enzo na nasa harap ko ngayon ay isang malungkutin at puno ng pighati. "Sige na alis na muna ako, bibili ako ng maiinom." Sabay tayo upang kumuha ng bag na paglalagyan ng alak. Hindi pa man ako tapos mag paalam ay bigla itong tumayo at nagsabing sasama din sya. Agad ko s'yang pinaghilamos upang medyo umaliwalas naman ang mukha niyang parang pinagtaksilan ng panahon gawa ng kanyang pag-iyak.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Habang naglalakad kami papunta sa wine house ay namayani ang katahimikan sa aming dalawa tanging ingay lamang ng mga nagdadaan na sasakyan at mga pag-uusap ng mga nakatambay ang iyong maririnig. Hinayaan ko lang si Enzo sa kanyang iniisip, baka sakaling makatulong.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Pagdating namin ng wine house ay nagring ang aking cellphone. Bago ko pa man sagutin ang tawag ay inabot ko na kay Enzo ang perang pambili ng iinumin namin at sinabihang bahala na siya kung ano man ang gusto niyang bilhing alak. Itinuro ko na lamang sa kanya kung saan ang pasukan sa bilihan ng alak at nagpaiwan na lang ako sa labas.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">"Hello..." bungad kong bati sa kabilang linya habang nakatayo malapit sa labasan ng bilihan ng alak.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">"Hello Ron, si Criselle 'to. Ask ko lang kung may kakilala kang visit visa? Hiring kasi kami ngayon sayang din kasi kung sa iba pa mapupunta ang post diba, sa kakilala ko na lang ipapasa."<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">"Uy! Sakto ang tawag mo kasi may friend ako dito na halos kadarating lang at kailangan talaga niya ngayon ng work. Text mo sa akin yung e-mail address mo para mapasa ko yung resume n'ya<span style="background: silver;">.</span>" paniniguro ko sa kausap bago tuluyang putulin ang tawag.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Matapos makausap ang friend ko ay siya namang saktong labas ni Enzo dala ang bag na naglalaman ng alak na binili.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Sino ‘yung tumawag?” takang tanong nito sa akin habang iniaabot nito ang sukli sa akin.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Ah yun ba? Friend ko naghahanap ng visit visa. May opening kasi sa company nila. At dahil wala ka pang work, irerecommend kita.” Tumingin ako dito sabay bigay ng isang magiliw na ngiti.</span><span style="color: red; font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;"> </span><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Pagdating sa bahay, ibigay mo sa akin ang copy ng resume mo para maipadala ko na sa email nya.” May diin na utos ko dito. Isang payak na ngiti lamang ang kanyang isinagot sa akin na tila isa tanda ng pagsang-ayon.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Pagdating sa bahay ay agad kaming kumain. Matapos ang hapunan ay agad akong nagbukas ng email upang maipasa ang resume ni Enzo sa aking kaibigan. Nang maipasa ang resume ni Enzo, iniaayos ko na ang sala upang doon mag-inuman. Tinawag ko na rin ang ibang kasama sa flat upang makasalo naming dalawa.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Alam kong kahit papaano ay nakalimutan ni Enzo ang tungkol kay Allan; sa tulong ng alak at mga pilit na tawang kanyang binitawan ng mga sandaling iyon. Kahit paminsan-minsan ay kumakawala sa kanya ang isang malalim na buntong-hininga tanda ng sakit na kanyang nararamdaman kasabay ng minsanang pag-iling.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Lumipas ang ilang araw ay natanggap na si Enzo sa company na pinagtatrabahuhan ng aking kaibigan bilang isang receptionist. Ako at si Christian naman ay lalong naging matatag ang samahan. May mga tampuhan pa ring namamagitan sa amin sinisiguro naming hindi matatapos ang araw na hindi namin ito pag-uusapan upang ayusin ang hindi pagkakaunawaan. Isa pa sa ipinagpapasalamat ko ay ang pag-intindi nito sa akin sa pagtulong at paggabay kay Enzo. Ni minsan hindi nawala ang tiwala n’ya sa akin. Lagi pa rin itong nand’yan para sa akin.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Paminsan-minsan ay hindi pa rin naalis kay Enzo ang makikita mong nakatahimik na tila malalim ang iniisip at nakatanaw sa malayo lalo na kung mag-isa ito at walang ginagawa. Kaya naman madalas, kahit walang kwentang bagay nagsisimula ako ng mapag-uusapan malibang lang ito. <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Oy! Musta ang trabaho?” Pagpukaw ko ng atensyon ni Enzo habang ito’y nag-iisp.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Ah, okay lang naman medyo pagod ang dami kasing dumating na guest halos fully book nga kami ngayon.” Na tila walang gana nitong sagot.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Ang lalim na naman ng iniisip mo. Si Allan pa rin ba?” Ngunit imbis na sagutin ang tanong ko eh isang pilit na ngiti lamang ang ibinalik nito sa akin.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Nanatili ang sandaling katahimikan sa aming dalawa.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Alam mo Ron, nagpapasalamat ako sa ‘yo kasi ikaw lang ang tanging nakakaintindi sa pinagdadaanan ko ngayon. Ikaw lang ang naging kakampi ko sa mga panahong inaalipin ako ng kalungkutan.” Matapos magsalita ay bigla itong nagpakawala ng napakalalim na buntong hiniga. Dama ko pa rin sa kanya ang lungkot. Pero sadya yatang mahirap makalimot sa isang taong pinili mong maging parte ng iyong buhay.<span style="background: teal;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Sinabi ko naman sa ‘yo, alam ko ang pinagdadaanan mo kasi nanggaling na ako d’yan. Alam ko ang pakiramdam kung paano masaktan, ang umiyak magdamag hanggang sa makatulog , at paggising kinabukasan ay parang ipagpapatuloy lang ulit ang pag-iyak. Ang lunurin sa alak ang sarili para lang makalimot. Alam ko yan Enzo, alam na alam.” Ito ang mga salitang binitawan ko habang hawak ko ang kamay nito. At alam kong naiintindihan ni Enzo ang sinsiridad sa mga katagang aking binitawan. Dahil napagdaanan ko kung ano man ang nangyayari sa kanya ngayon. Sabi ko nga sa ibang level nga lang.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Unti-unti bumabalik na ang kanyang sigla. Bihira mo na lang itong makikitang nakamukmok at nag-iisip. Madalas mag-aaya itong kumain sa labas, manood ng sine, o kaya naman maglakad-lakad sa park. Isang magandang senyales na nakakalimutan na n’ya paunti-unti si Allan.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Isang araw, habang nagpapahinga kami sa kwarto ay nagpaaalam ito sa akin dahil lilipat na daw siya sa accommodation nila para mas makatipid. Kung sabagay, totoo naman, hindi na n’ya kailangan pang magbayad ng upa isipin pa ang gastos sa pagkain; doon libre na ang bahay at ang pagkain. Hindi ko na siya pinigilan pa dahil alam ko rin namang kakayanin na niya ang mag-isa lalo pa ngayong nagsisimula na siyang buuin ang kanyang sarili.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Ron, maraming salamat sa lahat. Hindi ko makakalimutan ang tulong mo.” Tipid nitong wika sa akin habang nag-iimpake ng kanyang mga gamit.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Sus! Ano ka ba wala ‘yun. At saka, akala mo naman hindi na tayo magkikita. Parang tatlong stop light lang naman layo ng accommodation n’yo dito. Isa pa, pwede ka pa rin namang pumunta dito para bumisita.”<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Simula ng nakalipat si Enzo ay hindi pa rin naman nawala ang minsanang pagdalaw nito sa amin at minsanang inuman. At malaki na talaga ang kanyang pinagbago. Lalo na s’yang naging masayahin. Naging palakwento na ulit. Nakita ko na ulit ang dating Enzo na aking nakilala.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Mabilils na lumipas ang panahon. Nakapagbakasyon na kami ni Christian sa Pilipinas. Nakilala na s’ya ng mga kapatid at magulang ko. Naging magiliw ang pagtanggap sa aming relasyon gayun din ang pamilya n’ya sa akin. Napakasarap sa pakiramdam ang matanggap kami ng buo ng mga taong nagmamahal sa amin. Walang ibang makapagguguhit ng tamang imahe na aking nararamdaman.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Sana hindi matapos ang saya at ligaya na aming pinagsasaluhan. Sana walang wakas ang aming pag-iibigan. Sana… Sana… Ito ang hiling ko. Kahit alam ko na walang permanente sa mundo kung di ang pagbabago.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Day off namin noon at nataong nasa bahay din si Enzo dahil may kaunting salo-salo; isang kaugalian naming magkakasama sa flat upang palipasin ang aming oras. Biglang may kumatok sa pintuan. Lumapit ako dito upang pagbuksan, nagulat ako dahil si Christian ang iniluwa nito.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Buddy, ‘bat di ka nagsabi na pupunta ka?” takang tanong ko dito habang pinapapasok ko s’ya sa loob ng bahay. Pati ang mga kasama ko sa bahay at si Enzo ay nagulat sa biglaang pagdating nito.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Biglaan lang, we need to talk kasi. And I can’t tell it over the phone. Mas maganda na personal tayong mag-usap. Kaya I decided to come over.” Kinabahan naman ako sa tono ng kanyang pananalita. Parang may isang napakahalagang bagay ang dapat naming pag-usapan na hindi talaga maaaring sabihin over the phone.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Tungkol saan kaya ang pag-uusapan namin?” ang unang tanong na pumasok sa aking isip.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Sige, pasok ka muna. Kumain ka na ba? Kain ka muna.” Agad kong kinuha ang kanyang gamit at inilapag ito sa kwarto habang s’ya naman ay pinatuloy ko sa sala. <o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Pagkatapos ay sinamahan ko si Christian sa kusina upang kumain.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Mataman ko lang s’yang pinagmamasdan habang ito ay kumakain.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Hindi mo ba ako sasabayan?” tila naglalambing na tanong nito sa akin.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Hindi na, halos katatapos ko lang ding kumain bago ka dumating.. Kung alam ko nga lang na darating ka ‘edi sana hinintay na kita para sabay na tayong kumain.” Sagot ko dito sabay bigay ng isang matamis na ngiti. Nagpatuloy na lang ito sa kanyang pagkain.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;"> Matapos niyang kumain ay dumiretso muna kami sa kwarto upang makapag-usap habang ang mga kasama ko sa bahay at si Enzo ay tuloy pa rin ang inuman, kwentuhan, at tawanan.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Pagpasok sa kwarto ay agad na umupo si Christian sa gilid ng kama habang ako naman ay nakatayo at nakatingin ng seryoso sa kanya.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Buddy… a-a-ano ba yung sasabihin mo? Ki-naka-bahan naman ako. Ano ba yun?” Agad kong kinuha ang kanyang mga kamay. Halata sa boses ko ang kaba dahil na rin sa pautal-utal kong pagsasalita. Hindi ko kasi alam kung ano ang mga bagay na maari kong marinig.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Budz, ‘wag kang masyadong kabahan. Pumunta lang ako dito para magpaalam.” Pauna nitong wika habang marahang pinipisil ang aking mga kamay upang sabihing okay lang ang lahat. “Uuwi kasi ako ng Pilipinas. Biglaan lang, may emergency na nangyari.” Pagpapaliwanag nito. Makikita mo sa kanya na kalmado s’ya habang nagsasalita ngunit mababanaag mo na tila may tinatago itong higit pa sa kanyang sinabi. Alam ko… Kilala ko s’ya eh.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Halos kababalik lang natin. Payagan ka kaya ng company mo?” ang sunod kong nasabi. Dahil alam kong maaring hindi s’ya payagan dahil nga kababalik lang naming galing bakasyon.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Oo, sa totoo lang naka book na ang flight ko sa makalawa.” Tila isang pasabog naman ang aking narinig.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Teka, nakabook na!?!”paulit-ulit kong tanong na iniisip.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Start na ang leave ko kanina kaya agad akong pumunta dito para personal na makapagpaalam.” Dama kong may lungkot sa kanyang pananalita. Hindi ko alam pero iba ang pakiramdam ko ng mga oras na iyon. Hindi ito ang Christian na kakilala ko. Alam ko, meron s’yang hindi sinasabi sa akin. Kung ano man ito dapat kong malaman. Pero paano? Kung s’ya na mismo ang naglalagay ng pagitan sa aming dalawa. Ayaw kong lagyan ng kulay ang bawat galaw at salitang binibitawan n’ya. Sana lang mali ang pakiramdam ko.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Matatagalan siguro ako bago makabalik.” Bigla na lamang itong yumuko na tila ayaw ipakita ang ekpresyon ng kanyang mukha. Ako naman ay napabitaw sa kanyang mga kamay. “Hindi ko alam kung kaylan. Sana lang habang wala ako ingatan mo ang sarili mo. I will call you as often as I can. May internet naman din, we can chat sa free time mo, just send me message. Alam mo naman ang number ni mama diba. Always remember, mahal na mahal kita Ron. Babalik ako para sa’yo.” Matapos magsalita ay bigla itong nagtaas ng mukha at tumayo. Inilapit ang mukha sa akin at isang marahang halik na puno ng damdamin ang kanyang ibinigay. Bagay na lubos na nagpalungkot sa akin.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Ano ba kasi ang nangyari at kaylangan mong umuwi ng biglaan?” taging tanong ko sa kanya habang nakatitig sa kanyang mga mata. Ngunit, wala siyang isinagot sa akin. Tanging mga titig na tila punung-puno ng sasabihin ngunit tila hindi maisatinig.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Sa totoo lang, hindi ko alam kung ano ba ang gagawin ko. Walang siyang matibay na dahilan bakit kailangan n’yang bumalik ng Pilipinas ng biglaan. Nakakapanibago.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Hinayaan ko na lang ang kanyang desisyon at pinanghawakan na lamang ang pangakong babalik s’ya para sa akin.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Matapos makapag-usap ay bumalik kami sa sala upang makisalo sa inuman.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Nanatili akong tahimik at naghahanap ng kasagutan sa huling tanong na aking iniwan sa kanya. Halos hindi ko naririnig ang kanilang usapan. Basta ang alam ko nagkakatuwaan sila. May nagkukwento at may tumatawa. Lutang. Iyan ang tanging nararamdaman ko.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Sa sobrang okupado ng aking isip, hindi ko namalayan na tumabi pala si Enzo sa akin. Kung saan s’ya nanggaling; hindi ko alam.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Hoy! Ang lalim ng iniisip mo. Kasama mo naman s’ya.” Paggulat nito sa akin na s’yang nagbalik sa akin sa katinuan.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Ay ikaw pala. Nasan na si Christian?” tila paglilihis kong sagot dito.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Nag-CR. Masyado kasing malalim ang iniisp mo. Kami dito nagkakatuwaan na ikaw tulala. Natuklaw ka ba ng ahas?” alam kong nararamdaman ni Enzo na may buamabagabag sa aking kalooban. Tanging pilit na ngiti lang ang naisagot ko dito.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Mula sa hallway ay nakita naming paparating na si Christian. Pagdating nito ay agad itong umupo sa aking tabi at si Enzo naman ay bumalik na sa kanyang dating kinauupuan.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Pinilit ko ang sarili na makisabay sa kanilang kwentuhan upang hindi na mapansin pa ng mga kasama namin ang pagiging lutang ko hanggang sa matapos ang inuman. Pakiramdam ko ito ang pinakamahabang gabi ng buhay ko. Sa dami ng tumatakbo sa aking isipan.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Matapos ang inuman ay agad na kaming pumasok ng kwarto upang makapaglinis ng sarili at maghanda sa pagtulog.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Nakahiga na si Christian at mabilis na nakakuha ng tulog. Samantalang ako, gising pa rin at pilit pa ring hinahanapan ng kasagutan ang tanong kung bakit nya kailangang umuwi ng biglaan.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Kinabukasan, nagulat na lang ako ng gisingin ako ni Christian ng isang halik sa aking labi. Hindi ko namalayan na nakatulugan ko na ang pag-iisp.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Good morning! Kamusta ang tulog mo?” tanong nito sa akin habang nakaupo sa gilid ng kama at nakatingin lang sa aking mukha na tila kinakabisabo ang bawat detalye nito.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Okay naman.” Pupungas-pungas kong sagot dito. Alam kong mugto ang mata ko dahil sa kulang ako sa tulog kaya para maitago ito ay binigyan ko ito ng isang napakatamis na ngiti.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Tumayo ka na d’yan at ng makakain na. Uuwi na rin kasi ako after nating kumain para maiimpake ko na ang mga gamit ko.” Pagkumbinsi nito habang kinukuha ang aking kamay upang ako ay itayo mula sa pagkakahiga.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Ayaw ko pang bumangon. Ayaw ko pa kasi syang umalis sa tabi ko. Lalo pa’t sa kanya na mismo nanggaling na hindi n’ya alam kung kailan s’ya makakabalik. Pero wala akong magawa, ang lakas mangulit nito. Nand’yang pilit akong itatayo, kikilitiin, o kaya naman ay kakagatin sa balikat.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Nang tuluyan na akong tumayo mula sa pagkakahiga ay dumiretso kami sa kusina upang kumain. Iba ito sa nakasanayan naming sabay na pagkain. Mas madalas ang katahimikan sa aming dalawa ‘di tulad noon na puno ng kwentuhan at tawanan kahit na kumakain.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Matapos makakain ay nag-ayos na ito ng sarili upang makabalik na ng Dubai. Ako, naiwan sa kwarto na puno pa rin ng katanungan. Pinilit kong maging isang normal na araw ang araw na iyon. Kahit na bigat na bigat ang kalooban ko sa nalalapit na pag-uwi ni Christian.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Isang araw na lang at malapit ng umuwi si Christian papuntang Pilipinas. Tinawagan ko ito upang ipaalam na ihahatid ko s’ya sa airport ngunit s’ya mismo ay tumutol sa aking ideya. Mahihirapan lang daw s’yang makita akong nalulungkot. Kahit labag sa aking kalooban ay hinayaan ko na lang ang gusto n’ya tutal naman pwede naman kaming mag-usap over the phone, thru text, or chat. Ito na lang ang pampalubag loob ko.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Nakarating ng maayos si Christian sa Pilipinas at katulad ng pangako n’ya, kung may pagkakataong makakatawag s’ya ay ginagawa n’ya. Lagi din kaming nag-uusap sa chat. Wala yatang araw na hindi n’ya ako kinakamusta at walang araw na hindi nito ipinadarama ang pagmamahal niya sa akin kahit na magkalayo kami ngayon. Ito lang ang tanging naging hugutan ko ng lakas upang kumapit ng husto sa aming pagmamahalan.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Halos hindi ko naramadaman ang distansya sa pagitan naming dalawa ni Christian; sa tulong na rin ng mga kaibigan ko na itinuring ko na ring kapamilya lalo na si Enzo.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Lumipas ang isang buwan ay hindi pa rin nakakabalik si Christian. Marami pa raw siyang importanteng bagay na aasikasuhin. Medyo naging matumal na rin ang pag-uusap naming dalawa. Hindi ko naman inalintana gawa ng sabi nga n’ya madami s’yang importanteng bagay na inaasikaso. Kaya naman, itinuon ko na lang ang aking isipan at katawan sa paggawa ng bagay na makakatulong upang maibsan ang pangungulila ko sa kanya. Nariyang mag overtime ako sa work kung hindi man ay lumabas at magdisco sa gabi kasama ang barkada.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Habang tumatagal ay lalong dumadalang ang aming pag-uusap. May mga araw na sadyang hindi ko s’ya nakakausap. Hindi ko yata ito kakayanin. Pero, dapat kong tiisin. Hindi lang kasi isa o dalawang kilometro ang layo naming sa isa’t-isa kung hindi milya-milyang karagatan at kabundukan.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Minsan tumawag ako sa mama n’ya pero bigo akong makausap si Christian. Maraming dahilan akong narinig. Nandiyang wala sa bahay, pumunta ng probinsya, tulog at hindi pwedeng istorbohin, at kung anu-ano pang mga alibi ang aking natanggap.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">“Christian, ano ba ang dapat kong malaman? May itinatago ka ba sa akin? Bakit kung nagkakausap naman tayo at tinatanong kita ay hindi mo naman ako bigyan ng matibay na sagot?” ito ang mga katanungang tumatakbo sa aking isipan. Sa pagkakaalam ko, masaya na tayo at mahal natin ang isa’t-isa. Ngunit ano itong nangyayari sa atin? Da[at pa ba akong humawak sa pangakong mahal mo ako at babalik ka para sa akin. Pero kailan at hanggang saan?<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<br /></div>
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;"><br /></span></div>
<br />
<div style="margin: 0in 0in 0.0001pt;">
<b><i><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 10pt;">Itutuloy…</span></i></b></div>
</div>
</div>
iamDaRKDReaMeRhttp://www.blogger.com/profile/18407983250051310116noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-50189741126702049882013-11-10T20:53:00.000-08:002013-11-10T20:53:00.361-08:00Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan 10<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Author: Mikejuha<br />
<br />
E-mail: getmybox@hotmail.com<br />
<br />
Blogspot: http://michaelsshadesofblue.blogspot.com<br />
<br /><br /><br /><br />Sa pagkarinig ko sa sinabi niyang may ibibigay siya sa akin, agad akong tumagilid paharap sa kanya, “Talaga Kuya? A-ano...?” ang excited kong tanong.<br /><br /><br /><br /><br />Tumayo siya sa kama at tinumbok ang nakalatag na pantalon sa sahig, pinulot ito at may dinukot sa bulsa. Noong makuha na ang bagay na iyon, itiniklop niya ang kamay sa paghawak nito habang pabalik sa higaan. Umupo siya sa gilid ng kama, iniabot sa akin ang nakatakip pa ring kamay. Noong tiningnan ko ito, inilantad niya sa akin ang laman noon sabay sabing… “Surprise!”<br /><br /><br /><br /><br />At bumulaga sa mga mata ko ang kanyang sorpresa.<br /><br /><br /><br /><br />“Wahhhhh! Singsing!” sambit ko sabay balikwas at upo sa kama.<br /><br /><br /><br /><br />“Thumb ring.” Sabi niya sabay hablot sa kanan kong kamay it isiknikbit sa thumb ko iyon. “Eksaktong-eksakto, tol…” sabi niya noong tuluyang maipasok ito. “Ingatan mo iyan, mahal iyan, hehe.” Pahabol niya.<br /><br /><br /><br /><br />Halos mapaiyak naman ako sa tuwa. Hindi kasi ako makapaniwala na isang barakong katulad ni kuya Rom ay may soft spot para sa akin. Marahil ay mumurahin lang din ang singsing na iyon ngunit para sa akin, ang pagbibigay niya sa akin niyon ang pinaka-importante. Syempre, alam ko, mahirap lang ang pamilya ni Kuya Rom. Ni sa pag-aaral nga, kung hindi lang siya varsity scholar, hindi na iyan makakatungtong ng college.<br /><br /><br /><br /><br />“B-bakit mo ako bingiyan nito?” ang tanong ko sa kanya, kunyari, syempre, pa-demure, hehe. Atsaka, malay ko bigla siyang luluhod at sasabihing “Will you marry me???” Nyahaha!<br /><br /><br /><br /><br />“Tinatanong pa ba yan?” sagot naman niyang parang wala lang nangyari. “Pag may nagbigay sa iyo ng isang bagay, huwag nang itanong kung bakit; tanggapin mo na lang.” dugtong pa niya.<br /><br /><br /><br /><br />“Ganoon!?” sigaw ng isip ko. At syempre, ano pa ba ang pwedeng gawin ng lola ninyo kundi ang yakapin siya at halik-halikan sa pisngi.<br /><br /><br /><a name='more'></a><br /><br />Pero ang pagbigay niya sa akin ng thumb ring na iyon ay lalo pang nagpapatuliro sa aking isip. Maraming katanungan ang bumabagabag sa isipan ko. Ano ba talaga kami? Mahal ba niya ako bilang kapatid lang, o bilang kasintahan? Bakit niya ako binigyan ng singsing? Alam niya kayang may naramdaman ako para sa kanya? Kung alam man niya at may naramdaman din siya sa akin, pwede kayang maging kami? At bakit di niya masabi sa akin? Hinintay ba niyang ako ang magsabi sa kanya? Bakit mahal naman daw niya ang girlfriend niya? At bakit kapag nakakakita siya ng magagandang babae ay ipaparinig pa niya sa akin ang kanyang paghanga sa mga ito, kagaya ng “Wow! Sexy!” “Shitttt! Sarap papakin ng legs!”? Normal lang ba itong naramdaman ko para sa kanya?” Iyan ang ilan sa mga katanungang bumabagabag sa aking isipan. Hirap tatalga sister, grabe.<br /><br /><br /><br /><br />Ngunit kahit tuliro ang aking isip, matinding tuwa naman ang dulot ng pagbibigay niya ng singsing sa akin. Para bang feeling ko, may halaga talaga ako para sa kanya; na may puwang ako sa puso niya, kahit papaano. Sa minu-minutong nakikita ko ang singsing niya sa aking daliri, tila lalong tumitindi ang naramdaman ko para kay Kuya Rom. Pero, syempre, hindi ko pinapahalata ito. Paano nga, hindi ko naman malaman kung para saan iyong singsing na iyon. At wala namang umaamin sa amin. Alangan naman kung ako ang manligaw sa kanya. Hindi ko pa naranasan ang manligaw, at syempre, lalo na sa lalaki. Parang, “ewwwww!” Di ko ma-imagine ang sarili ko.<br /><br /><br /><br /><br />Isang araw, naimbitahan ang mama at papa ko sa tagapamahala ng lupain namin sa probinsya sa isang pyesta sa baranggay doon. Araw ng Sabado ang pyesta at nagkataong idiniklara na walang pasok din ang araw na Lunes. Kaya tatlong araw na libre ako. Dahil may ibang appointments ang mga magulang ko, tinanong nila ako kung interesado pa rin akong pumunta kahit wala sila. Pero ini-encourage din nila akong pumunta para din daw mapasyalan ko ang nyugan at palayan namin. At dahil gusto ko rin naman, umuo na ako. At kagaya ng mga ganitong lakad at lalo na driver lang ang kasama, pinakiusapan nila si Kuya Rom na samahan ako. Umuo rin iyong tao. Sobrang excited ako.<br /><br /><br /><br /><br />Friday pa lang ng hapon, nag-impake na kami. Target kasi namin na makaalis ng mga alas 4 ng hapon. Buong umaga ng sabado kasi ay may liga at may mga palarong basketball at volleyball daw. Dahil may 6 oras din ang biyahe kaya napagdesisyonan naming doon na magpalipas ng gabi sa probinsya upang makasali kami sa kung ano mang liga mayroon kinabukasan.<br /><br /><br /><br /><br />Kahit sa pag impake, kay Kuya Rom pa rin ako naka-depende. Sama-sama kasi ang mga gamit namin kapag ganyang nag-aout of towm kami. Alam niya kasing may pagka-spoiled ako at walang alam na trabaho o kung may alam man, hindi siya kampanteng magawa ko ito ng mabilis o maigi o magulo ang pagkalagay ko ng mga damit at gamit sa bag. At iyon ang pinakagusto ko sa setup naming; ang siya ang gumagawa ng lahat ng pag-iimpake. Feeling ko, secure na secure ako sa kanya, hindi niya ako pinapabayaan...<br /><br /><br /><br /><br />Kaya imagine, sa sarili kong kuwarto, siya ang naghahalungkat sa locker ko at siya ang pumupili ng mga damit kong dapat dalhin, pantalon, at kahit mga briefs. Hindi ko nga alam kung ano ba talaga ang role niya sa buhay ko eh. Yayo, all-around na katulong, tatay, nakatatandang kapatid, o… asawa (?). “May tao o kaibigan ba talagang ganyan kabait at ka-concerned? Totoo ba itong nangyari sa akin?” tanong ko sa sarili.<br /><br /><br /><br /><br />Habang busy na busy siya sa pag-aayos sa lahat ng mga dadalhin namin, nagkandaugaga kung paano pagkasyahin ang bag sa mga gamit namin, nakatunganga naman akong nakaupo lang sa kama, pinagmasdan siyang ang hubad na pang-itaas na katawan ay pinagpapawisan. Nasa ganoon akong pagmumuni-muni noong marahil ay napansin niyang malalalim ang tingin kong nakapako sa kanya sa sobrang pagka-mesmerize. Hininto niya ang ginagawa, bigla akong binato ng brief niya sabay sigaw, “Hoy!”<br /><br /><br /><br /><br />Sapol ako sa mukha. Dali-dali ko ding hinablot ang isang unan, nilapitan siya at inihambalos ko ito sa mukha niya. Nagbatuhan kami ng mga damit at ang naayos na sanang mga gamit namin ay muli itong nagkalat. Napuno sa ingay ng mga tawanan namin ang kuwarto.<br /><br /><br /><br /><br />Noong mapagod, naupo ako sa kama hindi pa rin maawat ang sarili sa katatawa at kakantyaw sa nagkalat uling gamit. “Sige, kulitin mo pa ako at hindi mo matatapos iyang ginagawa mo.” pagbabanta ko.<br /><br /><br /><br /><br />Bigla naman siyang tumakbo papunta sa kinauupuan ko, tumalon at ibinagsak ang katawan sa kama sa harap ko mismo. Tapos parang naglalarong ipinikit ang mga mata, nagpapa-cute.<br /><br /><br /><br /><br />“Nagpapansin ka ano?” sambit ko.<br /><br /><br /><br /><br />“Sobrang pansin na nga eh. Alam ko, naglalaro sa isip mo ang pagpapantasya sa akin…”<br /><br /><br /><br /><br />“Wahhhh! Kahit talaga kailan epal ka!” sagot ko naman.<br /><br /><br /><br /><br />“Epal pala ha…” At bigla siyang bumalikwas, piniwersa akong tumihaya at noong nakatihaya na, dinaganan ang katawan ko, ang magkabilang kamay kong nakalatag sa gilid ay inipit din ng mga kamay niya, pati na ang mga paa ko sa mga paa niya.<br /><br /><br /><br /><br />At… siguro naman ay alam na ng mga malalaswang utak ninyo kung ano ang sunod na nagyari, hehe. (Sarap pa namang i-detalye ang hot scene - hehe)<br /><br /><br /><br /><br />Ganoon kami kasaya ni Kuya Rom noong paalis pa lang kami.<br /><br /><br /><br /><br />Mag-aalas-dyes na ng gabi noong dumating naman kami sa lugar. Malayo-layo pa talaga sa kabihasnan. Kahit na madaanan na kahit papaano ng sasakyan ang kalsada nilang puro bato-bato, malalaki ang mga puno ng kahoy na dinadaanan namin, hindi pa naabot ng signal ng cell phones ang lugar, at tila bago pa lang din itong naabot ng koryente.<br /><br /><br /><br /><br />Para kaming mga artista noong dumating. Palibhasa, karamihan ng mga tao doon ay nagtatrabaho sa lupa namin kaya pagdating pa lang namin ay animoy fiesta na. Kahit gabi iyon, marami pa ring mga tao ang sumalubong.<br /><br /><br /><br /><br />“Magandang pagdating, Sir Jason!” Ang bati kaagad sa amin ni Mang Nardo pagkababa ko pa lang sa Land Cruiser na sinakyan namin.<br /><br /><br /><br /><br />“Salamat po!” Ang sagot ko naman. “Ipakilala ko pala si Kuya Romwel ko sa inyo! Siya po ang ipinasama sa akin nina Mama at Papa.” Dugtong ko.<br /><br /><br /><br /><br />Kinamayan ni Kuya Rom si Mang Nardo at pati na rin ang mga kapamilya nila.<br /><br /><br /><br /><br />“Ah… may kapatid po pala kayo, Sir Jason? Akala ko ba nag-iisa kang anak?” tanong ni Mang Nardo. “Artistahin na artistahin po ang porma niya, katulad din ninyo” dugtong niya.<br /><br /><br /><br /><br />“Di hamak na mas pogi po ako kesa d’yan, Mang Nardo. Adopted lang po ng mga magulang ko iyan, hehe.” Biro ko sabay tingin kay Kuya Rom na panay lang ang ngiti.<br /><br /><br /><br /><br />Habang naglalakad na kami patungo sa ancestral house namin na siya ding tinitirhan at inaalagan nina mang Nardo, kinakawayan namin ang mga nakahilirang manggagawa na nag-welcome at naki-usyoso. Noon lang nila kasi nakita ang anak ng may-ari ng lupaing sinasaka nila. At pansin ko kaagaad ang paghanga nila sa akin, ngunit lalo na ng mga kababaihan para kay Kuya Rom.<br /><br /><br /><br /><br />Sa napansin ko, ramdam ko naman ang selos na tila gumapang sa aking katauhan. Para bang gusto kong isigaw sa kanilang “Hoy! Para lang sa akin yan!” Ngunit syempre, hindi pwede dahil laking eskandalo ang maaring mangyari… hehe.<br /><br /><br /><br /><br />Atsaka, kahit pwede pa kung wala din namang sinabi iyong tao na kami na nga, wala din. Sumingit tuloy sa isip ko na siguro, kung naging babae lang ako at boyfriend ko si Kuya Rom, sobrang proud ako sa sarili na nagkaroon ng boyfriend na mabait, matangkad, guwapo, masipag… lahat ng hinahanap sa isang tao ay nasa kanya na. At ang laman ng isip ko na iyo ay may dalang kirot sa puso ko. Ngunit, wala akong magawa e. Kaya, hayun, tiis na lang...<br /><br /><br /><br /><br />Noong nasa bahay na kami, diretso kaagad kami sa master’s bedroom habang ang driver naman ay sa isang hiwalay na kwarto.<br /><br /><br /><br /><br />“Sir Jason, inilipat namin dito ang isang kama sa kabilang kuwarto para tig-iisang kama kayo.” Ang sabi ni Mang Nardo. “At kung gusto ninyong kumain, ipahanda ko kainan.” Dugtong niya.<br /><br /><br /><br /><br />“Huwag na po, Mang Nardo. Pagod kami sa biyahe at may baon po kami na siya naming pinapapak habang nagbibiyahe. Magpahinga na lang po muna kami”<br /><br /><br /><br /><br />“Ah, Sige po, Sir Jason…” At umalis na si Mang Nardo.<br /><br /><br /><br /><br />Noong kaming dalawa na lang ni Kuya Rom ang natira sa kuwarto, “Ang yaman pala ninyo tol… Hindi ko akalain na isang prinsepe pala ang kinikilala kong bunso-bunsuan. Para tuloy nahiya na akong sumasama-sama pa sa iyo” sambit niya.<br /><br /><br /><br /><br />Tila nabigla naman ako sa narinig. “Huwag kang ngang ganyan, kuya. Di bagay sa iyo ang magdrama! Kahit ano man ang mangyari, ikaw lang ang nagiisang kuya ko.<br /><br /><br /><br /><br />“Talaga?” Sagot niya.<br /><br /><br /><br /><br />“Promise...” sabi ko naman. “Tulog na tayo kuya, pagod na pagod na ako.” Ang paglalambing ko sa kanya.<br /><br /><br /><br /><br />Pagkatapus kong mag-CR, maglinis ng katawan at magpalit ng damit pambahay, diretso na akong humiga sa malaking kama habang si Kuya Rom naman ay inilipat pa ang mga gamit namin sa cabinet. Iyon ang huli kong natandaan sa gabing iyon. Nakatulog na pala ako.<br /><br /><br /><br /><br />Nagising ako ng mga alas dos ng madaling araw at med’yo nagulat ako noong makitang si kuya Rom ay doon na nahiga sa kabilang kama, nakatihaya, naka-boxers lang, at bakat na bakat ang malaking bukol sa kanyang harapan. Syempre, di ko lubos maisip kung bakit sa kabilang kama siya nahiga. Kapag ganoong kami lang dalawa sa iisang kuwarto kasi, hindi pupuweding hindi didikit iyan sa akin, nangungulit, at ililingkis ang mga kamay niya, pati na ang mga hita sa katawan ko, hindi papayag na walang mangyaring karumal-dumal. Ngunit sa pagkakataong iyon, hindi na tumabi sa akin, hinayan na lang akong makatulog na mag-isa. Di maiwasang maninibago talaga ako.<br /><br /><br /><br /><br />Ang ginawa ko ay tinumbok ang kama niya, padabog na ibinagsak ang katawan ko doon, at pagkatapos, idinantay ko ang mga paa sa nakabukol niyang harapan at niyakap siya. Dama ng paa ko ang kumukislot-kislot pa niyang pagkalalaki sa ilalim ng kanyang boxer’s. “Kuya… tabihan mo ako doon...” Ang sambit ko, ang boses ay tila sa isang paslit na nagmamakaawa at naglalambing.<br /><br /><br /><br /><br />“Ahmmmm!” ang lumabas sa bibig niya, sabay unat. “Doon ka na sa kabila, dito na lang ako.”<br /><br /><br /><br /><br />“Ha? Bakit?” tanong ko.<br /><br /><br /><br /><br />“Antok na antok pa akoooo.” Ang malambing niyang sagot.<br /><br /><br /><br /><br />“Ayoko… gusto ko tabi tayo…” ang pangungulit ko, naglalambing din ang boses.<br /><br /><br /><br /><br />Tumagilid siya paharap sa akin, ibinuka ang mga mata at yumakap. “O sya, dito na lang tayo. Pagod pa ako, tol… tulog muna tayo ha?” ang sabi niya, sabay kiss sa mukha ko at muling ipinikit ang mga mata.<br /><br /><br /><br /><br />Iyon lang. At di ko na siya kinulit pa. Yakap-yakap siya, nakatulog na rin ako sa tabi niya.<br /><br /><br /><br /><br />Magaalas tres na siguro iyon ng madaling araw noong maalimpungatan kong tila may humahaplos-haplos sa buhok ko. At noong tila may ilang patak ng likido ang bumagsak sa mukha ko, ibinuka ko ang mga mata. At ewan kung namalikmata lang din ako ngunit tila si kuya Rom iyong humahaplos-haplos sa buhok ko habang pinagmasdan ang mukha ko habang natutulog at noong magising ako, biglang ibinagsak naman niya ang ulo sa higaan at nagkunyaring tulog pa.<br /><br /><br /><br /><br />Tinitigan ko ang mukha niya nang maigi. Sa tingin ko ay himbing na himbing naman ito. Nagtataka man, bumalik na lang uli ako sa pagtulog.<br /><br /><br /><br /><br />Alas syete noong marinig kong kumatok si Mang Nardo sa kuwarto namin. “Sir Jason, kain na po… handa nap o ang agahan.”<br /><br /><br /><br /><br />Bumangon ako, at nagtaka na lang anko noong makitang wala na si Kuya Rom sa tabi ko. Binuksan ko ang pinto ng kuwarto. “Mang Nardo, nakita niyo po ba si Kuya Romwel?” Ang tanong ko kaagad.<br /><br /><br /><br /><br />“Ah… nandoon sa ilog, maliligo daw siya doon. Hayun, sinamahan ni Julius.” Ang sagot ni Mang Nardo.<br /><br /><br /><br /><br />Si Julius pala ay ang bunsong anak nina Mang Nardo at asawang si Aling Isabel na ka-edad ko lang. Matagal na naming caretaker sina Mang Nardo at bawat bisita nila sa bahay namin sa lungsod, minsan ay sumasama din si Julius. Kaya kilala ko na siya at kaibigan. Med’yo matangkad din si Julius na may taas na 5’10”, sunog ang balat ngunit may matipuno na pangangatawan gawa ng trabahong bukid. At sa totoo lang, cute din si Julius. Chinito, may dimples, may maganda at mapupuilang mga labi na kapag ngumiti, makikita ang mapuputi at pantay na mga ngipin. Matangos din ang ilong, at maganda at makakapal ang hugis ng mga kilay.<br /><br /><br /><br /><br />Para naman akong nagtampo ng kaunti sa di maintindihang kung bakit hindi man lang ako inanyayahan ni Kuya Rom. “A… hahabol na rin po ako doon sa ilog” ang sagot ko na lang<br /><br /><br /><br /><br />“Hindi ka pa ba kakain?” tanong niya.<br /><br /><br /><br /><br />“Maliligo na rin po muna ako.” Sagot ko uli.<br /><br /><br /><br /><br />“Kung ganoon, samahan na kita.” Mungkahi ni mang Nardo.<br /><br /><br /><br /><br />“”Huwag na po… Malapit lang ng naman dito iyon, di ba?”<br /><br /><br /><br /><br />“A, d’yan lang deretso sa dulo ng daanang iyan. May 500 metro lang ang layo galing dito” pagturo ni Mang Nardo sa isang daananan.<br /><br /><br /><br /><br />“A, sige po.” At dali-dali na akong bumaba at tinungo ang ilogm excited na makapaligo sa preskong tubig nito. Narating ko nga iyon at kaagad kong nakita ang dalawa. Naliligo sila at sa napansin kong kasayahan at paghaharutan nila, napahinto ako bigla. Parang may biglang humarang sa akin at humila na huwag tumuloy. At nanatili nalang akong nakatayo sa di kalayuan habang pinagmasdan sila. Kitang-kita ko ang paghahabulan nila, ang paghahagisan ng tubig, dinig na dinig ang mga sigawan nila at ang lakas ng kanilang tawanan. Pakramdam ko, na-out of place ako.<br /><br /><br /><br /><br />Umupo na lang ako sa damuhan habang pinagmasdan sila. Maya-maya, nakita kong umahon na sila sa tubig at habang sabay nilang tinungo ang aplaya, kitang-kita ko naman ang kabuuan ng mga katawan nila. Si Kuya Rom, naka-suot lang ng puting brief habang si Julius ay naka-suot ng maong na short na tila pudpod na sa pagka-luma. Pnagmasdan ko ang napakagandang hubog ng kanilang mga katawan. Paarehong hunk na hunk. Kung tutuusin, halos magkapareho sila ng height, parehong mga matipuno at magaganda ang mga katawan at tindig. “Bagay na bagay sila...” ang naibulong ko sa sarili.<br /><br /><br /><br /><br />Hindi ko rin lubos maintindihan kung kung bakit ganoon ang takbo ng aking pag-iisip. Nagseselos sa nakita sa kanila. At di ko maiwasang gumapng ang damdaming pagkaawa sa sarili…<br /><br /><br /><br /><br />Noong nandoon na sila sa aplaya, naupo naman ang dalawa, nagtatawanan pa rin at naghahaharutan. Tila matagal na silang magkakilala at sobrang close na sa isa’t-isa.<br /><br /><br /><br /><br />Hindi ko rin natiisa ang nasaksihan at humarurot ako ng takbo pabalik sa bahay, deretso ng kuwarto at nag-iiyak. Mgkahalong selos at pagkahabag sa sarili ang naramdaman. Tila napakabagal ng takbo ng oras habang hinihintay ko si Kuya Rom na bumalik ng kuwarto at magbihis.<br /><br /><br /><br /><br />Siguro ay may isang oras din iyong paghihintay ko. Maya-maya, narinig ko na lang silang dumating at nagtatawanan pa rin.<br /><br /><br /><br /><br />“Kasama niyo ba si Sir Jason?” Tanong ni Mang Nardo sa kanila.<br /><br /><br /><br /><br />“Hah? Hindi naman siya naming nakita doon, tay?” sagot ni Julius.<br /><br /><br /><br /><br />“Nagpaalam na pumunta doon ah! At sinundan ko pa nga ng tingin ang pagbaybay niya sa daanan patungogn ilog!” Sagot uli ni Mang Nardo.<br /><br /><br /><br /><br />Tila nagkagulo na sila noong sabihin ni Kuya Rom na “Tingnan ko po muna sa kuwarto...”<br /><br /><br /><br /><br />At noong binuksan ni Kuya Rom ang kwarto ay nagkunwari naman akong natulog, tinakpan ang mukha sa kumot upang hindi mahalatang umiyak ako. “Tol! Nandito ka lang pala! Sabi kasi ni Mang Nardo nagpunta ka daw sa ilog?”<br /><br /><br /><br /><br />Hindi ako kumibo, nagkunyari pa ring tulog.<br /><br /><br /><br /><br />Umupo siya sa gilid ng kama. “Tol... kain na tayo”<br /><br /><br /><br /><br />“Tulog pa ako... Maya na ako kakain. Kayo na lang muna.” Sabi ko, ang kumot ay nakatakip pa rin sa mukha.<br /><br /><br /><br /><br />“May laro kaming basketball maya-maya lang tol ha... Isama ako ni Julius sa team nila. Kaya mauna na kaming kumain dahil malapit nang magsimula ang palaro.”<br /><br /><br /><br /><br />Sa narinig ko ay tila sinaksak muli ang nagdurugo ko nang puso. At ang naisagot ko na lang ay, “O s-sige...”<br /><br /><br /><br /><br />“Manood ka sa laban namin tol ha...?”<br /><br /><br /><br /><br />“S-sige...”<br /><br /><br /><br /><br />At narinig ko na lang ang mga yapak niyang palayo. At habang kumakain sila, dinig ko pa rin ang kwentuhan nila, ang kantyawan, ang tawanan.<br /><br /><br /><br /><br />Noong matapos na silang kumain, bumalik sa kwarto si Kuya Rom. Alam ko, nagbihis siy ng pambasketball at nagsuot ng saapatos. Pagkatapus ay nagtatakbong lumabas, pinabayaan na lang ako sa pagkahiga ko, takip-takip pa rin ang mukha sa kumot. “Nood ka tol ha?” Sambit niya bago isinara ang pinto.<br /><br /><br /><br /><br />Ngunit hindi na ako nanood. Pagkatapos kong mag-almusal ay nagpasama ako kay Mang Nardo na ikutin ang mga pananim naming niyog at palayan. At habang nagku-kwento si Mang Nardo at ipinakilala sa akin ang mga tenants namin, halos hindi naman ito pumasok sa utak ko. Ipinamalas ang ngiti sa mga tao ngunit ang nasa loob ay matinding hinanakit.<br /><br /><br /><br /><br />Alas onse na noong sinabi ko na kay Mang Nardo na bumalik na kami sa bahay. Wala kasi akong ganang mamasyal at ang sabi naman ni Mang Nando na kulang ang isang araw upang maikot namin ang buong lupain ng mga magulang ko. Kaya ang sabi ko na lang sa kanya ay sa susunod na kapag nakabalik uli ako doon.<br /><br /><br /><br /><br />Noong makarating na kami ng bahay. Wala pa rin sina Julius at Kuya Rom. Kaya nagpaalam na lang akong pumunta ng ilog at doon ay magmumuni-muni.<br /><br /><br /><br /><br />Habang nag-isang naka-upo sa damuhan sa may dalampasigan paharap sa ilog, di ko naman maiwasang manumbalik sa isip ang eksenang nakita ko sa umagang iyon sa lugar na iyon sa kanila ni Kuya Rom at Julius. <br /><br /><br /><br /><br />Pinagmasdan kong maigi ang ilog. Malapad ito na sa tantiya ko ay may 30 o 40 metro ang lapad. Bagamat malakas din ang agos, alam kong malalim ito sa kulay na mistulang berde ang kalaliman sa may gitna at sa tahimik na na pagdaloy ng tubig paibaba...<br /><br /><br /><br /><br />Napabuntong-hininga ako. Iniisip na sana, kagaya ng ilog ang isip ko, mapayapa, kalmante, alam nito ang direksyong patutungohan. Di kagaya ko na litong-lito at hindi malaman kung saan patungo ang buhay. At namalayan ko na lang na tumulo ang mga luha ko. Napahikbi ako, napahagulgol.<br /><br /><br /><br /><br />Habang hawak-hawak ng isang kamay ko ang singsing na bigay ni Kuya rom sa akin na nakasikbit pa sa aking daliri, pilit na ibinalik sa ko sa isip ang eksena kung saan niya ito ibinigay sa akin.<br /><br /><br /><br /><br />Nasa ganoong akong pagmumuni-muni noong maisipan kong hubarin na lang ang singsing at itapon ito sa ilog.<br /><br /><br /><br /><br />(Itutuloy)</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15383525449753718218noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-13629129659112536582013-11-09T20:52:00.000-08:002013-11-09T20:52:00.025-08:00Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan 9<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Author: Mikejuha<br />
<br />
E-mail: getmybox@hotmail.com<br />
<br />
Blogspot: <a href="http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/">http://michaelsshadesofblue.blogspot.com</a><br />
<br />
<br />
<br />Isinara ko kaagad ang pinto noong makapasok na at agad kong hinarap si Kuya Rom na nakaupo lang sa sofa habang nakikinig sa paborito naming tugtog. Nakahubad siya ng pang-itaas na damit at hawak-hawak pa ng isang kamay ang isang bote ng beer.<br /><br /><br /><br /><br />“Ba’t ka nandito?” ang mataray kong bulyaw habang nakatayo sa harap niya at nakapamaywang pa.<br /><br /><br /><br /><br />“Ba’t ka ginabi? At sinong kasama mo?” sagot naman niya kaagad, hindi sinagot ang tanong ko, ang magagandang pares ng mga mata na tila malalaglag na sa pagkalasing ay nakatutok sa akin.<br /><br /><br /><br /><br />“Abaaaa, isang tanong lang ang sa akin nakadalawa na siya!” sigaw ng utak ko. “Wala kang paki kung gagabihin ako no? At ang kasama ko naman ay isang matinong tao na di kagaya mo! Ba’t ka nandito?” pag ulit ko sa tanong.<br /><br /><br /><br /><br />Hindi pa rin niya sinagot ang tanong ko. “Wow… matinong tao, huh!” ang sarcastic niyang tugon. “Bakit sino ba ang ipinagmamalaki mong m-a-t-i-n-o na taong yan?” pag-empahsize niya sa katagang “matino”<br /><br /><br /><br /><br />“Si Kuya Paul Jake” pagmamayabang ko. “Siya lang naman ang nakakaintindi sa akin eh.” Dugtong ko pa sabay pang-ismid.<br /><br /><br /><br /><br />“Paul Jake pala ha…?” at tumango-tango siya. Alam ko ang ibig ipahiwatig ng pagtango-tango niyang iyon. Malaswa.<br /><br /><br /><br /><br />“Opo! Siya nga.” ang sarcastic kong tugon. “Alangan namang iyong sa PBB Doubleup. Hindi pa kami ganyan ka-close noon at busy na iyon ngayon dahil marami na siyang fans! Iyong Paul Jake na kasama ko ay kasama din natin sa team na spiker pero di hamak na mas guwapo, mas matalino, at mas mabait kaysa sa iyo!” pagpapasaring ko, inaasahang masaktan ang pride at magrereact.<br /><br /><br /><br /><br />“Ganoon?” ang sagot lang niya na dedma na sa sinabi ko sabay tungga sa hawak-hawak na bote ng beer.<br /><br /><br /><br /><br />Feeling ko naman na-insulto ako sa sagot niya. Hindi ba naman nagreact ang hunghang o kaya magselos na may kasama akong iba? “Wala! Wala talagang pakialam sa akin ang hinayupak na to!” Sigaw ko sa sarili. Pakiramdam ko tuloy biglang nagkalaglagan ang mahahaba at smoth and shiny ko na sanang hair. At ang nasagot ko na lang ay, “Oo. Ganoon nga!”<br /><br /><br /><br /><br />“Alam ba nina tita na hindi ako ang kasama mo?” Ang kalmanteng singit niya habang kinuha ang remote, pinatay ang sounds at pinaandar ang TV na parang normal lang ba siyang nagtatanong, hindi ipinahalatang may nag-aambang pambablackmail na namang gagawin sa akin ang kumag.<br /><br /><br /><br /><br />Natameme ako, syempre. Ang ipinaalam ko kasi sa mga magulang ko ay na siya ang kasama ko. “Hoy! Sinumbong ba ako?” ang bulyaw ko.<br /><br /><br /><br /><br />“Hindi pa naman… Bakit, gusto mong isumbong kita?” tanong niya, tiningnan ako.<br /><br /><br /><br /><br />“Tange! Bakit ko gugustuhin iyon? E di grounded ako nyan? Paano ka pumasok dito na hindi nila nalaman na hindi mo ako kasama?” tanong kong paniguro natakot na baka isinumbong na ako.<br /><br /><br /><a name='more'></a><br /><br />“Simple lang. Noong binuksan ng papa mo ang pinto at nakitang ako lang ang nandoon sa labas, ang sabi ko na lang sa kanya, kahit nagulat din ako na wala ka pa, ay umihi ka pa sa may kanto. Hayon, balik tulog sa kwarto nila… See? Nagsinungaling ako para sa iyo? Di ka man lang nag thank you sa akin.”<br /><br /><br /><br /><br />Syempre, touched ako. Kahit ganyan kasi si Kuya Rom sa akin, pero ipinagtatanggol ako niyan kahit saan. Mga babae lang naman ang kinaiinisan ko kasi sa kanya. Iyon bang kung sinu-sino na lang ang pinapatulan, at kapag lalo na maganda, i-etsapwera na lang ako.<br /><br /><br /><br /><br />“Mag-thank you ka your face! Wahhh! Likas ka naman talagang sinungaling ah! Tagos sa buto!” sigaw ko pang-iinis.<br /><br /><br /><br /><br />Sa pagkarinig niya sa sinabi ko ay bigla na lang itong tumayo, inilatag sa sahig ang hawak-hawak na bote ng beer at hinablot na ang kwelyo ng damit ko. Syempre, nabigla ako at hind kaagad nakakilos. At sa tangkad ba naman niya at hawak-hawak pa ang kwelyo ng damit ko, para akong isinabit sa poste ng meralco.<br /><br /><br /><br /><br />Hinatak niya ako patungo sa kama, pinatihaya at inilock sa posisyon na iyon, hawak-hawak pa rin ng isang kamay niya ang kwelyo ng damit ko.<br /><br /><br /><br /><br />“Ano ang sabi mo? Likas akong sinungaling?” ang sabi niya ang mga mapupungay na mata ay nakatitig sa akin.<br /><br /><br /><br /><br />“A… eh, hehe! Kuya naman eh, bitiwan mo ang kuwelyo ko, mapupunit yan…” ang biglang pagbaba ko ng boses.<br /><br /><br /><br /><br />Ngunit hindi niya pinansin ang tila pagmamakaawa ko. “Sagutin mo ako, bakit mo nasabing sinungaling ako?” tanong niya uli.<br /><br /><br /><br /><br />E, ano pa ba ang magagawa ko kungdi ang panindigan na lang ang sinabi. “E di ba sinungaling ka naman talaga?” ang sagot ko pa rin kahit kinabahan na ako sa ipinakita niyang galit.<br /><br /><br /><br /><br />“Bakit mo nga nasabi iyan? Ha?!” ang lalo pang pagtaas ng boses niya.<br /><br /><br /><br /><br />“Eh… e…”<br /><br /><br /><br /><br />“Ano????!” giit niya.<br /><br /><br /><br /><br />“E, yung sinabi mong ihatid mo ako kanina… bakit may nagtext sa iyong babae at may date daw kayo? Di ba nagsisinungaling ka sa akin? Bakit mo ako ihahatid kung may ka date ka naman pala?” sagot ko.<br /><br /><br /><br /><br />“Ah ganoon. Magkaliwanagan nga tayo… nagseselos ka ano?”<br /><br /><br /><br /><br />Ewan ko ba, parang gusto ko nang bumigay at sabihin sa kanyang “Oo! Nagseselos ako! May nararamdaman ako! Ngayon... may reklamo ka?” Ngunit hindi ko nagustuhan ang tono ng pagtatanong niya kaya hindi na magawang pomorma ng lola nyo. Malay ko ba kung sapakin niya akong bigla kapag inamin ko o pagtawanan o magbago na ang tingin niya sa akin. Grabeh. Pressure!<br /><br /><br /><br /><br />Kaya nanatili na lang akong nakatitig sa mukha niya. Syeeet! Naramdaman ko na naman ang pagdaloy ng kung anong kilig o kiliti habang pinagmasdan ko ang kabuuan ng kaniyang mala-adonis na mukha, ang hubad na pang-itaas na katawan ay halos ididikit na niya sa katawan ko at ang bukol ng harapan niya ay dumidiin-diin sa mga hita ko. Dinig na dinig ko ang pag-uudyok ng utak ko na yapusin na ang hubad niyang katawan at isurrender na ang bandila ng aking pinakaiingat-ingatang puri (charinggg!). Ngunit ang isang kontrabidang parte ng utak ko naman sumisigaw ng, “Woi, magpaka-demure ka naman, talipandas!”<br /><br /><br /><br /><br />Marahil ay may napuna siya sa hindi ko pagsagot na iyon at pagtitig ko sa mukha niya kaya ang naitanong niya naman ay, “Sabihin mo nga sa akin ang totoo? Bakla ka ba?! Bakla ka no??” ang tila may pagka-sarcastic niyang tanong.<br /><br /><br /><br /><br />Pakiramdam ko ay biglang naubusan ng dugo ang mukha ko at nawalan ng lakas upang tumingin pa sa kanya.<br /><br /><br /><br /><br />“Bakla ka ano?” giit niya.<br /><br /><br /><br /><br />“Ah… e… hindi ah! Sino ba ang nagsabi na bakla ako? Meron ka bang pruweba? Atsaka bakit ako magseselos, aber? Haller! Ano ba ang meron sa iyo na dapat kong pagselosan? Kapallll?” sabay tulak sa kanya sa tiyan, malapit sa umbok ng kanyang harapan. Syempre naman, may malisya iyong pagtulak kong iyon, hehe.<br /><br /><br /><br /><br />Napaliyad naman siya. “Nananantsing ka e.” sambit niya, tila nakahalata.<br /><br /><br /><br /><br />“Kapal! E bakit ikaw? Sa kadami-daming babae d’yan na naghahabol sa iyo. Dami mo pang girlfriend, bakit pinapajakol mo sakin iyang burat mo? Sinong bakla sa atin ngayon, ha?” bwelta ko naman sa kanya sabay kalas sa pagkaka-lock niya sa akin at tumbok na sana sa music corner ng kwarto ko, feeling panalo sa aking binitiwang salita.<br /><br /><br /><br /><br />Ngunit mabilis din niyang nahawakan ang kamay ko at sabay bagsak ng katawan niya sa kama, nakatihaya siya, inilingkis ang mga braso at hita sa katawan kong nasa ibabaw niya “Ansarap-sarap mo talagang asarin no? Nangigigil ako sa iyo. Palaban! Tangina, titigasan na naman ako nito!” sambit niya, amoy na amoy ko ang beer sa kanyang hininga na lalo namang nagpatindi sa kiliti na gumagapang sa aking katawan. Sa posisyon naming iyon ay para akong isang paslit na nakadapa sa ibabaw ng malaking katawan ng tatay o kuya, kulang na lang ay bibigyan niya ako ng lollipop… pero mamaya na iyon, hehe.<br /><br /><br /><br /><br />Yes, mga ateng. Nag-init pareho ang aking tenga at puson sa narinig na sinabi niya. Nakakainis, nakakainsulto na nakakakilig. Pride ba ang tawag doon? Iyong feeling na gusto mo sana, may naramdaman ka ngunit ayaw mong aminin sa sarili dahil ayaw mong baka ma-insulto o masaktan dahil feeling mo pinaglaruan ka lang or wala naman siyang intesyong seryoshan para sa iyo. “Argggghhhhhhh!” sigaw ko habang itinulak-tulak ang mukha niyang halos ikiskis na rin sa mukha ko.<br /><br /><br /><br /><br />Ngunit hanggang sa pagtulak-tulak na lang ako dahil sa baywang ko nalakingkis ang malalaki at mahahabang hita niya, sa itaas kong katawan naman nakalingkis ang mga malalakas at maskulado niyang bisig. At sa gitna ng kanyang malalaking hita, ramdam ko ang tila gustong kumawala na bukol sa ilalim noon. Actually, konting patulak-tulak lang naman ang ginawa ko, hehe. Baka din kasi mapalakas at makawala pa ako sa mga bisig niya, hehe.<br /><br /><br /><br /><br />“Ano ang nangyari sa inyo ni Paul Jake kanina, ha? Ha?” ang tanong niyang ewan kung nang-aasar, o nagsususpetsa ng masama.<br /><br /><br /><br /><br />“Hindi manyak si Kuya Paul Jake na kagaya mo!” bulyaw ko.<br /><br /><br /><br /><br />“Ah, oo naman pala. Mas mabait pala iyon no? Mas guwapo, mas… ano pa nga ba iyong isa, tarantado ba?” sabay tawa.<br /><br /><br /><br /><br />“Ikaw ang tarantado!” sagot ko.<br /><br /><br /><br /><br />“Hahaha!” Ang tawa niya. “Ipinagtanggol pa talaga. Sige na bunso, di ako magagalit. Aminin mo na, may nangyari sa inyo ano?”<br /><br /><br /><br /><br />“Wala! Wala! Wala! wala! Kuliiiittttttt!” sigaw ko sa pagkainis na tila hindi siya naniniwala.<br /><br /><br /><br /><br />“Mas malaki ba kesa akin ang kay Paul Jake?”<br /><br /><br /><br /><br />Feeling nainsulto na talaga ako sa sinabi niya. “Wala ngang nangyari sa amin! Tado! Pakawalan mo nga ako!” utos ko.<br /><br /><br /><br /><br />At ewan kung ano na namang kabulastugan ang pumasok sa isip niya, hindi na siya nagsalita pa. Tinitigan na lang niya ako na tila ay lalamunin nang buo ang aking mukha. Para naman akong ibinayaw sa langit sa mga titig na iyon. Napakaganda ng mga mata niya, napakaguwapo ng mukha. Mapupula ang mga labi, makinis ang balat, matungis ang ilong… Nakakabighani, pramis.<br /><br /><br /><br /><br />“Pakawalan mo ako kuya… hindi ako makahinga!” Sigaw ng bibig ko, ngunit ang sigaw naman ng utak ko ay, “Huwag! Huwag! Higpitan mo pa ang mga yakap mo!”<br /><br /><br /><br /><br />Hindi kumibo si Kuya Rom. Patuloy pa rin niya akong tinitigan.<br /><br /><br /><br /><br />“Pakawalan mo ako sabiiiii! Hindi ako makahinga kuya!” sigaw ng bibig ko uli na alam na ninyong taliwas sa isinigaw ng utak kong tuliro.<br /><br /><br /><br /><br />Aba… at talagang binitawan ako! At ang naalimpungatan ko na lang ay ang malakas na, “KA-BLAGGGG!” <br /><br /><br /><br /><br />Nalaglag po ako sa sahig, grabe. Pero ambilis ko ring tumayo ha. Iniisip ko na lang na walang nakakita.<br /><br /><br /><br /><br />“Salbahe ka!” Bulyaw ko sa kanya bagamat ang sigaw ng utak ko naman ay “Yan… Sinabi nang huwag eh! Buti nga sa iyo!” Parang gusto ko silang pag-untuging dalawa, hehe.<br /><br /><br /><br /><br />Hindi naman siya natawa, in fairness. Sabagay, baka pinigilan lang din niya. Ngunit siya pa itong nagalit sa akin. “Akala ko ba sabi mo bibitiwan kita!” bulyaw niya din sabay abot sa akin ng kamay niya.<br /><br /><br /><br /><br />“Aba! Siya pa itong nagalit!” sigaw ng utak ko. “Bitiwan nga ngunit di ko sinabing ilaglag mo ko sa sahig!”<br /><br /><br /><br /><br />Hindi ko nga tinanggap ang kamay niya. Bagkus kusa na akong sumampa sa kama at nahiga doon, nakatihaya, ang isang braso ay ipinatong sa aking noo. “Matulog na nga tayo! At umusog ka nga doon!” sambit ko sa sobrang pagkainis at pagkapahiya. “Bakit ka nga pala dito umuwi? May boardin ghouseka naman!” pasigaw kong tanong, ipinaramdam na inis na inis talaga ako.<br /><br /><br /><br /><br />Umusog naman siya sabay sabing, “Sasabihin ko sa iyo kung bakit, basta aminin mong nagseselos ka.”<br /><br /><br /><br /><br />“Kapal mo talaga! Grabeh!” ang sarcastic kong sigaw.<br /><br /><br /><br /><br />Ewan kong na-challenge siya sa sinabi ko. At ang nasambit na lang niya ay, “Kapal pala ha. E di lubus-lubusin ko na.” Sabay sampa ng katawan niya sa ibabaw ng katawan ko at inilock ako sa posisiyon ko upang hindi makakilos.<br /><br /><br /><br /><br />“Arrrgggghhh! Anong bang ginaga—“ Bulyaw ko sa pagkagulat.<br /><br /><br /><br /><br />Ngunit hindi ko na naituloy pa ang sasabihin gawa ng pwersahang paglapat ng mga labi niya sa mga labi ko.<br /><br /><br /><br /><br />At sa pagkakataon iyon, wala na akong magawa kungdi ipaubaya sa kanya ang aking sariwang bibig at katawan (charing!). Naghalikan kami, matagal at punong-puno ng pag-aalab. At noong alam niyang naalipin na ako sa sobrang pagnanasa, isa-isa niyang hinubad ang saplot ng aking katawan at pagkatapus, tuluyan na rin niyang hinubad ang kanyang pantalon at ang brief, hindi dahil gusto naming labhan ang mga ito, kungdi dahil… iyon na, alam na alam iyan ng mga malalaswang isipan natin – hehe<br /><br /><br /><br /><br />At muli… sabay naming narating ang ruruk ng kaligayahan.<br /><br /><br /><br /><br />Noong humupa na ang lahat. May pagkainis pa rin akong nadarama. Syempre, dahil maraming issues pa ang naglalaro sa aking isipan, tapos, ganoon-ganoon na lang basta. Sasaktan ako, tapos, biglang ganoon. Parang unfair yata. Ano ako, pusa? Aawayin tapus parausan? Kaya hindi ko napigil ang sariling manumbat sa kanya. “Pagkatapos niyan… sasaktan mo na naman ako, paiiyakin, asarin…” pagmamaktol ko sabay tagilid, patalikod sa kanya, ipinahalatang masama ang loob ko.<br /><br /><br /><br /><br />Tumagilid din siya paharap sa akin at niyakap ako, parehong hubo’t-hubad pa rin ang mga katawan namin. “Bakit mo nasabing sasaktan kita. Ha? “Bulong niya sa tenga ko.<br /><br /><br /><br /><br />“Kanina, sabi mo, ihahatid mo ako. Tapos, may date ka pala kaya sumama ako kay Kuya Paul Jake…”<br /><br /><br /><br /><br />“Anong date ang pinagsasabi mo? Iyon bang nagtitext sa akin?”<br /><br /><br /><br /><br />“Oo!” sagot kong padabog.<br /><br /><br /><br /><br />“Ano ka ba? Wala iyon. Nangungulit sa akin ang babaeng iyon. Sobrang nakukulitan ako kaya tinanong ko siya kung ano ba ang gusto niya para matapus na ang pangungulit niya sa akin. Sabi niyang magkita daw kami. E di sinabi kong oo para matapos na. Pero wala akong intensyong siputin iyon…”<br /><br /><br /><br /><br />Tila nahimasmasan naman ako sa narinig. “E, bakit number 5 iyong nakalagay na name niya sa phonebook mo? May pa code-code pa kayo…”<br /><br /><br /><br /><br />“Code nga iyon, dahil di ko kilala ang babaeng iyon, at ayaw kong patulan at wala akong pakialam sa pangalan niya. At di lang iyan, may #1 pa d’yan, may #2, may #3, may #4, may #6, #7, #8… puro nangungulit lang. Mga fans daw sila. At hindi ako nagsisinungaling sa iyo. Kailan man, hindi ako nagsisinungaling sa iyo, tandaan mo iyan...”<br /><br /><br /><br /><br />“Ibig sabihin, ihahatid mo talaga ako dapat kanina?”<br /><br /><br /><br /><br />“Oo naman. Ikaw pa ang lakas mo sa akin…”<br /><br /><br /><br /><br />Tahimik. Pakiramdam ko naman ay biglang tumubo uilt ang hair ko at mas mahabang-mahaba pa siya, soft and silky, hehe.<br /><br /><br /><br /><br />“So, nagseselos ka?” ibinalik uli niya ang tanong niyang iyon na hindi ko sinagot.<br /><br /><br /><br /><br />E, ano pa nga ba ang magagawa ng haba ng hair ng lola ninyo kundi ang umamin. “Oo…”<br /><br /><br /><br /><br />“Ikaw bakit dito ka pa rin umuwi samantalang kasama ko naman si kuya Paul Jake na siyang maghatid sa akin?” ang pagbalik ko naman sa tanong ko sa kanya na hindi niya sinagot.<br /><br /><br /><br /><br />Hinaplos niya ang aking mala-anghel na mukha (charing!) at pagkatapos ay hinalikan ito.<br /><br /><br /><br /><br />“Hindi kita matiis tol eh… Atsaka, may ibibigay din ako sa iyo...”<br /><br /><br /><br /><br />(Itutuloy)</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15383525449753718218noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-46020800226442633752013-11-08T20:51:00.000-08:002013-11-06T20:54:30.546-08:00Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan 8<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Author: Mikejuha<br />
<br />
E-mail: getmybox@hotmail.com<br />
<br />
Blogspot: <a href="http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/">http://michaelsshadesofblue.blogspot.com</a><br />
<br />
<br />
<br />
Sa buong magdamag na iyon, natulog kaming magkatabi ni Kuya Rom. At sa pagkakatong iyon, malaya naming nagawa ang mga bagay na sana ay hindi dapat mangyari sa pagitan ng dalawang normal lalaki.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Masaya ako sa gabing iyon. Sobra. Sa buong buhay ko, noon lang ako nakaranas ng sobrang saya. Marahil ay dahil kay Kuya Rom ko rin unang naranasan ang sinasabi nilang “sex”. Alam ko, mali ito dahil lalaki ako at lalaki rin si Kuya Rom. Ngunit wala akong pakialam. Bagamat sa pinakasulok ng aking utak ay may mga katanungan tungkol sa kung ano ba ang tunay kong pagkatao, nag-uumapaw naman ang sobrang kasayahan ko sa mga sandaling iyon. Pakiramdam ko ay isa akong babae na sa wakas ay natagpuan na ang kanyang “knight in shining armor”.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Syempre, may naramdaman din akong pagkalito sa setup namin. Iyon bang, may nangyari sa amin, may naramdaman akong naiiba para sa kanya at inaassume na ganoon din siya sa akin, pero wala naman siyang sinasabi kung mahal ba talaga niya ako, or what. Nagtatanong ang isip kung totohanan ba iyong ginawa namin o isang laro lang na bagamat nakakapagod, masarap naman, masaya, ngunit pagkatapos ay pwede nang kalimutan ang lahat.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Akala ko ay tuloy-tuloy na ang kaligayahang iyon.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Noong magbalik-eskwela na, syempre, balik na naman kami sa dating gawi. Aral, praktis, bangkaan ng grupo. Pero sa nangyari sa amin ni Kuya Rom, pakiramdam ko, nasa ibang level na nga ang pagiging close namin. Kahit walang sinasabi iyong tao na kami na, ina-assume ko na lang talaga na may karapatan na ako sa kanya sa kabila nang ayaw kong aminin na ganoon na nga.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Gabi na iyon noong matapos ang praktis namin at uuwi na sana ako kasabay si Kuya Rom. Ngunit may nag-imbita sa kanya na maglaro ng basketball. Baketball player din kasi si Kuya Rom. Kahit na ang pinili niyang event sa varsity team ay volleyball, basketball talaga ang hilig niya. Kadalasan nga kahit katatapos pa lang ng praktis namin sa volleyball, naglalaro pa rin ito ng basketball. Parang walang kapaguran ang kanyang katawan. Sobrang athletic na tao na kahit anong laro alam at nagi-excel pa. Kumbaga, jack of all trade. Ang totoo niyan, kaya niya hindi pinili ang basketball sa varsity team ay dahil sa pag-give way niya para makapasok ang isang kaibigan. At dahil gusto din naman niya ang volleyball at naiibang challenge daw din ito para sa kanya kaya siya napasama sa team, at naging team captain pa.<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<br />
“Tol… hintayin mo ako ha? Maglaro muna ako ng basketball.” Pakiusap niya.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Ano??? Maghihintay ako sa iyo, e gabi na! Kung gusto mong maglaro, ako ay uuwi na!” ang mataray kong sagot, sabay pagdadabog.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Ito naman, o. Pagbigyan mo na ako, please?”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Anong oras na akong makauwi nito sa bahay? Kabi na!”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Ano ka ba? Kahit alas dose pa ng gabi, ihahatid kita. Bakit wala ka bang tiwala sa abs na to?” pagpatawa niya, sabay hawi sa harapang dulo ng t-shirt upang malantad ang tiyan.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Yukkk!” ang kunyari kong reaction kahit na nakikiliti din ako sa pagpapakita niya sa akin niyon. “Anong kinalaman ng abs mo sa takot ko?” dugtong ko.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Napangiti naman siya, “E di, ihahatid kita eh! Problema ba iyan. At doon na rin ako matulog.” Sabay bitiw ng isang malisyosong tingin, at makalag-laglag brief na ngiti. “O… ano? Deal?” pag-follow-up niya.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
E, ano pa ba ang magagawa ng lola nyo. Sa ngiti pa lang ng hinayupak ay tila may gumagapang nang magkahalong init at kiliti sa aking katawan, nakikinita na may mangyari na namang karumal-dumal na tagpo sa gabing iyon. “Sige na nga!” sabi ko kunyari masama pa rin ang loob.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Ayan… ang bait talaga ng bunso. Hmm!” Ang tuwang-tuwang sabi niya, sabay kurot sa pisngi ko na tila nanggigigil. “ Ibinigay naman niya kaagad sa akin ang kanyang cp at ang bag na may mga damit pambihis at ibang gamit sa school, atsaka naghubad na ng pang-itaas.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Nagulat naman ako noong sa pagpasok na niya sa court ay nagpalakpakan ang may ilang grupo ng kababaihan at nagsisigaw, “Romwel! Romwel! Romwel!”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Tiningnan ko ang mga ito sabay sigaw sa sarili, “Mga lukaret!” Marahil ay dala lang iyon ng inis ko dahil sa pagka bad trip dahil sa gusto ko nang umuwi at naunsyami pa ito dahil sa basketball.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
At tumungo na ako sa upuan sa gilid ng court upang doon maghintay. Noong una, nanood muna ako sa laro nila. In fairness, talagang ang galing din ni Kuya Rom maglaro. Maliksi, mabilis tumakbo, mataas ang talon, palaging nakaka-shoot, at ang porma, lalaking-lalaki. At di maiwasang lalo akong humanga sa kanya. No wonder na tinawag siyang “crush ng bayan”. Sa porma ba namang hunk na hunk, 6’1” na taas, at galing sa paglalaro. At ewan ko din ba, pakiramdam ko ay nagpapakitang-gilas din sa akin ang kumag. Actually, hindi talaga ako sigurado kung sa akin ba nagpapakitang-gilas (hehe). Siguro, masyado ko lang kina-career yung “haba-ng-hair” feeling noong gabing doon siya natulog sa bahay at ipinagluto pa niya ako ng dinner. Baka din kasing sa mga babaeng tagahanga niya siya nagpapakitang-gilas. Alam ko, mga die-hard fanatics ang mga iyon. Karamihan sa kanila ay dumadayo lang talaga doon sa gym upang tingnan kung naglalaro si Kuya Rom at kung naglalaro, hayun, hindi na aalis hanggang sa kahuli-hulihang patak ng pawis noong idolo nila.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Kaya kapag naka-shoot si Kuya Rom, kunyari hindi ako nakatingin. Syempre, kahit sa nangyari sa amin at sa naramdaman kong kakaiba para sa kanya, ayokong ipahalata na patay na patay ako sa kanya. Sino ba ako, mga ateng… diba? I mean, ikaw ba naman sa lugar ko na may nangyari na sa inyo noog guy at bigla kang tinubuan ng pagnanasa sa puso subalit ang lalaki pala ay ni wala man lang binanggit na “I love you” o kahit iyong pagklaro kung kayo na nga ba o ano… Ano iyon? Praktis? Di ba nakakahiya? May pride din kaya ako. Ayokong ipangalandrakan sa mukha niya na may karapatan na ako sa kanya at to the max na nga ako o kaya’y for life. Ayoko noon. E, kung bigla na lang akong pagsabihan ng, “Eww!!” o kaya’y “Asa ka pa!” o kaya’y pagtawanan. Siguro pag nangyari iyon, kakain na lang ako ng maraming chocolate cake na may dora rat killer at pagkatapus ay magpasagasa sa pison. Atsaka, hindi pa rin naman ako certified by PAMET kung talagang miyembro na nga ako sa federasyon eh. Ewan kung nasa state of denial lang ang aking utak o baka di naman talaga ako bakla. Kakalito talaga, Dra. Margie Holmes… grabeh.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Anyway, may 10 minuto na akong nakaupo at nanonood sa laro nila noong may nag-text sa cp niya. E, busy sa paglalaro iyong tao, kay di ko na pinansin. E, maya-maya, may text uli. At may sumunod pa. Siguro naka 10 texts na noong hindi ko na matiis na hindi buksan ang isang message. Aba di biro ang pagti-text ng 10 beses na sunod-sunod huh! Ngunit walang pangalan at ang nakaregister lang sa cp ay “5”. “Ano naman kaya ang ibig sabihin ng “5”? May pa-code-code pa!” sigaw ko sa sarili. Binasa ko, at ang sabi sa message ay, “Babe, ano ba? Reply ka naman kung matutuloy ba ang date natin!”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Pakiwari ko ay may kidlat na biglang tumama sa akin at ako’y nawala bigla sa tamang katinuan. Iyon bang feeling of betrayal na sa bigla nalang naramdaman mong parang ang lahat ng dugo ay dumaloy patungo sa utak at ang lumalabas sa mga butas ng iyong ilong ay usok dahil sa sobrang galit. “Hmpt! Babe pa talaga! Sabi ihahatid ako tapos may date pala ang honghang?” sigaw ko sa sarili. Hindi ko talaga alam ang gagawin sa nabasang message. “Parang sobra na yata ang ginawa ng kumag na iyon. Pagkatapos niyang matikman at pagsawaan ang mura at sariwa kong bibig, este, katawan at ngayon ay ibang babae naman ang gusto niyang mai-date? Manyak talaga siya!”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Maya-maya uli, heto, nag-ring ang phone. At iyong #5 pa rin ang nakaregister. Dahil sa inis ko na talaga, ako na ang sumagot. “Sino to?” ang matigas kong sabi.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Hindi nga ako nagkamali. Babae ang nasa kabilang linya. “Sino to?! Ang sagot niya, halatang mataray.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Si Romwel ba ang hinahanap mo?” sabi ko.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Oo naman, cp niya to di ba? Sino ka ba? At bakit nasa iyo itong cp niya?”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Sa galit ko, naisipan ko na lang na magsinungaling. “Kapatid niya ito. Bakit? Anong kailangan mo sa kanya?”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“May date kami, nasaan ba siya?”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Aba... kahit sinabi ko na na kapatid ako, mataray pa rin kung magsalita!” sa isip ko lang. “Ah…Pupunta na daw siya sa ka-date niya eh. Naiwanan itong cp sa akin.” Ang sagot ko. “Sandali… ano ba pala ang pangalan mo?”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Karen!”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Hah?!” Kunyari nagulat ako. “E…sabi niya Grace daw ang ka-date niya ngayon!”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Anong Grace pinagsasabi mo?!” Ang tanong niya, halatang nabigla at nairita.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Eh… sorry. Grace talaga ang narinig ko e.”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Tanginang taong iyon! Sino naman ang Grace na iyon!?”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Girlfriend daw niya! Bakit girlfriend ka ba niya?”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Oo! At ako ang ka-date niya ngayon!”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Ay... pasensya ka na, marami kayo. At may nauna na sa iyo sa booking niya ngayong gabi.” Ang pang-aasar ko pa. “Di bale, may good news naman. Kasi, unlimited pagpa-rebook sa kanya, first-come, first-served nga lang. Bye…” sabay patay sa linya.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Nag-ring uli, pero pinatay ko na rin ang power. “Magdusa ka!” sabi ko sa sarili.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Sa sobrang galit, kinapa ko naman ang cp ko at tinext si Kuya Paul Jake. “Kuya, saan ka ngayon?”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Dito pa sa locker room, bakit?” Sagot niya agad.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Dito pa ako sa gym, sama na tayo sa pag-uwi? Wala akong kasama eh.” Reply ko.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Ahhh. OK. Bakit si Romwel, nasaan pala?”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“May ka-date kuya! Puntahan na kita d’yan at sabay na tayong umuwi”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“OK, paalis na rin ako, antay kita”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Sa pagkabasa noong message, ipinakisuyo ko kaagad ang cp at bag ni Kuya Rom sa isang kasama din namin sa team na nakipanood pa sa laro niya.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Nakalabas na kami ng campus niKuya Paul Jake noong bigla namang nagyaya siya na mag bar muna kami. Dahil sa hapon pa naman ang pasok ko kinabukasan at dahil na rin sa naramdamang pagkainis, sumang-ayon na rin ako.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Tinext ko ang mama ko na matagalan akong umuwi. Dinahilan ko na lang na si Kuya Rom ang kasama ko sa labas. Kapag si Kuya Rom kasi ang idadahilan kong kasama, kahit pa hindi ako umuuwi ng bahay, wala nang daming tanong pa.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
At nagbar nga kami ni Kuya Paul Jake. Ang gustong-gusto ko din kay Kuya Paul Jake ay palagi siyang available kapag tinatawagan ko. Isa siya sa masasabi kong nakababatang kapatid talaga ang turing sa akin, pangalawa nga lang kay Kuya Rom. Matalino, magaling magbigay ng advice, pala-kwento, at marami kang matututunan.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Ngunit wala kaming imikan simula pa noong makapasok na kami ng bar. Noong magsimula na kami sa tig-iisang bote ng beer, nag ring ang cp ko. Si Kuya Rom. Agad ko itong pinatay. Alam ko, pagagalitan ako noon dahil sa ginawa ko sa babae niya. Pero wala akong pakialam.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Nag-ring uli. At pinatay ko uli. Nag-ring na naman, at uli, pinatay ko. Nakailang ring at patay din iyon. Dahil sa hindi ko pagsagot, sunod-sunod naman na ang texts ang pumasok sa inbox ko. Hindi ko binasa ang magi to. Hindi ko rin sinagot.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Bakit di mo sagutin?” Tanong si Kuya Paul Jake.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Ayoko...” ang maiksi kong tugon, nakayuko lang ako, ang isang daliri ay inilalaro sa bibig ng bote ng beer.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Hindi na nagtanong pa ni Kuya Paul Jake.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Naka tigdadalawang beer na kami noong magbukas na naman ng tanog si Kuya Paul Jake. “Hmm, nakakahalata na ako sa iyo ah…” tanong niya noong mapansing nakasimangot pa rin ang mukha ko at sa naamoy na rin siguro na sama ng loob ko kay Kuya Rom.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Feeling ko kasi kapag si Kuya Paul Jake ang kasama ko, malaya kong nasasabi lahat. Simula noong inamin ko sa kanya sa nakaraang athletic meet na may nangyari nga sa amin ni Kuya Rom sa accommodation naming, gustong-gusto kop na siyang makausap. “Eh… ewan ko ba Kuya, hindi ko maintindihan ang sarili.” ang naisagot ko na lang.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Di ba, sinabi ko na sa iyo na dapat huwag mong hayaan ang sarili na alipinin ka ng emosyon sa kung ano mang pisikal o sekswal na pakikipag ugnayan dahil sa lalaki si Romwel at ikaw ay lalaki din. Babae ang hinahanap noon at ikaw, dapat sa babae rin magkaroon ng emotional na attachment. Ang pangarap ni Romwel ay ang magkaroon ng normal na pamilya, ng asawa, ng anak. At dapat ikaw ay ganoon din. Sooner or later, mag-aasawa yan at kapag may emotional attachment ka sa kanya, paano ka na lang? Sa akala mo ba ay i-give up niya ang pag-aasawa nang dahil sa iyo? Try to think of it.”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Hindi na ako kumibo. Napakatalino kasi ni Kuya Paul Jaka, tumbok kaagad niya ang saloobin ko na lalo namang nagpabigat ng aking kalooban. Alam ko… tama si Kuya Paul Jake, at pawang katotohanan ang kanyang mga sinasabi. Hindi ko na nakayanan pa ang sarili at napahagulgol na lang, pinapahid ang dulo ng sleeves ng t-shirt sa mga luha at sipon na naghalong dumaloy sa bibig at pisngi, hindi alintana ang ibang mga taong nag-iinum din doon sa bar.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Iniabot ni Kuya Paul Jake ang tissue. “Hayan kasi... sinabi ko na sa iyo na huwag kang padadaig...”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Hindi ko naman kasi sinadya Kuya eh. Bakit, kasalanan ko ba kung may nararamdaman akong ganito? vIyan naman kasing tao na yan ang pasimula ng lahat e” ang paninisi ko.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Hindi kumibo si Kuya Paul Jake. Marahil ay naintindihan niya ang bigat ng dinadala ko.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Kasi naman ang taong iyon, hindi ko maintindihan. Palagi akong inaasar, tapos, sweet na sweet. Tapos, aakitin ako, tapos, sasaktan. Tapos, dumidikit palagi, minsan doon pa matutulog sa bahay, tapus, iiwanan na lang ako bigla...”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Ok, ok...” pang-amo niya. “Alam mo, sa tingin ko, ang problema ay nasa iyo. Bakit? Hindi naman niya alam na mayroon kang naramdaman para sa kanya e. At sa tingin ko, wala siyang naramdamang kakaiba para sa iyo.”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Kahit na may nangyari na sa amin?” ang mabilis kong tugon.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“What’s the big deal kung may nangyari na sa inyo? Malay mo, inaakala lang niya na dahil ok lang sa iyo ang lahat, ay iyon na. Para bang sabay lang kayong nanood ng isang magandang palabas sa tv at pagkatapos noon, ay pweding pag-usapan ninyo ang napanood ninyo o pwede ring hindi. Tapos.”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Iyon lang iyon?”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Para sa kanya, maaaring iyon lang iyon. Pero kung gusto mo, kausapin mo siya tungkol sa naramdaman mo, para maintindihan niya ang lahat. At sabihin mo kung ano ang gusto mong mangyari. Di ba close kayo, at bunso nga ang tawag niya sa iyo? Maiintindihan ka noon”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Ang hirap naman yata niyon, Kuya. Paano kung hindi?”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Alam mo, sa buhay ng isang tao, minsan darating at darating din ang time na wala tayong ibang option kungdi ang gumawa ng desisyon at harapin ng buong tapang ang risks at consequences na kaakibat nito. Facing the risks are also opportunities to learn, to improve, and to succed. Kapag takot kang humarap ng risk, walang mangyayari sa buhay mo, or sa pag-ibig, for that matter. Lahat ng kalaseng pag-ibig ay ipinadarama. Tandaan mo iyan. Kung sa kabila ng pagpaparamdam mo ay hindi pa rin niya maintindihan ito, sabihin mo... Kung talagang mahirap, e di, tiisin mo. Pero kung sakaling darating ka na sa puntong mas mahirap na ang pagtitiis mo kaysa pagharap sa risk ng pakikipag-usap, gawin mo na.”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“S-sige Kuya. Pag-isipan ko ang payo mo.” Ang nasabi ko nalang.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Mag-aalas dose na ng gabi noong inihatid na ako ni Kuya Paul Jake sa bahay. Medyo lasing ng kaunti at groggy ang paglalakad. Katulong namin ang nagbukas ng pinto at dali-dali kaagad akong umakyat sa kwarto ko. Ngunit laking gulat ko noong makapasok na ako ng kwarto. Sumalubong naman sa pandinig ko ang kanta –<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
“Sometimes I feel like I'm all alone<br />
<br />
Wondering how, what have I done wrong<br />
<br />
Maybe I'm just missing you all along<br />
<br />
When will you be coming home back to me...”<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Si Kuya Rom, nasa music corner ng kwarto ko, nagsa-sound trip, pinatugtog ang kanta naming iyon at sa tingin ko ay lasing na lasing na...<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
(Itutuloy)</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15383525449753718218noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-10363347140725350122013-11-07T20:50:00.000-08:002013-11-07T20:50:00.304-08:00Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan 7<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Author: Mikejuha<br />
<br />
E-mail: getmybox@hotmail.com<br />
<br />
Blogspot: <a href="http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/">http://michaelsshadesofblue.blogspot.com</a><br />
<br />
<br />
<br />WARNING: This post contains explicit scenes and is not suitable for readers below 18.<br /><br /><br /><br /><br />Hindi ako sunagot sa pag-imbita niyang umupo ako sa tabi niya. Bagkus, nanatiling nakatayo lang ako sa harap, nakatapis pa rin ng tuwalya, nakapamaywang at ang mukha ay hindi ma-drowing sa pagkainis.<br /><br /><br /><br /><br />“Oo nga pala, nagsabi sina Tito at Tita na mag-aatend daw sila ng lamay sa isang kasamahan nilang namatay. Ako na raw ang bahala dito sa iyo.”<br /><br /><br /><br /><br />“At sa iyo na pala ngayon nagpaalam ang mga magulang ko no?”<br /><br /><br /><br /><br />“Paano umakyat ka na at noong malaman nilang dito ako matutulog sa iyo, sinabi na nila sa akin at sabihin ko daw sa iyo.” Ang pangangatuwiran niya. “O, may reklamo? At… kasalanan ko ba kung ang mukha na ito, na hindi lang pogi, ay mas makapagkakatiwalaan pa kaysa sa iyo…” sabay pose naman papogi. “Ano sa tingin mo…”<br /><br /><br /><br /><br />“Ang kapal mo, grabeh! Ikaw na lang kaya ang maging anak nila at ako ang outsider” ang sarcastic kong sabi.<br /><br /><br /><br /><br />“Pwede…” ang pang-aasar naman niyang sagot.<br /><br /><br /><br /><br />“Arggghhh!” Sigaw ko sa sarili, nanatiling nakatayo at nagpupuyos sa harap niya. Iyon bang feeling na galit na galit ka, sa loob-loob mo ay gusto mo siyang mag-sorry sa kanyang ginawa o mag-expalin ngunit hayan, lalo pang nang-iinis. At syempre, ayaw ko ring i-open ang issue tungkol doon sa pag-etsapwera niya sa akin noong dumating ang girlfriend niya dahil may isang parte rin sa utak ko na nagtanggi-tangihang wala akong naramdaman o kaya’y baka isipin naman niya na inlove talaga ako sa kanya. “Yukkkkk!” sigaw ko na lang sa sarili.<br /><br /><br /><br /><br />Ngunit tila hindi rin niya napansin ang pagsisimangot ko. Dedma. Parang wala lang tao sa harap niya. At imbis na magreact sa inasta ko, hinubad niya ang t-shirt, tinanggal ang butones niya ng pantalon at ibinaba ng kaunti ang zipper. Iyon bang parang nainitan o nahigpitan sa pantalon kahit sakto lang naman sa bewang niya iyong waistline ng pantalon dahil wala naman talagang taba ang tiyan niya. Kitang-kita ko ang puting garter ng brief na umusli sa bahagyang nakabukas na fly. Mistula naman akong nakuryente sa nakitang iyon.<br /><br /><br /><br /><br />At kunyari, “Yukkk! Ba’t ka naghubad?” tanong ko, itinaas ang boses. Kahit nasarapan ako sa nakitang magandang hubog na katawan ni Kuya Rom, nagkunyari akong nabastosan.<br /><br /><br /><br /><br />“Bakit? May babae ba dito? Wala naman a! Ikaw nga nakatapis ka lang ng tuwalya d’yan, may sinabi ba ako? Nainitan ako!” ang mataray din niyang sagot. “Halika na, upo ka dito!” ang utos niya.<br /><br /><br /><br /><br />“Ayoko nga…! Tabihan mong mukha mo! Nyahahaha” pang-aasar ko sabay talikod at sisibat na sana upang magbihis noong bigla naman niyang hinablot ang kamay ko at hinila ang tuwalyang nakatapis sa beywang.<br /><br /><br /><br /><br />“Huli ka!” sambit niya sabay tawa.<br /><br /><br /><a name='more'></a><br /><br />“Arrggggghhh!” dali-dali ko namang itinakip sa harap ko ng mga kamay. “Salbahe ka!” Sigaw ko.<br /><br /><br /><br /><br />Mabilis kong hinablot ang tuwalyang hawak-hawak niya at noong makuha, hinampas ko naman ng hinampas ito sa mukha niya.<br /><br /><br /><br /><br />Nagpangbono kami, naghilahan sa tuwalya. At dahil sa di hamak na malaking tao si Kuya Rom, sa height ba namang 6’1 at bato-batong katawan habang 5’4 lang ako, madali niya akong natalo at napaaupo sa sofa sa tabi niya mismo, ang tuwalya ay nalaglag sa sahig. Inakbayan niya ako upang di makapalag sabay bulong sa tenga ko. “Pakabait ka bunso. Huwag mong galitin si Kuya… ha?!” pananakot niya habang nakadilat ang mga mata sa akin.<br /><br /><br /><br /><br />“Bakit? Ano na naman ang gagawin mo? Iba-blackmail mo na naman ako?” sigaw ko, ang mga kamay ay nakatakip pa rin sa harapan kong walang saplot.<br /><br /><br /><br /><br />“Ang galing mo talaga!” sabay bitiw ng nang-aasar ng ngiti. Ngunit binawi din naman. “Hindi naman… magba-bonding lang naman tayo… Sandali lang bunso, kukuha ako ng beer ha?” At tumayo siya, tinumbok ang refrigerator.<br /><br /><br /><br /><br />“Magbihis na muna ak---“<br /><br /><br /><br /><br />“Wag kang tumayo d’yan! D’yan ka lang!” Ang bulyaw niyang pananakot, pag-cut sa sinabi ko.<br /><br /><br /><br /><br />“Ganito lang ako? Walang damit?” sigaw ko din.<br /><br /><br /><br /><br />“Bakit kailangan mong magdamit? Kuwarto mo naman ito, wala namang babae dito. Nahihiya ka ba sa akin? Bakla ka ba?”<br /><br /><br /><br /><br />“Amfff! Iba ang trip ng taong to!” Sa isip ko lang, hindi na magawang sumagot sa kanya. Ang ginawa ko ay pinulot ko na lang tuwalya sa sahig it iyon na ang itinakip sa harapan ko habang nakaupo sa sofa.<br /><br /><br /><br /><br />Alam niyang palaging may stock na beer ako sa refrigerator. Kumuha siya ng dalawang bote, binuksan ang mga ito at noong makabalik na sa sofa iniabot niya sa akin ang isa, ang isa naman ay tinungga.<br /><br /><br /><br /><br />“Hindi pa ako nag-dinner kuya…” sabi ko.<br /><br /><br /><br /><br />“Konti lang naman, Pampagana.”<br /><br /><br /><br /><br />Wala na akong nagawa kungdi ang uminom na rin. Nag-sound trip kami at habang nakaupo ako sa tabi niya, inakbayan naman niya ako, paminsan-minsang hinahalikan ang ulo ko na tila isa akong bata at siya naman ay isang kuya na nangigigil. Unti-unting napawi ang kinikimkim kong galit sa kanya at ang pumalit nito ay ibayong saya, excitement… Ewan, hindi ko rin lubusang maipaliwanag ang naramdaman. Para akong nasa ikapitong alapaap at inawitan ng mga anghel. Sa paglapat ng mga hubad na katwan namin, nagdulot ito ng ibayong sarap at kiliti na umaalipin sa buo kong katauhan. Habang kumakanta siya, hindi ko naman maiwasang ilingkis ang isa kong kamay sa beywang niya at isandal ang katawan sa matipuno niyang dibdib. Feeling ko wala nang hihigit pang kaligayahan sa naramdaman ko sa mga sandaling iyon. At lalo na noong kinanta niya ang paborito naming kanta ang “Back To Me” by Cueshe, pakiramdam ko, ako ay kanyang hinaharanahan…<br /><br /><br /><br /><br />“Sometimes I feel like I'm all alone<br /><br />Wondering how, what have I done wrong<br /><br />Maybe I'm just missing you all along<br /><br />When will you be coming home back to me<br /><br /><br /><br /><br />There were times I felt like giving up<br /><br />Haunted by memories I can't give up<br /><br />Wish that I never let you go and slip away<br /><br />Had enough reasons for you to stay<br /><br /><br /><br /><br />Can you feel me, see me falling away (see me falling away)<br /><br />Did you hear me, I'm calling out your name (calling out your name)<br /><br />'Cuz I'm barely hanging on<br /><br />Baby you need to come home... back to me<br /><br /><br /><br /><br />Sleepless nights 'cuz you're not here by my side<br /><br />Cold as ice I feel deep down inside<br /><br />Maybe I'm just missing you all along<br /><br />When will you be coming home<br /><br /><br /><br /><br />Can you feel me, see me falling away (see me falling away)<br /><br />Did you hear me, I'm calling out your name (calling our your name)<br /><br />'Cuz I'm barely hanging on<br /><br /><br /><br /><br />Baby you need to come home back to me...”<br /><br /><br /><br /><br />May sakit na dulot sa puso ang kahulugan ng kanta. Ngunit dahil ito ay kinanta ni Kuya Rom, ewanko kung bakit nagustuhan ko ito. Gusto kong namnamin na sa akin talaga niya inihandog ang kantang iyon bagamat alam kong para iyon sa isang babae. Siguro malakas lang ang tama ng aking pag-iilusyon sa mga oras na iyon. Marahil iyon ay dahil kami lang dalawa ang nasa loob ng kwarto, sarili namin ang mundo, nakaka-inlove ang pag-akbay niya sa akin na paminsan-minsang inihahaplos ang kamay sa mukha ko at hinakalikan ang ulo… Sobrang sarap ng pakiramdam.<br /><br /><br /><br /><br />Ngunit iiwaglit man kahit sandali ng utak ko ang katotohanang ang kanta niyang iyon ay para sa iba, pumapasok pa rin sa eksena ang kwento niya kung bakit nagustuhan niya ang kantang iyon. Naikuwento kasi niya na noong 16 pa lang siya, may nagustuhan na siyang babae na kaklase niya. Maganda ito, matalino, mabait, palabiro, masayahin. Ngunit hindi niya kayang ligawan. Palibhasa, bata pa at hindi pa daw niya naranasan ang manligaw. Naging sobrang malapit silang magkaibigan. Sobra ang saya niya. Araw-araw kapag may pasok ay excited siya. Ngunit kapag wala naman, sobrang lungkot din niya. Hanggang dumating sa puntong gusto na niyang ligawan ito. Subalit may pumipigil sa kanya na isakatuparan ang panliligaw: takot. Ang pagkakaalam kasi niya ay kapatid lang ang turing noong babae sa kanya. Kapag tinatanong daw kasi ang babae ng mga kaibigan, kung ano ang naramdaman niya para kay Kuya Rom akin, laging isasagot nito ay “kapatid” lang ang turing niya dahil wala daw siyang kapatid na lalaki. Syempre, ayaw ni Kuya Rom na masira ang pagiging mag-close nila kaya hindi na niya magawang ligawan pa ito. Pilit na ibinaling ni Kuya Rom ang isip sa ibang mga babaeng lumalapit sa kanya. Kahit 16 pa lang daw siya, marami nang umaaligid sa kanya. Kaso, hindi niya kayang labanan ang sarili. Noong umalis ang babae at nagpunta ng states, doon na niya nalamang mahal pala siya noong babae. Tumawag sa kanya ang babae mismo at isiniwalat ang lahat. Ngunit may bad news ang dalang mensahe noong babae sa kanya. Sa araw ding iyon ikakasal siya sa isang lalaking gusto ng mga magulang niya para sa kanya, isang Amerikano. Hindi niya pwedeng suwaying ang gusto ng mga magulang dahil may taning na ang buhay ng papa niya. Laking panghihinayang ni Kuya Rom at sobra siyang nalungkot. Kaya sa kantang iyon na lang daw niya naipapalabas ang lahat. At ang hindi ko malilimutang sinabi niya na aral daw para sa kanya ay, “Kapag mahal mo ang isang tao, gawin mo ang lahat upang iparamdam sa kanyang mahal mo siya. Dahil kung totorpe-torpe ka, baka sa bandang huli, ikaw rin ang magsisisi dahil malay mo, mahal ka rin pala niya…”<br /><br /><br /><br /><br />“Ikaw? Bakit mo gusto ang kantang iyan?” Tanong niya noong napansing napako ang paningin ko sa kawalan sa naalalang kwento.<br /><br /><br /><br /><br />“H-ha? A… e, ano nga ba?” ang pagkagulat ko. “Ah… wala lang. Gusto ko ang music, mellow. Pero siguro may gusto din akong taong sana ay babalik sa akin, hehe”<br /><br /><br /><br /><br />“Bakit? Na-in love ka na ba?”<br /><br /><br /><br /><br />“Hindi pa ah! Di pa ako nakaranas ng girlfriend… Joke lang iyon.”<br /><br /><br /><br /><br />At ewan ko ba. Bigla na namang kumalamapg ang dibdib ko noong pagkatapos kong sabihin sa kanya iyon ay napako ang mga titig niya sa mukha ko. Para akong malulusaw sa mga titig niya.<br /><br /><br /><br /><br />Sa hiya, ibinaling ko ang tingin ko palayo sa mga titig niya. Ngunit hinawakan ng isang kamay niya ang panga ko, “Tinitigasan ako sa iyo, putsa…” At bigla niyang hinalikan ang mga bibig ko.<br /><br /><br /><br /><br />Pumiglas ako. Ngunit, syempre, malakas siya at tila may isang parte din ng utak ko ang nag-udyok na magpaubaya ako. Nanginig ang kalamnan ko sa matinding sarap at excitement noong maglapat ang mga labi namin. Naramdaman ko naman ang mahigpit niyang pagyakap sa akin. Ipinikit ko ang mga mata ko upang namnamin ang kiliti na dulot ng pagsisipsip at paglalaro ng dila niya sa loob ng bibig ko. Napaungol ako na sinagot naman ng mga ungol niya. Mapusok ang mga halik ni Kuya Rom na tila sabik na sabik at gigil na gigil na matikman ang mga labi ko. Matagal, nag-aalab...<br /><br /><br /><br /><br />Maya-maya, ibinaba ni Kuya Rom ang bibig niya sa leeg ko at iginapang iyon doon. Kusa naman akong umunat upang bigyang laya ang bibig niyang laruin ang parteng iyon ng katawan ko. “K-kuyaaaaaaaahhh” ang pigil kong pag-ungol na sinagot din niya ng ungol, “Uhmmmmmmmmmm!” Taas baba niyang sinisipsip-sipsip at dinila-dilaaan ang buo kong leeg. Napakagaling ni Kuya Rom, ibayong sarap ang naramdaman ko.<br /><br /><br /><br /><br />Maya-maya, ibinaba niya ang bibig niya sa dibdib ko at tinumbok ang kanang utong ko na mas nagpapatindi sa sarap at kiliti na unang naramdaman ko lalo na noong sinisipsip niya nang mas maigi pa at sinabayan ng pagkagat-kagat ang butil sa ilalim ng utong ko, iyong butil na tumutubo dala ng pagbibinata. “Kuyaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!” ang malakas na ungol ko, ang utak ay mistulang nagdideliryo sa tindi ng sarap. Palipat-lipat ang ginawang pagsisipsip-sipsip at pagkagat-kagat ni Kuya Rom sa magkabilang utong ko.<br /><br /><br /><br /><br />“Uhhmmmmmmm! Uhmmmmmmm!” ang ungol naman ni Kuya Rom habang mabilisan namang tulyang ibinaba ng isang kamay niya ang zipper at pagkatapus, ang pantalon at brief niya. Habol-habol ang hininga ko nong hinawakan ni Kuya Rom ang kamay ko at inilapat iyon sa tigas na tigas niyang ari. Tila lalo pa itong mas lumaki kaysa una ko itong mahawakan. Sobra ang taba nito na halos hindi mahawakan ng buo kong kamay at ang haba nito ay may 8 inches. Hinawakan ko iyon at binate samantalang ang ari ko naman ay hinahaplos-haplos ng isa niyang kamay. Napaungol uli si Kuya, “Ahhhhhhhhh! Saraaaappppp tol...!”<br /><br /><br /><br /><br />Maya-maya, marahil ay hindi na niya makayanan ang nag-uumapaw na sarap, kumalas si Kuya sa ginawa niya at tumayo paharap sa akin. “Isubo mo!” utos niya.<br /><br /><br /><br /><br />Nagulat naman ako sa utos niya na iyon. Sa boung buhay ko, hindi pa ako nakagawa ng ganoon at hindi ko binalak na gagawin iyon, lalo na sa laki at haba ng ari na tirik na tirik sa harap ng mukha ko, pumipintig-pintig pa na tila nag-uudyok na isubo ko siya. “Hindi ko kaya iyan, kuya... salsalin ko na lang...”<br /><br /><br /><br /><br />“Sige na please... sarap na sarap na ako, tol.” ang pagmamakaawa niya habang marahang hinaplos iyon ng isa niyang kamay.<br /><br /><br /><br /><br />“Hindi ko talaga kaya Kuya...”<br /><br /><br /><br /><br />“Sarap na sarap na ako Tol... sige na, kahit sa dulo lang niyan, pleaseeeee?”<br /><br /><br /><br /><br />Dahil sa nakitang tila nagdideliryo na rin sa sarap si Kuya Rom, isinubo ko rin ang ari niya. “Bahala na!” sigaw ng utak ko. At dahil sa laki at haba nito, hanggang ulo lang ang pumasok sa bibig ko. “Gwarkkkkkk!” ang bigla kong pagsuka.<br /><br /><br /><br /><br />Ngunit tila wala na sa matinong pag-iisip si Kuya Rom. Inilock ng dalawa niyag kamay ang ulo ko at isinentro ito sa bibig ko. Wala na akong magawa kungdi ang magpaubaya.<br /><br /><br /><br /><br />Magkahalong laway, sipon at luha ang tumutulo sa sahig galing sa bibig ko habang pinilit kong ilabas masok ang ulo ng kargada ni Kuya Rom sa bunganga ko. Kahit iniluluwa ng bibig at lalamunan ko iyon at patuloy pati akong sumusuka, hindi pa rin nilubayan ni Kuya Rom ang pag-lock ng mga kamay niya sa ulo ko at pag didiin noon sa bibig ko. Hanggang sa binilisan na niya ang pagdidiin at naramdaman kong mistulang lalong lumaki ang ulo ng ari niya sa loob ng bibig ko. Ilang saglit lang, nabilaukan na ako sa likidong pumulandit sa loob ng lalamunan ko. “Ahhhhhhhhh! Ahhhhhhhhh! Ahhhhhhhh!” ang malakas na ungol ni Kuya Rom tanda na naabot na niya ang sukdulan.<br /><br /><br /><br /><br />Hinugot din naman kaagad ni Kuya Rom ang ari niya sa bibig ko at bumalik sa upuan. Niyakap ako ng mahigpit, walang kiyemeng hinalikan ang bibig na puno pa ng dagta niya at pinaglaruan at pinagpasa-pasahan ng mga dila namin ang naghalong laway, dagta at sipon sa bibig ko. Maya-maya, bumaba naman ang mga labi niya sa utong ko at kinagat-kagat ulit iyon at sinipsip ng sinipsip habang sinalsal naman niya ang ari ko. Napaungol ako sa ibayong sarap at kiliti. “Ahhhhhhhhhhh! Ahhhhhh! Ahhhhhhhh!” Hanggang sa binilisan na niya ang pagsalsal at naramdaman kong lalabasan na ako. “K-kuyaaaaaaa. And’yan na Kuya, and’yan naaaahhhhhhhh! Ahhhhhhhhh! Ahhhhhhhhh!”<br /><br /><br /><br /><br />Parehong lanta ang katawan namin noong kapwa humupa na ang init ng aming pagnanasa. Hindi ko lubos maintindihan ang naramdaman. First time kong makaranas ng ganoon sa buong buhay ko. May saya ngunit may nakaukit ding mga katanungan sa isip. “Bakit ko nagustuhan ang ginawa kong iyon? Bakit ba ginusto ni Kuya Rom na gawin niya ito sa amin? Ginagawa rin kaya niya ito sa iba?”<br /><br /><br /><br /><br />Nakapagpahinga lang kami ng sandali noong kinuha niya ang cp niya at seryosong nagtitext-text na at pakiramdam ko ay hindi na naman ako pinansin. Nakailang receive at send na siya noong tinanong ko. “Sino iyan Kuya?”<br /><br /><br /><br /><br />“A, e… wala ito. Mga kaibigang babae, mga fans…” ang sagot niya. At balik text uli. Seryoso.<br /><br /><br /><br /><br />Maya-maya, nag ring ang phone at may kausap na siya. “A… Ganoon ba..? Aw, shiit, sorry nalimutan ko talaga… Ngayon na ba…? O sige, pupunta ako…” ang takbo ng usapan nila. Ngunit doon tila sinampal ako ng maraming beses noong marinig ang sinabi niya sa kabilang linya, “OK, I love you too! Bye. Mwah!”<br /><br /><br /><br /><br />Pakiramdam ko biglang gumuho ang mundo ko. Dali-dali siyang bumalikwas sa higaan, pinulot ang t-shirt sa sahig at diretsong isinuot ito at pagkatapus, ang pantalon, hindi na isinuot pa ang brief, iniwanan ito sa sahig.<br /><br /><br /><br /><br />“Tol… aalis muna ako. May appointment pala ako ngayon eh. Doon na ako matutulog sa labas!” at nagtatakbo na palabas ng kwarto na mukhang atat na atat na namang makita ang kung sino man iyong kausap niya.<br /><br /><br /><br /><br />Para akong tinamaan ng kidlat sa bilis ng mga pangyayari. Kahit hindi ako nagtanong, alam ko, girlfriend niya iyon. Actually, hindi ko rin alam kung sinong girlfriend. Ang alam ko kasi, marami siyang babae. Sa dami ba namang umaaligid sa kanya. Syempre, magandang lalaki si Kuya Rom. Di ko siya masisisi. Wala man akong pakialam, ngunit ang sa akin lang, bakit ba ako nasasaktan? At bakit din kapag babae na ang kausap niya, ambilis niya akong i-etsapwera. At noong maalala ko ang sinabi niya sa akin bago namin ginawa ang pagtatalik na, “Tinitigasan ako sa iyo…” Ano ba ang tingin niya sa akin, parausan?<br /><br /><br /><br /><br />Hindi ko mapigil ang sariling sisiklab uli ang galit sa kanya at maawa sa sarili. Parang hayun, pagkatapus niyang mag-enjoy, basta na lang uli ako iiwanan. Ang masaklap pa, alam niyang nag-iisa lang ako sa bahay at inihahabilin pati ako ng mga magulang ko sa kanya, tapus, iyon pala… kusa na lang akong iiwan, narinig lang ang boses ng kung sino mang babae iyon.<br /><br /><br /><br /><br />Hindi ko na naman mapigilan ang sariling mapaluha. Kanina lang, napakasaya ko, sabay naming pinagsaluhan ang sarap ng kamunduhan. Ngunit bigla rin siyang naglaho. Pakiramdam ko ay nag-iisa lang ako sa mundo, walang kakampi, puno ng kalituhan, di lubos maintindihan ang naramdamang sama ng loob… At ang masakit pa ay wala akong ibang taong mapagsabihan sa paghihirap ng kalooban. Tila walang ibang taong pweding umintindi sa kalagayan ko. Mistulang sasabog ang dibdib ko sa sobrang sama ng loob. At naalimpungatan ko na lang ang sariling humagulgol.<br /><br /><br /><br /><br />May isang oras din akong nag-iiyak noong biglang tumunog ang cp ko. Noong tiningnan ko ito, number ni Kuya Rom. Hindi ko sinagot. Nag-ring uli. Hindi ko uli sinagot. Siguro nakalimang sunod-sunod na ring na siya noong maisipan kong sagutin na lang. “Hello?”<br /><br /><br /><br /><br />“Bumaba ka nga sa kusina at tingnan mo doon ang naiwan kong wallet.” Boses ni Kuya Rom.<br /><br /><br /><br /><br />“Ayoko nga!” ang sagot ko naman dala ng pagkainis ko pa sa inasta niyang biglang pag-ian sa akin.<br /><br /><br /><br /><br />“Sige na Tol, please… may i-check lang akong number na naisulat sa isang card na nakaipit sa wallet ko.”<br /><br /><br /><br /><br />“Mamaya na, tinatamad pa ako....”<br /><br /><br /><br /><br />“O sige, pero maya-maya lang ha?”<br /><br /><br /><br /><br />Syempre, hindi ko nga pinuntahan. May 10 minuto at nag ring uli ang phone. At nakailang ring din ito uli bago ko sinagot. Ganoon pa rin ang pakiusap niya. Sinagot ko uli siya na mamaya na. “Manigas ka!” sa loob-loob ko lang, at balik-higa uli ako, nakatulog.<br /><br /><br /><br /><br />Marahil ay may 20 minutes na akong nakatulog noong nagising ako sa tugtug na “Back To Me”, ang pareho naming paboritong kanta.<br /><br /><br /><br /><br />“Sometimes I feel like I'm all alone<br /><br />Wondering how, what have I done wrong<br /><br />Maybe I'm just missing you all along<br /><br />When will you be coming home back to me...”<br /><br /><br /><br /><br />Bumalikwas ako at tinungo ang music corner. At laking gulat ko na lang nang makita si Kuya Rom, naka-hubad pang-itaas at pawis na pawis. Noong tingnan ko ang center table ay puno ito ng mga pagkain kasama ang kare-kare na pinakapaborito kong luto niya. Magaling kasing magluto si Kuya Rom. May isang beses na nasa bahay ito, nag-volunteer sa mama ko na siya na ang bahala sa kusina. Doon nagging malapit ang loob nila kay Kuya Rom dahil hindi lang masipag ito, impressed na impressed pa sila sa galing ng pagluto nito.<br /><br /><br /><br /><br />“A-akala ko nandoon ka sa ka-date mo?” Ang sambit ko kaagad<br /><br /><br /><br /><br />“Ka-date?” Sabay bitiw ng nakakalokong tawa. “Gawa-gawa ko lang iyon. Gusto ko lang sorpresahin ka. Hindi ko nalimutang hindi ka pa kumain ng dinner at inihahabilin ka pa sa akin ng mama at papa mo. Halika, tabi tayo para sabay na tayong kumain…”<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />Nanatili akong nakatayo sa harap niya, mistulang tulala sa di inaasahang mangyari, nakatitig lang sa kanya.<br /><br /><br /><br /><br />“O, bakit ganyan ka kung makatitig?”<br /><br /><br /><br /><br />“Kuya naman eh! Pinaiyak mo pa ako!”<br /><br /><br /><br /><br />“Sarap mo kasing asarin. Nakapanggigigil.” Sabay bitiw ng isang pilyong ngiti. “Mamaya, paiiyakin pa kita sa sarap…” dugtong niyang biro.<br /><br /><br /><br /><br />(Itutuloy)</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15383525449753718218noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-73499068698349265782013-11-06T20:48:00.004-08:002013-11-06T20:48:42.246-08:00Ang Kuya Kong Crush Ng Bayan 6<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Author: Mikejuha<br />
<br />
E-mail: getmybox@hotmail.com<br />
<br />
Blogspot: <a href="http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/">http://michaelsshadesofblue.blogspot.com</a><br />
<br />
<br />
<br />Mistulang nawala ang kalasingan ko sa narinig. Nilingon ko siya. “K-kuya, hilong-hilo ako eh, nasusuka pa...” ang pag-aalibi ko na lang. Sa totoo lang, may parte din ng utak kong nag-udyok na sumang-ayon sa gusto niya. Ngunit kinontra ito ng isa pang parte ng isipan ko. At dahil latang-lata ang katawan sa kalasingan, hindi na ako nagsalita pa at ipinikit na lang ang mga mata.<br /><br /><br /><br /><br />“Ok, tulog ka na bunso...” ang isinagot na lang niya sabay halik sa pisngi ko.<br /><br /><br /><br /><br />Naramdaman ko namang bumalikwas ng kama si Kuya Paul Jake at tinungo ang CR. Malakas ang kutob ko na doon niya itinuloy ang kagustuhang magpaparaos.<br /><br /><br /><br /><br />Lalo namang humanga ako sa ipinamalas na kabaitan ni Kuya Paul Jake sa maluwag niyang pagtanggap sa ginawa kong pagtanggi sa gusto niya. Naikumpara ko tuloy sa kanya si Kuya Rom na sobrang demanding at hindi pumapayag ng hindi na sagot.<br /><br /><br /><br /><br />Yun na ang huli kong natandaan.<br /><br /><br /><br /><br />Kinabukasan, maaga kaming bumalik sa accommodation. Kailangan pa kasi naming magligpit ng mga gamit upang pagkatapus ng pagkatapus kaagad ng awarding, diretso na kaming lahat sa bus para bumalik na sa aming lugar. Syempre, may bahid din ng lungkot dahil sobrang saya ko sa lugar na iyon, maraming nangyaring first time na karanasan, memorableng naramdaman, muntik pa akong malunod…at mas naging close kami ng mga ka-teammates ko, lalo na kina Kuya Rom at Kuya Paul Jake.<br /><br /><br /><br /><br />Nauna na palang dumating sa accommodation namin si Kuya Rom. Hindi ko lang alam kung anong oras ngunit noong makita niya kaming dalawa ni Kuya Paul Jake na nagsama, napansin kong biglang umasim ang mukha niya. Ewan ko kung ano ang nasa isip niya. Pero wala akong pakialam. Syempre, may galit ako sa ginawa niya. Ikaw ba naman ang bigla na lang iwanan ng walang ni ho ni ha. Dumating lang ang girlfriend niya, kusa na lang ba akong isinantabi na parang wala lang, hindi ako kilala, o hindi ako nag-iexist. Feeling ko tuloy isa akong tissue paper na pagkatapus ipahid ay kusa na lang itinapon sa basurahan. Ano iyon? Ang saklap kaya…<br /><br /><br /><a name='more'></a><br /><br />Nasa loob ng kwarto siya kung saan naka-assign ang team namin, nag-iisa lang dahil nasa mess hall na ang lahat naming mga kasamahan at tapos na rin silang magligpit ng kanilang gamit. Nagligpit siya ng mga gamit naming, kasama na iyong sa akin. Nakita kong nagmamadali niyang ipinasok sa bag ang mga damit at gamit, at ang mga basang damit ay itinabi sa isang plastic. Noong lumapit ako sa harap niya upang tingnan sa bag na hawak-hawak niya kung ang lahat ba ng gamit ko ay naipasok, pansin ko kaagad ang pagsimangot niya at pagdadabog.<br /><br /><br /><br /><br />“Wow! Siya pa itong may malakas ang loob na magdabog!” sigaw ng utak ko. “Ano kaya ang nakain nitong herodes na to?” habang nagkunyari akong hindi siya nakikita, nanatiling nakayuko lang, hinahalungkat ang loob ng bag. Hindi ko na rin pinansin ang pagdadabog niya. Noong masiguro kong nasa bag na ang lahat kong mga gamit, padabog ko ding hinablot ang isang t-shirt sa loob noon, hinubad ang suot kong damit na ginamit sa hotel sa gabing iyon at pagkatapus, isiniksik ito sa bag ng walang pasabi sabay walk out patungo sa pintuan upang dideretso na sa messhall at kakain.<br /><br /><br /><br /><br />Pansin ko ang pagkatulala niya, nakapamaywang, nakanganga ang bibig, hindi makapaniwala sa ginawa kong hindi pagpansin sa kanya, ang mga mata ay lumaki habang sinundan ako sa pag-walkout na para namang nakikinita kong sumisigaw ang utak niya ng, “Aba’t ang tarantadong to, hindi ako pinansin!”<br /><br /><br /><br /><br />Ewan ko ba. Sa tanang buhay ko, noon ko lang naranasan ang ganoong pakiramdam. Iyon bang na-excite akong makita siya uli pero dahil sa ginawa niya, galit naman ang nangingibabaw. At dahil sa alam ng utak ko na mali ang naramdaman ko, ang udyok naman nito sa akin ay dumestansya sa kanya. Tila may nag tug-of-war sa loob ng katauhan ko.<br /><br /><br /><br /><br />“Hoy!” sigaw niya noong mapansing dire-diretso lang ako at hindi siya pinansin.<br /><br /><br /><br /><br />Nilingon ko siya, matigas ang boses pansin ang galit ko. “Bakit?”<br /><br /><br /><br /><br />“Anong bakit? Di mo man lang ako kikibuin, wala man lang explanation kung saan ka nagpunta kagabi? Kung sino ang kasama mo? Kung saan ka natulog?”<br /><br /><br /><br /><br />“At bakit? Bakit ba ako kailangang magpaalam sa iyo kung saan ako pupunta? Ikaw ba nagpaalam sa akin? Kagabi ba noong nasa tuktuk ka ng kasarapan sa piling ng girlfriend mo, naalala mo ba ako? Tumawag ka ba o kahit nag-text man lang sa akin? Hindi mo ba alam? Masakit ang ginawa mo! Nasasaktan ako! Alam mo ba iyon?” sigaw ko.<br /><br /><br /><br /><br />Pansin ko ang pagkabigla niya sa narinig, hindi nakasagot agad. Ako man ay napatakip din sa bibig ko. “Shiit! Bakit ko ba nasabi iyon? Magduda ang kumag na to na may iba akong naramdaman sa kanya?”<br /><br /><br /><br /><br />Lumapit siya sa akin habang ako ay napasandal na lang sa gilid ng pintuan. Kinuwelyuhan niya ako at hinatak patungo sa storeroom ng mga gamit panlinis kung saan ay hindi kami makikita sa labas.<br /><br /><br /><br /><br />Wala akong nagawa kungdi ang magpaubaya.<br /><br /><br /><br /><br />“Anong sabi mo? Nasaktan ka?” ang pigil niyang sigaw habang patuloy pa rin ang paghawak niya sa kuwelyo ng damit ko, ang katawan ko ay halos nakalambitin na at ang mga mukha namin ay tila magdikit na rin. “Nagseselos ka ba? Ha?” ang patuloy niyang tanong.<br /><br /><br /><br /><br />Hindi ako nakasagot sa magkahalong kaba at hiya na nadarama.<br /><br /><br /><br /><br />Nahinto rin siya sa pagtatanong. Tahimik. Ngunit sa pagtahimik niyang iyon lalong kumabog ang dibdib ko. Tinitigan niya ang kabuuan ng mukha ko, mistulang pinag-aralan ang bawat detalye at anggulo nito, o binihasa ng maigi. Kitang-kita ko ang paggalaw ng mga mata niya at ang pagpupungay ng mga ito na mistulang nangungusap habang pinagmasdan ang mga mata ko, ang ilong, noo, buhok, bibig, baba, magkabilang pisngi, palipat-lipat... Feeling ko malulusaw na ako sa tila tumagos sa kaluluwa kong mga titig niya habang unti-unting inilapit ang mukha niya sa mukha ko at halos hahalikan na ako sa bibig.<br /><br /><br /><br /><br />Napako ako sa posisyong iyon, tila may bumara sa lalamunan. Pakiwari ko ay naalipin ako sa kung ano mang kapangyarihan mayroon ang mga titig niya. Nakakabighani ang mga titig ni Kuya Rom. Napakaganda ng kanyang mga mata.<br /><br /><br /><br /><br />Halos isang minuto niya akong tinitigan noong tila bigla akong nahimasmasan. “K-kuya, nasasaktan ako…” ang nasambit ko.<br /><br /><br /><br /><br />At binitiwan niya ako. “Sino ang kasama mo kagabi?” Ang tanong niya, bumakat na naman ang galit sa mukha niya.<br /><br /><br /><br /><br />“M-mga ka teammate po, nag bar Kuya…”<br /><br /><br /><br /><br />“Saan kayo natulog?” Ang mabilis niyang pag follow up.<br /><br /><br /><br /><br />“N-nag hotel po…”<br /><br /><br /><br /><br />“Sino ang kasama mo sa hotel?”<br /><br /><br /><br /><br />“S-si Kuya Paul Jake po…”<br /><br /><br /><br /><br />“Anong ginawa niya sa iyo? May nangyari ba?”<br /><br /><br /><br /><br />Sa pagkarinig ko sa tanong na iyon, mistulang gumapang naman ang galit sa kalamnan ko. “Anong akala mo kay Kuya Paul Jake? Kagaya mo?!” Ang padabog kong sagot sabay talikod at tinumbok ang pintuan, ramdam ang konting pagka-redeem ng aking dignidad.<br /><br /><br /><br /><br />“Hoy! Hoy! Hoy! Hintayin mo ko! Sabay na tayong kumain!” Sigaw niya habang hinahabol ako.<br /><br /><br /><br /><br />Sumabay nga sa akin sa pagkain si Kuya Rom. Ngunit kahit may naipalabas na akong sama ng loob sa kanya, mayroon pa rin akong kinikimkim na galit sa kanya sa loob-loob ko. Marahil ay naghintay lang ako ng sorry, or explanation sa ginawa niyang pag-iwan sa akin ng walang pasabi o pagpansin noong dumating ang girlfriend niya.<br /><br /><br /><br /><br />Noong mag-awarding na, nakalinyang nakatayo kaming mga athletes sa harap ng grandstand. Sinadya kong imbes na kay Kuya Rom tumabi, doon ako kay Kuya Paul Jake. Kahit kaway ng kaway siya sa akin upang doon ako tumabi sa kanya, hindi ko siya pinansin. “Buti nga sa iyo!” Sabi ko sa sarili.<br /><br /><br /><br /><br />Kahit noong nasa bus na kami, kay Kuya Paul Jake pa rin ako tumabi. Alam ko, nagtaka siya o kaya nainis, hindi ko lang alam. At wala na akong pakialam. Ang alam ko lang, nasaktan pa rin ako sa ginawa niya.<br /><br /><br /><br /><br />Sa parte naman ni Kuya Paul Jake, in fairness, tuwang-tuwa siya na sa kanya ako tumabi. Ramdam ko ang sigla niya, ang saya sa mukha. Kahit may tinatago akong hinanakit para kay Kuya Rom, nalimutan ko iyon sa piling ni Kuya Paul Jake. Kwentuhan kami, tawanan habang umaandar ang bus. Noong tiningnan ko Kuya Rom, nasa dulo ng bus siya, walang katabi at ang mukha ay parang biyernes santo. Ramdam kong malungkot siya. “Ah... na-miss siguro ang girlfriend niya” bulong ko naman sa sarili na lalo namang nagpabuhay sa kinikimkim kong galit.<br /><br /><br /><br /><br />May anim na oras din ang biyahe ng bus kaya di maiwasang makatulog. Naalimpungatan ko na lang na nakasandal pala ako kay Kuya Paul Jake, ang braso niya ay iniakbay sa balikat ko. Sweet.<br /><br /><br /><br /><br />Mag-aalas kwatro ng hapon, nakarating din ang bus sa lugar namin. Noong nagsibabaan na, dire-deretso na ako sa isang tricycle. “Bosing, diretso lang po, sa San Miguel Street.” Sabi ko sa driver.<br /><br /><br /><br /><br />Aarangkada na sana ang driver noong sa tabi ko ay bigla naman sumulpot si Kuya Romwel. “Ba’t nandito ka? Di ba sa kabilang rota naman ang boarding house mo?”<br /><br /><br /><br /><br />“Ihahatid kita!”<br /><br /><br /><br /><br />“At bakit?” ang mataray kong tanong.<br /><br /><br /><br /><br />“Anong bakit? Ayaw mo ba?”<br /><br /><br /><br /><br />“Bakit mo ako ihahatid, e, alam ko naman kung saan nakatirik ang bahay namin, hindi naman ako lampa o bulag, may pera naman akong pambayad sa tricycle. Bakit-bakit-bakiiit mo ako ihahatid?” pang-aasar ko pa.<br /><br /><br /><br /><br />“Hoy, inatake na naman ng mga uwang yang utak mo, ano? Nalimutan mo bang nandito sa bag mo ang mga gamit ko? Anong gusto mong gawin ko, kargahin ko sa mga bisig ko itong mga damit ko?”<br /><br /><br /><br /><br />Feeling pahiya naman ako sa narinig, hindi na magawang sumagot pa, sumimangot ang mukha.<br /><br /><br /><br /><br />“Usog doon!” utos niya noong hindi ko siya binigyan ng espasyo sa gilid ng tricycle.<br /><br /><br /><br /><br />“Bibilhan na lang kita ng plastic d’yan sa may tindahan o, at sa plastic mo ipasok iyang mga damit mo!” palusot ko.<br /><br /><br /><br /><br />“A ganoon! Sige, huwag mo akong papuntahin sa inyo at isusumbong kita na muntik ka nang malunod at mamatay sa ilog dahil sa katangahan mo! O, ano...?” pananakot niya, ang mga mata ay matulis na nakatitig sa akin.<br /><br /><br /><br /><br />Bigla naman akong kinabahan. “Waaah! Bina-blackmail mo ako ah!” Ang pagprotesta ko.<br /><br /><br /><br /><br />“Oo naman! Kaya usog doon!” utos uli niya.<br /><br /><br /><br /><br />Wala na akong magawa pa kungdi ang umusog palapit sa driver upang maka upo siya nang maayos.<br /><br /><br /><br /><br />Nakarating kami ng bahay at noong makapasok na sa loob, nandoon pala ang mama at papa ko. Nag-bless ako sa kanila at naupo sa sala. Nagbless din sa kanila si Kuya Romwel, at naupo din sa kabilang upuan paharap sa akin. Kinumusta siya ng mga magulang ko tungkol sa lakad namin, ang laro, at kung hindi ba raw ako nagpapasaway doon.<br /><br /><br /><br /><br />Inirapan ko naman si Kuya Romwel noong marinig ang tanong na iyon sa kanya. Hindi lang kasi sa court ang pagiging malapit ni Kuya Romwel sa akin. Kilala rin siya ng mga magulang ko. In fact, alam nila kung gaano ka-close si Kuya Rom sa akin; na ang turing nito sa akin ay isang baby brother at inaalagaan ako lalo na kung nasa ibang lugar ang team. Nag-iisang anak lang kasi ako sa pamilya at kitang-kita ng mga magulang ko kung gaano ako kasaya kapag kasama si Kuya Rom. Dahil dito, tunay na parte ng pamilya ang turing ng mga magulang ko sa kanya. Kaya kapag ganoong may lakad kami, kay Kuya Rom nila ako inihahabilin. At kapag bumibisita siya sa bahay, malaya itong dumideretso sa kwarto ko kapag nandoon ako. Kumbaga, ang kwarto ko ay kwarto na rin niya.<br /><br /><br /><br /><br />“Ah... OK naman po si Jason doon, behave naman po siya.” Sagot niya.<br /><br /><br /><br /><br />Sikreto ko naman siyang inismiran habang kinakausap ng mga magulang ko, paminsan-minsan ay ipinalabas pa ang dila. At dahil sa pagkainip na marami pa silang pinag-usapan na kung anu-anong issues na hindi naman kasali sa lakad namin, umakyat na ako sa kwarto ko. Pagkapasok na pagkapasok, dumeretso kaagad ako sa shower at naligo.<br /><br /><br /><br /><br />Ang kwarto ko ay may maliit na music corner. Alam kasi ng mga magulang ko na mahilig ako sa music at videoke kaya noong magrequest ako, binilhan nila ako ng malaking component set, ginawang sound-proof ang kwarto at pinalakihan pa ito upang i-accommodate ang isang corner para sa kantahan, o music jamming kapag may espesyal akong mga bisita.<br /><br /><br /><br /><br />Noong lumabas na ako ng shower, nagulat naman ako noong may malakas na music akong narinig mula sa component at may kumakanta... “Si Kuya Rom!” sigaw ng isip ko.<br /><br /><br /><br /><br />Nakatapis lang ng tuwalya, sinugod ko kaagad siya, pinatay ang volume, “Bakit ka nandito?”<br /><br /><br /><br /><br />“Dito ako matutulog. Nagpaalam na ako kay Tita at Tito.” Tawag niya sa mga magulang ko.<br /><br /><br /><br /><br />“Ah, oo naman, nagpaalam ka na pala sa kanila e...” Ang sarcastic kong tugon. Pero biglang bawi din at pinalaki ang mga mata, “Pero kwarto ko po ito! Bakit, nagpaalam ka na ba sa akin?”<br /><br /><br /><br /><br />“Awsss. Problema ba yan... Di magpaalam.” Ang sarcastic din niyang sagot. At inilapat niya ang dalawang kamay sa may dibdib niya, ang mukha ay umarteng nagmamakaawa, lumuluhod. “Dito na ako matulog, please...?” Ngunit sabay ding bawi noong hindi ako sumagot. Lumaki ang mga mata. “Ayaw mo? Sige, isusumbong na lang kita...” at tumayo ito patungong pintuanng kwarto.<br /><br /><br /><br /><br />Sa pagkabigla, sinugod ko siya at hinawakan ang kamay. "Kuya...! Katakot-takot na sermon mapapala ko, maga-grounded pa, baka di na pasalihin sa team!" pagmamakaawa ko naman.<br /><br /><br /><br /><br />"Ah... ganoon ba? Kawawa ka naman. E di sige..." sabay balik naman sa loob at tumbok sa music corner na parang wala lang nangyari.<br /><br /><br /><br /><br />Alam ko, talo ako sa sandata niyang blackmail. Kaya napako na lang ako sa kinatatayuan, ang mga mata ay inis na inis na nakatitig sa kanya.<br /><br /><br /><br /><br />“Halika sa tabi ko. Kantahin natin ang parehong paborito nating kanta.” Sambit niya sabay naman abot sa remote at pinalakasan ang volume.<br /><br /><br /><br /><br />(Itutuloy)</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15383525449753718218noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-3306803096433538522013-02-19T16:59:00.001-08:002013-08-28T23:46:24.145-07:00Paglisan<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSc4FQ30PcoWfY7tbUQVsVYkrBy0S6CtTYG8tvOsm08B8JIQi910JNqIGVmunq9I8Mrlw4bpUtuWS_j4CTp7KTQ3tY7ucrmp4cRTP-xXlfKuZxEdQD2VkroKz2jIZwZwWDnNdzv01BNsef/s1600/281649_562296977119767_815202438_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSc4FQ30PcoWfY7tbUQVsVYkrBy0S6CtTYG8tvOsm08B8JIQi910JNqIGVmunq9I8Mrlw4bpUtuWS_j4CTp7KTQ3tY7ucrmp4cRTP-xXlfKuZxEdQD2VkroKz2jIZwZwWDnNdzv01BNsef/s320/281649_562296977119767_815202438_n.jpg" width="251" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
PAGLISAN</div>
<div style="text-align: center;">
by: Justyn Shawn</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Galing sa trabaho, pagod, puyat, naiinip at inaantok na naghihintay sa usad ng mahabang pila ng mga nagbabakasakaling makapagtrabaho sa ibang bansa. Kung tutuusin, hindi ko na kailangan pa ang magtrabaho sa dayuhang bayan dahil kahit paano ay sumasapat naman ang kita ko bilang isang caregiver dito sa Pilipinas. Ngunit dahil sa pagtaas ng bilihin, sa pagdami ng pangangailangan, lalo pa ngayong magbubunga na din sa wakas ang pagmamahalan namin ng aking asawa ay napagdesisyunan ko na makipagsapalaran sa banyagang lugar. Alam kong mas madaming oportunidad ang naghihintay sa akin doon para sa kinabukasan ng aking pamilya. Bilang isang haligi ng tahanan, nararapat lamang na mabigyan ko sila ng buhay na hindi ko naranasan noon. Kahit mahirap, alam kong kakayanin ko ito para sa kanila at para sa kinabukasan namin.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Araw ng aking pag-alis. Hindi ako umiyak kahit pa man nahahabag akong makita ang aking asawang pilit akong pinipigilang lumisan. Nakatuon ang atensyon ko sa kinabukasang naghihintay para sa amin. Alam kong mariharap ito para sa kanya dahil wala siyang masasandalan sa panahong kailangan niya ng karamay, tatag ng loob ang pinakita ko sa kanya upang makaya niya ang lahat kahit na magkalayo kami.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ilang taon din ang nakalipas, naging maganda ang takbo ng trabaho ko. Nakapagpatayo kami ng bahay. Nakapagsimula ng negosyo. Kahit hindi ko nasilayan ang paglaki ng aking panganay, kahit hindi ko siya nagabayan sa kanyang paglaki, kahit na hindi ko sila kapiling ng aking asawa, masaya pa rin ako dahil sa kung anong mayroon kami.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nalulungkot ako minsan ngunit iniisip ko na lang ang mga pangarap na unti-unti ng natutupad. Ang mga tawag, larawan at sulat galing sa aking asawa ang nagpapatatag sa akin. Ito lang ang aming paraan upang magkamustahan.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Minsan napapaiyak na lang ako habang nag-aalaga ng ibang tao ngunit sa sarili kong pamilya hindi ko man lang maipadama ang pagkalinga na dapat ay sa kanila ko ginagawa.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Natapos ang ilan pang taon. Makakauwi na din ako sa wakas. Ilang beses na din itong naudlot dahil ang perang ipambibili ko sana ng ticket pauwi ay ipinadala ko na lang upang matapos lang ang bahay na pinapagawa namin at ang iba naman ay iniipon ko para sa aming kinabukasan.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Masaya ngunit nakakapanibago. Halo-halong emosyon ang meron ako sa pagtapak muli sa bayan kung saan ako isinilang. Hindi ko pinaalam sa aking mag-ina ang aking paguwi upang sorpresahin sila. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Inabutan ko sa harap ng aming bahay ang aking anak. Kilala ko na siya sa larawan pa lang na ipinadadala sa akin ng aking asawa. Hindi maipagkakaila na anak ko siya dahil sa aming pagkakahawig. Dagli akong lumapit at akmang yayakapin sana siya ngunit iwinaksi niya ang aking mga kamay.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Anak…?!”</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Hindi po kayo ang Daddy ko!” sambit niya at tumakbo papasok sa bahay. Alam kong iyon ang bahay namin. Alam kong siya ang aking anak, hindi ako pwedeng magkamali. Ngunit bakit ganon ang kanyang naging reaksyon? </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hinabol ko siya habang pinipigilang tumulo ang mga luha sa aking mga mata. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Hindi ba niya ako nakikilala? May malaking tampo ba siya dahil hindi niya ako kapiling sa paglaki niya?,”tanong ko sa aking sarili. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Masakit isipin ngunit alam kong sa paglipas ng araw ay maiintindihan din niya na para din sa kanya ang ginawa ko.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Padabog niyang siniraduhan ang pinto. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Mommy!..Mommy!!!,”pagtawag niya kay Ann, ang aking asawa.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Bakit anak? Anong nangyari?” Ang tanong naman niyang tila inaamo ito.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nasa likod lang ako ng pinto at nakikinig sa usapan. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hinahanda ang sarili. Kinakabahan. May lungkot ngunit masayang masisilayan, mayayakap at mahahagkan ko na rin muli ang aking mag-ina.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Oh bakit Jojie, anak? Anong nangyari?,” tanong ng isang boses ng lalaki sa aking anak.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Binuksan ko ang pinto. Nakita ko ang aking mag-ina at isang lalaking nakayakap. Isang larawan ng isang masayang pamilya. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nanlambot ang aking mga tuhod. Isip ko’y natuliro. Pumatak ang mga luha ko sa aking mga mata.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Tol!..tol!!!..,”gising sa akin ng isang aplikante sa aking likuran. Nakatulog lang pala ako habang naghihintay. Tila totoong totoo ang nangyari. Ramdam na ramdam ko ang sakit nito. Sa halip na pumasok na sa loob, nagmadali akong umuwi.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<i><b>Wakas.</b></i></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15383525449753718218noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-9090897272009581492013-01-06T04:21:00.004-08:002013-01-06T04:21:58.060-08:00Anino Ng Kahapon 21<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s1600/ank.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s320/ank.jpg" width="236" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i>Photo by: <a href="https://www.facebook.com/justyn.shawn" target="_blank">Justyn Shawn</a></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><i><br /></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><i><br /></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Kahit late na babati pa rin ako sa inyo ng isang <b><i>Manigong Bagong Taon</i></b></span><b><i>!</i></b><br />
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US">Gusto ko pong kamustahin ang lahat ng sumusubaybay ng Anino Ng Kahapon. Maraming salamat po sa patuloy na pagsubaybay sa kwentong aking isinulat, nawa po ay nagustuhan ninyo. Gusto ko rin pong humingi ng paumanhin sa late posting ko medyo nahirapan po kasi akong hanapin si kumpareng imagination at isa pa po dumaan po ang Christmas Day kaya lalong natagalan ang aking pagsusulat. Sana po ay naintindihan ninyo.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Pangalawa nagpapasalamat po ako sa taong mahalaga sa akin dahil sya po ang gumawa ng cover photo ng kwento at nagbigay ng some ideas sa chapter na to. Maraming salamat <i style="font-weight: bold;">Justyn Shawn</i>. My one and only Labs. Less Than Three.</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div>
<span lang="EN-US"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Hindi ko na po patatagalin pa, pero bago ang lahat ay magpapasalamat ako sa lahat ng nagcomment namely: raymond, ramy from qatar, riley delima, artsteve, zenki of kuwait, kiero143, Lee, Mac, Lexin, robert_mendoza@yahoo.com, rascal, ALDRIN, Acnologia, Marshy, Pink 5ive, Roan, diumar, akosichristian, caranchou, Pop Star ng Korea, RGEE, rascal, Khate Williams Serjado, Jhonny Quest, sa asawa na first time na nagcomment at bumasa sa gawa ko <b><i>Justyn Shawn</i></b> at syempre sa mga anonymous silent readers.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div class="MsoNoSpacing">
<div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><span style="color: red;"><b><i>Sa lahat ng gustong makipagkulitan sa akin you can follow/add me on the following social networks by simply clicking any of the links below:</i></b></span></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><span style="color: red;"><b><i><br /></i></b></span></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><b></b><br /></span></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><b><i>Facebook: </i></b><a href="https://www.facebook.com/arn.5HK">https://www.facebook.com/arn.5HK</a></b></span></div>
</div>
<span lang="EN-US"><b></b></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Facebook Group: </i></b><a href="https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/479218688778057/?notif_t=group_activity">https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/</a></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Twitter: </i></b><a href="https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR">https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR</a></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Blog: </i></b><a href="http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/">http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/</a></span></div>
</div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US">_____</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><b><i><span style="color: red;">Disclaimer:</span></i></b></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i><i><br /></i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i>This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.</i></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i><i>Comments and any kind of reactions are welcome. </i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i><i><br /></i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i>You have the freedom to express your feelings.</i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><b><i><span style="color: red;">Read at your own risk!</span></i></b></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i>Enjoy reading!</i></span><br />
<span lang="EN-US"><i></i></span><br />
<a name='more'></a></div>
</div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Hello Jane, nand’yan ba si Enzo kanina ko pa kasi s’yang tinatawagan kaya lang he’s not picking up my call.” Ang medyo inis kong tanong dahil hindi nga nasagot ni Enzo ang tawag ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ano kasi Ron… Si Enzo…” Hindi pa man natatapos ni Jane ang nais sabihin ay agad ko itong pinutol dahil nag-alala ako kung ano ang nangyari kay Enzo.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Bakit anong nangyari kay Enzo?!” may tono ng pag-aalala. Siguro dahil alam ko ang pinagdaraanan n’ya, brokenhearted katulad ko dati.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“H’wag ka ngang OA d’yan! Si Enzo ayun sa CR kanina pang suka ng suka. Mantakin mo ba namang uminom mag-isa, ayun sobrang lasing.” Pagtataray ni Jane. “Nasaan ka ba kasi nagpunta ha, ni hindi mo man lang nagawang tumawag para magpaalam!?” sa mas mataray na boses.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Akala ko naman kung ano na ang nangyari… Dito sa Dubai…,” at bago pa man ako magpatuloy ay inudlot na ni Jane ang sasabihin ko. Parang alam na kung bakit ako nandito sa Dubai ngayon.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Dubai… Para ano? Makipagkita at makipag-ayos kay Christian?” pangunguwestiyon niya sa ginawa kong desisyon.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Oo, alam mo naman diba…” at muli akong akong nabusalan ng bigla itong magsalita.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Oo alam ko tanga ka pero hindi ko alam na ganyan na pala kalala ang katangahan mo para sa Christian na yan! Hindi na kita pipigilan nagdesisyon ka na. Sana lang mapangatawanan mo ng maigi yang desisyon mong makipagbalikan kay Christian.” Hindi pa man ako nakakasagot ay bigla na nitong pinatay ang awditibo ng telepono. Iiling-iling na lang ako sa naging usapan namin ni Jane.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Anong sabi ng kausap mo at iiling-iling ka d’yan?” takang tanong ni Christian sa akin. Dahil ayaw kong masira ang gabi namin nagsinungaling na lang ako sa kanya na walang masyadong importanteng usapan ang naganap at ang tanging katotohanan na nasabi ko sa kanya ay ang pagkalasing ni Enzo.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Matapos makapagbayad ay napagpasiyahan namin na magtungo ng mall upang maglibot-libot muna bago umuwi sa bahay nila Christian.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Sa pagkakataong ito na magkasama kaming muli ni Christian tila parang bagong magkasintahan kaming muli. Lumabas muli ang pagiging sweet namin sa isa’t-isa. ‘Yung tipong wala kaming pakialam sa nakakakita sa amin. Paminsan-minsan ay naglalakad kami ng magkahawak ang mga kamay, minsan bigla na lang s’yang aakbay sa akin. Hindi ko alintana ang pwedeng sabihin ng mga makakakita sa amin kahit nakaakabay s’ya sa akin o magkadaupan ang aming mga palad habang hawak n’ya ang puting teddy bear at ako naman yung tatlong lobong puti. Nagkakatawanan na lang kami kapag nakikita namin ang reaksyon ng mga nakakasalubong namin. Kulang na lang balikan namin isa-isa ang mga tsismosong mata at sabihin sa kanilang, “Inggit kayo?”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Matapos mapagod sa paglilibot ay nag-aya na akong umuwi dahil masakit na ang paa ko kalalakad at isa pa gusto ko ng magpahinga kasama s’ya. Pagdating ng bahay ay agad kaming humiga sandali.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Buddy…” pagtawag ni Christian habang nakahiga ako sa kanyang bisig at nakapikit ang mata.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Hmmm… bakit Budz?” tanong ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Buddy… Alam mo bang sobrang saya ko ngayon… Kasi sa hindi nasayang ang ginawa kong surprise at lalong sumaya ako kasi hindi nasayang ang paghihintay ko sa yo. Mahal na mahal kita Ron.” Kahit nakapikit ako dama kong tumagilid s’ya at humarap sa akin kahit pa naka-unan ako sa kanyang bisig. Nanatili akong nakapikit at hindi sumagot sa kanyang sinabi. “Uyyyy… Ang Buddy ko nagtutulug-tulugan…,” Pinilit kong hindi matawa sa kanyang sinabi pinanatili ko ang pagkakapikit ko. “Ayaw mo talagang kumibo d’yan ha…” Inalis n’ya ang kanyang braso na inuunanan ko at naramdaman ko ang mabilis na pagdagan n’ya sa aking ibabaw.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Umph!” impit na tunog lang ang nagawa ko dahil sa bigat na nakapatong sa akin ngayon.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ayaw mo kasi akong pansinin ih… ito ewan ko na lang kung di ka pa rin mamamansin…” bigla niyang sinunggaban ng halik ang aking mga labi. Halik na sadyang kinasabikan kong matikmang muli. Napakabanayad ngunit punung-puno ng pagnanais at pagmamahal. Napakasarap damhin ang bawat galaw ng kanyang mga labi. Ang banayad na halik ay naging mapusok ngunit mapagkalinga. Dinala ako ng bawat paggalaw ng ng mga ito sa ibang dimensyon, na kung saan kaming dalawa ang bumuo. Dito malaya kaming makagawa ang mga gusto naming mangyari sa amin. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ang sumunod na nangyari ay ang unti-unting pagtanggal ng aming mga saplot na tuluyang nagpadarang sa apoy ng aming nararamdaman. Nanginig ang bawat hibla ng aking kalamnan sa bawat dampi ng ng aming balat. May kung anong kuryente ang dumadaloy sa aking mga ugat upang maging sanhi ng lalong tumindi ang pagnanais kong matikmang muli ang sandaling aming pinagsaluhan katulad ng dati, sandaling pinapadama namin kung gaano namin kamahal ang isa’t-isa. Naging mapagparaya ang bawat kilos ko at naging mapagkalinga naman si Christian. Halos sabay naming nilasap ang sarap. Sabay naming kinalimutan ang nangyari at sinariwa ang damdaming natulog.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Matapos pagsaluhan ang init ng damdamin ay yumakap ako kay Christian habang hinahaplos n’ya ang buhok ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ang tagal kong inasam na mangyari ulit ang bagay na nangyari sa ‘tin kanina. Walang araw na hindi kita inisip. Walang araw na hindi ko pinagsisihan ang nangyari. Walang araw na hindi ko inasam na magbalik ka at makasama ko muli. Walang araw na hindi kita minahal…” matapos sabihin ni Christian ang mga katagang ito ay hinalikan niya ang noo ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Iniangat ko ang aking mukha at tumingin sa kanya habang nanatili sa pagkakayakap sa kanya. “Kung alam mo lang kung gaano kaong nangulila sa ‘yo. Kung gaano kong ninais na magkabalikan na tayo kahit pa hadlang na ang mga kaibigan ko sa relasyon natin. Pero, hindi na nila mapipigilan ang desisyon ko… Mahal kita and I am willing to take the risk again of having you back into my life… Nagkalayo man tayo noon, hindi naman huminto ang pagtibok ng puso ko para sa ‘yo kasi ikaw na ang laman nito at hindi ko yata hahayaang mawala ang taong mahal na mahal ko… Ang taong nagpadama sa akin na mahalaga ako sa buhay nya at higit sa lahat ang taong nagpanumbalik ng dating Ronald…” matapos bitawan ang huling salita ay mahigpit kong niyakap si Christian tanda na sobrang na miss ko s’ya at gusto kong bumawi sa mga panahong hindi kami magkasama. Nanatili kami sa ganoong posisyon, nakaulo ako sa kanyang braso at nakayakap sa kanya. Hanggang sa nakatulog kami ng hindi namin namamalayan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ang sarap sa pakiramdam ng wala kang iniintinding mabigat na dinadala. Yung tipong tuluyan ka ng nilisan ng pighati at handa ka ng harapin ang kinabukasan kasama ang taong mahal mo na kahit may mga taong alam mong hahadlang sa relasyon n’yo ay hindi mo iindahin dahil sa pagkakataong ito may magiging kakampi at kasangga ka sa pagharap sa mga trials that will come along the way. For now, all we have to do is to enjoy each moment that we are together and catch up on the days that we are not together. Wala akong sasayanging sandal sa pagkakataong ito. Gagawin ko ang lahat para lalong mas tumatag pa ang samahan naming dalawa.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Nagising na lang ako kinabukasan ng isang halik mula kay Christian.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Good morning Budz!” sabay bigay ng napakagandang ngiti na halos ikatunaw ko. Lalo pa’t nakita ko na naman ang kanyang mala anghel na mukha.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Good morning Buddy!” Magiliw kong tugon at idinampi niya ang kanyang mga labi sa aking mga labi.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Tumayo ka na d’yan at baka matraffic ka pa pabalik ng Abu Dhabi. Maligo ka na at ako naman ay magluluto.” Sabay hatak sa kamay ko dahilan upang ako ay mapilitang tumayo. Sa totoo lang gusto ko pa sanang hindi muna pumasok at mag-stay na lang muna kasama ni Christian kaya lang katatapos lang ng bakasyon ko baka sabihin sa akin ng amo ko masyado na akong nag-ti-take advantage sa kabaitan n’ya sa akin kaya kahit labag pa man sa kalooban ko ang umalis at bumalik sa Abu Dhabi ay wala akong magawa kundi sundin na lang si Christian. Agad kong inilabas ang baon kong damit na pamalit at tumungo na ng CR upang makaligo habang s’ya naman ay naghahanda na ng breakfast naming dalawa.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Matapos makapag-ayos ng sarili at makapag-almusal ay agad akong inihatid ni Christian sa bus station. Buti na lang at ng dumating ako ay sandal lang ang naging paghihintay ko at napuno agad ang bus. Nagawa kong makatulog sa byahe dala na rin siguro ng maaga kong paggising kaya tinamaan ako ng antok. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Naging mabilis ang biyahe namin dahil na rin siguro maaga akong umalis at hindi nakasabay sa rush hour ng Dubai kaya pagdating ko ng Abu Dhabi ay nagawa ko pang makauwi muna. Nang makarating ako ng bahay ay nakita ko si Enzo na tulug-na tulog. Bigla akong nainis sa gulo ng kwarto na nakita ko. Ang daming nagkalat na basyo na lata ng beer mga balot ng chips na sa tingin ko ay ginawang pulutan at higit sa lahat ang dumi ng kama ko. At ang kinagalit ko ng todo ay ang pagsisigarilyo sa loob ng kwarto nagkalat ang upos sa buong kwarto at ang mga filter ay nagkalat sa lapag. Gusto kong gisingin si Enzo at bulyawan sa kanyang ginawa pero pinilit ko pa ring pakalmahin ang aking sarili upang hindi masira ang good mood na binigay ni Christian sa akin. Nag-iwan na lang ako ng note sa gilid ng table para kay Enzo. Inilagay ko ang dala kong bag sa cabinet ko at umalis agad upang pumasok.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Kahit pa medyo inis ako sa dinatnan ko sa bahay naging magaan naman ang buong araw ko dahil kay Christian. Walang minuto na hindi ito nagse-send ng message sa akin o kaya naman ay tatawag sa office. Kaya naman inspired akong magtrabaho at panadalian kong nakalimutan ang magulong kwarto na aking inabutan dahil napawi ng mahal ko ang inis na aking nararamdaman at napalitan ng kilig na nagbigay ng drive sa akin na pagbutin ang trabaho ko sa araw na iyon.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“You look so happy. Are you inspired?” tanong ng tsismoso kong amo isang maaliwalas na ngiti lang ang itinugon ko dito bilang pagsang-ayon sa kanyang sinabi. “So it means you really are inspired. I can see now the old Ron, the enthusiastic one,” sabay tapik sa aking balikat.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Maayos kong nagawa ang mga trabaho ko. Katulad ng dati walang gaanong hassle sa naging takbo ng araw ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Nagliligpit na ako ng gamit ko dahil tapos na ang duty ko ng tumawag si Jane.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Hello Ron…” bungad nito.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“O, bakit ka pa napatawag pauwi na ako?” tugon ko dito habang inaayos ang mga papeles na trabahuhin ko kinabukasan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ano ba naman ‘tong kaibigan mo wasalak!?” inis na wika nito. “Hindi pa nahihimasmasan sa ininom kagabi ito na naman at may balak na namang uminom hindi ko mapagsabihan kasi baka sabihing nanghihimasok ako sa buhay n’ya. Bilisan mong umuwi at pagsabihan mo ‘to,” pagrereklamo nito.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Okay sige uuwi agad ako. Hinihintay ko lang ang tawag ng driver namin.” Nagmamadali kong inilock ang drawer ng table ko. Kinuha ang mga gamit ko at ako na mismo ang tumawag sa driver upang makauwi na. “Ano na naman ba ang pumasok sa utak mo Enzo?” bulong ko sa sarili.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ilang minuto lang ang tinagal ng biyahe pauwi ng bahay. Agad akong dumiretso kahit pa may bibilhin pa sana ako sa grocery ay mas inuna ko pa ang makauwi at makausap si Enzo about sa inaasta nya.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Pagpasok ko ng bahay ay agad akong dumiretso sa kwarto naming ni Enzo. Naglinis naman ito at pinalitan na rin ang bed sheets. Ang kaninang iniwan kong parang nabagyo ngayon ay maayos na. agad na hinanap ng aking mata kung nasaan. Tinignan ko sa sala ngunit wala ito. Pinuntahan ko sa kusina ngunit wala rin tanging ang niluto niyang ulam lang ang aking naabutan. Agad akong pumunta sa kwarto ni Jane upang tanungin kung nakita nila si Enzo.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Jane… Jane… Jane…,” pagtawag ko dito.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Nandito ako sa loob, pasok ka.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Agad akong tumuloy sa loob ng kwarto nila Jane. “Alam mo ba kung saan nagpunta si Enzo?” pagtatanong ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Hindi. Kanina nakita ko lang s’ya na may kausap at nadinig ko na mag-iinom sila kaya nga kita tinawagan. Tapos n’un nagluto lang s’ya. Naligo at umalis ng walang paalam. Hindi ba nagtext sa ‘yo?” Pagpapaliwanag nito sabay balik tanong sa akin. Umiling lang ako upang ipahiwatig na hindi ito nagpaalam sa akin at lumabas na rin ako ng kwarto.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Kinuha ko ang telepono ko upang tawagan si Enzo at alamin kung nasaan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Hello… Nasaan ka?” bungad kong tanong ng sagutin nito ang tawag ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Dito ako sa bahay ng kaibigan ko, mag-iinom. Nakakahiya kasi ‘pag d’yan pa ako nagkalat sa kwarto…” hindi pa man s’ya tapos sa kanyang sinasabi ay sumabat agad ako.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“So d’yan hindi ka mahihiyang magkalat? At nakidayo ka pa ng inuman para lang sa bisyo mo? Mag-isip-isip ka nga Enzo. Pumunta ka dito para makalimot hindi para maging adik sa alak. Bumalik ka na dito at hindi naman madadaan sa alak ang problema mo. Harapin mo ‘yan at h’wag mong takbuhan!” panenermon ko dito. Sa totoo lang nakukunsensya naman ako sa pinagsasabi ko sa kanya. Alam kong wala akong karapatang panghimasukan ang buhay n’ya pero bilang isang kaibigan ayaw kong matulad sya sa nangyari sa akin dati na nilunod ang sarili sa pag-inom ng alak para lang makalimot ngunit pagdating ng huli ganon pa rin, ramdam ko pa rin ang sakit na dinulot sa akin. “Ayaw kong alak ang maging escape goat mo para lang makalimot. Pwede naman nating pag-usapan dito kung ano man ang problema mo. Hindi kayang burahin ng alak kung ano man ang pinagdaraanan mo ngayon. Maaaring makalimot ka panandalian pero paggising mo ba wala na ang problema mo? Bumalik ka na dito. Hihintayin kita.” Hindi ko alam kung ano ang naging reaksyon n’ya sa mga pinagsasabi ko over the phone pero narinig ko na lang itong nagpaalam at sinabing next time na lang daw sila uminom dahil may nakalimutan daw s’yang gagawin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Sige hintayin mo ko pauwi na ako d’yan. Give me twenty minutes.” Sabay baba ng tawag.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ilang saglit pa ay nakita ko na itong pumasok ng bahay habang ako ay naninigarilyo sa may sala. Dumiretso ito sa loob ng kwarto. Agad kong tinapos ang paninigarilyo ko at sumunod na dito.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Hindi mo pa rin ba kayang harapin ang problema mo at kumukuha ka ng lakas ng loob sa alak?” pag-uumpisa ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Nanatiling nakayuko si Enzo at walang kibo. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ilang minuto ng katahimikan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“I cannot barely forget him…” as he started to talk. Pero sandali tama ba ang narinig ko? HIM?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“A-anong ibig mong sabihin?” litong tanong ko. Sa pagkakaalam ko ay straight si Enzo. Sa tikas ng katawan nito at lakas ng dating. Walang mag-aakala na kabilang pala s’ya sa mundong ginagalawan ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Isa din akong bisexual.” Lakas loob nitong pagsisiwalat. Napatulala lang ako sa aking narinig. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko dahil kahit pa man bisexual ako hindi ko man lang nabanaagan ng kakaibang kilos ito na isa rin s’yang Adan na may puso ni Eba. “At ang taong sanhi ng sakit na nararamdaman ko ngayon ay si Allan…” isa pang rebelasyon na aking ikinagulat.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Pe-ro… pa-anong… ba-kit?” ang mga tanong na halos hindi ko maisatinig dala ng pagkabigla sa aking mga narinig. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Si Allan ang isa sa mga close friends ko sa dati kong pinagtatrabahuhan sa Pilipinas at sa totoo lang walang hindi lilingon sa taong ito. Malakas ang sex appeal nito mapa babae man o lalaki magsasabing talagang iba ang taglay nitong kaguwapuhan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Tumabi ako kay Enzo at hinawakan ang kanyang kamay. “Ano bang nangyari Enzo? Handa akong makinig sa ‘yo pero kung hindi ka pa handa hindi kita pipilitin.” PInisil ko ang kanyan kanyang kamay upang ipahiwatig na nandito lang ako handang dumamay sa kanya.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Nanatili ang kanyang katahimikan, bigla na lang nagpakawala s’ya ng isang malalim na buntong-hininga. “I never thought that I would fall for Allan… ako ang naging takbuhan n’ya sa lahat ng bagay… we became close simula ng naging trainor ko s’ya lalo pa noong laging nagkakasabay ang duty naming dalawa hindi ko alam kung sinasadya ba talaga ng pagkakataon na magkasama kami sa iisang shift o talagang nagkataon lang ang lahat…” Panandalian s’yang tumigil sa pagkukwento at pinunas ang kanyang mga mata na walang sawa sa pagpapalabas ng mga tubig na bumabasa sa kanyang mga pisngi. “Hindi ko inakalang sa mga simpleng paghingi n’ya ng payo tungkol sa love life n’ya at ang minsanang pagba-bonding naming dalawa… mahuhulog pala ang loob ko sa kanya… ang hirap lang nito pilit kong pinipigilan ang mainlove sa kanya ng todo pero habang pinipigil ko ang sarili ko s’ya naman ang lapit ng lapit… minsan nagsisinungaling na lang ako para lang makaiwas sa pag-aaya n’yang makipag-bonding… pero kilala n’ya ako kung kailan ako nagsisinungaling at kung kailan ako nagsasabi ng totoo…” lalong bumuhos ang luha sa kanyang mga mata. Hindi ko alam paano pa syang papatahimikin. Inilagay ko ang kanyang ulo sa aking balikat habang patuloy kong hinahaplos ang kanyang buhok.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Nakakaawa ang kalagayan ni Enzo. Anong tulong ba ang maibibigay ko sa kanya? Paano ko ba s’ya maiaahon sa sakit ng kalooban na kanyang nararamdaman? Paano?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><i>Itutuloy…</i></b></div>
</div>
iamDaRKDReaMeRhttp://www.blogger.com/profile/18407983250051310116noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-39819744651469975562012-12-27T02:41:00.003-08:002012-12-27T02:41:42.426-08:00Anino Ng Kahapon 20<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s1600/ank.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s320/ank.jpg" width="236" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i>Photo by: <a href="https://www.facebook.com/jojimar.abarido" target="_blank">Justyn Shawn</a></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Kahit late na babati pa rin ako sa inyo ng isang <b><i>Maligayang Pasko!</i></b></span><br />
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US">Gusto ko pong kamustahin ang lahat ng sumusubaybay ng Anino Ng Kahapon. Maraming salamat po sa patuloy na pagsubaybay sa kwentong aking isinulat, nawa po ay nagustuhan ninyo. Gusto ko rin pong humingi ng paumanhin sa late posting ko medyo nahirapan po kasi akong hanapin si kumpareng imagination at isa pa po dumaan po ang Christmas Day kaya lalong natagalan ang aking pagsusulat. Sana po ay naintindihan ninyo.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Pangalawa nagpapasalamat po ako sa taong mahalaga sa akin dahil sya po ang gumawa ng cover photo ng kwento at nagbigay ng some ideas sa chapter na to. Maraming salamat <i style="font-weight: bold;">Justyn Shawn</i>. My one and only Labs. Less Than Three.</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div>
<span lang="EN-US"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Hindi ko na po patatagalin pa, pero bago ang lahat ay magpapasalamat ako sa lahat ng nagcomment namely: raymond, ramy from qatar, riley delima, artsteve, zenki of kuwait, kiero143, Lee, Mac, Lexin, robert_mendoza@yahoo.com, rascal, ALDRIN, Acnologia, Marshy, Pink 5ive, Roan, diumar, akosichristian, caranchou, Pop Star ng Korea, RGEE, rascal, Khate Williams Serjado, Jhonny Quest, sa asawa na first time na nagcomment at bumasa sa gawa ko <b><i>Justyn Shawn</i></b> at syempre sa mga anonymous silent readers.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div class="MsoNoSpacing">
<div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><span style="color: red;"><b><i>Sa lahat ng gustong makipagkulitan sa akin you can follow/add me on the following social networks by simply clicking any of the links below:</i></b></span></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><span style="color: red;"><b><i><br /></i></b></span></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><b></b><br /></span></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><b><i>Facebook: </i></b><a href="https://www.facebook.com/arn.5HK">https://www.facebook.com/arn.5HK</a></b></span></div>
</div>
<span lang="EN-US"><b></b></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Facebook Group: </i></b><a href="https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/479218688778057/?notif_t=group_activity">https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/</a></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Twitter: </i></b><a href="https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR">https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR</a></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Blog: </i></b><a href="http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/">http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/</a></span></div>
</div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US">_____</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><b><i><span style="color: red;">Disclaimer:</span></i></b></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i><i><br /></i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i>This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.</i></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i><i>Comments and any kind of reactions are welcome. </i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i><i><br /></i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i>You have the freedom to express your feelings.</i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><b><i><span style="color: red;">Read at your own risk!</span></i></b></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i>Enjoy reading!</i></span><br />
<span lang="EN-US"><i></i></span><br />
<a name='more'></a></div>
</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Hello Christian…”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ron si Kuya Fred ‘to yung kasama ni Christian dati sa bahay,” ang bungad ng lalaki sa kabilang linya.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“O Kuya, kayo na po ba gumagamit ng number ni Christian?” takang tanong ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Hindi s’ya pa rin may-ari ng number na ‘to. Napatawag lang ako kasi wala naman akong number mo. Ano kasi Ron…” kalmanteng pagkakasabi ni kuya ngunit dama mo na may bahid ng kaba ang kanyang boses.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Kuya ano pong problema? May nangyari po ba kay Christian?” nangingilid na ang mga luha ko ng oras na iyon.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Kung pwede sana Ron pumunta ka dito sa bahay. Sa dating bahay ni Christian. Dito na lang natin pag-usapan.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Wala akong inaksayang oras ng matapos maibaba ang tawag. Agad akong naayos ng sarili at ng mga gamit na dadalhin ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“O, saan ka pupunta at parang nagmamadali ka d’yan?,” puna ni Enso sa akin habang nakatingin sa mga gamit na inilalagay ko sa loob ng bag.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Pupunta ako ng Dubai. May importante akong bagay na gagawin. Ikaw na muna ang bahala dito sa bahay. Babalik din agad ako bukas.” ang nagmamadali kong bilin kay Enzo.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Habang binabaktas ng sinakyan kong bus ang daan papuntang Dubai hindi maalis sa isip ko ang mag-alala kung ano ang nangyari kay Christian. Sa tono ng pananalita ni Kuya Fred alam kong may hindi magandang nangyari. “Sana walang nangyaring masama sa kanya.” bulong ng isip ko. Pinipilit ko ang sarili kong ipikit ang mga mata at matulog na sa byahe upang hindi ako mag-isip ng kung anu-ano. Pinakalma ko ang sarili ko. Ngunit paminsan-minsan ay nakakatakas pa rin ang pag-aalala ko. “Sa loob ng halos dalawang buwan na hindi ko s’ya nakita ganito pa ang way na magkita kami. Huwag naman sana,” biglang pumasok sa isipan ko ng bigla akong nagising mula sa pagkaka-idlip.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ilang minuto pa at narating ko na ang bus station. Kaba, ito ang unang-unang emsyon na bumalot sa akin. Hindi maiwaksi ng isipan ko kung ano ba talaga ang nangyari kay Christian at ganoon na lang ang tono ni Kuya Fred, punung-puno ng pag-aalala. Wala na akong inaksayang panahon agad akong pumara ng taxi na masasakyan papunta sa dating tinirahan ni Christian. “Pwede bang paliparin mo ang taxi!,” utos ng isip ko habang lulan ng sasakyan patungo sa bahay nila Kuya Fred. Habang papalapit lalong lumalakas ang kaba ko sa kadahilanang hindi ko alam ang maaabutan ko. “Sana maayos kitang madatnan Christian.” Bulong ko sa sarili habang hindi ko namamalayan ang pagpatak ng mga luha sa aking mata.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Tulala ako habang nasa harapan ng pintuan at naghihintay ng taong magbubukas ng pinto para sa akin. Hindi pa man nalalaman ang totoong balita ay walang patid na ang aking pagluha. Agad kong pinahid ang luha ko ng marinig ko ang mumunting galaw sa likod ng pintuan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ron buti dumating ka na. Halika pasok ka,” bungad ni Kuya Fred habang hihintay akong makapasok ng bahay.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Kuya ano po ba talaga ang nangyari at pinapunta n’yo ako dito?” halos pumatak muli ang mga luhang nakasungaw sa aking mga mata.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Sandali lang at hawakan mo muna itong telepono n’ya at magbibihis lang ako para makapunta na tayo sa kanya.” Pagkatapos maiabot sa akin ang telepono ay pumasok na si Kuya at upang makapagpalit ng damit.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Habang hinihintay ko si Kuya Fred ay pinakatitigan ko ang telepono ni Christian at tinignan ang message box. Halos lahat ng message na nakita ko ay ang mga messages ko simula pa ng maging kami, kahit ang mga simpleng mensahe na “I love you Budz!” at “Kumain ka na po ba?, ”ay naka-save sa phone nya. Tuluyang hinilam ako ng mga luhang patuloy ang pag-agos mula sa aking mga mata.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Mahal mo pa rin s’ya no?” Hindi ko namalayang nasa harap ko na pala si Kuya Fred dahil abala ako sa pagtitig sa telepono ni Christian. Agad kong pinahid ang mata ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Kuya, sobrang mahal ko po s’ya. Malaki na po ang parte n’ya sa buhay ko. Mahal ko sya hindi lang bilang partner ko. Minahal ko s’ya bilang kaibigan at kapatid na rin. And I don’t know what will happen to me if in case I lose him,” pagpapaliwanag ko habang umiiyak. Nakakahiya na makita ako ng ibang tao na umiiyak pero anong pakialam ko ito ang nararamdaman ko at hindi ko kailangang itago at magpretend na ayos lang ako samantalang ang kalooban ko ay lumuluha.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Halika na. Puntahan na natin s’ya. For sure matutuwa yun na makita kang muli,” pag-aaya ni Kuya sa akin. “Pero bago ang lahat. Maghilamos ka muna at ayusin mo ang sarili mo. Haharap ka ba sa kanya na galing ka sa pag-iyak?” Sabay bigay ng ngiti ni Kuya na ikinatawa ko dahil tama nga naman s’ya alangan namang lumabas ako ng bahay na mukha akong kinawawa. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Kinakabahan ako sa muli naming pagtatagpo. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari. Hindi ko alam kung ano ang nangyari. Naging sunud-sunuran na lang ako kay Kuya Fred kung saan kami pupunta.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Nandito na tayo,” pagpukaw ni Kuya ng atensyon ko. Pero sandali, tama ba ang nakikita ko? Hotel? Bakit nandito kami? Ano bang meron? May dadaanan ba si Kuya at dito kami huminto? Nasaan na si Christian? Ang daming tanong ang tumatakbo sa isip ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Kuya, bakit nandito tayo?,” takang tanong ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Nagutom kasi ako. Kain muna tayo sa loob.” Knowing Kuya Fred alam kong mahilig s’yang kumain sa mga restaurant sa hotel pero sana naman hindi ngayon diba. Gusto ko ng makita si Christian tapos kakain pala muna kami sa hotel e ‘di sana sa bahay na lang s’ya kumain dahil alam naman n’yang nagmamadali ako na makausap si Christian.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Kuya, ano ba talaga ang nangyari kay Chrisitian?” Ito na lang ang naitanong ko sa kanya habang papasok ng restaurant habang isang sulyap lang ang nakuha ko bilang tugon sa tanong ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Hindi masyadong matao ang lugar. At imbis na umupo na lang sa regular seat ay dinala kami ng waiter sa isang family area kung saan medyo may privacy. Naguguluhan ako sa nangyayari. Gusto ko ng tanungin kung saan ko ba pwedeng puntahan si Christian at mauna na lang ako doon at pasunurin ko na lang s’ya kaya lang nahihiya ako. Sumunod na lang ako at umupo sa lugar na pinagdalhan ng waiter sa amin. Agad na ibinigay ng waiter ang menu upang maka-order na kami. Tinitigan ko lang ang menu at walang kibo. Samantalang si Kuya ay parang kalmante lang na nagbigay ng kanyang order pero parang pang-maramihan yata ang binigay nito sa waiter.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Kuya ang dami mo namang inorder. Dalawa lang naman tayo at hindi ako masyadong makakakain.” Pagsaway ko sa kanya habang nagbibigay ng order.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Okay lang yun, yung iba kasi ipapabalot ko para may madala tayo kay Christian.” Sabay balik muli sa waiter. “How many minutes it would take for our order to be served?,” tanong nito sa waiter na sinagot na mga bente-minutos pa ang paghihintay. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Sa totoo lang, hindi ako mapakali. Gusto ko ng lumabas at hanapin na lang si Christian. Naisip kong nasa akin pala ang telepono ni Christian kaya naman inilabas ko ito upang tignan ang phonebook nito upang makakuha ng contact na pwedeng makausap. Napansin ni Kuya Fred ang ginagawa ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ron, pwede bang hawakan ko na ulit ang phone ni Christian?,” tanong nito sa akin habang nakalahad ang kamay upang kunin ang telepono sa akin..<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Wala akong nagawa kundi iabot sa kanya ang telepono. Ano ba ang nangyayari? May hindi ba ako alam? Naguguluhan na ako? Sino ba ang pwedeng magpaliwanag sa akin? <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ilang minuto kaming walang imikan ni Kuya. Balisa ako sa pag-iisip samantalang si Kuya ay busy naman sa pagkalikot ng telepono n’ya. Hindi na maipinta ang mukha ko sa inis. Unang-una hindi ko alam ang nangyayari kay Kuya, tumawag s’ya sa akin about kay Christian tapos ngayon nakuha pa n’yang kumain sa hotel at makipag-text. Pangalawa, gusto kong malaman ang nangyari kay Christian pero ano ang isinagot nya sa akin?, tingin lang at wala ng sinabi. Pangatlo, kanina pa akong kinakabahan dahil nung nakausap ko sya sa telepono kabado ang boses nya na parang may nangyaring masama kay Christian tapos heto kami ngayon pa-petiks-petiks lang.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ilang minuto pa ang nakalipas ay dumating ang waiter at sinabing malapit ng maserve ang pagkain namin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ron, sandali lang punta lang ako sa CR,” pagpapaalam nito sa akin tumango lang ako at nagbigay ng pilit na ngiti bilang tanda ng pagpayag.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ano ba naman tong si Kuya ang daming commercial?,” bulong ko sa sarili sabay buntong-hininga.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Habang hinihintay ko si Kuya ay nakinig na lang ako ng music para di naman matuluyan ang topak ko. In short, pinakalma ko na lang ang sarili ko. Kilala ko ang sarili ko, madali akong mainis sa mga bagay na hindi ko alam kung ano ang nangyayari lalo pa’t alam kong may alam ang kasama ko sa mga nangyayari.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ilang minuto na ang nakakalipas ngunit hindi pa rin nakakabalik si Kuya Fred. Lalo akong nainis dahil nagawa n’ya pa akong iwanang mag-isa na alam n’yang padating na ang order namin. Kapag minamalas ka nga naman talaga. Wala akong number ni Kuya Fred kaya hindi ko s’ya matawagan buti na lang naalala ko na hawak n’ya pala ang phone ni Christian kaya agad ko itong tinawagan. Sa pagkakaalala ko hindi pa dead </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
battery ang phone ni Christian pero nang tawagan ko ito out of coverage na. Kinabahan ako. Hindi naman ako makatayo dahil may order kami at baka isipin nila na tatakbo ako. Wala akong ibang magawa kundi hintayin na lang ang pagbalik ni Kuya Fred.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Excuse me Sir, someone wants to give this to you,” sabi ng waiter habang ibinibigay sa akin ang isang long stemmed red rose.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Pag-alis ng waiter ay nakita ko mula sa di kalayuan si Christian nakangiti may dalang puting teddy bear at tatlong puting lobo. Halos lumukso ang puso ko ng makita kong nasa maayos na kalagayan s’ya at hindi katulad ng unang pumasok sa isip ko na may nangyaring masama sa kanya. Nakatulala lang ako sa kanya habang papalapit sya sa akin hindi ko na nagawa pang tumayo hanggang makarating sya sa harapan ko. Tanging patak lang ng luha ang galaw na aking nagawa.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Namiss kita Ron, sobrang miss!,” ang wika ni Christian habang nakayuko at pinakatitigan n’ya akong mabuti. Lalong hindi naman ako makagalaw sa aking kinauupuan. Inilagay nya ang dala nyang teddy bear sa katapat kong upuan. Matapos mailagay ang dala ay kinuha ang kamay ko at inalalayan akong makatayo habang hindi natatanggal sa pagkakatitig sa aking mga mata. Alam kong tumutulo ang mga luha ko ng mga sandaling iyon dahil ito na, kaharap ko na ngayon ang taong pinakamamahal ko. Ang taong nagpadama sa akin ng pagmamahal at kung gaano akong kaimportante sa buhay n’ya. Pinahid n’ya ang mga luha sa aking mga mata habang patuloy pa rin ang mga titig n’ya sa akin. “Sabi ko sa ‘yo diba ayaw ko na nakikita kitang umiiyak.” Matapos pahirin ang luha ko ay agad niya akong niyakap. Yakap na punung-puno ng pananabik at pagmamahal. “I miss you so much Ron.” Pagbulong niya sa akin. Kumalas ito sa pagkakayakap at muli akong tinitigan sa aking mga mata. Kahit alam kong patuloy ang pagtulo ng mga luha ay hindi ko na ito inintindi. Ang mahalaga sa akin ay si Christian, magkakasama na kaming muli.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Pinag-alala mo pa ako.” Tampu-tampuhan kong sabi sa kanya habang patuloy ang padaloy ng tubig sa aking mga mata.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Pinahid n’yang muli ang basa ko ng pisngi. “Sabi ng ‘wag ng umiyak eh,” pagsuway nito sa aking pag-iyak ngunit may ngiti sa mga labi.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Hindi ko mapigilang hindi maiyak eh. Ikaw kaya ang pag-alalahanin ng sobra-sobra. Tapos ngingiti-ngiti ka pa riyan.” Sabay tingin sa kanya ng tila nagpapaawa.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Pasensya ka na po. Gusto ko kasi kakaiba yung pagkikita natin ulit.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Kaya halos patayin mo na ko sa nerbyos? Kung alam mo lang kung gaano akong nag-alala sa ‘yo…” hindi pa man ako tapos sa sinasabi ko ay inilapat n’ya ang kanyang hintuturo sa aking mga labi upang patigilin ako sa aking pagsasalita.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Shhhhh… Ang importante ngayon nandito ka kaharap ako at ayos ako. Walang nangyaring masama sa akin. Gusto ko lang maging espesyal ang pagkikita nating muli.” Muli n’ya akong niyakap ng pagkahigpit-higpit. Sobrang kinasabikan ko ang araw na ito. Sobrang nasabik ako sa kanya. Sa tagal ng hindi namin pagsasama ngayon ko lang ulit naranasan ang mayakap n’yang muli. Sa wakas, ito na ang bagong simula ng bagong samahan naming dalawa.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Tara na kain na tayo nagugutom na ako.” Sabay bigay ng napakatamis na ngiti. Tila nahipnotismo ako at sumunod na lang sa kanyang sinabi. Pinaupo muna niya ako at saka s’ya tumungo sa kaharap na upuan. Sinenyasan nya rin ang waiter upang ipaalam na pwede ng i-serve ang pagkain. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Habang hinahanda ang pagkain ay hindi pa rin napuputol ang pagtitig ni Christian sa akin habang nakaukit ang napakagandang ngiti sa kanyang mga labi. Matapos mailapag ang lahat ng pagkain sa aming mesa ay agad na hinawakan ni Christian ang aking kamay. “Ang tagal kong naghintay sa pagkakataong ito. Ang tagal kong inasam na makasama kang muli. Ang tagal kong hinintay na mayakap ka. Sobrang sakit ang naramdaman ko ng wala ka sa piling ko at lalo kong napatunayan kung gaano kita kamahal at sana hindi na tayo bibitiw.” Kasabay ng marahang pagpisil sa aking kamay na may banayad na paghaplos. Para akong nakuryente sa kanyang ginawa dahil sa kilig na dulot ng paglalapat ng aming mga kamay may kung anong saya ang aking nadama. Sayang matagal ng naitago sa aking kaloob-looban. Ang tagal kong hindi naranasang mahawakan ang kamay ko ng taong minamahal ko kaya ganon na lang ang naging reaksyon ko ng ilapat nya ang kanyang palad sa aking kamay. Muling nagliyab ang ningas ng pagmamahal ko para sa kanya. Nag-alab ng muli ang damdaming muntik ng matulog.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Alam mo bang nung isang araw ko pa balak tumawag sa ‘yo?”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Anong nangyari bakit ‘di mo ako natawagan? Nag-iisip ka pa ba kung babalikan mo ko?” Biglang gumuhit ang lungkot sa kanyang mukha na aking ikinangiti. “Tignan mo ‘to tinatanong ko nginitian lang ako.” Lalong nagpa-awa ang itsura n’ya na lalong napatawa sa akin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Kasi naman po dumating po yung kasamahan ko dati sa work. Workmate ko sa Pinas. Nagpatulong sa akin na maghanap ng bahay. Ayun, I offer him to stay with me.” Kaswal kong tugon habang patuloy pa rin ang pagpapa-awa look ni Christian.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Babae o lalaki yan?” si Christian.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Lalaki…,” hindi pa man ako tapos ay sumabat s’ya agad.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Baka may nangyari na sa inyo ha? Malilintikan s’ya sa akin!” Bigla akong napahalpak ng tawa sa kanyang sinabi.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ano ka ba? Wala no! at isa pa ipagpapalit ba kita sa kanya? Ikaw ang mahal ko at wala ng iba pa. Kumain na nga lang tayo.” Sabay pa-cute ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Naging masaya ang dinner date naming ni Christian. Naayos na rin naming ang nalamatan naming samahan. Alam kong medyo matagal pa ang proseso para mabuo ng tuluyan ang aming samahan katulad ng dati na buo ang tiwala. Makakaya naming dalawa ang pagbuo nito dahil alam kong magtutulungan kami. Pupunan naming ang mga sandaling wala kami para sa isa’t-isa. Susulitin namin ang mga araw na magkasama kami.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Budz, sandali lang tawagan ko lang si Enzo kamustahin ko lang kung ano na ang nangyari sa bahay.” Pagpapaalam ko kay Christian at agad tumango tanda ng pagsang-ayon. Hindi sumasagot si Enzo, naka-ilang ulit na akong tumatawag pero wala pa ring sagot. Kaya naman minabuti ko ng tawagan si Jane. Hindi pa nagtatagal ang pag-ring ng telepono nito ay agad naman n’yang sinagot.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Hello Jane, nand’yan ba si Enzo kanina ko pa kasi s’yang tinatawagan kaya lang he’s not picking up my call.” Ang medyo inis kong tanong dahil hindi nga nasagot ni Enzo ang tawag ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ano kasi Ron… Si Enzo…”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><i>Itutuloy…<o:p></o:p></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
</div>
iamDaRKDReaMeRhttp://www.blogger.com/profile/18407983250051310116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-35907109465233432142012-12-24T21:38:00.003-08:002012-12-24T21:48:56.287-08:00Reflection<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0e2ncLms66bzhy_N6YYuIYUWYUd45ZI_1pjgl_-D8RaetLQcIdPVIDsM1G336Av98Ojc8gawFChAt0CkGW_iwCApghKBPqv_eO7cjL8DA2WrVcy2fZ93BauTh3KU8Vz6Q-k7YHShG/s1600/5aada62428f78d20.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0e2ncLms66bzhy_N6YYuIYUWYUd45ZI_1pjgl_-D8RaetLQcIdPVIDsM1G336Av98Ojc8gawFChAt0CkGW_iwCApghKBPqv_eO7cjL8DA2WrVcy2fZ93BauTh3KU8Vz6Q-k7YHShG/s320/5aada62428f78d20.jpg" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
by: Justyn Shawn</div>
<div style="text-align: center;">
email: jeiel08@gmail.com</div>
<div style="text-align: center;">
blog: <a href="http://justynstories.blogspot.com/">http://justynstories.blogspot.com/</a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br /><br /><div style="text-align: justify;">
Tumingin ka sa aking mga mata. Kita ko dito ang kalungkutan na iyong dinadala. “Kala ko na nakalimutan mo na sya?” Pagpapaalala ko sa iyo na sinabi mong hindi mo na iisipin ang lahat ng nangyari; ang lahat tungkol sa kanya.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Namasa-masa ang iyong mga mata. Mukhang naalala mo na naman ang mga ginawa niya. Tila ramdam mo na naman ang sakit noong pinagtaksilan ka niya; noong ipinagpalit ka niya sa iba. Hindi ka na naman makakain at makatulog ng maayos dahil sa sama ng iyong loob dahil hindi mo lubos maisip na magagawa niya ito sa’yo. Ang laki na ng ipinayat mo at ang panglalalim ng iyong mata ay kapansin-pansin na rin. Naaawa ka sa sarili mo dahil hindi mo alam ang dahilan. Tulala ka na lang lagi at wala sa sariling katinuan. Ang masama pa, inisip mo pang ang buhay mo’y waksan.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Pinilit kong kalimutan ang lahat ng nangyari. Pinilit kong ibaon na lang ang lahat sa limot. Ngunit pano kong hindi maaalala ang lahat kung sa bawat paggising ko sa umaga, anino ng nakaraan ang ibinabalik ng aking puso at isipan?” Hindi mo na napigilang pumatak ang iyong mga luha. Pilit mo itong nilalabanan ngunit ang pagdaloy nito’y tila walang katapusan.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Mahal mo pa rin s’ya , yun lang yun. Pero hanggang saan mo kayang dalhin ang sakit na dulot ng pagmamahal na meron ka para sa kanya? Hanggang kailan ka magpapakatangga?”</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Hindi ko alam. Ang alam ko lang, hindi ko kayang mabuhay ng wala sya.”</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Ikaw na ba talaga ‘yan? Hindi ka naman ganyan mag-isip at magdesisyon lalo pa’t sa ganitong klaseng sitwasyon. Matalino kang tao. Alam kong hindi mo sisirain ang buhay mo ng dahil lang sa pag-ibig. Asan na ang Arnold na nakilala ko?”</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Hindi ko na rin alam. Hindi ko na kilala ang sarili ko.”</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Huminto ka saglit sa pagsasalita. Pinahid mo ang mga luhang patuloy pa ring umaagos sa iyong mga mata. Bumuntong hininga ka. “Kaya ko ba ‘to?,” sabi mong hindi pa rin humuhupa ang pag-agos ng iyong mga luha kahit anong gawin mong pagpigil dito.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Oo naman, ikaw ang isa sa kilala kong may malakas na loob, inaalam muna ang bawat desisyon na gagawin, ikaw yung tipo ng tao na hindi nagpapadalos dalos at pantay ang tingin sa lahat ng aspeto ng buhay. Kahit noon pa man, mas madaming mabibigat na bagay ang kinaharap mo ng buong tapang. Hindi ka sumuko. Hindi ka sumusuko. Ngayon ka pa ba aatras? Ngayon pa ba, dahil lang sa pag-ibig?”</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Siguro nga matatag ako noon. Siguro nga nakaya ko dati. Pero nakakapagod din pala. Nakakapagod din palang maging malakas ang loob. Nakakapagod din palang magpakatatag. Hindi pala sa lahat ng panahon meron akong tibay ng loob upang humarap sa mga problema. Hindi pala sa lahat ng panahon kaya kong humarap sa pagsubok ng mag-isa. Hindi pala. Ngayon kailangan ko ng masasandalan, kailangan ko ng karamay…pero…sino…nasaan sya?”</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Nakalimutan mo na ba? Hindi sa lahat ng panahon kaya mo ‘yang mag isa. Nandyan lang Siya lagi. Tumawag ka lang. Tutulungan ka Niyang dalhin ang bigat na pinapasan mo.”</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Sana nga may Direct Hotline Siya na pwedeng tawagan. Sana mayroon din Siyang Facebook Account para ma-tag ko Siya sa lahat ng problemang gusto ko ng payo Niya. Sana may account din Sya sa Skype para makita Niya sa cam na nasasaktan din ako, na nahihirapan..na minsan, hindi ko din nakakaya ang lahat.”</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Sana nga, pero hindi. Dahil lahat ng bagay nakikita Niya, lahat ng bagay tungkol sa’yo alam Niya. Hinahayaan Niya lang mangyari ang lahat ng iyon sayo upang subukin kung gaano katatag at kung hanggang saan ang pananalig mo sa kanya o kung Siya ba ang una mong lalapitan kung sakaling magkaroon ka ng problema. Kaya lang minsan, mas inuuna natin na maghanap ng sulusyon sa mga taong nakaharap sa atin. Nakakalimutan natin na lagi siyang nandyan. Kailangan man natin Siya o hindi.”</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Hoy! Arnold! Hindi ka pa ba dyan lalabas? Alalahanin mo, hindi lang ikaw ang gagamit ng banyo. Kanina ka pa nandyan!”</div>
<br /><br /><div style="text-align: center;">
<b><i>Wakas.</i></b></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15383525449753718218noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-58405490485965254332012-12-24T21:00:00.001-08:002013-05-11T18:49:21.227-07:00Piso [9]<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqfMUsmjf38w5F5se5eHS51K2u3zJ_Yq0VPpsiNzscDW4KiKgE8P9H7Q99ypyJrbHfjehQBKYHajSZNADRCfcZYIh-uXVU7IgSUE2MdZmvFPipnOJtwmbIVcXQFTXZIKguNxpPmvZZ/s1600/579780_361826687232478_1088401621_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqfMUsmjf38w5F5se5eHS51K2u3zJ_Yq0VPpsiNzscDW4KiKgE8P9H7Q99ypyJrbHfjehQBKYHajSZNADRCfcZYIh-uXVU7IgSUE2MdZmvFPipnOJtwmbIVcXQFTXZIKguNxpPmvZZ/s320/579780_361826687232478_1088401621_n.jpg" width="259" /></a><b><br />Kaba</b></div>
<div style="text-align: center;">
by: Justyn Shawn</div>
<div style="text-align: center;">
email: jeiel08@gmail.com</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
blog: <a href="http://justynstories.blogspot.com/">http://justynstories.blogspot.com/</a></div>
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
“Joseeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!...” pagtawag niya sa pangalan ko. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ang hindi alam ni Jay na sumunod ako sa kanyang paglabas. Kita ko mula sa aking kinatatayuan ang pagkabigla sa kanyang nakita sa loob ng banyo. Sa nasaksihan ko, gumuhit muli ang ngiti sa aking mga labi sa kanyang naging reaksyon. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Iba na talaga ang tama ko sa kanya. Alam ko meron ng puwang si Jay dito sa puso ko. Inlove na nga talaga ako sa kanya. Ngunit bakit ngayon ko lang ito naramdaman sa tagal ng panahong ninais niya ng pagmamahal ko? Bakit ngayon ko lang nakita ang mga bagay na ipinapakita niya sa akin ng kay tagal na? Bakit ngayon ko lang naramdaman ang dapat sana noon ko pa dapat nadama? Kung sana dati ko pa pinakawalan ang damdamin ko para kay Zaldy at pinapasok sa puso ko si Jay, hindi na sana ganito ang kabang nararamdaman ko. Hindi na sana ako nagmumukhang tanga sa pinaggagagawa ko para maramdaman din niyang mahal ko na siya. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Dahan-dahan akong lumapit sa kanya. Nasa likuran na niya ako. Ngunit tila hindi niya alam na andon lang ako dahil nananatili siyang tila isang estatwang tulalang nakatingin lang sa loob ng banyo. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Hindi mo ba nagustuhan?,” marahan kong bulong sa kanyang tenga. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Ay ano ba?!” </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Ipaliwanag mo nga sa akin kung kailan pa nalipat ang garden sa loob ng banyo?,” tanong niya sa akin. Ramdam ko ang bahid ng pagkainis sa tanong niyang iyon. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Hindi mo ba nagustuhan?” nakayuko kong tanong. Hindi ko mawari kung bakit nasasaktan ako dahil hindi niya nagustuhan ang ginawa ko. Hindi ko alam kung bakit nanlulumo akong hindi niya pinapansin ang ginagawa ko para sa kanya. Masakit pala. Masakit palang ignorahin ang mga bagay na ginagawa mo para sa mahal mo. Ngayon, ramdam ko na kung ano ang nararamdaman niya dati nung siya ang nagpapakita sa akin ng kanyang nararamdaman. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Nagustuhan ko. Kaya lang…” hindi pa man s’ya tapos sa sasabihin n’ya ay pinutol ko agad. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Nagustuhan mo naman pala. Anong problema?” ang may tinig ng pagtatampo sabay tingin sa mga mata niya na tila nagpapaawa. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Ang problema mukhang naubos na yung tanim na Santan at Gumamela sa likod bahay. Halos punuin mo ang banyo ng bulaklak. Ano bang meron?,” matigas na sagot ni Jay ngunit nakapagpangiti naman sa akin. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Naguguluhan na ako sa ‘yo. Hindi ma-absorb ng utak ko ang nangyayari simula pa kanina. Hindi ko naman birthday. Wala namang okasyon. Bakit ba ganito ang set-up ng bahay ngayon? May sakit ka ba? Ano ba talaga Jose?,” dagdag pa niya habang tinitingnan ko sa kanyang mga mata. Napakasarap tingnan nito. Kinikilig ako na ewan. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Hindi ba niya naintindihan ‘yung sinabi ko kanina o talagang hindi niya inintindi?” bulong ng aking isipan. “Ano kasi Jay, sabihin na lang nating paraan ko ito ng pagpapasalamat. Pagpapasalamat sa lahat ng bagay na nagawa mo sa akin. Pagpapasalamat sa panahong hindi mo ko pinabayaan lalo na noong panahong nasa pinakamamababa akong parte ng aking buhay…,” sabi ko sa kanyang naguguluhan din sa mga tinuran. Bakit ba ito ang sinabi ko? Tama ba ang mga pinagsasabi ko? Ganito ba talaga ‘pag inlove ka sa isang tao, umuurong ang dila mo para sabihin ang totoo mong nararamdaman? Sunud-sunod ang mga tanong na pumasok sa isip ko matapos kong masabi ang unang pahayag kay Jay. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nakatitig lang sa akin si Jay habang ako ay nagpapaliwanag na lalong nagpadagdag sa aking kaba. Nang mga sandaling iyon, kahit hindi maalinsangan ang panahon ay bigla akong pinagpawisan na halos mabasa ang damit kong suot. Sabayan pa ng panginginig ng katawan ko ng dahil sa pagkabog ng aking dibdib. Hindi ako mapakali sa mga titig ni Jay. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Simpleng salamat lang naman. Okay na yun.” Sabay bigay muli ng napakagandang ngiti. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Kaya lalo akong nahuhulog eh. Dahil d’yan sa mga ngiti na yan,” hindi mapigilang sabat ng aking isipan. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Nakakahiyang gamitin ang banyo, sobrang linis at ang mga bulaklak para lang akong nasa five-star hotel kahit pa Santan at Gumamela lang. Ahahahahahaha.” Pagkasabi nito ay humagalpak na kami ng tawa. Kasabay naman nito’y pagkatanggal ng kabang nararamdaman ko kanina pa. Nakakagaan ng pakiramdam na masilayan ang kanyang mga ngiti. Ang kanyang mga titig ay nagpapakilig sa akin lalo. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Mahaba pa ang magiging araw naming dalawa, halos magtatanghalian pa lang. May ilang oras pa kaming bubunuin para matapos ang araw na ‘to. “Tutal naumpisahan ko na bakit hindi ko na lang ituluy-tuloy ang pagbibigay ng espesyal na araw kay Jay?” Suhestiyon ng isipan kong kanina pa walang patid sa panghihimasok. Kung sabagay tama naman ang ideya na binigay ng utak ko kaya naman inistorbo ko na muna ang panonood ng telebisyon ni Jay. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Jay, may lakad ka ba ngayon?” bungad kong tanong. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Wala naman. Bakit?” habang hindi mapatid ang mata sa panonood n’ya. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Tara gala tayo. ‘Wag kang mag-alala sagot ko,” pagmamayabang ko pa. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Tumingin lang ito sa akin ng tila may katanungan sa kanyang isipan. Tila binabasa kung ano ang nasa isipan ko. “Sana mabasa niya ang nasa isip ko…na siya ang laman nito,” hirit na naman ng aking isip. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Ah… eh… ‘yun ay kung okay lang naman sa ‘yo,” ang taranta kong pagbawi ng aking sinabi na lalong nagpakunot ng noo ni Jay. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hindi siya agad sumagot. Batay sa kanyang mga titig, tila wala siyang ganang lumabas ng bahay. Tila mali ang naisip kong ideya. “S-sige.. baka naiistorbo na kita balik na ako sa kwarto…” patalikod na sana ako ng tawagin niya ako. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Jose, okay ka lang ba? Ang weird mo talaga ngayong araw na ‘to. Sandali lang maliligo lang ako at mag-aayos ng sarili. Basta sagot mo ha. Ikaw ang nag-aya sa akin.” At muli ko na namang nasilayan ang ngiting hindi pumapalya sa pagpapatuliro ng nararamdaman ko. Alam kong namumula ang mga pisngi ko ng oras na iyon dahilang dama ko ang init nito. Kahit na kinakain ako ng aking pagkataranta ay pinilit kong maging normal ang kilos ko sa harapan niya. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“O-oo ba… ako ang taya. S-sige ligo ka na… P-para pagkatapos mo… A-ako naman ang makapag-ayos.” Sa tono ng sagot ko sa kanya hindi mo maikakailang kinakabahan ako dahil sa pautal-utal kong pagsasalita. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Dadaan sa harapan ko si Jay papuntang kwarto at sa kanyang pagtapat sa akin ay hinawakan ko ang kanyang kamay. “Maraming salamat ha.” Hilam sa mata kong na wika dito. Katulad na ng inaasahan ko ang ngiting kumakalaykay sa aking katauhan ay muling nagpakita at dumiretso na ito ng kwarto upang kumuha ng tuwalya at naligo. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Ano bang meron kay Jay upang makaramdam ako ng ganito. Natuturete ako sa tuwing makikita ko ang kanyang napaka-gandang mga ngiti. Hindi naman ganito ang nararamdaman ko sa kanya dati. Kahit pa ilang beses siyang ngumiti wala lang sa akin. Pero ngayon, ngiti pa lang ang ginagawa nya nanginginig na ang buo kong katawan, at ang puso ko ay halos tumalon sa kaba. Mahal na nga yata talaga kita Jay. Mahal na kita.” </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“ Nababaliw na yata ako, kinakausap ko na ang sarili ko,” bulong ko sa sarili. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hindi ko na namalayan na tapos na palang makapaligo si Jay kung hindi pa ibinalibag ang tuwalya sa akin. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Jose, maligo ka na para makaalis na tayo o baka naman gusto mo paliguan pa kita?,” pangungulit pa nito sa akin. Tila nakakain ko ng madaming sili sa kanyang mga sinabi na dahilan ng pag-iinit ng aking katawan. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Bakit hindi mo na lang ako isinabay sa pagligo mo kung papaliguan mo rin lang ako.” Pabulong ko sagot. Hindi ko alam kung bakit iyon ang nasabi ko </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Huh, ano yung sinasabi mo di ko maintindihan.” Kunot noo nitong tanong. Napangiti na lang ako. Isang pilyong ngiti ang sinagot ko sa kanya. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Wala, sabi ko maliligo na ako.” Agad akong tumayo at tumungo sa banyo upang makaligo. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ilang minuto din ang itinagal ko sa paliligo. “Ito ang magiging kauna-unahang date namin ni Jay. Dapat maging memorable ito hindi lang sa akin dapat pati sa kanya.” Ang sabi ng napakataba kong utak. Dahil sa maghapon na ‘to halos ito ang maraming sinabi kaysa sa bibig ko. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Pagbalik ko ng kwarto ay bihis na si Jay. Hindi ko namalayan na nakatitig na lang pala ako sa kanya. Ang gwapo n’yang tignan sa napakasimple niyang ayos. Eto na naman ang kabang pilit na rumaragasa sa tuwing nakikita ko siya. Kabang nakakapagpatuliro sa akin dahil sa kanyanmg presensya. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Jose, ano bang nangyayari sa ‘yo kanina ka pang ganyan? Bigla ka na lang natatahimik. May problema ka ba? May dinaramdam ka ba? Lagi ka kasing lutang ngayon.” Biglang balik ako sa aking katinuan. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Ha… W-wala akong problema… O-okay lang ako…” sabay punta sa aparador upang bumunot ng masusuot na damit. Hugot dito, hugot doon na lang ang ginawa ko. Matapos kong makapag pantalon ay agad kong isinuot ang t-shirt ko. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Wala ka talaga sa sarili mo,” Iiling-iling na pahayag ni Jay. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Huh?!,” takang tanong ko. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Bigla itong lumapit sa akin at nagulat na lang ako sa kanyang ginawa. Hinubad nito ang aking damit. Halos maglapat ang aming mga labi ng matanggal niya ito. Halos tumigil ang mundo ko sa tagpong iyon. Pinakatitigan ko ang mukha ni Jay na sobrang lapit sa akin. Tila kinakabisado ko ang bawat detalye nito. Walang kurap-mata akong nakipagtitigan at gayon din siya sa akin. Ibayong kaba ang nangibabaw sa aking sestema. Kaba dahil sa pagnanasang mailapat ko ang aking mga labi sa kanya. Napalunok ako ng sarili kong laway. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“B-baliktad kasi ang t-shirt mo.” Sabay bawi ng tingin at iniabot nito sa akin ang damit ko. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“S-s-salamat…” ang tanging nasambit ko. Agad kong isinuot ang damit. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Hintayin na lang kita sa sala,” pamamaalam nito. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Agad akong napaupo sa kama at sinapo ko ang mukha ko ng aking kamay. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Hays… Ano bang nangyayari sa ‘yo Jose? Bakit ba ganyan ka? Natotorpe ka ba? Ano?,” pagkausap ko sa sarili. Tumayo ako at huminga ng malalim upang medyo kumalma ako. Tumingin ako sa salamin ng tukador. “Kalma ka lang Jose. ‘Wag ka masyadong mapapahalata. Kaya mo ‘yan.” Sabay pikit ng mga mata na tila naka-inom ng suka ang ekpresyon na aking ginawa. “Nakakatawa ka naman hindi ka naman naging ganito kay Zaldy. Bakit kay Jay sobrang natutupi ka, sobrang natotorpe ka. Ano bang meron sa kanya?,” bida na naman ng utak ko. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Matapos ang sandaling pakikipag-usap ko sa aking sarili ay agad kong inayos ang sarili at nilabas na si Jay. Isang malalim na buntong-hininga ang aking pinakawalan. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Ready ka na ba?” tanong ko sa kanya. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Kung ready ka na, of course ready na ako. Mas nauna kaya akong nakatapos mag-ayos sa ‘yo.” Pagbibiro nito sa akin. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Sabi ko nga. Tara na.” </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Sa pinakamalapit na mall sa may bayan kami nagtungo ni Jay at dahil medyo nagutom sa biyahe ay agad kaming nagtungo sa food court. Pinahanap ko na lang ng pwesto si Jay samantalang ako ay pumila na upang makabili ng pagkain. Paminsan-minsa’y sinusulyapan ko ang pwesto kung nasaan nakakuha ng upuan si Jay at madalas makita kong nakatingin din s’ya sa akin. Tuwing nakikita kong nakatingin din s’ya sa akin hindi ko talaga maiwasang hindi mataranta. Kaya naman muntik ng magkamali-mali ang pag-order ko sa counter. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nang makabalik ako sa mesa ay dala ko na ang pagkain namin ni Jay. Halos laging may mga panakaw akong tingin sa kanya na hindi ko talaga maiwasan. Alam kong mahigit na sa pagkakaibigan ang nararamdaman ko para sa kanya. Mahigit pa sa naramdaman ko noon kay Zaldy. Dahil sa pagkakataong ito hindi na bumalik pa sa ala-ala ko ang mga nagdaan sa amin ng yumao kong nobyo. Wala ng bakas ng pait ang nararamdaman ko sa aking puso. Bagkus, napalitan na ito ng ibayong saya at pagkakumpleto. Napunan na ang puwang na iniwan ni Zaldy at ito ay sa katauhan ni Jay. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“May dumi ba ako sa mukha?” mahinang tanong ni Jay. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Huh?!” nakangangang tanong ko sa kanya. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Sabi ko may dumi ba ako sa mukha?,” sabay bigay ng pampatureteng ngiti. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“W-w-wala…” utal-utal kong tugon. “Kain na lang tayo. Gutom pa ako eh,” dagdag ko pang palusot. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Matapos makakain ay nagpahinga lang kami ng kaunti at inaya ko muna s’yang mag-ikot ikot. Pasok dito, pasok doon ang ginawa namin sa mga stall sa loob ng mall. Tingin dito, tingin doon ng mga bagay na pinaplano naming bilhin pagdating ng sweldo. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Jay, punta tayo ng amusement,” pag-aya ko dito. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Pagdating namin ay agad akong bumili ng token. Parang mga bata kaming naglalaro sa arcade. Pansamantalang naging kalmante ang pakiramdam ko. Pero hindi pa rin naalis ang paminsan-minsang pagsulyap at pag-ngiti ko kay Jay. Gusto kong sulitin ang araw na ito na kasama ang taong nagpapasaya at kumukumpleto ng araw ko. Gusto ko ng siguraduhin sa sarili ko kung ano na ba talaga ang nararamdaman ko para sa kanya. Ito ang tumatakbo sa isip ko habang nakatitig ako sa kanya ng walang kakurap-kurap ng bigla itong tumingin sa akin at ipinakita na naman sa akin ang mala-anghel na ngiti. Napangiti na lang ako at bumalik sa paglalaro. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Sobrang nag-enjoy ako sa arcade. Salamat Jose,” biglang pagyakap sa akin matapos magpasalamat. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“W-w-wala yun..” ang halos hindi lumabas na tugon mula sa bibig ko dahil sa sobrang kaba. Ngunit dinama ko ang higpit ng kanyang mga yakap na gusting-gusto ko naman. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Tinignan ko ang oras. Hapon pa lang kinalkula ko kung pupwede pang makapanood ng sine. Pwede pa, agad kong hinablot ang kamay ni Jay papunta naman ng sinehan. Nagpatianod lang naman ito kung saan ko siya gusting dalhin. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Anong gagawin natin dito?” takang tanong ni Jay. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Maglalaro… Ano bang dapat gawin ‘pag pupunta ng sinehan? ‘edi syempre manonood ng sine.” Pagbibiro ko. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Aba Jose, may pera ka pa ba at kung maka-gastos ka wagas?” ang panenermon nito sa akin. Ngumiti na lang ako. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Meron pa naman... Hindi naman kita aayain kung wala akong pera, isa pa bihira na nga lang tayong magkasama. Kaya lulubusin ko tong araw na ‘to para sa atin,” pagkasabi ko’y kinindatan ko siya. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Bahala ka nga!” hindi nakaligtas sa aking mata ang nakita kong pamumula ng pisngi ni Jay na aking ikinatuwa. Ngunit tila may gumugulo sa kanyang isipan. Tila may lungkot akong naaaninag sa kanyang mga mata. “Kalungkutan nga ba iyon o dahil sa kasayahang nadarama?,” pagsingit pa ng aking isipan. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Pumili ako ng movie na tiyak parehas naming magugustuhan. Nang makapili ay agad akong bumili ng tiket. Bumili rin ako ng popcorn at softdrinks para may mangunguya naman kami habang nanonood. Ito ang mga bagay na hindi ko nagawa noon kay Zaldy na pinapangarap kong gawin. At ngayon nagagawa ko na pero sa ibang tao na. Sa isang taong nagbalik ng kulay sa mundo ko. Sa isang taong nagbalik ng ngiti sa mga labi ko. Si Jay. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Sa totoo lang hindi ko naintindihan ang pinapanood namin. Hindi dahil hindi ako makaintindi, kung hindi dahil si Jay ang pinapanood ko. Tinitignan ko kung gaano siyang kaseryoso sa pinapanood ng palabas, ang pagsubo niya ng popcorn, ang pagsipsip niya ng softdrinks. Ang lahat ng bagay na ginagawa niya sa loob ng sinehan habang nanonood. Dahil dito sa dilim ko lang siya mapagmamasdan ng hindi niya masyadong nahahalata. Mahuli man niya akong nakatingin sa kanya ay hindi n’ya makikita ang pamumula ng pisngi ko. Ang ng pakiramdam ko, halos ang tinik sa dibdib ko ay tuluyan ng nabunot. Masasabi ko na nga na nagmamahal na ako. Handa na akong muling umibig at ito ay sa katauhan ni Jay. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Seryoso siyang nanonood ng biglang may nagtext sa kanya. Tiningnan niya kung sino ito. Hindi ko alam kung sino ang kausap niya sa cellphone ngunit iyon ang dahilan ng saglitang pag-iiba niya ng mood. Hinayaan ko na lang ito. Hindi ko na lang pinag-ukulan pa ng pansin. Dahil gusto ko sulitin ang araw na ito. May mga plano pa ako para sa araw na ito at gusto kong maging masaya siya. Habang abala siya sa kanyang telepono ay may tinawagan akong isang kaibigan. Nakausap ko siya ng maayos ng hindi napapansin ni Jay.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Pagkalabas namin ng sinehan ay halos ikuwento ni Jay ang nangyari sa pinanood namin. Para namang hindi ako ang kasama n’yang nanood. Pero okay na rin ‘yun at least medyo naintindinhan ko rin kahit konti sa pagpapaliwanag niya ng pelikulang pinanood namin. Hindi maalis sa aking mga labi ang ngiti habang nagkukwento s’ya. Tila isang bata na nagbibida sa kanyang mga kaibigan na hindi nakapanood ang inasta niya. Lubos nagdala sa akin ng kasiyahan. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Nag-enjoy ka ba?” bungad kong tanong kay Jay. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Oo, salamat,” tipid niyang sagot. Kinuha niya ang kanyang cellphone sa kanyang bulsa at nagreply muli sa nagtext sa kanya. Hindi ko maiwasang hindi alamin kong sino iyon. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Sino ka text mo?,” tanong kong nahihiya dahil sa iniasta. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Ahh..iyon ba? Ka-trabaho ko,” tipid niyang sagot na tila kinakabahan sa kanyang mga sinabi at agad na nagsilay ng mga ngiti na nakakapagpaturete sa akin. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Hindi pa tapos ang araw natin. Bago tayo umuwi samahan mo muna ako.” Pag-iiba ko ng paksa namin habang nagpapa-cute. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Tigilan mo nga ako sa mga pa-tweetums mo. Tara kung saan man yang lugar na yan.” </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nagtatakbo ako pababa ng hagdan ng mall. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Hoy Jose, sandali!” ang sigaw ni Jay habang habul-habol ako.</div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><i>Itutuloy…</i></b></div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15383525449753718218noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-28871003169116966242012-12-20T02:56:00.002-08:002012-12-20T02:56:28.210-08:00Hiling<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span lang="EN-US"><br /></span></i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlNioei1qHLmIfTTmw1dizhvD2_caPv0gQ74uKYhuXEWIgqh3nEKZ-ZkjZmamWWuA_WUd6s4cl-tJsptTaX4VasdraKBGQXxfvKbUCl2Aerl-96OE4LW6JndMxks07LR10mWXmaA9ad7QB/s1600/hiling.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlNioei1qHLmIfTTmw1dizhvD2_caPv0gQ74uKYhuXEWIgqh3nEKZ-ZkjZmamWWuA_WUd6s4cl-tJsptTaX4VasdraKBGQXxfvKbUCl2Aerl-96OE4LW6JndMxks07LR10mWXmaA9ad7QB/s320/hiling.jpg" width="240" /></a></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i>Photo by: <a href="https://www.facebook.com/jojimar.abarido" target="_blank">Justyn Shawn</a></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span lang="EN-US"><br /></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span lang="EN-US">Sa may bahay ang aming bati, Merry Christmas na ma-l’walhati<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span lang="EN-US">Ang pag-ibig pag s’yang naghari<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span lang="EN-US">Araw-araw ay magiging pasko lagi…<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Ito ang kantang maririnig mo sa bawat bibig ng mga bata habang tangan ang mga niyuping tansan na ginawang tamburin at basyong lata na nagsilbing tambol sa kanilang pangangaroling. Masaya ang pakiramdam sa tuwing sasapit ang kapaskuhan. Madarama mo ang malamig ang simoy ng hangin, ang mga bahay ay napapalamutian ng mga nagagandahang dekorasyon na sinasaliwan pa ng mga kumukutikutitap na Christmas lights na animo’y tala sa kalangitan. May kaya man o ordinaryong pamilya ay pinaghahandaan ang pagdating ng pasko. Ang lahat ay nagiging abala sa pagbabalot ng kani-kanilang mga regalo para sa kamag-anak, kaibigan, at mga inaanak. Ang iba ay nagkakaroon pa ng family reunion. Dahil sa haba na rin ng panahon na walang pasok kaya ginagawa nila ang pagsasama-samang magkakapamilya. At para sa mga nakaka-angat talaga sa buhay ipinagdiriwang nila ang pasko sa ibang bansa, lalo na sa bangsang may snow. Siguro gusto nilang makaranas ng tinatawag na WHITE CHRISTMAS.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Last week bago ang Christmas vacation, nag-announce ang club adviser namin na magkakaroon kami ng outreach program sa isang orphanage sa manila. Ito ang taun-taong ginagawa ng school organization na sinalihan ko. Advocacy na nila ang magbigay ng saya sa mga abandonadong bata tuwing sasapit ang kapaskuhan. Bago pa man matapos ang meeting ay nagtakda na ang members at officials na magset ng date upang maiayos ang lahat ng regalong dadalhin at ipapamigay sa mga batang iniwan sa ampunan. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Ang sarap sa pakiramdam ng makakatulong ka sa mga taong nangangailangan. Lalo na sa panahon ng kapaskuhan. Dahil pakiramdam ko naging mas makabuluhan ako para sa ibang tao. Sa mga taong walang pamilyang matatawag. Kaya, kahit isang araw lang ay maipadama namin sa kanila na may mga taong nagmamalasakit pa rin sa kanila. Kahit isang araw lang. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Araw ng outreach program.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Ok guys, ready na ba ang lahat? Naisakay na ba sa van ang mga gifts at ang mga pagkain na lulutuin mamaya?,” tanong ng coordinator habang tinignan isa-isa ang nasa likod ng sasakyan.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Yes sir! Everything’s packed.” Halos sabay-sabay na sagot ng mga miyembro.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Habang nasa daan, hindi maalis sa akin ang mag-isip kung ano ang mangyayari pagdating namin sa bahay-ampunan. Iniisip ko rin kung paanong mapapasaya ang mga bata. First time ko kasing sumama sa outreach program at hindi ko alam kung magugustuhan nila ako.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Hindi naman malayo ang byahe at isa pa abala ako sa mga iniisip kong paraan para makipaghalo-bilo sa mga bata kaya hindi ko napansin narating na namin ang bahay-ampunan. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Wait guys, punta muna ako sa Directress ng orphanage before i-unload ang mga dala natin,” paalam ng coordinator namin.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Ilang minuto lang ang tinagal nito at maya-maya at bumalik na rin upang sabihing pwede ng pumasok sa loob. Tulung-tulong naming inilabas ang lahat ng regalo at mga pagkain na aming dala para sa mga bata. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Pagpasok na pagpasok namin ay makikita at madadama mo sa mga bata ang saya. Lalo pa ng makita nila ang mga dala naming regalo. Makikita mo sa mga mata ang kislap ng pag-asa, na kahit isang araw lang ay magkakaroon sila ng mga matatawag nilang kuya at ate. Kahit ako ay dama ko ang kakaibang saya at pananabik na makipaglaro sa kanila, dahil sa totoo lang nag-iisang anak lang ako, kaya naman masaya akong nakakakita ng mga bata lalo pa kung nakakalaro ko sila.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Ang lahat ay nakaayos na, ang mga regalo ay nailagay na rin malapit sa Christmas tree na nakatayo sa loob ng ampunan. Dinala na namin sa kusina ang mga putahe at sangkap na gagamitin namin sa pagluluto. Dahil ngayong araw na ito kami ang magsisilbi sa mga bata. Kami ang magpapakain, magpapaligo, makikipaglaro, at kami ang magpapatulog. Gawain ng isang nakatatandang kapatid kapag wala ang mga magulang dahil pumapasok sa trabaho o kaya naman ay may importanteng ginagawa.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Habang ang iba ay nasa kusina at nagluluto meron namang nag-umpisa ng makipaglaro sa mga bata. Ginawa na nila ang mga bagay na napagkasunduan noong nagdaang meeting. Hindi ko mawari kung bakit hindi ko agad makuhang lumapit sa mga bata kaya naglakad-lakad ako sa pasilyo ng ampunan. Hindi ko alam kung paano kong sisimulan ang makipaglaro sa kanila ng mahagip ng aking paningin ang isang bata na nakaupo sa isang lumang bench sa may hardin na hindi nakikipaghalu-bilo sa mga kapwa nyang ulila. Tila malalim ang iniisip.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Hi, anong ginagawa mo dito bakit hindi ka nakikipaglaro sa kanila?” mahinahon kong tanong sa batang nakaupo. Ngunit nanatili lamang s’yang tahimik. Tinignan lang ako nito ng walang reaksyon. “Ako nga pala si kuya Anthony. Ikaw anong pangalan mo?” Nanatili ang kanyang katahimikan at hindi kumikibo. Tantiya ko ay mga anim na taon na ang batang pilit kong kinakausap. Sa totoo lang ang gaan ng pakiramdam ko sa batang ito kahit pa hindi niya ako sinagot sa mga tanong ko. Mayroong kung anong koneksyon sa aming dalawa. Sa dinami-dami ng batang pwede kong makalaro at makausap ay pinili ko s’yang pagtyagaang makasama dahil may kakaiba talaga sa kanya at hindi ko siya kayang iwang nagmumukmok at nag-iisa. Lalo ‘nung nagtama ang mga mata namin. Bakas mo dito ang lungkot ng pag-iisa, pangungulila, at paga-asam na sana isang araw may mabuting pamilya ang kumupkop sa kanya. Na sana, balang-araw ay magkaroon din s’ya ng pamilyang mag-aaruga sa kanya. Kaya naman naisipan ko na lang magkwento sa batang kasama ko baka sakaling makuha ko ang kanyang atensyon.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Ganito na lang, kukwentuhan na lang kita. Gusto mo ba ‘yon?” Ang nakangiti kong tanong sa kanya ngunit nanatili lang itong nakatitig sa akin. Agad akong umupo sa kanyang tabi at sinimulan ang pakukwento. “Alam mo ba noong maliit pa lang ako… t’wing magpapasko excited ako, kasi makakatanggap na naman ako ng gift galing kay Santa. Kilala mo ba si Santa?” ang excited kong tanong sa kanya ngunit wala pa rin akong nakuhang tugon. Itinuloy ko na lang ang pagsasalaysay. “Si Santa, lalaking malaki ang t’yan na nakasuot ng pulang damit na may mahabang balbas... Merong s’yang listahan ng mga batang naging mabait sa loob ng isang taon. Tapos, binibigyan n’ya ng regalo ang mga batang mababait at masunurin sa mga nanay at tatay nila. Ikaw ba mabait kang bata?” tinignan ko s’yang muli at nginitian. Ngunit nanatili lang ang kanyang katahimikan. Patuloy pa rin ako sa pagkukwento. “Alam mo bang walang pasko na hindi ako nakatanggap ng regalo mula sa kay Santa? Simula noong bata pa ako hanggang ngayon na malaki na ako nakakatanggap pa rin ako ng gifts galing sa kanya. Kasi naging mabait akong bata at kahit ngayon na malaki na ako, sinusunod ko pa rin ang nanay at tatay ko. Mahal na mahal ko sila. Kaya kahit ano ang hilingin ko kay Santa binibigay n’ya sa akin.” Hindi ko alam kung bakit may bumalik sa aking ala-ala ng mga sandaling iyon.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Pamilyar ang lugar kung saan ako nakaupo kasama ang bata, pati ang mukha ng batang kausap ko. Pinakatitigan kong mabuti. Hindi ako maaaring magkakamali. Ang batang kausap ko ay ang sarili ko noong bata pa ako at ang lugar na sinasabi ko ay ang lugar kung saan ako madalas mag-isa tuwing sasapit ang kapaskuhan. Sa isang lumang bench sa may hardin ng ampunan. Doon magmumukmok ako at walang sawang hihiling na sana magkaroon na ako ng pamilya, ng magulang na magmamahal at mag-aaruga sa akin. Oo, isa rin akong batang iniwan na lang sa bahay-ampunan na pinalad magkaroon ng mabubuting magulang na s’yang kumupkop at nagpalaki sa akin. Mga magulang na kahit hindi nila ako tunay na anak ay binigyan nila ako ng sapat na atensyon at nag-uumapaw na pagmamahal. Kahit minsan hindi ko naramdaman na iba ako sa kanila. Hindi ko maitago sa aking sarili ang lubos na pagpapasalamat na dininig ang aking hiling, na magkaroon ako ng matatawag kong sariling pamilya. Tumulo ang butil ng luha sa aking mga mata habang inaalala ko ang tagpong nagpabago sa aking buhay.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“S’ya ba ang batang aampunin natin mommy?” ang tanong ng lalaki sa kanyang may-bahay.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Oo daddy, diba ang cute n’ya? Parang isang anghel ang mukha n’ya,” sabay pisil sa aking pisngi habang nakatitig lang ako sa kanilang mag-asawa na walang pakialam sa nangyayari sa aking paligid. Ipinantay ng mag-asawa ang kanilang mukha sa akin upang pakatitigan akong mabuti. Habang hinahaplos ng lalaki ang ulo ko, “Hijo, mula sa araw na ito hindi ka na magiging ulila. Nandito na kami ng mommy mo. Ikaw ang magiging anak namin at kami ang magiging magulang mo. We’re going to be one big happy family,” sabay yakap sa akin ng mag-asawa.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Muli kong tinitigan ang batang kausap ko kanina.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Alam mo bang masaya ako sa kinahinatnan ng buhay mo, kahit pa ampon ka lang, minahal at pinahalagahan mo ang mga taong tumanggap sayo ng buong-buo. Isinaisang-tabi mo ang katotoohang hindi kayo tunay na magkadugo, mas pinili mo ang paniniwalang sila ang tinakda ng Panginoon para maging magulang mo. Ang pagkakaroon ng matatawag na pamilya ang pinakamagandang regalong natanggap mo sa buong buhay mo. Alam mo rin kung paanong magbalik ng kaligayahan para sa mga katulad mong ulila. Ikaw sinuwerte ka, paano naman ang mga batang naiwan dito sa bahay-ampunan? Sana magkaroon din sila ng mga magulang katulad ng mga magulang ko. Mapagmahal at mapagkalinga. At sana katulad mo, pahalagahan nila ang mga taong kukupkop sa kanila at magbibigay ng bago nilang pagkatao,” ang naging realisasyon ko habang unti-unting naglalaho ang batang kanina lang ay kinakausap ko. Hilam sa mga matang pinahid ko ang aking luhang dumaloy dito. Tumayo ako upang bumalik sa loob para tumulong.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Kuya! Kuya! Laro naman tayo.” Pagtawag sa akin ng isang bata habang tangan-tangan ang isang bola.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Halika nga dito. Lapit ka kay kuya.” sabay ngiti at lahad ng dalawang kamay na tila nagsasabing handa akong pasayahin s’ya kahit isang araw lang. Kahit isang araw lang maiparamdam ko sa kanya kung paano magkaroon ng kapatid. Bakas sa mukha ng bata ang saya kaya naman agad itong tumakbo palapit sa akin at yumakap gamit ang isang bisig habang ang isang kamay ay tangan-tangan pa rin ang bola.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Para sa mga bata sa ampunan wala na silang iba pang mahihiling kundi ang magkaroon ng pamilyang kukupkop at mag-aaruga sa kanila. Isang pamilya na kukumpleto sa pagkatao nila. Pamilya na tatanggap sa kanila at higit sa lahat, isang pamilyang mabibigay ng tunay na pagmamahal.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Ikaw ano ang iyong HILING?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><i><span lang="EN-US"><span style="font-size: x-large;">W A K A S</span></span></i></b></div>
</div>
iamDaRKDReaMeRhttp://www.blogger.com/profile/18407983250051310116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-28866909705729791602012-12-14T00:11:00.002-08:002012-12-14T00:11:20.911-08:00Anino Ng Kahapon 19<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s1600/ank.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s320/ank.jpg" width="236" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: center;">
<b><i>Photo by: Justyn Shawn</i></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i><br /></i></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i><br /></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Gusto ko pong kamustahin ang lahat ng sumusubaybay ng Anino Ng Kahapon. Maraming salamat po sa patuloy na pagsubaybay sa kwentong aking isinulat, nawa po ay nagustuhan ninyo.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Pangalawa nagpapasalamat po ako sa taong mahalaga sa akin dahil sya po ang gumawa ng cover photo ng kwento at nagbigay ng some ideas sa chapter na to. Maraming salamat <i style="font-weight: bold;">Justyn Shawn</i>. My one and only Labs. Less Than Three.</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div>
<span lang="EN-US"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Hindi ko na po patatagalin pa, pero bago ang lahat ay magpapasalamat ako sa lahat ng nagcomment namely: raymond, ramy from qatar, riley delima, artsteve, zenki of kuwait, kiero143, Lee, Mac, Lexin, robert_mendoza@yahoo.com, rascal, ALDRIN, Acnologia, Marshy, Pink 5ive, Roan, diumar, akosichristian, caranchou, Pop Star ng Korea, RGEE, rascal, Khate Williams Serjado, Jhonny Quest, sa asawa na first time na nagcomment at bumasa sa gawa ko <b><i>Justyn Shawn</i></b> at syempre sa mga anonymous silent readers.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div class="MsoNoSpacing">
<div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><span style="color: red;"><b><i>Sa lahat ng gustong makipagkulitan sa akin you can follow/add me on the following social networks by simply clicking any of the links below:</i></b></span></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><span style="color: red;"><b><i><br /></i></b></span></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><b></b><br /></span></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><b><i>Facebook: </i></b><a href="https://www.facebook.com/arn.5HK">https://www.facebook.com/arn.5HK</a></b></span></div>
</div>
<span lang="EN-US"><b></b></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Facebook Group: </i></b><a href="https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/479218688778057/?notif_t=group_activity">https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/</a></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Twitter: </i></b><a href="https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR">https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR</a></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Blog: </i></b><a href="http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/">http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/</a></span></div>
</div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US">_____</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><b><i><span style="color: red;">Disclaimer:</span></i></b></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i><i><br /></i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i>This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.</i></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i><i>Comments and any kind of reactions are welcome. </i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i><i><br /></i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i>You have the freedom to express your feelings.</i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><b><i><span style="color: red;">Read at your own risk!</span></i></b></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i>Enjoy reading!</i></span><br />
<span lang="EN-US"><i></i></span><br />
<a name='more'></a><br /></div>
</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
DING DONG!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Agad kong kinuha ang wallet ko at tinungo ang pintuan. Upang pagbuksan ang delivery boy. Matapos makuha ang pinadeliver ko ay bumalik agad ako sa kwarto. Inilalabas kong paisa-isa ang mga pagkain ng makakita ako ng isang papel na nakatupi.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
Inaayos ko na ang mga chips na binili ko ng dumating si Enzo. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
“Ang dami naman masyado ng chips na binili mo, mukhang magdamagan ang panonood natin ng movie ha.” Bungad nito ng makapasok sa kwarto.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
“Movie marathon diba? ‘Pag movie marathon ba isang movie lang pinapanood mo?”, pang-aalaska ko dito.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
Balik ang tingin ko sa papel na nakatupi.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
“Ano yan, loveletter?”, balik alaska nito sa akin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
Hindi ko na lang pinatulan at tuluyan na lang tinignan kung ano talaga ang nakalagay sa papel na kanina ko pang hawak. Agad kong binuksan para malaman ko na kung ano ang laman nito. Nang mabuksan ko na; akala ko pa naman sulat, scratch paper lang pala na nahulog sa mga inorder kong chips. “BADTRIP!” sabi ng isip ko. Inaasahan ko kasing isang sulat ito galing kay Christian. Assuming diba? Pero ‘yun ang totoo, ‘yun ang gusto ng puso at isip ko, dahil nananabik na akong makasama at makaharap muli ang taong mahal ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“O, bakit parang Biyernes Santo ang mukha mo d’yan? May problema ba?”, pagpuna ni Enzo sa akin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Wala naman, ‘wag mo kong intindihin. Masasanay ka rin sa akin. Ganito lang ako minsan, biglang nagbabago ng mood.” Pagpapaliwanag ko dito. “Hintayin mo ko bago ka manood ha baka mamaya pagbalik ko nakasalang na ang movie, konyat sa ngalangala ang aabutin mo sa akin.” Lokong pagbabanta ko dito.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Matapos ‘kong makapaglinis ng katawan ay bumalik na ako ng kwarto, ang inaakala kong makakasama kong manood ayun at tulog na tulog na, hinayaan ko na lang din na makapagpahinga si Enzo. Sa nakita ko kanina, kung makakasama ko s’yang mag-movie marathon hindi na rin n’ya maa-appreciate ang papanoorin naming kahit pa maganda ang movie. Alam ko ‘yun, napagdaanan ko na diba? Kaya para hindi ko ito maistorbo, sa sala ako nanood tutal may dvd player din naman doon at tv. Nagdala lang ako ng unan at blanket para naman hindi ako lamigin sa panonood ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Agad akong nagsalang ng movie na mapapanood sa player. Romantic-Comedy ang pinapanood ko. Nasa kalagitnaan na ng movie ng bigla kong naalala si Christian. Madalas kasi kapag magkasama kami, ito ang bonding moment naming dalawa, lagi kaming nanonood ng movie. Kaya lang sa pagkakataong ito mag-isa lang ako. And here we go again, sadness strikes once more. “Ano ba Ron, imbis na magmoment ka na naman d’yan bakit hindi mo na lang i-focus ang sarili mo sa panonood!” Ang utos ng utak ko, dahil alam kong bibigay na naman ang mga luha sa aking mga mata kung patuloy kong iisipin si Christian. Dahil hanggang ngayon ay wala pa rin akong lakas ng loob na kausapin si Christian kahit pa gustong-gusto ko na. Imbis na ituloy ko ang pagmo-moment ipinagpatuloy ko na lang ang panonood ng movie.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
Focus na lang ako sa panonood ko ng movie hanggang sa natapos ang unang film. Dahil nga movie marathon, agad akong nagsalang ng pangalawang movie, kalagitnaan ng movie, hindi ko na alam kung ano na ang sumunod na nangyari dahil sa nakatulog na pala ako habang nanonood. Naalimpungatan ako ng makarinig ako ng mga munting galaw sa paligid ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Oy, tol. Ang aga mo namang magising,” ang pagtawag ko ng atensyon ni Enzo habang nag-iinat pa.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
“Oo eh, ang daya mo ha. Nanood kang mag-isa, ang sabi ko sa ‘yo sasama akong manood. Nakatulog lang ako hindi mo na ako ginising,” tila nangongonsensya nitong wika sa akin. Napakamot lang ako ng ulo. “Sige na, lipat ka na sa kwarto para maayos ang tulog mo. Ako na ang bahalang magligpit dito sa sala.” Agad naman akong tumayo at pumunta ng kwarto upang ipagpatuloy ang naudlot na tulog.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
Halos maghapon din akong nakatulog, nagising na lang ako ng makarinig ako ng kwentuhan na paminsan-minsan ay may halong tawanan mula sa sala. Tumayo ako at tinignan kung sinu-sino ang nasa sala. Aba kumpleto ang tropa. Naabutan ko sila Jane at ang boyfriend nyang si Roger, si Edward, si Virgie, si Cherrie, Sa mga nakaka-alala sila yung mga kasama ko sa bahay, at si Richard, kaibigan namin kung saan madalas kaming tumambay. May dalawa pang kasama na pamilyar sa akin, dahil present din tuwing may inuman. Agad akong nakita ni Roger.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ron, gising ka na pala.” Si Roger.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
“Hindi tulog pa ako, nag-sleep walk lang.” pilosopong sagot ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
“Kita mo to, kinakausap ng maayos pilosopo,” sabay kamot sa ulo.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
“Nakita mo na kasing dilat na mata ko kailangan tanungin pa kung gising na ako. Ano pa bang evidence ang kailangan mo para lang mapatunayang gising na ako?” pambubuska ko ng todo.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“O ‘sya sige, kumain ka na at ng makasabay ka na sa tagayan.” Utos nito sa akin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ayun, papakainin ako para makatagay na agad ako, ayos din ah.” Kaswal kong tugon sa utos ni Roger. “Oy, ikaw Enzo, kumain ka na ba at nakisalo ka na agad d’yan. At close agad ha?” Tanging ngiti lang ang nakuha kong sagot mula dito. Dumiretso na ako sa kusina upang kumuha ng makakain at pumuwesto na rin<br />
sa umpukan nila.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ron, alam mo bang broken hearted din pala itong si Enzo.” Si Edward. Kung natatandaan nyo pa sya. Actually wala naman syang masyadong exposure sa buhay ko kasi naman laging nasa trabaho, at kung may inuman naman bihira naming makasama dahil na rin mabilis malasing.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“O, anong koneksyon ng pagiging broken hearted n’ya sa akin?” sabay harap kay Edward at tinitigan ko ito ng walang reaksyon na mababakas sa mukha ko upang ipaalam na hindi ko nagustuhan ang kanyang sinabi.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Wala naman, ang sa akin lang eh, baka naman may chance na maging kayo.” At sabay-sabay na nagkantyawan ang grupo. Nakita kong napayuko si Enzo. Marahil ay dala ng hiya.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Magsitigil nga kayo! Baka mamaya mapikon si Enzo, alam nyo namang bago lang yung tao dito kung anu-anong panunukso na binibigay n’yo d’yan,” inis kong tugon sa sinabi ni Edward at ipinagpatuloy ko ang aking pagkain.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Nagpatuloy na lang sila sa pag-inom at ako naman matapos kumain ay nagpahinga ng konti ay sumabay na rin sa tagay. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Napansin kong halos hindi pumapase sa inuman si Enzo simula ng maupo ako sa umpukan. Samantalang ang iba naming kainuman ay sige na ang pag-pass. Kung minsan nga ay sinasalo pa ni Enzo ang ibang tagay. Kaya naman inagaw ko na ang tagayan at ako na ang nagmani-obra ng inuman upang hindi nila mapansin na hindi ako gaaanong tumatagay, gawa na rin ng pag-aalala ko na baka walang mag-asikaso sa aming dalawa ni Enzo kung parehas kaming magpapakalasing. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
Natapos ang inuman ng bandang alas-diyes ng gabi. Halos bagsak ang lahat, sino ba naman kasi ang may sabi sa kanilang itumba namin ang anim na bote ng brandy? ‘Nung umupo ako sa umpukan ay naka-ubos na sila ng dalawang bote. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Lasing na lasing si Enzo, ako naman ay medyo may tama na rin. Dahil medyo may hilo na akong nararamdaman.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Bakit ganon’? Hindi n’ya makita na mahal ko s’ya. Bakit hindi n’ya maramdaman na nasa tabi n’ya ako lagi? Bakit hanggang pagkakaibigan lang ang kaya n’yang ibigay sa akin? Ano bang mali sa akin?” ito ang sentimyento ng lasing na si Enzo.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Alam mo Enzo, walang mali sa ‘yo. Marahil ang pagkakataon ang mali. Dahil minahal mo ang kaibigan mo pero may mahal na itong iba. Sana naiintindihan mo ‘yun, hindi pwedeng maging kayo kasi kaibigan lang ang tingin n’ya sa ‘yo… O baka naman, ayaw n’ya lang masira ang relasyon n’yo bilang magkaibigan.” Pauna kong wika habang patuloy na dumadaloy ang mga luha sa mata ni Enzo. Nanatili itong tahimik.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“May mga bagay kasi sa mundo na hindi natin maipaliwanag. May mga bagay tayong gusto, pero hindi pwedeng maging atin. Kasi pagmamay-ari na ng iba. Minsan kasi nag-a-assume agad tayo sa mga sweet gestures na ipinapakita sa akin. Minsan kasi misunderstanding lang ang lahat. Minsan akala natin the feeling is mutual, ‘yun pala ikaw lang ang may pagtingin, samantalang para sa kanya you are just an ordinary friend,” pagbibigay punto ko sa kanyang nararamdaman. “Sa isang relasyon, magkaibigan man o magkasintahan, may isa na palaging magsasakripisyo, may isa na dapat laging umiintindi, may isa na dapat magparaya. Kasi sabi nga nila, LOVE IS A TWO WAY STREET. Hindi pwedeng magkasalubong kasi magkakabanggaan kayo, magkakasakitan. Kaya dapat alam mo kung saan ka lulugar para hindi ka masaktan. Hindi kasi sa lahat ng panahon ay nakukuha natin ang lahat ng gugustuhin natin. Dapat alam mo kung kaylan ka dapat bumitiw at kaylan ka dapat lumaban,” mahabang paliwanag ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
“Hindi mo ko naiintindihan tol!” may kataasang boses nitong sambit.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
“Alam ko kung ano ang pinagdadaanan mo. Dahil katulad mo, at katulad ng nasabi ko sa yo, may problemang puso din akong hinaharap ngayon. Kaya kung ano man ang nasa loob mo, naiintindihan ko.” medyo inis kong tugon dito.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Katahimikan ang umiral sa pagitan naming dalawa. Kitang-kita ko ang hirap ng kanyang pinagdaraanan. Nakatulala si Enzo habang patuloy ang pagpatak ng luha n’ya. Lumapit ako sa kanya upang akayin sya papasok ng kwarto.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Iniupo ko si Enzo sa may kama. Nanatili itong walang kibo habang patuloy ang pag-agos ng luha sa kanyang mga mata.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Lahat naman naibigay ko sa kanya. ‘Pag kailangan n’ya ako isang tawag lang, nasa tabi n’ya agad ako. ‘Pag nag-away sila, ako ang takbuhan n’ya. Minsan ako pa ang gumagawa ng paraan para magkaayos sila. Pero anong nangyari sa akin. Naging dakilang kaibigan lang ako na handang umintindi, isang kaibigan na ‘pag kailangan n’ya nagkakandarapa pa sa pagpunta sa kanya,” pinakinggan ko na lang ang kanyang mga hinaing, dahil sa tingin ko ito na lang ang mabuti kong gawin kaysa sabayan ko pa ang kanyang lungkot. Tanging paghagod sa likod at pagpapatahan na lang ang ginawa ko upang kahit papaano ay mahimasmasan sya sa kanyang pinagdaraanan. Isinandig ko ang kanyang ulo sa aking balikat habang patuloy ang paghagod ko sa kanyang likuran.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Shhhh… tahan na, magiging ayos din ang lahat. Basta maging matatag ka lang.” pag-aalo ko dito.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
Hinayaan ko na lang syang umiyak hanggang sa makatulog s’ya sa balikat ko. Marahan ko s’yang inihiga upang hindi magising. Agad akong nagpa-init ng tubig at kumuha ng plangganita. Marahan kong pinunasan ang buong katawan ni Enzo at pinalitan na rin ng damit upang guminhawa ang pakiramdam nya. Nang makita kong mahimbing na ang tulog ni Enzo ay napagdesisyunan kong ligpitin ang kalat sa sala.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
“Sana ganito lang kadali ang pag-alis ng sakit na nararamdaman ng isang tao. Na makukuha lang sa konting walis at punas makakalimutan na ang lahat ng mapapait na nangyari o kaya naman ‘pag ginamitan mo ng vacuum matatangay ang lahat ng hapdi ng sugat na ginawa sa puso.” Ang nasabi ko sa aking sarili matapos matunghayan ang pagtangis ni Enzo dahil sa taong mahal nya.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Napaupo akong bigla at naisip ko na tawagan si Christian. Kinapa ko ang bulsa ko upang i-check kung nandito ang cellphone ko, ngunit wala. Agad akong pumasok ng kwarto upang kunin ang aking telepono. Pagpasok ko ng kwarto ay gising si Enzo. Nakaupo ito sa kama at hawak ang bibig tila nasusuka. Kaya naman dali-dali kong kinuha ang plangganita na pinaglagyan ko ng pamunas niya kanina at itinapat ito sa kanyang bibig.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Wharrrkrkkk… uuungghhh…” mabuti na lang ang eksakto ng bumulwak ang suka n’ya ay nasalo ng plangganita kung hindi magpapalit ako ng hindi oras ng bedsheet. Kung kalian naman talaga tatawagan ko si Christian tsaka pa to nakisabay. Ang inis na sabi ng utak ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Matapos sumuka ni Enzo ay inayos ko itong muli. Pinunasan ko s’yang muli at hindi muna pinahiga. Hinayaan ko muna itong nakasandal sa may headboard at nakaupo. Hindi ko magawang tawagan si Christian dahil inaalala ko baka sumuka ulit si Enzo.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Bakit ba kung kalian namang handa na akong makipag-ayos kay Christian, hayzzzzzzzzz…” bulong ko sa sarili.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
Inabot na ako ng madaling araw sa kababantay kay Enzo. Paminsan-minsan kasi ay sumusuka pa rin. “Sino ba naman kasi ang may sabing magpakalunod sa alak?!” inis kong wika habang hinahagod ko ang likuran nito gawa ng pagsuka. “Sa susunod ‘wag kang iinom ng sobra kung hindi mo kaya.” Dagdag ko pa. Ito pa naman ang pinaka-ayaw ko sa lahat ang magbantay ng lasing. Katwiran ko kasi sa buhay ko, umiinom ako pero never akong namimerwisyo ng kapwa ko. Dahil kahit anong lasing ko kaya ko ang sarili kong dalhin sa banyo upang ‘don sumuka.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
At sa wakas humupa na rin ang pagtawag ni Enzo ng uwak. Siguro naman makakatulog na ako nito ng maayos. Matapos ligpitin ang mga kalat ng ay nahiga na ako sa tabi ni Enzo. Agad akong nakatulog dahil na rin sa pagod ng paglilinis ko sa suka n’ya.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
Sa sobrang sarap ng pagkakahimbing ko hindi ko na naramdamang tumayo si Enzo. Ginising n’ya na lang ako na nakahanda na ang pagkain. Gusto ko mang tanggihan muna si Enzo dahil gusto ko pang matulog ay hindi ko magawa dahil nakahanda na ang lahat sa mesa. Kaya naman wala akong magagawa kung hindi bumangon at kumain.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
Sa harap ng mesa ay hindi ako kumikibo. Alam kong dama ni Enzo ang inis ko sa ginawa nya. Nanatili lang din itong tahimik. Matapos naming makakain.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
“Ron, sorry pala.” Bungad ni Enzo.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
“Sorry saan? Sorry kasi ginawa mo akong taga linis ng suka mo?” sarkastiko kong sagot.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
Hindi ito umimik bagkus ay yumuko na lang.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Look Enzo, may problema akong gustong ayusin but I wasn’t able to do so kasi binantayan lang naman kita ng halos magdamag. Hindi lang din ikaw ang may problema dito. Kaya kung magpapakalunod ka lang naman din sa alak. You better learn how to clean up your own mess and learn how to carry yourself to the toilet.” ang tahasang pahayag ko dito at hindi na ito umimik pa.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Sa totoo lang nagi-guilty rin naman ako sa sinabi ko sa kanya dahil alam ko kung ano ang feeling ng pinagdaraanan n’ya ngayon ‘coz I’ve been there. Kaya lang kinaya ko. Ayaw kong matulad s’ya sa akin na ilubog ang sarili sa problema bago pa hanapan ng solusyon. Ang gusto kong mangyari sa kanya is, for him to face the reality. Ang katotohanang may mahal ng iba ang taong mahal nya. Nasa kalagitnaan ako ng pag-iisip ng biglang mag-ring ang telepono ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
“Hello Christian…”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><i>Itutuloy…<o:p></o:p></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
</div>
iamDaRKDReaMeRhttp://www.blogger.com/profile/18407983250051310116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-56198658216910370662012-12-10T10:37:00.003-08:002012-12-10T10:37:28.756-08:00Anino Ng Kahapon 18<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s1600/ank.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s320/ank.jpg" width="236" /></a></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Photo by: Justyn Shawn</i></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i><br /></i></b><b><i><br /></i></b><b><i><br /></i></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Gusto ko pong kamustahin ang lahat ng sumusubaybay ng Anino Ng Kahapon. Maraming salamat po sa patuloy na pagsubaybay sa kwentong aking isinulat, nawa po ay nagustuhan ninyo.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Pangalawa nagpapasalamat po ako sa taong mahalaga sa akin dahil sya po ang gumawa ng cover photo ng kwento at nagbigay ng some ideas sa chapter na to. Maraming salamat <i style="font-weight: bold;">Justyn Shawn</i>. My one and only Labs. Less Than Three.</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div>
<span lang="EN-US"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Hindi ko na po patatagalin pa, pero bago ang lahat ay magpapasalamat ako sa lahat ng nagcomment namely: raymond, ramy from qatar, riley delima, artsteve, zenki of kuwait, kiero143, Lee, Mac, Lexin, robert_mendoza@yahoo.com, rascal, ALDRIN, Acnologia, Marshy, Pink 5ive, Roan, diumar, akosichristian, caranchou, Pop Star ng Korea, RGEE, rascal, Khate Williams Serjado sa asawa na first time na nagcomment at bumasa sa gawa ko <b><i>Justyn Shawn</i></b> at syempre sa mga anonymous silent readers.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div class="MsoNoSpacing">
<div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><span style="color: red;"><b><i>Sa lahat ng gustong makipagkulitan sa akin you can follow/add me on the following social networks by simply clicking any of the links below:</i></b></span></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><span style="color: red;"><b><i><br /></i></b></span></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><b></b><br /></span></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><b><i>Facebook: </i></b><a href="https://www.facebook.com/arn.5HK">https://www.facebook.com/arn.5HK</a></b></span></div>
</div>
<span lang="EN-US"><b></b></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Facebook Group: </i></b><a href="https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/479218688778057/?notif_t=group_activity">https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/</a></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Twitter: </i></b><a href="https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR">https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR</a></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Blog: </i></b><a href="http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/">http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/</a></span></div>
</div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US">_____</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><b><i><span style="color: red;">Disclaimer:</span></i></b></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i><i><br /></i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i>This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.</i></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i><i>Comments and any kind of reactions are welcome. </i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i><i><br /></i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i>You have the freedom to express your feelings.</i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><b><i><span style="color: red;">Read at your own risk!</span></i></b></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i>Enjoy reading!</i></span><br />
<span lang="EN-US"><i></i></span><br />
<a name='more'></a><span lang="EN-US"><i><br /></i></span></div>
</div>
</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Isang lalaki ang nakaupo at nag-iisa sa isang sulok. Pinakatitigan ko munang mabuti at kinilala baka mamaya mapahiya ako. Pero hindi ako magkakamali dahil bigla siyang tumingin sa akin at nagguhit ng matamis na ngiti sa kanyang mga labi. “Siya nga!” at agad ko itong nilapitan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ikaw pala ang nagtext. Musta na?”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ito OK naman ako. Nung isang araw pa kitang kinokontak kaya lang out of coverage ka. Nalaman ko na lang nagbakasyon ka pala,” tugon ng kausap ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Sandali! Paano mo nga palang nakuha ng number ko? At kailan ka dumating? Ni hindi ka man lang nag-message sa akin na papunta ka pala dito para naman nakapaghanda ako. “<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Actually two weeks pa lang ako dito. Nagpakuha ako ng visa sa kakilala ko. Ayun OK pa nung unang linggo, halos hindi ako pakilusin sa loob ng bahay kaya lang nagkagulo kami kasi feeling ko sobra iyung singil niya sa akin. Wala namang problema sa akin kaya lang nitong week na ‘to halos lahat yata kilos ko may bayad. At kaya ako tumawag sa ‘yo kasi itatanong ko sana kung may alam kang bedspace dahil gusto ko na talagang lumipat. Tutal hindi naman n’ya na siguro ako kargo dahil malaki na ako. Sige na Ron oh… Tulungan mo na ko. O, kung gusto mo naman, sa ‘yo na muna ako titira. Please...” And here we go again the magic word PLEASE. Ayaw ko talagang nagpi-please ang isang tao sa akin, kasi feeling ko hindi ko mahihindian.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ok, sige walang problema sa akin tutal mag-isa lang naman ako sa room. Pero Enzo, you should know na bisexual ako. Sasabihin ko na sa yo para kung di ka komportablena may kasamang lipi ni Adan na nabahiran ng dugo ni Eba pwede pang magbago ang isip mo.” Ang diretsahan kong wika dito.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Talaga tol?!” ang manghang tanong nito. “Pero panong nangyari, diba bago ka umalis ng Pinas may girlfriend ka?”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Kaylangan ko pa bang ikwento ng buong-buo? Hindi ba pwedeng enough na nalaman mo na lang na ganito ako?” ang medyo inis kong tugon. Ayaw ko ng kinukwestyon ang pagkatao ko. Walang mali sa pagiging bisexual ko at isa pa wala akong tinatapakang tao. Hindi ako ang tipo ng tao na gagawin ang lahat makalamang lang sa kapwa.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Matapos ang konting pag-uusap naming ni Enzo ay sinama ko muna siya sa bahay para makita niya ang lugar at ang mga taong maaari niyang makasama kung sakaling matuloy ang paglipat nya sa akin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Si Enzo o Lorenzo Rivera ay dati kong kasamahan sa hotel sa Pinas pero hindi gaanong matagal ‘yung time na nakasama ko siya sa trabaho dahil na rin kaylagan kong umalis ng bansa at tunguhin ang Middle East sa inbitasyon ng aking tiyuhin. Maganda ang tindig ni Enzo, mestisuhin, matangos ang ilong, medyo bilugan ang mata na mapupungay, at malakas ang dating; appealing kung baga. About naman sa ugali niya hindi ko masyadong maibigay ang details kasi nga hindi kami nagkasama ng matagal na panahon sa trabaho.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Tol, ok na ko dito. Next month lilipat na ako kasi di ko na talaga matiis yung ugali ng mga kasama ko don. Dito mukhang cool ang mga tao,” saad nito habang iginagala ang mata na tila kinakabisa ang bawat sulok ng bahay.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Akala ko ba gusto mo ng lumipat agad? Bakit di ka na lang lumipat kung kailan mo gusto? Tutal mag-isa lang naman ako dito. Tungkol naman sa bayarin sa bahay, don’t worry nakapagbayad na ko ng rent. Next month ka na lang magbigay para sa share mo. Huwag kang mag-alala hindi kita sisingilin ng mahal. Isa pa, wala ka pang trabaho. Maghahanap ka pa lang diba? Tulong ko na rin sayo.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Wow! Talaga tol? Hindi ko hihindian ‘yan. Grasya na ‘yan eh.” Sabay guhit ng ngiti sa kanyang labi na nagpatingkad lalo sa kanyang kagwapuhan. “Sige bukas agad lilipat ako. Tutal Friday wala kang pasok.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Aba, bukas agad? Papalitan ko pa ang kama ng double deck kita mo naman na double size bed lang ang kama ko. Alangan naman magtabi tayo?” ang pagtutol ko dito dahil hindi ko inaasahan na ganoon kabilis ang pagpapalit ng kanyang desisyon.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ano ka ba tol? Walang kaso sa akin yun. Hindi naman ako maselan. Ok lang sa akin kahit magkatabi tayo. Hindi ka naman nangangain ng tao diba?” sabay kindat na ikinataas ng kilay ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Matapos ang ilang oras ng pag-stay ni Enzo ay nagpaalam na ito upang umuwi at mag-aayos na raw siya ng gamit niya para sa paglipat bukas. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Naiwan akong mag-isa ngayon sa kwarto. Sila Jane naman ay lumabas. Iyung ibang tao naman sa bahay nasa trabaho pa. Naisipan ko ng tawagan si Christian upang sabihin na handa na akong makipag-ayos sa kanya. Hindi pa man ako nakaka-dial ay tumunog ang cellphone ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Hello. Lee napatawag ka.” takang tanong ko dito dahil sa hindi ko inaasahang tawag mula dito.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ron, I just want to talk to you kasi I’ll be leaving tomorrow. I’ll be moving to Singapore. And for the last time I want you to know how grateful I am na naging parte ka ng buhay ko. And even though I caused you pains, you still have the heart to forgive me. I could never find another one like you. Sorry for the things I’ve caused you… And I won’t be bothering you and Christian. He deserves your love more than I do. Napatunayan na n’ya iyon ng maraming beses simula ng masataktan kita at hindi ko maitatangging mahal ka niyang talaga. I can feel na hindi ka nya sasaktan. I’m giving up hindi dahil hindi na kita mahal. I’m giving up kasi iyon ang dapat. Kasi kahit anong laban pa ang gawin ko kung ang taong mahal ko naman ay hindi na ako ang mahal, balewala na rin ang pakikipaglaban ko pa,” pinutol kong saglit ang sinasabi ni Lee.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Lee, thank you rin and I am wishing you good luck sa desisyon mo. Tandaan mo naging happy ako ng mga panahon na kasama pa kita. Parte ka na ng buhay ko at hindi na mabubura yun kahit pa sabihin nating hindi naging maganda ang ending ng relasyon natin. Masaya pa rin ako. Dahil sayo nakilala kong mabuti ang sarili ko. Dahil sayo mas lalo akong naging matatag sa mga pagsubok sa buhay. Maraming salamat kasi kahit papaano naramdaman ko naman na minahal mo ako. ‘Yun nga lang hindi nagtagal… Sorry kung hindi ko na kayang ibalik ang dating tayo. Maraming bagay ang nagbabago. Minsan ang dating nasa iyo maaaring mapunta sa iba kung hindi mo aalagaan. Kaya sana lang Lee sa susunod na magmamahal ka maging handa ka na mentally and emotionally. ‘Wag mo ng gawin sa iba ang nagawa mo sa akin. Ingat ka na lang sa bagong buhay na napili mo. You will always be here in my heart. Take care.” Habang sinasabi ko ang mga katagang ito ay tuluy-tuloy na dumaloy ang luha ko pero sa pagkakataong ito wala ng hapdi akong naradaman kundi pagpapatawad. Sa pagkakataong ito nahugasan na ng luha ang mga pait at sakit na aking dinanas. Mas lalong gumaan ang aking kalooban mas lalong luminaw ang aking isipan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Dinig ko mula sa kabilang linya ang mga pigil na hikbi ni Lee tanda na umiiyak ito. “Maraming salamat sa pagpapatawad Ron. Hindi kita makakalimutan. Sakaling kailanganin mo ng tulong ko, nandito lang ako para sayo at tatanggapin ko ng maluwag sa puso ko na hanggang pagiging magkaibigan na lang ang mamamagitan sa ating dalawa. Sana ay sumaya ka sa piling ni Christian. See you when I see you. I need to go now, I have lots of things to do pa. I love you my dearest friend.” tumatak sa akin ang huling katagang binitiwan ni Lee. Hindi ko maaalis na minsan sa buhay ko ay nakilala ko siya at naging malaki ang parte sa pagkatao ko. Masaya akong natutunan na rin niyang tanggapin ang katotohanan na hanggang pagkakaibigan na lang ang meron kami.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Masarap sa pakiramdam na napakawalan mo na ng tuluyan ang mga pait at sakit na iyong naranasan sa buhay. Ngayon ko tuluyang masasabing handang-handa na akong harapin si Christian. Aayusin ko ang bagay na iniwan kong nakabitin. Bibigyan ko na ng kasagutan ang tanong na matagal ng walang kasagutan. Mangyayari lang lahat ng ito sa oras na magkausap na kami.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Imbis na tatawagan ko pa si Christian ay napagdesisyunan ko na lang na magpahinga. Dala na rin siguro ng pagod sa flight pabalik ng Abu Dhabi at pagpasok ko pa ang dami pang paper works na inendorse sa akin ay agad akong nakatulog. Resulta ng pagod na pag-iisip at katawan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Sa kasarapan ng tulog ko ay nagising ako sa katok ni Jane. Agad akong tumayo at tinungo ang pintuan upang pagbuksan ito.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“O, bakit?” pupungas-pungas kong pagharap dito.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Yung kasama mo kanina, nandyan sa sala. Labasin mo,” utos nito sa akin. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Dali-dali naman akong nagtungo ng sala upang puntahan si Enzo. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“O, tol. Anong atin?” Ang bungad ko dito na medyo inaantok pa ang tinig.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Tulog ka na pala.” Ang naiilang na tugon nito sa akin. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Kung tulog ako di sana hindi mo ko kausap ngayon.” Ang may pagkapilosopo kong sagot.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“No, what I mean is nakatulog ka na pala. Naabala pa kita,” lalong ilang na pagpapaliwanag nito.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ano ba kasi yun?” ang inis ko ng tanong dito.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Tol, kasi napag-isipan ko na ngayon na lang lumipat kung pwede sana.” Ang medyo nahihiya nitong wika.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Yun lang pala. Ikaw kung ready na ba ang gamit mo bakit hindi. Tutal sabi mo naman ok lang sayo kahit magtabi tayo. Open naman ang room ko kahit ngayong gabi ka na lumipat.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Nang gabi ding iyon lumipat si Enzo. Nag-ayos kami ng gamit n’ya. Inayos ko na rin ang cabinet ko at binigyan s’ya ng space para naman may mapaglagyan s’ya ng mga damit nya. Habang nag-aayos s’ya, nagluto naman ako ng makakain dahil gutom na din ako. Natulog akong hindi kumakain at kung hindi lang ako ginising para sabihing dumating ang mokong na Enzo na ‘to, malamang kinabukasan na ako kakain.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Matapos makapagluto ay agad na akong naghain upang makakain na kami ni Enzo. Konting kwentuhan habang kumakain kami.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Tol… nga pala, anong naisip mo at napagdesisyunan mong mag-abroad?” Ang pagsisimula ko ng usapan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Madaming bagay akong inisip bago ako nakapagdesisyon na mag-abroad. Kung sa pamilya lang naman kaya naman ng kinikita sa hotel yung pangtustos sa pang-araw-araw namin. Kaya lang dahil dito kaya ako nandito ngayon,” sabay turo sa puso<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“What do you mean?” Ang maang-maangan kong tanong. “As if namang hindi ko pinagdaanan ‘yan diba?” Ang bulong ng isip ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Umalis ako kasi gusto kong makalimot, gusto kong hanapin ang sarili ko. Gusto kong bigyang kasagutan ang mga tanong sa isip ko. Gulung-gulo ako sa sarili ko ngayon. And as much as possible I don’t want to talk about it. Hindi ko pa kayang maalala ang sakit.” Ang tila nawalan ng gana sa pagkain habang sinasabi nya ang saloobin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Hmmm… Okay, let’s drop the topic at kumain lang tayo. Dahil sobrang gutom talaga ako.” Sabay bigay ng ngiti sa kanya. Nagbigay din naman ito ng ngiti sa akin pilit nga lang.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Naging tahimik ang mga sumunod na nangyari sa hapag. Akala ko ako lang ng nakaranas ng heartache, may iba pa pala. Ang sabi ko sa sarili ko habang natatawa na lang sa mga pinagdaanan ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Natapos na’t lahat sa pagkain ngunit talaga yatang nahalungkat ko ang dahilan kung bakit s’ya umalis ng Pinas at nangibang bayan dahil talagang hindi na siya kumibo matapos ko s’yang matanong. Pumunta na ako ng kusina at hinugasan ang pinagkainan. Iniwan ko muna s’ya. Pagbalik ko, nakita ko si Enzo tulala pa rin pero ngayon makikita mo sa kanyang mata ang sobrang lungkot. Madadama mo sa kanya ang pighati. Nakita ko sa kanya kung ano ako noong nakaraang mga buwan. Isang taong nawalan ng pag-asa. Isang taong pinanghinaan ng loob. Isang taong nasaktan dahil sa pag-ibig. Gusto kong kausapin si Enzo upang gumaan ang loob n’ya pero paano kong gagawin, hanggang ngayon hindi pa kami nagkakaayos ni Christian? Hanggang ngayon nananatili pa rin ang pader na nakapagitan sa aming dalawa.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Hoy! Ang lalim ng iniisip mo ha,” pagulat kong wika.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Wala may iniisip lang,” tugon niya.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Anong iniisip mo? Ang paghahanap ng trabaho o yung dahilan bakit ka nandito?” Ang seryosong tanong ko sa kanya.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Parehas…” kita ko sa mga mata nito ang namumuong mga luha na maaaring pumatak ano mang oras na gustuhin nitong kumawala.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ooooops! Pwede stop muna tayo sa pag-iyak? Ilang buwan ko ng ginagawa ‘yan. Nagsasawa na ako.” Ang pag-awat ko dito. “Parang habag at awa ngayon lang napahinga ang mata ko sa mga luha na ‘yan tapos makikita ko ang kaharap ko iiyak. Please lang ‘wag naman.” Ang bulong ng aking isipan<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Sa totoo lang gustong-gusto ko na talaga siyang i-comfort pero hindi ko magawa. Dahil hanggang ngayon hindi pa rin ganoong katatag ang loob ko upang magbigay ng payo. Kahit pa malinaw na ang utak ko at gumaan na ang loob ko dahil sa pag-uusap namin ni Lee, may isa pang bagay akong hindi nagagawa kaya kahit pa anong nais kong tulungan si Enzo sa nararamdaman nito ay hindi ko magawa.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Kung kaya lang kitang tulungan sa dinadala mo tol ginawa ko na. Kaya lang, may problemang puso rin akong hinaharap ngayon. Kaya kung ano man ang mga tanong mo, hindi ko pa kayang sagutin. Dahil kahit ako mahihirapan. Hayaan mo sa oras na matapos ang problema ko tutulungan kita ng walang pag-aatubili.” Pagpapalubag loob ko sa kanya upang kahit papaano ay gumaan ang nararamdaman niya sa pinagdaraanan niya ngayon. Na kahit papaano ay alam niyang may masasandalan siya kahit pa may problema rin akong pinagdaraanan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ok lang tol, at least alam kong kahit papaano ay may tao akong masasandalan. Salamat sa ‘yo tol, kasi kahit hindi tayo gaanong nagkasama sa trabaho ng matagal sa Pinas heto ka tumutulong sa akin.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ano ka ba, para ka namang iba. Kahit naman hindi tayo nagkasama ng matagal sa trabaho magkaibigan pa rin naman tayo. Matagal tagal na rin akong walang balita sa mga dati nating kasama. Noong nagbakasyon ako, dumalaw ako sa hotel. Puro bago na ang nakita, ko wala na akong kilala.” nanatili na lang tahimik si Enzo. Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa isipan n’ya kaya naman hinayaan ko na lang muna s’ya pansamantala upang makapag-isip. Lumabas ako ng kwarto upang makapagyosi.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Oy, Ron ang gwapo ng roommate mo ha. Infairness mukhang may ipapalit ka na kay Christian.” Ang panunukso sa akin ni Jane.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Tange! Kasama ko dati sa trabaho sa Pinas ‘yan. Pumunta dito kasi broken hearted. Ayun nga nasa kwarto nagmumukmok. Grabe rin ‘yung kinuhaan niya ng visa. Pinagkakitaan s’ya ng husto.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ganon?! Sabagay alam mo naman ang iba nating kabayan dito tinatalo kahit kapwa Pilipino kumita lang ng pera.” Ang pagsang-ayon ni Jane sa huli kong pahayag. “Pero sandali Ron, baka naman ma-inlove ka na naman ha. Inuunahan na kita. Kilala na kita. Magpakita lang ng kabaitan ang tao sa ‘yo nai-inlove ka agad. Kung pwede lang, ayusin mo muna ang sarili mo ha bago ka pumasok ulit sa relasyon.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ano ka ba kung anu-ano na naman ang pumapasok sa utak mo. At isa pa, aayusin ko kung ano man ang meron sa amin ni Christian. After my vacation naisip kong mahal ko pa rin sya. Kaya ito humahanap lang ako ng tyempo para makipag-usap sa kanya. Hindi pa rin nya alam na nakabalik na ako, hindi ko pa s’ya tinatawagan.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ay ganon, makikipagbalikan ka? Matapos kang iwan na lang sa ere ng ganun-ganon na lang isang bakasyon lang bumalik agad ang feelings mo sa kanya? Astig ha!”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Siguro naman alam mo ‘yung feeling na kulang ka kasi hindi mo kasama ‘yung taong mahal mo at nagpakita sayo ng pagmamahal.” Ang depensa ko sa sinabi ni Jane. “Isa pa, napag-isipan ko ng mabuti ang desisyon ko. If and only if, my decision fails. There’s no one to blame but me and besides mahal ko eh, kaya kong magtiis.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Oh s’ya sige, hintayin mo na lang ‘yung rebulto na ipapagawa ko sa Luneta. Pasok na ako ng kwarto at ng makapagpahinga na.” Ang sarkastikong pahayag nito sa akin. Bakas pa rin kay Jane ang galit nito sa ginawang pagwawalang bahala sa akin ni Christian. Hindi ko naman masisi ang kaibigan ko, pero nagmamahal ako. Sasaya lang ako at makukumpletong muli kung maaayos ang relasyon namin ni Christian.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Naiwan akong mag-isa sa sala ng lumapit si Enzo sa akin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Hindi ka pa ba magpapahinga? Pasado alas dose na.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ikaw pala, maya-maya na siguro. Ikaw bakit di ka pa magpahinga?”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Maglilinis na nga ako ng katawan para makapagpahinga na rin. Sige tol, linis na muna ako ng katawan.” Agad naman akong pumasok ng kwarto ng makapasok noong si Enzo ng banyo.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Habang hinihintay ko si Enzo na matapos sa paggamit ng banyo ay kinuha ko muna ang cellphone ko at napansin kong may miscall galing kay Christian. “Bakit hindi ko man lang narinig hindi naman naka silent.” takang tanong ko sa sarili. Tatawagan ko sana siya kaya lang naubos na pala ang load ko kaya naman tumawag na lang ako gamit ang landline sa grocery upang magpadeliver ng load at ng chichirya dahil wala naman pasok bukas at dahil balak kong mag movie marathon. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
DING DONG!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Agad kong kinuha ang wallet ko at tinungo ang pintuan. Upang pagbuksan ang delivery boy. Matapos makuha ang pinadeliver ko ay bumalik agad ako sa kwarto. Inilalabas kong paisa-isa ang mga pagkain ng makakita ako ng isang papel na nakatupi.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><i>Itutuloy…</i></b></div>
</div>
iamDaRKDReaMeRhttp://www.blogger.com/profile/18407983250051310116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-34575016619407277122012-12-08T06:12:00.003-08:002012-12-08T06:13:17.359-08:00Piso [8]<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqfMUsmjf38w5F5se5eHS51K2u3zJ_Yq0VPpsiNzscDW4KiKgE8P9H7Q99ypyJrbHfjehQBKYHajSZNADRCfcZYIh-uXVU7IgSUE2MdZmvFPipnOJtwmbIVcXQFTXZIKguNxpPmvZZ/s1600/579780_361826687232478_1088401621_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqfMUsmjf38w5F5se5eHS51K2u3zJ_Yq0VPpsiNzscDW4KiKgE8P9H7Q99ypyJrbHfjehQBKYHajSZNADRCfcZYIh-uXVU7IgSUE2MdZmvFPipnOJtwmbIVcXQFTXZIKguNxpPmvZZ/s320/579780_361826687232478_1088401621_n.jpg" width="259" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b>"In love nga ba ako?.."</b></div>
<div style="text-align: center;">
by: Justyn Shawn</div>
<div style="text-align: center;">
email: jeiel08@gmail.com</div>
<div style="text-align: center;">
blog: <a href="http://justynstories.blogspot.com/">http://justynstories.blogspot.com/</a></div>
<br />
<br />
<br />
Ngayong pasado na ako sa trabahong pinag-aplayan ko, alam kong magiging masaya na rin sa wakas si Zaldy para sa akin. Alam kong kung saan man siya ngayon ay nakangiti siya, sumasaludo sa pagharap ko sa katotohanan, sa hamon ng buhay at sa aking pagbabago. Positibo ang pakiramdam ko na makakatulog na din ako ng payapa, ng magaan ang pakiramdam, ng walang inaalala; dahil alam ko, ang ginagawa ko ay tama.</div>
<div style="text-align: justify;">
<div>
<br /></div>
<div>
Kasabay ng pagbabagong ito, may mga bagay akong kakalimutan at pilit na kinakalimutan na. May mga bagay na magbabago at magbabago. Mahirap man, alam kong kaya ko ito. Kakayanin ko.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Masaya kong tinahak ang daan pauwi. Habang naglalakbay ang mga paa ko ay may napansin akong nakalagay sa isang istante noong may madaanan akong isang tindahan. Masuyo ko itong tiningnan. Napangiti akong naalala si Jay. Binili ko ang nakadisplay dito. Alam kong magugustuhan ito ni Jay. Tuwang tuwa akong naglalakad pauwi habang bitbit ko ang pasalubong ko sa kanya.<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
Pagdating ko ng bahay ay naabutan ko si Jay na seryosong nagluluto ng aming hapunan. Mistulang hindi mo siya magawang istorbohin sa kanyang ginagawa. Dahan dahan akong lumapit dito upang hindi niya naramdamang naroon na ako. Ang mukha ko ay halos nakadikit na sa kanyang kaliwang tenga. "Ano yang niluluto mo?!," pabigla kong sabi sa kanya.<br />
<br />
"Ano ba!!," gulat na wika nito. Hindi ko alam ngunit may kung anong saya akong naramdaman ng makita ko syang namumula sa inis ngunit bigla itong nagsilay ng matamis na ngiti noong ako ang kanyang nakita. "Kung napaso ako dito, anong gagawin mo?!," tanong niya at nagbalik ulit sa pagkainis ang kanyang itchura. Hindi ko alam kung nagtatampu-tampuhan lang ito o sadyang nainis talaga sa ginawa ko.<br />
<br />
"Bakit? Napaso ka ba? Hindi naman ahh."<br />
<br />
"Hmp."<br />
<br />
"Ang bango ng niluluto mo ahh. Amoy pa lang alam mo agad na masarap. S'ya nga pala...,"magiliw kong pagaalo sa kanya habang pinapaharap dahil nakasambakol pa rin ang kanyang mukha. "Tsanan!," tila batang nagbigay ng sorpresa sa kanyang kaibigan ang inasta ko kay Jay. Ang inis nito ay napawi at napalitan ng saya. Kita ko iyon sa kanyang mga ngiti at mata.<br />
<br />
"Wow, favorite ko yan! Salamat!" ang masiglang wika ni Jay na biglang napayakap sa akin.<br />
<br />
Lalong lumawak ang mga ngiti sa aking mga labi ng makita ko na sobrang saya niya sa simpleng pasalubong kong munchkins.<br />
<br />
"Halata nga sa mga yakap mong favorite mo yan," pang aaalaska ko pa dito sabay tawa ng malakas.<br />
<br />
Hindi ko alam kung bakit ganon na lang ako sa kanya. Siguro dahil nadala lang ako sa kasiyahang meron ako ngayon. At ewan ko rin ba, kapag nakikita ko siyang nakangiti, napapangiti na rin ako.<br />
<br />
Matapos ni Jay magluto ng hapunan at ako'y nakapagpalit na din ng pambahay ay kumain na kami. Habang nasa hapag ay kinuwento ko sa kanya ang nangyari sa aking interbyu at skedyul ng aking trabaho.<br />
<br />
"So, pano pala yun? Hindi pala magkatugma ang oras natin," may lungkot na boses ni Jay.<br />
<br />
"Okay lang yun. Atleast diba may marangal na akong trabaho ngayon?" Pangungumbinsi ko pa sa kanya.<br />
<br />
Panggabi ang oras ng trabaho ko hanggang alas singko ng madaling araw bilang isang sekyu sa isang kompanya. Kaya kapag oras ko na ng trabaho, saka pa lang dadating si Jay galing naman sa kanyang trabaho sa bahay. Kung gising ako, siya naman ang natutulog. Magkasaliwa ika nga nila.<br />
<br />
Naging maayos ang takbo ng trabaho ko kahit pa man nangangapa pa ako. Mahirap noong una dahil hindi ko pa gamay ang aking trabaho pati ang oras ng aking pagtulog ay inaadjust ko pa rin dahil hindi ko nakasanayang gising sa gabi at sa umaga naman tulog. Pero nung naglaon ay nasasanay na rin ako kahit papaano at hindi naman nagkakaberya.<br />
<br />
Halos wala na din akong Jay na naabutan pag uwi ko sa bahay. At pagmulat ko naman ng aking mga mata ay nakapasok na ito sa kanyang trabaho. Ngunit ang labis na nakakapagpangiti sa akin ay sa tuwing paggising ko o pag-uwi ng bahay ay may nakahanda ng pagkain si Jay para sa akin. Nakakatuwa. Nakakalambot ng puso ang kanyang simpleng ginagawa para sa akin. Tila may umuusbong na kaligayahan sa aking pagkatao sa mga simpleng bagay na ipinapakita niya. May kung anong kakaibang dulot ito sa akin. Matagal na niya itong ginagawa ngunit ngayon ko lang ito napansin. Noong turuan ko ang aking puso na pakawalan na si Zaldy ng tuluyan.<br />
<br />
Minsan pa, naalimpungatan na lang akong tinatakpan niya ako ng kumot. Marahan niya itong ginawa upang hindi ako maabala ngunit nagising pa rin ako dahil mababaw pa lang ang tulog ko. Hinawakan ko siya sa kanyang mga kamay. "Anong ginagawa mo?" tanong ko sa kanya at nagsilay ng mapanuksong tingin.<br />
<br />
"Hoy! wala akong ginagawang masama ahh. Kinukumutan lang kita."<br />
<br />
"Halika nga dito." Hinila ko ang kanyang mga kamay at ipinahiga sa aking tabi. Tila papalag sana siyang gawin ko iyon ngunit hindi na niya magawa. Para bang nanlambot siya. "Wala ka namang pasok bukas diba?,"dagdag ko pa dito habang hindi niya alam ang kanyang gagawin.<br />
<br />
"W-wala. B-bakit?," tanong niyang halata mong kinakabahan sa susunod na mangyayari.<br />
<br />
"Wala din akong pasok. Tabihan mo ko. Gusto ko may kayakap ee." saad ko dito at umusog ako ng bahagya upang mabigyan siya ng espasyo upang makahiga. Binuka ko ang aking mga bisig at tinuro ito na tila nagsasabing doon siya umunan.<br />
<br />
"Huh?! A-aahh e-eeh." di mo alam kung matatae na ewan ang kanyang naging reaksyon. Kinabig ko na ang kanyang balakang at pinatabi sa akin. Ipinaunan ko ang aking mga bisig sa kanya. Wala lang siyang kibo habang ginagawa ko iyon. Hinayaan lang niya ako. Iniusog ko pa siyang palapit sa akin. Nakatalikod siya. Nakayakap ako mula sa kanyang likuran. Ang bisig ko ang ginawa niyang unan. Maya maya pa ay nakaramdam ako na tila inaamoy niya ang aking mga braso. Mas hinigpitan ko pa ang aking pagyakap. Mas pinagdikit ko pa ang aming katawan. Ibayong saya ang nadarama ko ng mga panahong iyon. Tila may puwang sa aking pagkatao ang napunan ng tagpong iyon na labis kong pinangungulilaan.<br />
<br />
Maya maya pa ay lumingon sa akin si Jay. Halos magkadikit naman ang aming mukha sa ginawang paglingon niyang iyon. Halos magkahalikan na kami. Namula siya. Nanlamig akong tila pinasukan ng mga paruparo ang aking sikmura. Nagkatitigan kami. Tila binabasa kung ano ang nasa isip ng bawat isa.<br />
<br />
Tumalikod ulit siya. Hinawakan ko ang kanyang mga kamay habang nakayakap ako sa kanya. Pinaglingkis ko ang aming mga daliri. Ang lamig ng mga iyon. Tila kinakabahan sa bawat kilos na ginagawa ko. Hindi ko din alam kung bakit ko iyon ginagawa ngunit ang alam ko lang na masaya ako. Na parang may kulang dito sa puso ko na siya ang nagpuno.<br />
<br />
Tumingin muli sa akin si Jay. Tila may kung ano sa mga titig niyang iyon. "Kala ko ba matutulog ka?" Tanong niya sa akin. Ngumiti siya ngunit may kakaiba pa rin sa kanyang mga ngiti. Parang may mabigat na problema itong dinadala. Siguro ay hindi lang siya sanay na ganun ang mga kinikilos ko dahil nakakapanibago talaga sadya. Maski ako, hindi ko din alam.<br />
<br />
"Eto na nga ee. Matutulog na. Basta 'wag mo kong iwan ha," tila isang bata na pinagalitan dahil may nagawang mali ang pagtugon kong iyon. Bago pa man ako pumikit ay hinalikan ko ang kanyang ulo. Nagsilay ng isang matamis na ngiti at natulog na ng mahimbing.<br />
<br />
Masarap ang tulog kong kayakap ko si Jay. Mahimbing pa rin itong natutulog sa aking bisig. Ang maamo niyang mukha ay kay sarap tingnan. Mistula siyang anghel sa aking harapan. Kahit pa man manhid ang aking kamay dahil sa pagkakapatong ng ulo niya dito, parang balewala iyon sa mga nakikita ko. Ngayon lang ulit ako nakaramdam ng ganito. Ngayon ko lang ulit naramdamang ngumiti sa paggising sa umaga. Ngayon lang ulit ako naging inspired na harapin ang buong araw...dahil kay Jay.<br />
<br />
Marahan kong inalis ang aking kamay sa pagkakahiga niya dito upang hindi siya magising. Dahan dahan din akong bumangon. Tiningnan ko muli siya. Malalim pa rin ang kanyang buntong hininga. Tulog pa rin siya.<br />
<br />
Naisipan kong magluto ng agahan namin ni Jay. Nagmumog muna ako at naghilamos at dumeretso na sa kusina. Nagkakape ako habang nagluluto. Habang nagluluto, may naisip akong gawin. Agad naman akong pumunta ng banyo at inayos ito. Nakangiti. Masaya. Magaan ang pakiramdam.<br />
<br />
Matapos kong magluto ay inihanda ko na ito, inilagay ko sa isang tray upang dalhin kay Jay. Pumitas pa ako ng bulaklak sa labas at inilagay ko ito katabi ng plato. Sinarapan ko talaga ang pagkakaluto ko. Pati ang paghahanda nito ay pinag-igihan ko talaga. Para sa kanya.<br />
<br />
Inilagay ko muna ang dala kong tray ng pagkain sa isang lamesitang nasa tabi ng higaan. Marahan akong umupo sa tabi ni Jay upang hindi siya magising. Tinitigan ko ang mala-anghel niyang mukha. Napangiti ako. Kinakabahan ngunit nilakasan ko ang loob kong halikan siya sa kanyang pisngi. Tila isa akong bulateng binuhusan ng asin dahil sa takot na mahuli niyang hinahalikan ko siya. Parang may kung anong nag-uunahan dito sa puso ko noong mailapat na sa kanyang pisngi ang mga labi ko. Napangiti ako.<br />
<br />
"Inlove na nga ba ako?," tanong ko sa sarili na tila naguguluhan pa rin sa mga ikinikilos. Noong mga nakaraang buwan, hindi lumilipas ang oras at araw na hindi ko siya naiisip. At kapag pumapasok na siya sa utak ko, napapangiti na lang ako bigla. Ganado lagi ako sa ginagawa ko dahil gusto kong magpa impress sa kanya, na gusto kong makita niya ang mga pagbabago kong iyon dahil sa kanya, dahil gusto ko matuwa siya at mapasaya.<br />
<br />
Hinaplos ko ang kanyang mukha. Napakaganda talaga nitong tingnan. Ang kanyang mga kilay na tila hinabi ng isang magaling na iskultor na tumerno naman sa mapipilantik nitong mga pilikmata. Ngunit kinuha ang atensyon ko ng kanyang mga mapupulang labi. Tila nagsasabing ilapat ko ang mga labi ko dito. Unti-unti kong inilapit ang mukha ko sa kanya. Ilang pulgada lang at matitikman ko na ang kanyang mapang-akit na labi.<br />
<br />
Biglang iminulat niya ang kanyang mga mata. Kinabahan ako bigla. Aligaga at hindi alam ang gagawin. "Ahh..ehhh...," sabi ko sa kanya. Napakamot ako sa aking ulo na tila binabalakubak. Umatras akong bahagya dahil sa pagkapahiya. Kinakabahan. Napatingin ako sa tray na dala ko kanina. "...ahmmn...gigisingin sana kita kaso, nagising ka bigla," pagpapalusot ko pa. Ngumiti ako. Kinuskos niya ang kanyang mga mata gamit ang kanyang kamay. Nag-inat-inat.<br />
<br />
"Good Morning," dagdag ko pang bati sa kanya. Ngumiti siya. Napangiti ako. Kinuha ko ang tray na nakapatong sa lamesa at umupo sa tabi niya.<br />
<br />
"Ano yan? Wala naman akong sakit ah. Pwede naman tayong kumain sa lamesa. Bakit dito pa sa higaan?" takang tanong niya. "..at bakit may bulaklak?"dagdag pa niya.<br />
<br />
Hindi ko alam ang isasagot. Tila umurong ang aking dila sa mga tanong niya. Nalungkot ako bigla dahil hindi ko inaasahang hindi niya magugustuhan ang inihanda ko para sa kanya. Kamot na naman ako sa aking ulo. Nagsilay ng pilit na ngiti. "Breakfast in bed sana. Kaso ayaw mo naman ata. Ihahanda ko na lang ito sa baba." Naglakad na ako palabas ng kwarto upang tunguhin ang kusina at iayos muli ang nakahain sa tray.<br />
<br />
"Jose...," pagtawag niya sa pangalan ko. Lumingon ako. Itinaas ang kilay na tila nagtatanong kung ano iyon.<br />
<br />
Nakita ko siyang bumangon. Umupo sa gilid ng higaan. Tumingin sa akin ng may pagtataka. "Bakit mo 'to ginagawa."<br />
<br />
Hindi na naman ako makasagot. Tahimik.<br />
<br />
"Hindi ko alam."<br />
<br />
Tahimik.<br />
<br />
"Basta ang alam ko lang...masaya ako kapag kasama kita. Masaya ako kapag nakikita ka. Napapangiti ako sa t'wing nakikita kang ngumingiti. Kahit isipin lang kita gumagaan na pakiramdam ko," pagpapahayag ko sa aking nararamdaman.<br />
<br />
Tahimik.<br />
<br />
Napaisip ako. Ilang taon ko na nga ba kasama si Jay? Ilang taon na ring sweet siya sa akin? Ilang taon na ring hindi ko napapansin ang kanyang presenya? Ilang taon na ring iniignora ko ang kanyang nararamdaman?<br />
<br />
Ganito pala ang pakiramdam ng binabalewala. Masakit ngunit kailangan mo itong tanggapin dahil ito din naman ang kukumpleto sa araw mo; ito ang nakakapagpasaya sayo. Kailangang lakasan mo ang loob mo para maipadama din sa kanya ang nararamdaman mo. Kailangang desidido ka at matyaga upang hindi ka panghinaan kung sakaling hindi pansinin ang mga ginagawa mo para sa kanya. Kailangan mong maging matatag dahil hindi porke't may gusto ka, makukuha mo ito. Hindi lang pala puro saya, mababalutan ka rin pala ng kalungkutan.<br />
<br />
Ngumiti siya. Napangiti din ako. Alam kong bago ito sa kanya. Ngunit sana hayaan niya akong ipakita kung ano man ang nararamdaman ko ngayon.<br />
<br />
"Talaga lang ha. Halika nga dito. Akin na na yang dala mo. Nagugutom na 'ko ee."<br />
<br />
Lumapit agad ako. Umupo sa tabi niya at ibinigay ang tray ng pagkain. Nginitian ko siya ng matamis. Ngumiti din siya ngunit kita ko sa kanyang mga mata na may tinatago siya sa likod ng mga ngiting iyon. Hindi ko na lang ito pinag ukulan pa ng panahon dahil gusto ko sulitin ang weekends namin. Minsan lang kaming magkita kahit pa man sa iisang bahay lang ang tinutuluyan namin. Gusto ko sulitin ang bawat oras na magkasama kami. Ngayon pa at alam kong may nabubuo nang puwang dito sa puso ko para sa kanya. Gusto kong ipakita iyon. Gusto kong ipadama.<br />
<br />
"Gusto mong subuan kita?" magiliw kong tanong sa kanya.<br />
<br />
"Wag na. Ano ka ba. May kamay naman ako no."<br />
<br />
Tumitig ako sa kanya. Nakipag titigan siya. Malamlam ang kanyang mga mata. Parang may kung ano dito. Tila nagpapasahan at nagbabasahan kami ng mensahe sa bawat isa. Hindi ako nagpatalo lalo pa't ang mga mata ko ang pang-akit ko. Kumurap siya at namula. Inalis ang kanyang pagkakatitig sa akin. Yumuko. Ngumiti ako. Hindi siya makapagsalita. Parang may bumara sa kanyang lalamunan. Kita kong lumunok siya ng sarili niyang laway. Hinawakan ko ang kayang mga kamay. Hinanap ko ang kanyang mga mata upang tingnan muli ito.<br />
<br />
"Subuan na kasi kita. Please..," pang-aamo ko pa dito upang mapapayag ko siya. Tumango siya.<br />
<br />
Hindi siya makatingin sa akin ng deretso habang sinusubuan ko siya. Tinititigan ko pa rin sya habang ginagawa ko iyon. "Bakit ka ganyan kumain? Hindi kaya mabilaukan ka nyan sa ginagawa mo?" Pansin kong binibilisan niya ang pagnguya upang maubos na at makaiwas na siya. Ngunit hindi iyon mangyayari. May plano pa ako para sa araw na 'to. Sinubuan ko ulit siya. May amos sa kanyang bibig. Tinanggal ko ito ng aking mga kamay. Napatingin siya sa ginawa ko. Tila hindi alam ang gagawin.<br />
<br />
"uhuhh uhuhhh...Wait lang. CR muna ako," nabibilaukang paalam niya sakin. Bumaba na siya at nagtungo sa banyo. Maya-maya pa... "Joseeeeeeeeeeeeeeeeee!..," tawag niya sa pangalan ko.<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><i>Itutuloy...</i></b></div>
<br />
<br /></div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15383525449753718218noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-13416529268910001292012-12-07T00:00:00.000-08:002012-12-07T00:00:01.955-08:00Anino Ng Kahapon 17<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span lang="EN-US"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s1600/ank.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br class="Apple-interchange-newline" /><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s320/ank.jpg" width="236" /></a></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Photo by: Justyn Shawn</i></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i><br /></i></b><b><i><br /></i></b><b><i><br /></i></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Gusto ko pong kamustahin ang lahat ng sumusubaybay ng Anino Ng Kahapon. Maraming salamat po sa patuloy na pagsubaybay sa kwentong aking isinulat, nawa po ay nagustuhan ninyo.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Pangalawa nagpapasalamat po ako sa taong mahalaga sa akin dahil sya po ang gumawa ng cover photo ng kwento at nagbigay ng some ideas sa chapter na to. Maraming salamat <i style="font-weight: bold;">Justyn Shawn</i>. My one and only Labs. Less Than Three.</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div>
<span lang="EN-US"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Hindi ko na po patatagalin pa, pero bago ang lahat ay magpapasalamat ako sa lahat ng nagcomment namely: raymond, ramy from qatar, riley delima, and artsteve, zenki of kuwait, kiero143, Lee, Mac, Lexin, robert_mendoza@yahoo.com, rascal, ALDRIN, Acnologia, Marshy, Pink 5ive, Roan, diumar, akosichristian, caranchou, Pop Star ng Korea, RGEE, rascal, sa asawa na first time na nagcomment at bumasa sa gawa ko <b><i>Justyn Shawn</i></b> at syempre sa mga anonymous silent readers.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div class="MsoNoSpacing">
<div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><span style="color: red;"><b><i>Sa lahat ng gustong makipagkulitan sa akin you can follow/add me on the following social networks by simply clicking any of the links below:</i></b></span></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><span style="color: red;"><b><i><br /></i></b></span></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><b></b><br /></span></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><b><i>Facebook: </i></b><a href="https://www.facebook.com/arn.5HK">https://www.facebook.com/arn.5HK</a></b></span></div>
</div>
<span lang="EN-US"><b></b></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Facebook Group: </i></b><a href="https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/479218688778057/?notif_t=group_activity">https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/</a></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Twitter: </i></b><a href="https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR">https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR</a></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Blog: </i></b><a href="http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/">http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/</a></span></div>
</div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US">_____</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><b><i><span style="color: red;">Disclaimer:</span></i></b></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i><i><br /></i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i>This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.</i></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i><i>Comments and any kind of reactions are welcome. </i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i><i><br /></i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i>You have the freedom to express your feelings.</i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><b><i><span style="color: red;">Read at your own risk!</span></i></b></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span><span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i>Enjoy reading!</i></span><br />
<div>
<span lang="EN-US"><i><br /></i></span></div>
<div>
<span lang="EN-US"><i><a name='more'></a><br /></i></span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ladies and gentlemen, welcome to Ninoy Aquino International Airport, Local time is 3:00 o’clock in the afternoon and the temperature is 33 degrees celcius…” ito ang bungad ng flight attendant matapos lumapag ang eroplanong sinasakyan ko. Hudyat na malapit ng pumarada ang aming sinasakyan sa entrada ng gate na aming lalabasan. Hudyat na rin ng pagharap ko sa paghanap sa aking sarili.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ang sarap ng pakiramdam. Kasama ko ang aking pamilya na matagal na ring nawalay sa akin. Nagkamustahan, ibinigay ang mga pasalubong para sa mga kamag-anak. I had my quality time with my parents and siblings. Hindi ko masyadong ininda ang mga sakit na aking naranasan sa pag-ibig. Masaya ako dahil kasama ko ngayon ang mga mahal ko sa buhay. Ngunit may mga pagkakataong nakakalusot pa rin ang kalungkutan upang bisitahin ako.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Naging maayos ang unang dalawang linggo ng aking pagbabakasyon. May mga araw na gumagala ako kasama ng mga dati kong kasamahan sa trabaho. Gimik dito, gimik doon ang ginawa ko upang libangin ang sarili. Nandyang ayain ko ang buong pamilya upang mag outing. Lahat ng paraang alam ko upang makalimot ay ginawa ko na. Ngunit nakalimutan ko ang tunay na pakay ko kung bakit ako nagbakasyon. At ito ay ang hanapin ang sarili ko, ang hanapan ng kasagutan ang nararamdaman ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Isang gabi na nag-iisa ako sa aking kwarto at nagmumuni-muni kung bakit ako nandito ngayon sa Pilipinas. Ano nga ba talaga ang dahilan at kailangan kong lumayo at mag-isip? Hindi ko na nga ba kayang bigyan pa ng pangalawang pagkakataon si Chrisitian? Kakayanin ko pa kayang magmahal muli? Ang daming tanong na kaylangan kong hanapan ng kasagutan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Anak, ang lalim ng iniisip mo ha, may problema ba? Gusto mo pag-usapan natin?” ang hindi ko namalayang pagpasok ng aking ina sa loob ng aking kwarto at tumabi sa akin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Akala ko kakayanin kong kalimutan ang nararamdaman ko para sa kanya, hindi pala. Bago ako magbakasyon pinuntahan nya ako sa bahay upang humingi ng tawad sa hindi nya pakikinig sa akin. Akala ko kaya ko na syang harapin matapos ang nangyari sa amin. Akala ko matatag na ako. Pero lahat pala puro akala lang.” Ang paglalahad ko sa aking ina habang nakayuko ako at yakap ang aking unan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Nak, alam mo. Minsan kung kaylan mo inaakalang nakalimutan mo na ang isang bagay tsaka naman susubukin ng tadhana ang tatag ng iyong kalooban. Mahal mo pa sya?” Tanging tango lamang ang aking naisagot sa aking ina biglang pagsang-ayon. Nanatili akong nakayuko kaya naman itinaas ng aking ina ang aking mukha. “Mahal mo pa sya pero nagdadalawang isip ka kung dapat pa ba syang mahalin?” Hindi ko na namalayang dumadaloy na pala ang luha sa aking mga mata at nanatiling tahimik lamang. Sa puntong ito, hinawakan nya ang aking mga kamay na parang sinasabing kung kaylangan mo ng masasandalan nandito lang ako. “Kaya ka ba nagdesisyon na magbakasyon ng biglaan para hanapin ang kasagutan sa tanong sa isip mo?” Wala akong maitago sa aking ina. Kilala nya ang kilos at alam nya ang tumatakbo sa isip ko. Tama ang lahat ng kanyang sinabi. Para akong sinampal sa mga pahayag nya.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ma, anong gagwin ko? Gulung-gulo na po ako.” ang paghingi ko ng payo habang patuloy ang pagdaloy ng luha sa aking mata. Pinahid ito ng aking nanay at inihilig ang aking ulo sa kanyang balikat at hinawakang muli ang aking kamay. Kahit na medyo hirap ang kalooban ko alam kong may karamay ako. Dama ko ito sa presensya ng mahal kong ina.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Anak, sa pag-ibig laging kadamay nyan ang sakit. Kung hindi ka masasaktan, hindi mo malalaman kung paano magmahal. Walang perpekto pagmamahalan. Maraming pagsubok ang pagdaraanan upang subukin kung gaano katatag ang inyong pagtitinginan sa isa’t-isa. Nasa inyo na yong magkarelasyon kung paano nyong haharapin ang bawat dagok na ibibigay sa inyo ng tadhana. Pag-intindi sa isa’t-isa, tiwala, at respeto ang kaylangan upang malampasan nyo ang mga trials. Minsan nakakagawa tayo ng mga desisyon sa buhay na pagsisisihan natin sa bandang huli. Ngayon anak ang tanong ay kung kaya mo pa ba syang tanggapin matapos ang mga bagay na nagawa at nasabi nya sa yo? Kung makakaya mo, then give him second chance. Kung sa tingin mo karapat-dapat pa sya sa pag-ibig mo hindi masamang magsimula kayong muli ng panibagong yugto ng samahan ninyo.” Ang mahabang paglalahad ng aking ina habang paulit-ulit niyang hinihimas ang aking ulo. Para akong isang musmos na nagsusumbong sa kanya ng mga oras na iyon.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Sa totoo lang tama ang aking ina sa lahat ng kanyang sinabi. Ngayon naisip kong hindi lang si Christian ang nagkulang sa relasyon namin, pati ako. Kung naging bukas lang ang komunikasyon naming dalawa hindi naman hahantong ang lahat sa ganito. Masyado akong natali sa pag-ibig ko kay Lee. Sa pait ng kahapon. Na nakalimutan kong may iba na palang tao akong kasama ngayon. Ibinuhos ko ng lahat ng nararamdaman ko sa aking ina. Iniiyak ko na ang lahat ng sakit sa paniniwalang sasama na ang lahat ng sakit sa bawat luhang pumapatak sa aking mata. Na malilinis ng mga luha ko ang mga mapapait na ala-ala.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Maraming salamat Ma. Dahil ngayon ay nalinawan na ako. Mahal ko pa rin sya at handa na akong bigyan sya ng pangalawang pagkakataon at magsimula ng bago.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Tandaan mo anak. Sakaling hindi umubra, nandito lang kami lagi para sa yo.” Sabay halik sa aking noo.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Matapos ang pag-uusap namin ng aking ina ay naging mas maluwag ang dibdib ko. Umaliwalas ang pag-iisip ko. Unti-unti ng nagkaroon ng linaw ang mga katanungan sa aking isipan. At higit sa lahat nararamdaman ko ng malapit ng bumalik ang dating Ron. Ang Ron na positive ang outlook sa buhay. Ang Ron na masayahin kahit maraming problemang pinagdaraanan. Ang Ron na matatag sa lahat ng pagsubok. Masyado kong namiss ang dating ako.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Hello Jane, kamusta na kayo dyan? Miss ko na kayo.” Ang bungad ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ito OK naman kami. ikaw kamusta ang bakasyon mo dyan? Masaya ba? Nakalimot ka na ba? Wala na bang sakit? Malapit ka na palang bumalik no. Yung pasalubong ko ha wag mong kalimutan. Masaya na ako sa tuyo.” Ang dirediretsong tanong ni Jane at syempre hindi kinalimutan ang habilin na pasalubong.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ok na ako. Malinaw na ang isip ko. Masaya naman ang bakasyon ko. At kaya ako tumawag sa yo kasi nawala ko yung number ng car lift na binigay mo. Magpapa arrange ako ng pick-up sa airport. Text ko na lang sa yo yung flight details ko para mainform mo sya. At wag kang mag-alala sa pasalubong mong tuyo. Madami akong dadalhin. Sandamakmak!” Matapos ang tawag ay agad kong itinext si Jane about sa flight details ko. Ilang saglit pa ay naconfirm na nya na may susundo na sa akin sa pagbalik ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ilang araw na lang at babalik na ako ng UAE. Ang bilis lumipas ng araw. Parang feeling ko ngayon pa lang nag-uumpisa ang bakasyon ko. Ngayon pa lang akong nag-eenjoy. Kasi nga ngayon pa lang luminaw ang isipan ko sa mga bagay na gumulo sa akin. Kung pwede lang akong mag extend ng bakasyon kaya lang hindi na pwede. Kaya susulitin ko na tong time na to. Magbabonding ulit kami ng pamilya ko bago ako umalis muli. Para pagbalik ko may masasayang ala-ala muli akong mabibitbit upang sa tuwing malulungkot ako ay iyon na lang ang iisipin ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ngayon ang araw ng pagbalik ko sa galing ng bakasyon. Nag-ayos ako ng gamit sa loob ng kwarto ng pumasok si papa.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Mukhang handa na ang anak ko. “ ang bungad ng aking ama.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Pa, ikaw pala. Opo. Dami na sigurong work na naghihintay sa kin don pagbalik ko.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Nak, tandaan mo ha. Iwan ka man ng mga taong minahal mo kahit anong mangyari nandito pa rin kami ng mama mo at ng mga kapatid mo handang sumuporta sa yo.” Sa sinabing iyon ng aking ama ay iniwan ko ang aking ginagawa at nilapitan sya upang yumakap.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Salamat pa, salamat sa lahat lalo na sa pagtanggap ng pagkatao ko.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Kahit ano ka pa, tanggap kita. Kasi mahal kita at anak kita. Sige na ayusin mo na ang mga gamit mo at baka mahuli ka pa sa flight.” Ito ang pinakatumagos sa puso ko ang mga salitang galing sa aking ama.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Matapos na maiempake ang lahat ng gamit ko ay nag-ayos na ako ng sarili upang pumunta na ng airport. Ang hirap ng pakiramdam ng iiwan kong muli ang pamilya ko upang bumalik sa ibang bansa at makipagsapalarang muli. Mas mabigat kaysa sa unang pag-alis ko. Pero may bagay pa akong dapat isettle at syempre para matulungan pa rin ang pamilya ko. Kaya kahit mabigat sa kalooban ko kaylangan kong magpakatatag muli.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Walong oras ngunit tila napakatagal. Hindi ko alam kung ano ang una kong gagawin kung sakaling dumating ako sa Abu Dhabi. Hihintayin ko na lang bang tumawag si Christian o ako na ang gagawa ng paraan upang makapag-usap kami? Kung hindi ako gagawa ng paraan baka walang mangyari. Ano kaya ang magiging reaksyon ni Jane kung malaman nyang babalikan ko si Christian? Magagalit yun, pero mas mahalaga sa akin ang magkaayos kaming muli ni Christian, isa pa ako naman ang makikisama hindi sila, ako naman ang masasaktan kung sakali man hindi sila. Sana sa pagkakataong ito maging maayos na ang pagsasama naming dalawa. Sana mas maging matatag kami at mas maging mature sa paghawak ng relasyon sa pangalawang pagkakaton. Ito ang mga bagay na paulit-ulit na tumatakbo sa aking isipan sa byahe. Ni hindi ko man lang nga nabawasan ang mga pagkaing naihain sa akin during the duration of flight. Nanonood ako sa monitor ngunit hindi ko naman maintindihan dahil sa kabang aking nararamdaman.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“On behalf of Middle East Airways and the entire crew, I’d like to thank you for joining us on this trip and we are looking forward to seeing you on board again in the near future. Have a nice evening!” ang mga salitang nakapagbalik sa aking katinuan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ito na to. Oras na para harapin ang totoong damdamin ko. Ang harapin ang taong mahal ko. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Madali lang akong nakarating sa bahay dahil na rin sa nakontrata kong sundo. Pagpasok ko pa lang ng bahay ay si Jane agad ang bumungad sa akin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Musta ang bakasyon. Mukhang hiyang ha. Medyo tumaba ka.” Ang pagpuna ni Jane sa akin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Hindi naman. Sabihin na lang nating naliwanagan lang ang utak ko. Pasok muna ako at mag-aayos ng gamit. Bukas may pasok na eh.” Ang pagdedepensa ko. At pumasok muna ako sa aking kwarto upang maayos ang mga dala ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Matapos mailabas at maiayos ang lahat ng gamit na dala ko at ang mga pasalubong humiga muna ako sandali at nagpahinga. Agad akong nakatulog dahil na rin sa pagod siguro sa byahe hindi ko na rin nagawa pang magpalit ng damit.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Nagising na lang ako ng madaling araw dahil giniginaw ako hindi ko napala nagawang magkumot dahil sa pata talaga ang katawan ko. Agad kong tinignan ang cellphone ko upang tignan kung anong oras na. May miscall akong nakita. Sobrang pagod ko siguro at napasarap ng tulog kaya hindi ko naulinigan ang pagtunog nito.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b>*UNKNOWN NUMBER*<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Sino kaya to at nakuha pang tumawag?” ang tanong ko sa sarili kaya naman para malaman ko ay agad akong nag call back.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Panay ring lang. sabagay para din naman akong tanga hindi ko naisip na madaling araw na pala at talagang tinawagan ko pa. Kaya nagpalit na lang ako ng damit at agad bumalik sa pagtulog dahil may pasok na ako mamaya.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Maaga akong nagising dahil may pasok na nga ako. Bago pa man ako bumangon ay kinuha ko muna ang cellphone ko at agad kong tinignan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b>1 Message Received</b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Kita tayo mamaya sa Abu Dhabi Mall sa food court sa Il Forno after ng work mo. Doon mo na lang malalaman kung sino ako. I wil expect you to be there on time at 4:00 PM since half day ka lang naman ngayon.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Nagtataka ako kung sino ang nagtext na ito dahil sya rin ang tumawag sa akin na unknown number. Sino sya? Si Lee? Si Christian? Ang gulo. Nagugulo ang utak ko ang aga-aga. Kaya tumayo na lang ako at nag-ayos ng sarili at naghanda para sa pagpasok muli sa trabaho.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
And as expected ang dami kong work ng araw na yun kaya naman hindi ko na naisip pa kung sino ang ponsyo pilato na nagmessage sa akin. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Hey Ron, aren’t you going home? Remember were just half day today. No OT’s” ang pag-papaalala ng kasamahan kong ibang lahi.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
At dito naalala ko ang text message na nareceive ko nung umaga. Nagpasya na akong iligpit na muna ang aking ginagawa at ilagay na lang sa backlog ang report na ginagawa ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Exactly 3:45 PM dumating ako sa tagpuang ibinigay sa akin ng texter na Unknown Number. Agad kong inilibot ang aking mata nagbabakasakaling makakakita ng kakilala since he stated na kakilala ko sya.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Sa isang sulok isang lalaking nakaupo at nag-iisa. Pinakatitigan ko munang mabuti at kinilala baka mamaya magkamali ako. Pero hindi ako magkakamali kasi bigla syang tumingin sa akin at nagguhit ng matamis na ngiti sa kanyang mga labi. Sya nga. Agad kong nilapitan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ikaw pala ang nagtext. Musta na?”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><i>Itutuloy…</i></b></div>
</div>
iamDaRKDReaMeRhttp://www.blogger.com/profile/18407983250051310116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-82580088268349771852012-12-04T02:39:00.000-08:002012-12-04T02:39:12.416-08:00Anino Ng Kahapon 16<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span>
<span lang="EN-US"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span lang="EN-US"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s1600/ank.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s320/ank.jpg" width="236" /></a></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Photo by: Justyn Shawn</i></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i><br /></i></b><b><i><br /></i></b><b><i><br /></i></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: left;">
<div class="MsoNoSpacing">
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Gusto ko pong kamustahin ang lahat ng sumusubaybay ng Anino Ng Kahapon. Maraming salamat po sa patuloy na pagsubaybay sa kwentong aking isinulat, nawa po ay nagustuhan ninyo.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span>
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Pangalawa nagpapasalamat po ako sa taong mahalaga sa akin dahil sya po ang gumawa ng cover photo ng kwento at nagbigay ng some ideas sa chapter na to. Maraming salamat <i style="font-weight: bold;">Justyn Shawn</i>. My one and only Labs. Less Than Three.</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div>
<span lang="EN-US"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Hindi ko na po patatagalin pa, pero bago ang lahat ay magpapasalamat ako sa lahat ng nagcomment namely: raymond, ramy from qatar, riley delima, and artsteve, zenki of kuwait, kiero143, Lee, Mac, Lexin, robert_mendoza@yahoo.com, rascal, ALDRIN, Acnologia, Marshy, Pink 5ive, Roan, diumar, akosichristian, caranchou, Pop Star ng Korea, RGEE, sa asawa na first time na nagcomment at bumasa sa gawa ko <b><i>Justyn Shawn</i></b> at syempre sa mga anonymous silent readers.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div class="MsoNoSpacing">
<div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><span style="color: red;"><b><i>Sa lahat ng gustong makipagkulitan sa akin you can follow/add me on the following social networks by simply clicking any of the links below:</i></b></span></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><span style="color: red;"><b><i><br /></i></b></span></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><b></b><br /></span></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><b><i>Facebook: </i></b><a href="https://www.facebook.com/arn.5HK">https://www.facebook.com/arn.5HK</a></b></span></div>
</div>
<span lang="EN-US"><b></b></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Facebook Group: </i></b><a href="https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/479218688778057/?notif_t=group_activity">https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/</a></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Twitter: </i></b><a href="https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR">https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR</a></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><b><i>Blog: </i></b><a href="http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/">http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/</a></span></div>
</div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<span lang="EN-US"><br /></span>
<span lang="EN-US"><br /></span>
<span lang="EN-US">_____</span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span>
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><b><i><span style="color: red;">Disclaimer:</span></i></b></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i><i><br /></i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i>This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.</i></span></div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i><i>Comments and any kind of reactions are welcome. </i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i><br /></i><i><br /></i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i>You have the freedom to express your feelings.</i></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span>
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><b><i><span style="color: red;">Read at your own risk!</span></i></b></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span>
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><i>Enjoy reading!</i></span><br />
<span lang="EN-US"><i></i></span><br />
<a name='more'></a><span lang="EN-US"><i><br /></i><i></i></span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Isang linggo matapos magpadesisyunan kong bumangon muli at ipagpatuloy ang buhay ko ay naging maayos na rin ang sitwasyon ko. Hindi na rin ako masyadong umiinom upang mapagtagumpayan ang sakit na aking nararamdaman. Marahil nga ay handa na akong muling humarap sa hamon ng buhay. Ipinagpatuloy ko ang aking buhay ng may bagong pag-asang tinatanaw. Laking pasasalamat ko na rin sa aking kaibigan na si Jane dahil kung hindi sa kanya hindi ko makikita ang ganda ng buhay at ng mga bagay na nakapaligid sa akin. Sadyang nabulag ako ng aking kalungkutan at ng sakit na aking naramdaman.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Pilit kong itinatayo ngayon ang sarili ko mula sa pagkakadapa. Wala na akong maaaring maasahan sa pagkakataong ito kundi ang sarili ko na lang. Tuluyan na rin akong lumayo kay Lee at pinipilit ko namang kalimutan ang mga bagay nakapagbabalik ng lungkot at sakit sa aking puso. Unti-unti kong ibinabalik ang sigla sa aking pagkatao sa tulong na rin ng sarili ko. Siguro tama nga ang ang taong nakausap ko sa aking panaginip. I need to let go of my past para makapagsimula ako ng bagong buhay.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Sa totoo lang namiss ko ang buhay na walang pinoproblema kundi ang susuuting damit para sa kinabukasan, o kaya naman ay ano ang lulutuing ulam mamaya. Hindi katulad ng pinagdaanan ko ng ilang buwan. Problemang ako rin pala ang makapagbibigay ng solusyon.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Jane, I’m planning to go for a vacation. Mga one month lang or kung mag extend ako siguro maximum na ang 45 days. Gusto ko lang lumanghap ng sariwang hangin. Sobrang na suffocate ako sa pinagdaanan ko. Magkasunod na hiwalayan. Kaylangan ko ng time para sa sarili ko.” Ang pagpapaalam ko sa aking kaibigan.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Buti naman at napag-isip-isip mo rin yan. Akala ko kasi magiging dakilang broken hearted ka na lang for life. Tandaan mo hindi katapusan ng mundo kung maiwan ka man ng taong minahal mo. Baka hindi sya ang tamang tao para sa yo.” Ang tila nanenermon na tono. “Kaylan mo balak magbakasyon?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“ASAP! I will try to file my one month leave tomorrow. Sana lang pumayag kasi biglaan at ang date ng leave na ipafile ko is after 3 days.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Wow ang bilis, at sana nga payagan ka. Kailangan mo rin naman yan. Tignan mo nga ang hitsura mo ngayon. Mukha ka ng taong walang kapag-a-pag-asa sa buhay. Mukha kang nalugi ng sampung kilong bangus.” Sabay bigay ng nakakainis na ngiti.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Kinabukasan pagkadating ko sa opisina ay agad kong hinanap ang leave form at nag fill-up. Matapos mag fill-up ay agad kong tinungo ang opisina ng amo ko upang papirmahan ang emergency leave na iaapply ko. “Sana payagan ako.” Ang bulong ko sa sarili. Sabay lapag ng form na aking napirmahan. Hindi rin naman kasi masyadong busy ngayon kaya feeling ko papayagan ako. Agad na binasa ng amo ko ang papel na aking inilatag sa harap nya.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Why are you filing urgent leave? Is there any problem in the Philippines?” ang tanong sa akin ng amo ko.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">"As stated in my leave form sir I need to do something urgently that's why I need to go back to Philippines to fix it and they need my personal appearance. Authorization letter will not do.” Ang pag aalibi ko sa amo ko.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Can’t you finish it in a week or two?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Sir it’s better for me to take a month vacation rather than a week. I am just anticipating time.” Ang pagpapalusot kong muli.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Hindi ako makaimik habang nakatingin ang amo ko sa akin. Tila tinatantya kung nagsasabi ako ng totoo o hindi. Maya-maya pa ay nakita kong pinirmahan nya ang leave form ko at tumingin muli sa akin.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Ok, send this to the accounts department now so that they could finish the calculation of your salary.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Thank you sir!” tuwang-tuwa ako ng pirmahan ng amo ko ang vacation leave ko agad kong tinungo ang accounts department upang ibigay ang pirmado kong leave form.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Pagbalik ko ng aking desk ay agad akong nag surf ng net upang maghanap ng airline na may pinakamamabang rate ng ticket. It took me 45 minutes bago ako nakakita. Agad akong nagpabook ng flight pabalik ng Pilipinas. Naging ganado ako sa aking pagtatrabaho ng araw na iyon. Lahat halos ng ipinapagawa sa akin ay mabilis kong natatapos. Excited kumbaga.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Pagdating ko ng bahay ay agad akong nagpunta sa kwarto ni Jane.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Jane, approved ang leave ko.” Sabay yakap sa kanya.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Oh, para saan naman ang yakap? Magdadrama na naman ba tayo? Nagsasawa na ako ha. Hindi ba pwedeng magsaya?” at heto na naman po ang kanyang pang-inis na ngiti.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Ewan ko sa yo! Ahahahahahaha. Nagluto ka na ba ng ulam? Wag ka ng magluto sa labas na lang tayo kumain. Treat ko.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Hindi ko tatanggihan yan. Bukod sa hindi ako mapapagod magluto. Iwas hugasin pa.” sabay kindat ng bruha.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Matapos kaming kumain nila Jane ay nagpasama na rin ako sa kanila upang mamili ng ilang pasalubong para sa mga kamag-anak at pamilya ko sa Pinas. Natapos ang araw ko ng may malaking ngiti sa aking mga labi at walang ibang iniisp kundi ang nalalapit kong bakasyon.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Kinabukasan ay nanatili ang pagiging ganado ko sa pagtatrabaho. At katulad ng naunang araw lahat ng papeles na dumadaan sa akin ay mabilis kong natatapos ng walang bulilyaso. Ang gaan ng pakiramdam ko. Tila walang problemang pinagdaanan. Simula ng pumasok ako hanggang sa pag-uwi ay nakaplastar sa aking labi ang malawak na ngiti.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Pagdating ko ng bahay ay nagpahinga muna ako. Kahit hindi naman ako pagod. Basta gusto ko lang humiga at magpahinga ng oras na iyon. At kahit pagpapalit ng damit ay hindi ko muna ginawa. Bigla na lang akong humilata sa kama at pumikit upang magrelax. Hindi ko namalayan na nagtuloy na ang aking pagtulog.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Sa kalaliman ng aking pagtulog nagulat na lang ako sa malakas na tunog ng aking telepono. Wala akong balak sagutin ang tawag ngunit sadyang napakakulit dahil tumawag ulit. Kaya kahit ayaw kong sagutin wala akong magawa kung hindi tanggapin na lang ang tawag.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Hello…” ang tinig kong walang ganang makipag-usap.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Naistorbo ko ba ang pagtulog mo?” ang boses sa kabilang linya.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Hindi naman. Bakit ka napatawag?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Kakamustahin lang sana kita. Okay ka na ba?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Lee, Ok na ako and trying to be more ok. Sa katunayan nga magbabakasyon ako. Kailangan ko rin naman ng time para sa sarili ko. Tama na ang time na naibigay ko sa inyo. Oras na para intindihin ko naman ang sarili ko.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Ah, ganon ba? Ron…” hindi pa man nya naitutuloy ang kanyang sasabihin ay agad ko na agad itong pinutol.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Lee, if you will tell me again about your feelings for me pwede tama na muna. At isa pa diba sinabi ko na sa yo. Wala ng chance na maging tayo. Friends na lang tayo kung pwede?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Sige Ron, maraming salamat sa pagsagot ng tawag ko at ingat ka bukas. Have a safe trip na lang.” sabay baba ng tawag.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Nanatili akong nakahiga kahit mulat na ang aking mga mata at gising na ang aking diwa. Sa pagkakataong ito walang problema sa aking isipan. Ang fresh ng pakiramdam ko. Tila nabunutan na ako ng tinik. Ganito pala ang pakiramdam kapag tinanggap mo na ang katotoohanan sa puso mo. Magaan at wala kang alalahanin.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Dahil hindi na rin naman ako makatulog muli ay nagpalit na ako ng damit at inayos na ang mga gamit na aking dadalhin at ang mga pampasalubong. Nang matapos ako sa aking pag eempake natawa na lang ako sa aking sarili ng makita ko ang mga gamit na aking dadalhin. Mas marami pa ang pasalubong kaysa sa damit kong dinala.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Maaga akong gumising upang pumunta sa travel agency at ng mabayaran ko na ang ticket na pinabook ko. Matapos makapagbayad ay dumiretso ako sa opisina para makuha ang passport ko at ang salary ko. Bago pa man ako umalis ay pumunta muna ako sa desk ko at dinouble check ko kung may pending pa akong trabaho. Ayaw ko naman na may masabi sa akin ang amo ko. Emergency leave na nga ang kinuha kong leave mag-iiwan pa ako ng trabaho. Nang matapos ko pa ang natitirang trabaho ko ay agad akong nagpaalam sa amo ko at dumiretso na sa bahay. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Tamang-tama half day lang sila Jane ngayon pwede nila akong maihatid sa airport. Iniayos kong muli ang bagahe ko. Mahirap na baka mag excess baggage ako sayang din ang pambayad sa excess. Pwede pang panggastos yun sa pinas. Nang masiguro kong nasa ayos na ang lahat ay tinignan kong muli ang ticket ko. Napangiti ako. “Ngayon Ron, haharapin mo na ang mundo ng mag-isa. Bukod sa pamilya at mga kaibigan mo na naging sandigan mo sa lahat ng pinagdaanan mo. You deserve to treat yourself dahil kinaya mo ang lahat at hindi ka nagpatalo. Good job!” ang sabi ko sa sarili ko habang nakangiti at nakatingin sa ticket.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Hoy anong nginingiti-ngiti mo dyan?!” ang panggugulat ni Jane sa akin.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Wow grabe nagulat ako!” ang pang-iinis ko dito.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Tse! Ano nga bakit ka nangingiti?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Wala. Naisip ko lang, kaylangan palang masaktan muna ako ng sobra bago ko makita ang worth ko bilang tao.” Sabay bigay ng magiliw na ngiti.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Ang drama mo!” at binatukan ako ng bruha.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Kwentuhan, merienda, kulitan. Ito ang ginawa namin habang naghihintay kami ng oras ng pag-alis ko. Dapat kasi at least 2 hrs before the flight nasa airport na ako. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Paalis na kami nila Jane. Nauna akong pumunta sa may pintuan.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Ang tagal lang ha! Mauna na ako sa inyo sa baba.” Ang sigaw ko kay Jane at sa boyfriend nitong si Roger.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Pagbukas ko ng pinto ay nagulat ako dahil may taong katatalikod lang ngunit ang lalo kong ikinagulat ay ng humarap itong muli. “Christian.” Ang mahina kong bulong sa sarili. Biglang dumating si Jane. Alam kong galit sya ng makita nya si Christian. Nabingi ako ng mga sandaling iyon. Tulala sa aking nakita. Hindi ko na inisip na pupuntahan pa akong muli ng taong naging sanhi ng pagdurusa ko ng mga nakaraang buwan. Ang tanging tumatakbo lang sa aking isipan ay kung ano ang kanyang ginagawa nya ngayon at bakit nagpunta sya.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Nagulong muli ang utak ko. Ang alam ko naiset ko na ang sarili ko sa pagharap sa kinabukasan ng mag-isa ngunit heto si Christian sa harap ko ngayon, biglang nagbago ang takbo ng utak ko at biglang binawi ng puso ko ang galit sa kanya. Ngunit kaylangan bigyan ko ng chance ang sarili ko na sumaya at makalimot sa pinagdaanan ko.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Nataranta ako sa mga sumunod pang nangyari. Nakita ko na lang si Roger na sinugod si Christian at nahagip sa kanyang mukha. Nagsisigawan sila ngunit wala akong marinig. Hindi ko na alam kung ano pa ang dapat kong maramdaman. Ok na ako, bakit ba nagpakita ka pa?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ron baka malate ka na sa flight mo. Ipapahatid na lang kita kay Virgie at hindi ko pwedeng pabayaan si Roger na makalabas pa dito.” Ito ang wika ni Jane na syang nagpabalik sa akin sa katinuan. Napatango na lang ako kay Jane at nakita ko na lang si Virgie sa likod nito ng nakapambahay lang.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ron tara na.” ang pag-aya sa akin ni Virgie.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Lumabas kaming dirediretso at hindi lumilingon hanggang sa narating namin ang elevator. Nanatili akong nakatalikod habang si Virgie ay may sinasabi sa akin ngunit talagang walang pumapasok sa akin. Hindi ko maabsorb ang mga pangyayari ngayon.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Nagulat na lang ako ng may biglang yumakap sa akin mula sa likuran. It was Christian. Nalusaw ang puso ko sa ginawa nya. On that very moment alam kong napatawad ko na sya. Ngunit kaylangan kong hanapin muna ang sarili ko upang kung mamahalin ko na syang muli ay buong buo kong maibibigay ang puso ko sa kanya sa pangalawang pagkakataon.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Please Ron, give me second chance.” Ang pagmamakaawa nito sa akin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Si Virgie ay nanatiling tahimik at nakatingin lang sa amin. Ngunit bakas din sa kanyang mukha ang galit. Dahil na rin sa matatalim na tingin na ibinabato nito kay Christian.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“If you have just listened to me before you judge me. Hindi sana lumala ng ganito. And now you are asking for second chance. I don’t think I can give it to you. Nakakatakot Christian. Nakakatakot maiwan muli sa ere ng hindi ka pakikinggan man lang…” agad akong pinutol ni Christian sa aking pagsasalita.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“I know it is my fault that I have judged you. I jumped into conclusion. At pinagsisisihan ko ang lahat ng bagay na nagawa ko sa yo. Ang lahat ng sakit na naidulot ko. Plese Ron, I will do anything just to win you back. I want you back in my life.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Give me time. As of now hindi ko kayang ibigay ang puso ko. Konti na lang ang pagmamahal na natitira para sa sarili ko at hindi ko na hahayaang mawala pa ito sa akin. I need to fix myself now. I need to forget all the pain that I had gone through. Masyado ng malalim ang sugat dito (sabay turo sa dibdib ko sa bandang puso). Kailangan ako ng sarili ko ngayon.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ron, hayaan mong tulungan kitang muli.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Christian it’s time for me to face this situation alone. Para bumalik ang self-confidence ko. Masyado ng bumaba ang self steem ko. I need to gain it back. Maybe someday, maibigay kong muli ang puso ko sa yo. Dahil hindi ka pa rin naman nakakalimutan ng puso ko.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Hihintayin ko ang someday na yan. At hindi ako magsasawang maghintay.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Sige na I need to go now baka malate na ako sa flight ko. Till the time we see each other again.” Ang huling katagang binitawan ko kay Christian kasabay ng pag-agos ng luha ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Agad kaming pumasok ni Virgie ng elevator ng bumukas ito. Hindi ko na nagawa pang tignan si Christian dahil baka tuluyan ng mawala sa isip ko ang pagbabakasyon at tuluyan kong kalimutan ang sarili ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Hanggang sa airport walang ibang pumapasok sa isip ko kundi ang mukha ni Christian. Ang mga mukhang matagal ko ng inaasam na makita muli. At ngayon nakita ko na ngunit kaylagan ko munang bigyan ng pagkakataong kilalanin muli ang sarili ko. Sana lang mahintay nga nya ako. Dahil sa oras na makilala kong muli ang Ron. Walang dalawang isip kong ipagkakatiwalang muli ang puso ko sa kanya. Kay Christian, ang taong natutunan kong mahalin ngunit pinangarap kong makasama ng panghabambuhay.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><i>Itutuloy…</i></b></div>
</div>
iamDaRKDReaMeRhttp://www.blogger.com/profile/18407983250051310116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-1372593406745638932012-12-01T03:39:00.004-08:002012-12-01T03:39:59.677-08:00Anino Ng Kahapon 15<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s1600/ank.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s320/ank.jpg" width="236" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i>Photo by: Justyn Shawn</i></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i><br /></i></b><b><i><br /></i></b><b><i><br /></i></b></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div>
<div style="text-align: justify;">
Una po sa lahat ay gusto ko pong humingi ulit ng paumanhin sa matagal na pag-aupdate ng kwento sa kadahilanang may mga bagay po na inaasikaso ako ngayon and gusto ko na rin pong kamustahin ang lahat ng sumusubaybay ng Anino Ng Kahapon? Maraming salamat po sa patuloy na pagsubaybay sa kwentong aking isinulat, nawa po ay nagustuhan ninyo.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Pangalawa nagpapasalamat po ako sa taong mahalaga sa akin dahil sya po ang gumawa ng cover photo ng kwento at nagbigay ng some ideas sa chapter na to. Maraming salamat <i style="font-weight: bold;">Justyn Shawn</i>. My one and only Labs. Less Than Three.</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
</div>
<div>
<div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Hindi ko na po patatagalin pa, pero bago ang lahat ay magpapasalamat ako sa lahat ng nagcomment namely: raymond, ramy from qatar, riley delima, and artsteve, zenki of kuwait, kiero143, Lee, Mac, Lexin, robert_mendoza@yahoo.com, rascal, ALDRIN, Acnologia, Marshy, Pink 5ive, Roan, diumar, akosichristian, caranchou, sa asawa na first time na nagcomment at bumasa sa gawa ko <b><i>Justyn Shawn</i></b> at syempre sa mga anonymous silent readers.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div class="MsoNoSpacing">
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: red;"><b><i>Sa lahat ng gustong makipagkulitan sa akin you can follow/add me on the following social networks by simply clicking any of the links below:</i></b></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: red;"><b><i><br /></i></b></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<b></b><br /></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<b><b><i>Facebook: </i></b><a href="https://www.facebook.com/arn.5HK">https://www.facebook.com/arn.5HK</a></b></div>
</div>
<b></b></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<b><i>Facebook Group: </i></b><a href="https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/479218688778057/?notif_t=group_activity">https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/</a></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<b><i>Twitter: </i></b><a href="https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR">https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR</a></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<b><i>Blog: </i></b><a href="http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/">http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/</a></div>
</div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<br />
_____</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i><span style="color: red;">Disclaimer:</span></i></b></div>
</div>
</div>
<div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i><i><br /></i></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i>This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.</i></div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i><i>Comments and any kind of reactions are welcome. </i></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i><i><br /></i></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i>You have the freedom to express your feelings.</i></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i><span style="color: red;">Read at your own risk!</span></i></b></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Enjoy reading!</i><br />
<i><br /></i><i></i>
<a name='more'></a><i><br /></i></div>
</div>
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Tok... Tok... Tok...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
"Christian... Christian... Hoy tanghali na di ka ba papasok ngayon?" ang tawag ng isang pamilyar na boses mula sa labas ng kwarto. Naalimpungtan ako sa aking narinig. Agad kong ibinaling ang aking tingin kung may katabi ako sa kama. Nalungkot ako ng makita kong mag-isa lang ako sa kwarto at ang kamang hinihigaan ko ngayon ay ang sarili kong kama. It seemed so real. Kahit yung mga simpleng detalye nung kasama ko si Ron, totoong totoo ang lahat sa aking alaala.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
"Hoy Christian! Di ka ba papasok?" ang sigaw ng kasamahan ko sa bahay na kasama ko rin sa work.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
"Papasok ako. Mauna na lang kayo. Magtataxi na lang ako." ang tugon ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Habang nag-aayos ako ng sarili ay hindi pa rin maalis sa aking isipan ang aking panaginip. Ang kanyang ngiti, ang mga kislap sa kanyang mga mata ng magkabati kami, ang kanyang nakakahawang pagtawa, at lahat ng positibong bagay at katangian nya. Lalong lumakas ang loob ko na makipagbati na kay Ron. At ngayon yun. Haharapin ko na kung ano man ang magiging resulta nito.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Nasa baba na ako ng building at naghihintay ng taxi na aking masasakyan papasok sa trabaho ng sa hindi inaasahang pagkakataon ay may nakita akong pamilyar na tao. Lumapit ito sa akin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Dito ka pala nakatira?” ang tanong nito sa akin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Oo, ikaw dito ka rin ba banda nakatira?” ang tanong ko dito.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Oo, dyan ako nakatira sa Chili’s building. Ahm, tol pwede ba kitang makausap mamaya kung may free time ka? “ <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Para saan?”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Para linawin ang lahat. Lahat ng bagay na nangyari sa pagitan natin nila Ron.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ok, Sige.” Matapos akong sumang-ayon ay ibinigay ko agad ang number ko kay Lee. At pumara na ng taxi na masasakyan ko papunta ng trabaho.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Habang nasa trabaho ako ay hindi ko pa rin maalis sa aking isipan ang mga bagay na posible naming pag-usapan. Mga bagay na maaaring maging sanhi ng pagguho ng pag-asang pinanghahawakan ko sa balak kong pakikipagbalikan kay Ron. Naging lutang ako sa aking trabaho. Hindi ko magawang makapag trabaho ng ayos. Madalas akong mapatawag ng amo ko at masabon sa office nito. Pero hindi ko iniinda ang lahat ng mga pinagsasasabi nito sa akin dahil naka focus pa rin ang utak ko sa pakikipagkasundo kong muli kay Ron at sa pakikipag-usap ko kay Lee pagkatapos ng trabaho ko. Ito lang ang tanging laman ng isip ko at wala ng iba.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Matapos ang trabaho ko ay agad kong tinawagan si Lee upang makipagkita sa kanya at tapusin na ang agam-agam sa aking isipan. Tamang-tama dahil half-day lang din pala ang pasok nya ngayon sa trabaho. Nagkasundo kami na magkita na lang sa isang fast food chain na malapit lang din sa lugar naming dalawa. Nauna akong dumating sa lugar na aming napagkasunduan. Matapos ang ilang minuto ay nakita ko na syang pumasok. Kumaway ako upang makita nya ako agad. Nang makalapit ito ay agad niyang nilahad ang kanyang kamay kaya naman tumayo ako at agad ko naman kinuha ang kanyang palad upang makipag kamay. Matapos ang pakikipag kamayan ay umorder muna kaming dalawa ng makakain upang hindi naman nakakahiya kahit mag-usap kami o kahit na magtagal kami dito.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Kamusta ka naman?” ang bungad na tanong ni Lee sa akin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Sa totoo lang tol, hindi ako ayos. Simula ng araw na nangyari yung nakita ko kayong magkasamang dumating ng bahay ni Ron. Walang kasing hirap ang pinagdaanan ko. Walang araw na hindi ko naisip si Ron. Walang araw na hindi ko pinagsisihan na hindi ako nakinig sa kanya….” Hindi pa man ako tapos sa aking sinasabi ay agad akong pinutol ni Lee.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ganon naman pala bakit hindi mo agad nilinaw ang lahat? Bakit hinayaan mong masaktan ng lubusan si Ron? Kung sinasabi mong nasaktan ka. Ano pa kaya si Ron? Alam mo bang kahit anong gawin kong paglapit sa kanya upang damayan sya hindi nya ako nakikita. Wala syang ibang bukambibig kundi pangalan mo. Wala syang ibang gustong makita kundi ikaw. Kahit pa ako na ang nasa harapan nya. Kung alam mo lang kung gaano ka kamahal ni Ron. Ang dating pagmamahal nya para sa akin sa yo nya na naituon. Ang dating pag-aalala na dati kong naranasan ay sa yo nya na gustong ibuhos. Ngunit anong ginawa mo? Hinayaan mong kainin ka ng selos mo at inuna mo ang pride mo. Hindi mo sya binigyan ng pagkakataong ipaliwanag ang lahat. Naging makasarili ka.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Pero…” at muli agad akong pinutol ni Lee.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Pero nakita mo kaming magkasama kaya nagreact ka ng hindi tama. Minsan nauuna sa atin ang magreact bago hingin ang paliwanag ng isang tao. Nung araw na nakita mo kaming magkasama ni Ron galing sya ng Dubai dahil pinuntahan ka nya sa dati mong bahay ngunit lumipat ka na daw at walang nakakaalam sa dati mong roommates kung saan ka lumipat. Nawalan sya ng pag-asa dahil tinatawagan ka nya ngunit hindi ka sumasagot. Alam mo bang tinawagan ko sya nung araw na yun upang kamustahin lang sana sya pero napag-alaman kong nasa daan pa rin sya at balak nyang umuwi pa sana ng Abu Dhabi pero hindi ko na sya pinayagan dahil late na rin kaya pinapunta ko sya ng bahay upang don na lang sya magpalipas ng gabi. Sobrang wasted sya that night. Ni hindi nya na nagawa pang magpalit ng damit dahil sa sobrang pagod. Kinabukasan inihatid ko sya dahil hindi ko hahayaang magbyahe syang mag-isa lalo pa sa kalagayan nyang wala sa sarili. At ng makita ka nya sa loob ng kwarto nya sobrang saya nya. Dahil nga nakita mo ako na kasama nya. Iba na agad ang inisip mo. Hinayaan mo ng kaiinin ka ng selos at ng pride mo. Nung umalis ka ng oras na yun hindi mo na narinig ang sinabi nya. Alam mo bang iyon ang salitang gusto kong muling marinig na sabihin nya sa akin. Na he still loves me. Pero ikaw na ang mahal nya at wala na akong magagawa pa para mapa sa akin syang muli.” Ang mahabang pagsasaad ni Lee sa akin. Napatulala lang ako sa aking narinig hindi ko magawang makapag react sa lahat ng narinig ko mula kay Lee.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Lee, why are you doing this?” ang tanong ko sa kanya.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ang alin ang sabihin ang totoo? To be honest, I am not doing this for you. I am doing this for Ron dahil mahal na mahal ko pa rin pala sya at gagawin ko ang lahat upang mapasaya ko sya kahit pa kasiyahan ko ang nakataya. I have hurt him once and this is the only way para makabawi ako sa pananakit na nagawa ko sa kanya ang ibalik ang taong makakapag pasaya sa kanya. Kahit pa alam kong mawawala na sya ng tuluyan sa akin sa oras na sabihin ko sa yo ang lahat. Tol, ilang beses ko na ring tinangka na I win back si Ron pero hindi na talaga ako ang laman ng puso nya. Ikaw na. Kahit pa anong pakikipag laban ang gawin ko kung iba na talaga ang minamahal hindi ko na maibabalik pa ang dating pagtingin nya sa akin.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Maraming salamat tol. Gagawin ko ang lahat upang magkaayos kami. Actually I am planning to go to Abu Dhabi para puntahan sya at makipag-ayos.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Good tol, sana magkaayos kayo. At tol, sa oras na magkaayos kayo. Lalayo na ako at hahayaan ko na si Ron sa buhay nya. Hindi na ako magpapakita pa sa kanya.” Bakas sa muka ni Lee ang lungkot sa binitawan nitong salita. Makikita mo sa kanyang mga mata na nangingilid ang luha nito.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Maraming salamat talaga. Hindi kita bibiguin. Makikipag-ayos ako sa kanya.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Matapos ang aming usapan ay agad akong umuwi ng bahay upang makapag ayos ng gamit. Ngayon isa na lang ang iniisip ko. Kung paano kong lalapitan si Ron, ano ang unang salitang aking bibitiwan, at ano ang unang gagawin ko kapag nakita ko na sya? Ito ang mga tanong na tumatakbo sa isipan ko. Talagang buo na ang aking loob kaya mangyari na ang mangyari. Kahit ano pa man ang kahihinatnan nito tatanggapin ko ng buong buo sa aking puso. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Nang makumpleto ko na ang mga bagay na dadalhin ko ay agad akong umalis ng bahay at tumungo ng bus station papuntang Abu Dhabi. Habang nasa byahe pilit kong nirerelax ng sarili ko. “Ito na to Christian wala ng atrasan to. Ihanda mo na lang ang sarili mo sa maaring mangyari.” Ang bulong ko sa sarili ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Tila naging mahabang byahe ang aking nilakbay. Dahil minu-minuto akong tumitingin sa aking relo. At tuwing makikita ko ang oras wari kong kinakapos ako ng hininga. Lalong lumalalim ang gabi lalong dumadagdag ang kaba sa aking dibdib. Lalong lumalapit, lalong nauurong ang dila ko. “Not now please. Kailangan ko ng lakas ng loob.” At huminga ako ng malalim upang kalmahin muli ang aking sarili.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ilang minuto pa ang lumipas at nakita ko na lang ang sarili ko sa bus station. Ngayon lalong bumilis ang tibok ng puso ko. Gusto kong bumalik na lang ng Dubai dahil naduduwag na naman ako. Naduduwag akong harapin ang katotohanang ako ang nagkamali. Na ako ang dapat sisihin sa hirap na pinagdaanan naming ni Ron. Na imbis na inuna kong pakinggan ang paliwanag nya. Mas inuna ko pang pakinggan ang sarili ko. “Hindi ka aatras dahil lang sa lintik na kaba! Magpakatotoo ka ngayon Christian. Kaya mo yan!” ang pagpapalakas ko ng loob sa sarili.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Agad akong pumara ng taxi papunta sa bahay nila Ron. Hindi pa man kami nagkikita ay nanunuyo na ang aking lalamunan. Umuurong na ang dila ko hindi pa man kami nakakapag-usap. Pinagpapawisan na ako ng malapot wala pa man sya sa harapan ko. Nanlalamig ang mga kamay ko. Tila napaparalisa. At ng makababa ako ng taxi at natanaw ko ang kanilang building hindi ko halos maihakbang ang aking mga paa. Halos kaladkarin ko ito sa sobrang bigat. Hindi ko hahayaang madaig ako ng kaba at hiya sa pagkakataong ito. Kailangang magkausap na kami.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Nasa harap na ako ngayon ng kanilang kwarto. Hindi ko magawang pindutin ang doorbell. Natulala ako sa harap ng pinto. I’m about to turn my back ng biglang bumukas ito. Nagulat ako at agad na napaharap sa may pintuan. Hindi ko alam ang magiging reaksyon ko ng makita ko si Ron may dalang bag at maleta. Katulad ng kung paano ko sya nakita sa aking panaginip ganon ang Ron na kaharap ko ngayon. Namayat sya at walang sigla ang mukha. Ibang-iba sa Ron na nakilala ko noon. Wala ang kislap sa kanyang mga mata. At kahit ang masiglang ngiti sa kanyang mga labi ay wala. Nadurog ang puso ko sa aking nakita. Lalong nawalan ako ng lakas upang magsalita.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Anong ginagawa mo dito?!” ang galit na tanong ni Jane.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“G-usto ko lang sanang makausap si Ron.” Ang nahihiya kong tugon.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Para saan? Diba hindi mo man lang sya pinakinggan noon. Ngayon sabihin mo sa akin para saan pa ang pakikipag-usap mo sa kanya?” parang naupos na kandila ako sa pagbibitaw ng salita ni Jane.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Gusto ko lang sanang ayusin ang tungkol sa aming dalawa.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Hahahaha. Ayos ka rin no? Matapos ang ilang buwan ngayon susulpot ka para sabihing gusto mong ayusin ang tungkol sa inyo. Ano to? Matapos mong maisip-isip ang pinaggagawa mo babalik ka na lang ng parang walang nangyari at lalapit ka para sabihing makikpag-ayos ka? Lakas din naman ng loob mo!” ang pang-iinsulto nito sa akin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Sa totoo lang gusto ko ng tumalikod ng mga oras na yon dahil na rin sa hiya ko sa sarili ko. Totoo naman lahat ng sinasabi ni Jane. Tinignan ko si Ron. Nakita kong nakayuko ito hindi kumikibo. Dama ko ang bigat ng kanyang kalooban. Nanatili akong nakatingin sa kanya.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
PAK!<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Isang mabilis na kamao ang naramdaman ko sa aking pisngi.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ang kapal din naman ng mukha mo!” hindi ko napansin na lumabas pala ang boyfriend ni Jane na si Roger. Nagulat naman si Jane at si Ron sa nakita. Agad na niyakap ni Jane ang nobyo at si Ron naman ay nanatiling nakatulala sa nangyari. Ngunit makikita mo ang mga luhang patuloy na dumadaloy sa kanyang pisngi. Hindi ko na ininda ang latay ng kamao na aking natanggap. Hindi ko na rin nagawang magsalita bumagsak na lang din ang mga patak luha sa aking mga mata. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Alam kong patuloy na inaawat ni Jane ang kanyang boyfriend at wala na rin akong pakialam kung balikan pa ako nito upang bugbugin hindi ako aalis tutal kasalanan ko rin naman. Isa pa sinabi ko na sa sarili ko na tatanggapin ko ang lahat ng maaaring mangyari. Nanatili akong nakatayo at tulala.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ron baka malate ka na sa flight mo. Ipapahatid na lang kita kay Virgie at hindi ko pwedeng pabayaan si Roger na makalabas pa dito.” Tama ba ang narinig ko? Flight? Magbabakasyon ba sya o nagresign na sa trabaho? Bigla akong kinabahan dahil baka ito na ang dahilan upang mawala na ng tuluyan sa piling ko si Ron. Lalong hindi ko alam ang gagawin. Lalong namanhid ang buo kong katawan. Hindi makakilos, hindi makapagsalita. Tanging patak lang ng luha ang naging galaw ko ng oras na iyon. Hanggang nakita ko na lang si Ron at Virgie na dumaan sa harapan ko patungo sa elevator. Sa tagpong ito hindi ko malaman ngunit biglang nagkaroon ng sariling buhay ang paa ko at tumakbo palapit kay Ron.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Nakatalikod si Ron ng abutan ko at walang pagdadalawang isip ay niyakap ko sya mula sa likuran.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ron, please don’t leave me. Hindi ko kayang mawala ka sa akin.” Habang patuloy ang pagdaloy ng luha sa aking mata.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Nanatiling walang kibo si Ron. Dama ko ang paggalaw ng kanyang balikat sanhi ng kanyang pag-iyak.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Please Ron, give me second chance.” Ang pagmamakaawa ko sa kanya.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Si Virgie ay nanatiling tahimik at nakatingin lang sa amin. Ngunit bakas din sa kanyang mukha ang galit. Dahil na rin sa matatalim na tingin na aking tinamo mula rito.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“If you had just listened to me bago mo ibinintang ang mga bagay na hindi ko naman ginawa, hindi sana lumala ng ganito. And now you are asking for a second chance. I don’t think I can give it to you now. Nakakatakot Christian. Nakakatakot maiwan muli sa ere ng hindi ka pakikinggan man lang sa mga paliwanag…” hindi pa man sya tapos ay pinutol ko agad ang kanyang sinasabi at iniharap sya sa akin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“I know it is my fault that I have judged you. I jumped into conclusion. At pinagsisisihan ko ang lahat ng bagay na nagawa ko sa yo. Ang lahat ng sakit na naidulot ko. Plese Ron, I will do anything just to win you back. I want you back in my life.” Ang pagsusumamo ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Give me time. As of now hindi ko kayang ibigay ang puso ko. Konti na lang ang pagmamahal na natitira para sa sarili ko at hindi ko na hahayaang mawala pa ito sa akin. I need to fix myself now. I need to forget all the pain that I had gone through. Masyado ng malalim ang sugat dito (sabay turo sa puso nya). Kailangan ako ng sarili ko ngayon.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Ron, hayaan mong tulungan kitang muli.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Isang pilit na ngiti lang ang ibinigay nito sa akin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Christian it’s time for me to face this situation alone. Para bumalik ang self confidence ko. Masyado ng bumaba ang self steem ko. I need to gain it back. Maybe someday, maibigay kong muli ang puso ko sa yo. Dahil hindi ka pa rin naman nakakalimutan ng puso ko.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Hihintayin ko ang someday na yan. At hindi ako magsasawang maghintay.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Sige na I need to go now baka malate na ako sa flight ko. Till the time we see each other again.” At muli pumatak ang luha ni Ron.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Hindi na ako nakaalis pa sa aking kinatatayuan. Tila napagkit ang aking mga paa. Patuloy na lang akong umiyak hanggang sa tuluyan ng nawala sa paningin ko si Ron. Lubos na pagsisi ang naramdaman ko at tanging pinanghahawakan ko ngayon ay ang salitang “Maybe someday…” I know he will not give up on me. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Alam kong mahihirapan ako sa mga susunod na araw, but I need to face this fear and I need to continue with my life without Ron. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Pansamantala lang ang lahat ng ito Christian, hintayin mo lang sya. Babalik din ang normal na takbo ng buhay mo kasama si Ron.” Ito ang araw-araw kong sinasabi sa sarili ko simula ng umalis siya upang hindi ako panghinaan ng loob sa paghihintay sa taong labis kong minamahal, si Ron. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<o:p><br /></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Pinilit kong ibalik ang dating Christian sa trabaho ng mga panahong hinahanap ni Ron ang sarili nya. Dahil gusto ko pagbalik nya makita nyang muli ang taong minahal nya at mamahaling muli. Papatunayan ko sa kanyang karapat-dapat pa rin ako sa pagmamahal nya. Na ako pa rin ang taong minahal nya at walang nagbago sa akin. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
“Hihintayin kita Ron… Hihintayin kita....”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><i>Itutuloy…<o:p></o:p></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
</div>
iamDaRKDReaMeRhttp://www.blogger.com/profile/18407983250051310116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-35168412761918213812012-11-25T04:02:00.002-08:002012-11-25T04:02:11.243-08:00Anino Ng Kahapon 14<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s1600/ank.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s320/ank.jpg" width="236" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i>Photo by: Justyn Shawn</i></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i><br /></i></b><b><i><br /></i></b><b><i><br /></i></b></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div>
<div style="text-align: justify;">
Una po sa lahat ay gusto ko pong humingi ng paumanhin sa matagal na pag-aupdate ng kwento sa kadahilanang may mga bagay po na inaasikaso ako ngayon and gusto ko na rin pong kamustahin ang lahat ng sumusubaybay ng Anino Ng Kahapon? Maraming salamat po sa patuloy na pagsubaybay sa kwentong aking isinulat, nawa po ay nagustuhan ninyo.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Pangalawa nagpapasalamat po ako sa taong mahalaga sa akin dahil sya po ang gumawa ng cover photo ng kwento at nagbigay ng some ideas sa chapter na to. Maraming salamat <i style="font-weight: bold;">Justyn Shawn</i>. My one and only Labs. Less Than Three.</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
</div>
<div>
<div>
<br />
Hindi ko na po patatagalin pa, pero bago ang lahat ay magpapasalamat ako sa lahat ng nagcomment namely: raymond, ramy from qatar, riley delima, and artsteve, zenki of kuwait, kiero143, Lee, Mac, Lexin, robert_mendoza@yahoo.com, rascal, ALDRIN, Acnologia, Marshy, Pink 5ive, Roan, diumar, akosichristian, caranchou, sa asawa na first time na nagcomment at bumasa sa gawa ko <b><i>Justyn Shawn</i></b> at syempre sa mga anonymous silent readers.<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div class="MsoNoSpacing">
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: red;"><b><i>Sa lahat ng gustong makipagkulitan sa akin you can follow/add me on the following social networks by simply clicking any of the links below:</i></b></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: red;"><b><i><br /></i></b></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<b></b><br /></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<b><b><i>Facebook: </i></b><a href="https://www.facebook.com/arn.5HK">https://www.facebook.com/arn.5HK</a></b></div>
</div>
<b></b></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<b><i>Facebook Group: </i></b><a href="https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/479218688778057/?notif_t=group_activity">https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/</a></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<b><i>Twitter: </i></b><a href="https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR">https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR</a></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<b><i>Blog: </i></b><a href="http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/">http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/</a></div>
</div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<br />
_____</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i><span style="color: red;">Disclaimer:</span></i></b></div>
</div>
</div>
<div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i><i><br /></i></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i>This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.</i></div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i><i>Comments and any kind of reactions are welcome. </i></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i><i><br /></i></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i>You have the freedom to express your feelings.</i></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i><span style="color: red;">Read at your own risk!</span></i></b></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Enjoy reading!</i></div>
</div>
<div>
</div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
</div>
</div>
<div>
</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<a name='more'></a><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
I started thinking how will I win back Ron. Kailangan bago pa kami magkita dapat malinaw na ang utak ko at dapat handa na ako sa maaaring mangyari sa aming pagkikitang muli. I want this day to be very special that he may not forget. </div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
"I need to prepare a wonderful dinner for me and Ron. Tama, magpapaluto ako sa mga kasama ko dito sa bahay then I will fetch him from work. I need to do this para magkaayos na kami hindi ko kayang patagalin pa ang pangungulila ko sa kanya. Mali, baka hindi sya sumama if gawin ko yun. I need to think of something na pwede syang mapapunta dito." Ito ang mga katagang sinasabi ko sa sarili ko habang nag-iisip kung ano nga ba talaga ang gagawin kong approach kay Ron.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
"Christian, I want this file to be double checked." Napatigil ako sa pag-iisip dahil na rin sa nagulat ako at nasa harapan ko na pala ang boss ko habang ako ay tulala.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
"Huh! What is it Sir?" Ang naguguluhan kong tanong.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
"I said, I want this file to be double checked. And I want it on my table tomorrow morning. Did you get me?" Ang pag-uulit ng utos ng amo ko.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
"Y-es Sir." ang utal kong tugon at sinimulan ng trabahuhin ang papeles na ibinigay sa akin.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
Habang nagtatrabaho ako ay patuloy pa rin ako sa pag-iisip kung ano ang tamang moves na gagawin ko para mapaamo kong muli si Ron. Mahaba pa ang linggo upang mapaghandaan ko ng sobra ang plano kong pakikipagbalikan. Kailangan plantsado at walang bulilyaso.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
Halos hindi ako makapag cocentrate ng maigi sa trabaho ko. It is much more of excitement and anticipation of what will happen kapag nagkita kaming muli ni Ron. Sobrang miss ko na talaga sya. Lagi akong tulala sa table ko. Minsan nagugulat na lang ako nasa harapan ko na pala ang boss ko at may inutos pala sa akin. Lutang na lutang ako ng araw na iyon.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
Natapos ang duty ko ng hindi ko alam kung tama ba ang pinaggagawa ko o kung mali ba sa trabaho ko. Walang ibang laman ang isip ko kundi paano ba kaming magkakabating muli ni Ron.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
Tatlong araw pa ang dadaan bago ang day off ko. Tatlong araw pa rin ang pipilitin kong itawid ng maayos ang trabaho ko. Tatlong araw na lang pero tila isang taon. Dahil bawat segundo at minuto ay aking binibilang. </div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
Walang araw na hindi ako natututulala sa kakaisip. Minsan nga napagalitan na ako dahil wala ako sa huwisyo. Oo nga at nagtatrabaho ako pero ang isip ko ay wala dito kaya naman minsan palpak ang report na naipapasa ko sa amo ko. Naninibago ang amo ko sa kinikilos ko. Kung dati pag nagbigay sya ng instruction hindi nya na kaylangan pang ulitin ngayon yata kahit pa makailang ulit nyang ibigay may mga mali pa rin syang nasisilip. Ganito ako kaapektado ngayon. Kung dati kahit pa lasing akong papasok ay maayos kong nagagawa ang trabaho ko. Ngayon kahit pa maaga akong matulog puro palpak ang kinakalabasan. I really need to talk to Ron. I need to settle things between us. And most of all I need to win him back.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
“Bukas half day ako.” ang mahina kong bulong sa sarili habang nakangiti at nagluluto ng ulam. Oo nakangiti ako dahil sa wakas magagawa ko ng harapin ang tinalikuran ko or should I say sinadya kong talikuran. Si Ron. Sobrang kaba ang nararamdaman ko dahil hindi ko alam ang kahihinatnan ng pagkikita naming muli. Kung magkakaayos ba kami o sadyang maghihiwalay na ng tuluyan ang aming landas. Handa ko na kayang tanggapin ano man ang maaaring maging desisyon ni Ron? Sana.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
Nasa harapan ako ng bahay nila Ron. Wala na akong pinalagpas na minuto, agad akong nagdoorbell. Bumukas ang pintuan at hindi ko inaakalang si Ron ang nasa likod nito. Namayat sya. Bakas sa kanyang mukha ang lungkot kahit pa kaharap nya na ako ngayon. Hindi ko nakita sa kanyang mga mata ang pag-aasam na muli akong makita. Bagkus, walang ekspresyon ang kanyang mga tingin tila nanlalamig na pakikitungo ang aking haharapin. Ito na yata ang kinakatakutan ko. Ang manlamig ng tuluyan sa akin ang pinakamamahal ko. Pero ito na to. Kailangan kong subukan or else baka lalo kong pagsisihan kung tatalikod na naman ako ngayon lalo’t kaharap ko na sya.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Ron… ahmm… kasi…” ang halos hindi ko maituloy na pangungusap.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Tara dito na lang tayo sa loob mag-usap.” Ang malamig na tugon nito.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nasa loob na kami ng kanyang kwarto at nanatili ang kanyang katahimikan. Samantalang ako hindi ko alam ang mga susunod kong magiging hakbang. Kinankabahan ako. Pinagpapawisan ng ng malamig. At ang higit sa lahat hindi ko magawang tignan sya ng diretso sa kanyang mga mata. Gusto kong gawin ngunit hindi ko kaya. Gusto kong masilayan muli ang kanyang magagandang mata. Yung mga matang punung-puno ng saya. Hindi ko magawang magsimula ng pag-uusapan. Nanatili ang katahimikan sa pagitan naming dalawa.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Kamusta ka na?” ang halos sabay naming wika.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Tila umurong naman ang aking dila ng marinig ko na kamustahin nya ako. Bigla akong nablanko, yung tipong alam mo naman ang dapat mong maging tugon pero hindi mo magawang maisatinig. Kaya naman huminga ako ng malalim upang kumuha ng lakas ng loob at ng masabi ko na sa kanya na matagal na akong nangungulila sa kanya. Na hindi ko sya kayang mawala sa buhay ko. Sana kayanin ko. Sana…</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Ron, kasi…” hindi pa man ako nakakatapos ng aking sasabihin ay bigla nya akong pinutol.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“It’s been a month since the last time we saw and talked to each other. I’ve been trying to call you but you weren’t answering. I’m sending you messages yet you did not reply even once. I want to explain things to you but you keep your distance to me. I want to patch things up but it’s very impossible to do because you were not listening.” ang pagsasaad nito habang nakayuko. Bumaon sa puso ko ang lahat ng kanyang sinabi. Totoo naman kasi. Naging bato ako sa kanyang mga paliwanag. Hindi ko naisip na nahihirapan na rin pala sya. Ang tanging nasa isipan ko noon ay masasaktan lang ako sa lahat ng maaari kong marinig. Hindi ko sya binigyan ng pagkakataong majustify nya ang kanyang sarili. Naging makasarili ako.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Ron, it’s not that…” </div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“I’ve been miserable since the day you turned your back on me. Bumalik ako sa dating buhay kung paano mo akong pinulot. Nawalan akong muli ng pag-asa sa buhay. At ngayon ito ako. Nananatiling miserable kahit pa gustuhin ko ng bumangong muli. If you had just listened to my explanations, things would not be like this. And you know what? The most difficult thing to accept, is yung isarado mo ang puso at isipan mo sa mga paliwanag ko.” Mula sa aking kinauupuan ay kita ko ang pagbagsak ng kanyang mga luha. Nadurog ang puso ko ng mga sandaling iyon. Nakita ko na lang ang sarili ko na lumuluha na rin. </div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“I am just afraid of what I am going to hear. Naging duwag akong harapin ang problema. Mas inuna ko ang sarili ko kaysa pakinggan ang mga paliwanag mo. I jumped into conclusion without hearing your side. Inaamin ko Ron, kinain ako ng selos kaya ko nagawang tiisin ka. Pero hindi kita kinalimutan kahit pa sabihin mong nagkalayo tayo. Walang araw na hindi kita iniisip. Walang araw na hindi ako nahihirapan dahil wala ka sa aking tabi. Walang araw na hindi ako nagsisisi sa ginawa ko. At ngayon nandito ako upang harapin ng lahat at umaasang magkakaayos tayong muli. If you will just give me second chance. Let’s start all over again and forget all the things that happened between us. Let’s make a new memory.” Ang mahabang pagsasaad ko ng damdamin kay Ron.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“I don’t know how to react now. Hindi ko rin alam kung kaya ko bang magbigay pa ng isa pang pagkakataon. Durog na durog na ako. Nasaktan na ako noon pero hindi pa rin ako natuto. Pinilit kong buuin muli ang sarili ko dahil alam kong wala na akong masasandalan pa ngayon kundi sarili ko na lang. Sa totoo lang, mahal pa rin kita…” alam kong may sinasabi pa si Ron ng mga sandaling iyon ngunit ng marinig ko mula sa kanya na mahal pa rin niya ako ay hindi ko na napigilan ang sarili ko. Tumayo ako mula sa kinauupuan ko at dagling lumapit sa kanya. Iniangat ko ang kanyang mukha at pinahid ang mga luhang dumadaloy sa kanyang mga pisngi. Matapos niyon ay agad ko syang niyakap ng ubod ng higpit.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“We will forget all the bad things that happened. Isipin na lang natin na isang masamang panaginip lang lahat ng iyon. Magsimula tayong muli. Mahal na mahal kita Ron mahal na mahal.” Nanatili akong nakayakap sa kanya habang patuloy ang pag-agos ng luha sa aming mga mata.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ilang minuto rin ang tinagal ng pagkakayakap ko sa kanya. </div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Sorry for all the pain that I’ve caused you. Hindi ko kakayaning mawala ka sa buhay ko Ron. Ngayon ko lang napatunayan kung gaano talaga kita kamahal. Kaya ako nandito dahil gusto kong magkaayos na tayo. Ron, please come back to me.” Matapos kong sabihin ang lahat ng ito ay muli akong humarap sa kanya at hinawakan sa magkabilang pisngi.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Mahal na mahal din kita Christian pero natatakot ako sa maaaring mangyaring muli. Paano kung kainin kang muli ng selos. Baka magpadala ka na lang dito at maiwan akong muli. Natatakot na ako dahil baka isang araw hindi ko na kaya pang magmahal. Natatakot ako dahil baka isang araw hindi ko na kayang buuin ang sarili ko. Natatakot ako kasi baka kahit sarili ko di ko na kayang mahalin. Natatakot ako.”</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Hayaan mong tulungan kitang tanggalin muli ang mga takot na nararamdaman mo. Pagtutulungan nating matanggal yan. Magtutulungan tayo.”</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Sa puntong ito hindi ko na napigilan pa ang aking sarili kaya naman inilapit ko ang aking mukha sa kanyang mukha. At dahan dahan kong inilapit ang aking labi sa kanyang labi. Naging banayad ang pagtatagpo ng aming mga labi. It was the sweetest kiss ever. Kahit pa humahalo dito ang aming mga luha. Still, it was the sweetest kiss I ever tasted.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Pinagsaluhan naming ang gabi na tulad ng dati. Gabing nilalasap ang tamis ng aming pagmamahalan. Ang sarap ng pakiramdam na kasama at kapiling ko ngayon ang taong mahal ko. At katulad ng napagkasunduan naming gagawa kami ng bagong alaala at lilimutin na namin kung ano man ang nangyari sa kahapon. Sobrang sinulit naming ang gabing magkasama kami. Nag-usap kung ano ang mga bagay na ginawa naming habang malayo kami sa isa’t-isa. At napagtanto ko na labis na sakit pala ang naidulot ko sa kanya. Ngunit sa puntong ito naging magaan na ang usapan naming dalawa. </div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ang sarap magbaliktanaw sa mga alaalang nabuo naming dalawa. Maganda o hindi kagandahan. Napapangiti na lang kami habang napagkukwentuhan ang nakaraan. Habang nakahiga kami at nakatingin sa kisame.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Tumagilid paharap sa akin si Ron samantalang ako ay nanatiling nakahiga at nakatanaw sa kisame habang ang isang braso ko ay nakadantay sa aking noo. “Hindi ko alam kung bakit pinagkatiwala kong muli ang puso ko sa yo. Isa lang ang alam ko. Mahal na mahal kita. Hiling ko lang na sana bago ka kainin ng selos mo sana matuto ka munang makinig sa paliwanag at sana wag init ng ulo at pride ang paiiralin.” Matapos sabihin ang mga salitang iyon ay bigla ako nitong hinalikan sa pisngi nagulat ako at the same time kinilig. Ang sweet kasi ng pagkakadampi ng labi nya sa aking pisngi. Banayad ngunit dama ko ang init nito. Matapos iyon ay humarap ako sa kanya patagilid at kinuha ang kanyang mga kamay at inilapit sa aking labi upang hagkan. </div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“I will try my very best para mag work na ang relasyon nating dalawa. Maraming salamat sa second chance. I love you and I trust you.” Ito ang mga salitang binitawan ko matapos hagkan ang kanyang mga kamay. Kitang kita ko ang kislap ng mga mata ni Ron. Ang kislap na matagal ko ng hindi nakikita ay muli kong nasilayan. Ang sarap sa pakiramdam na makita ang taong mahal mo na masaya sa piling mo.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Inilatag ko ang bisig ko upang gawing unan ni Ron habang nakayakap sya sa akin at hinahagod ang kanyang buhok. Hindi ko na namalayan na nakatulog na pala kami. </div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Sa wakas nagawa ko na ring makipagkasundong muli kay Ron wala na akong iisipin pang iba. Panatag na ang kalooban ko dahil alam kong hindi na sya mawawala sa piling ko. Hindi ko na sasayangin ang pangalawang pagkakataong ito. Iingatan ko ito gaya ng pag-iingat ko sa kanya. Hindi ko na hahayaang kainin ako ng selos ko at ng pride ko. I will try to lessen those feelings dahil ayaw ko ng magkasira pa kami.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ang sarap matulog ng wala kang iniisip na problema, yung panatag ang kalooban mo. Dahil alamg mong kinabukasan ay gigising ka ng maaliwalas na pag iisip at malawak na ngiti sa mga labi. Natapos na rin ang problema ko at sana makayanan na namin ang mga susunod pang pagsubok. Nawa ay maging aral na sa amin ang aming pinagdaanan. At sana lalo pang tumatag ang aming pagmamahalan at tiwala sa isa’t-isa.</div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
TOK! TOK! TOK! </div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i>itutuloy...</i></b><br />
<div>
<b><i><br /></i></b></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
</div>
iamDaRKDReaMeRhttp://www.blogger.com/profile/18407983250051310116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-20908238529683017382012-11-18T00:04:00.000-08:002012-11-18T04:43:58.706-08:00Anino Ng Kahapon 13<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s1600/ank.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s320/ank.jpg" width="236" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i>Photo by: Justyn Shawn</i></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i><br /></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div>
<div style="text-align: justify;">
Una po sa lahat ay gusto ko pong humingi ng paumanhin sa matagal na pag-aupdate ng kwento sa kadahilanang may mga bagay po na inaasikaso ako ngayon and gusto ko na rin pong kamustahin ang lahat ng sumusubaybay ng Anino Ng Kahapon? Maraming salamat po sa patuloy na pagsubaybay sa kwentong aking isinulat, nawa po ay nagustuhan ninyo.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Pangalawa nagpapasalamat po ako sa taong mahalaga sa akin dahil sya po ang gumawa ng cover photo ng kwento at nagbigay ng some ideas sa chapter na to. Maraming salamat <i style="font-weight: bold;">Justyn Shawn</i>. My one and only Labs. Less Than Three.</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
</div>
<div>
<div>
Hindi ko na po patatagalin pa, pero bago ang lahat ay magpapasalamat ako sa lahat ng nagcomment namely: raymond, ramy from qatar, riley delima, and artsteve, zenki of kuwait, kiero143, Lee, Mac, Lexin, robert_mendoza@yahoo.com, rascal, ALDRIN, Acnologia, Marshy, Pink 5ive, Roan, diumar, sa asawa na first time na nagcomment at bumasa sa gawa ko <b><i>Justyn Shawn</i></b> at syempre sa mga anonymous silent readers.<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div class="MsoNoSpacing">
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: red;"><b><i>Sa lahat ng gustong makipagkulitan sa akin you can follow/add me on the following social networks by simply clicking any of the links below:</i></b></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: red;"><b><i><br /></i></b></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<b></b><br /></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<b><b><i>Facebook: </i></b><a href="https://www.facebook.com/arn.5HK">https://www.facebook.com/arn.5HK</a></b></div>
</div>
<b></b></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<b><i>Facebook Group: </i></b><a href="https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/479218688778057/?notif_t=group_activity">https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/</a></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<b><i>Twitter: </i></b><a href="https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR">https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR</a></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<b><i>Blog: </i></b><a href="http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/">http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/</a></div>
</div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
_____</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i><span style="color: red;">Disclaimer:</span></i></b></div>
</div>
</div>
<div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i>This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.</i></div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Comments and any kind of reactions are welcome. </i></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i>You have the freedom to express your feelings.</i></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i><span style="color: red;">Read at your own risk!</span></i></b></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Enjoy reading!</i></div>
</div>
<div>
</div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
</div>
</div>
<div>
<b><i><br /></i></b><b><i></i></b>
<br />
<a name='more'></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/FhaXUk6rTYw?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<b><i>Si Christian...</i></b><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
How can I forget the first time I saw this person who caught my attention, that was when I went to Qeshm Iran para mag exit for visa change, a very simple looking guy yet very appealing. I know na hindi ito ang first time ko na maattract sa kapwa ko lalaki pero iba ang feeling ko ng makita ko ang taong ito. "I want him to be part of my life." Ito ang unang pumasok sa isip ko. Kaya naman kahit na medyo naiilang ako ay pilit ko pa rin siyang nilapitan upang makipagkilala. Kahit pa ang puso ko ay kumakabog na halos ikabingi ko ang tibok nito dahil na rin sa kanyang presensya. At ng magkausap kami ay sobrang saya ang aking naramdaman dahil tila isang puwang sa pagkatao ko ang napunan. Hindi ko mawari kung bakit, pero ang alam ko iba ang pakiramdam ko ng makausap ko sya at lalo pa ng iguhit nya ang napakaganda nyang mga ngiti. Isang ngiti na sadyang nakakahawa. Kaya pinilit ko ang sarili ko na sumabay sa kanya at doon na nagsimula ang aming pagkakaibigan.<br />
<br />
Habang hinihintay namin ang eroplanong aming sasakyan ay nagkwentuhan muna kami. Getting to know stage siguro para sa akin. Hanggang sa pagsakay namin ay tinabihan ko pa rin sya at pagdating sa hotel ay pinilit kong makasama ko sya sa room. Ito rin naman ang napagkasunduan namin while we were waiting for the plane. Sobrang saya ang aking naramdaman nung pumayag ang receptionist ng hotel na magkasama kami sa iisang room.<br />
<br />
Unang gabi naming magkasama. Nagutom ako kaya naman inaya ko sya na kumain dahil na rin sa layo ng biniyahe namin. Sa isang maliit na canteen lang sa loob ng hotel compound kami kumain at sakto may videoke machine. Hindi naman sa pagmamayabang pero may boses naman ako kahit papaano kaya naman magpapasikat ako sa kanya. Ito na to. Kaylangan maimpress sya sa akin. Matapos kaming kumain ay agad kong hiniram ang song book upang makapili ng kanta na iparirinig ko sa kanya. Agad kong nakita ang <i>How did you know </i>at agad kong ibinigay ang number ng kanta sa operator ng machine. Habang kumakanta ako ay hindi ko maiwasang hindi mapatingin sa kanya. Kita ko sa mga mata nya na nagugustuhan nya ang kanta ko. Kung alam mo lang. Para sa iyo ang kanta kong ito. At dahil dama ko na nagustuhan nya ang aking pagkanta kaya naman bumanat pa ako ng isa at kinanta ko ang <i>If you're not the one</i>. At sa kantang ito nakita ko na pahapyaw nya akong tinitignan. Hindi ko alam pero ang lakas ng impact ng mga nakaw nyang tingin sa akin. Kinikilig ako sa gesture nyang iyon. Matapos kumanta ay napagpasiyahan ni Ron, Oo si Ron, ang taong nagpatibok ng puso ko at nagpatuliro ng utak ko. Na pumunta ng payphone para makapag long distance dahil na rin sa nakareceive sya ng text. At kitang-kita ko na gumuhit muli sa kanyang mga labi ang napakagandang ngiti. Hindi na ako sumama pa sa kanya agad ko na lang tinungo ang aming kwarto upang makapaglinis na ng katawan at makapag pahinga. Agad akong humiga ng kama matapos makapaglinis ng katawan ilang minuto pa ay pumasok na rin si Ron galing din sa paglilinis ng katawan. At sa hindi ko maipaliwanag na dahilan ay bigla akong nakapagsalita ng pilyong bagay sa kanya. Na sana ay kinatok nya na lang ako sa banyo upang nakapagsabay na lang kaming makapaglinis ng katawan. At tila armalite ang tanong sa akin, sunud-sunod kaya naman binigyan ko lang sya ng matamis na ngiti. Hindi ko alam pero gustung-gusto ang laging parang natutulala sya sa mga kalokohang pinagsasabi ko. Natulog kami matapos ang konting usapan. Nauna syang nakatulog kaya naman pinagmasdan ko ang napakaamong mukha ni Ron. Napakasarap pag masdan ang kanyang maamong mukha. Tila isang napaka inosenteng nilalang na walang muwang sa kamunduhan. Sa hindi malamang kadahilanan ay gusto ko syang makatabi kaya naisip ko na gisingin sya at sabihing nanaginip ako ng masama kahit hindi naman kasi gusto ko lang makatabi sya. Sabihin nyo ng pilyo pero yun ang totoo. Pumayag naman sya. Para hindi sya mailang ay pinagdikit ko ang aming kama kahit pa gusto kong sa isang kama na lang kami magtabi. Ito na yata ang pinaka masarap na tulog ko sa tanang buhay ko.<br />
<br />
Kinabukasn ay kita ko sa mga mata nya ang saya matapos nyang makatanggap ng text at matapos makipag usap sa ka chat nya. Aaminin ko masyado akong naapektuhan sa sayang kanyang nararamdaman. May kung anong tumusok sa aking puso na nagdala ng kirot pero sino ba naman ako para magselos? Sandali tama ba ang sinabi ko SELOS? Bakit? Ano ba talaga ang nararamdaman ko para sa kanya? Parang ang bilis ko naman yatang mahulog sa taong ito upang makaramdam ako ng sakit, ni hindi ko pa nga sya lubusang nakikilala ganito na agad ang dating sa akin. Hindi ko maiwasang makaramdam ng inggit sa taong minamahal nya. Sa bawat ngiting nakikita ko sa kanya ay mistulang pagkawala ko ng pag-asa na maging parte sya ng buhay ko pero hindi ko ipinakita sa kanya na naaapektuhan ako.<br />
<br />
Nagpahinga kami ng hapon ding iyon ilang minuto pa ang nakalipas ay naramdaman kong tumayo si Ron agad kong minulat ang mga mata ko upang malaman kung sya nga yun at nakita kong paalis sya ay tinanong ko kung saan sya pupunta at sinabi nya na may kukunin daw syang pera kaya sinamahan ko sya dahil wala rin naman akong gagawin dahil mag isa lang din ako at sya lang ang sinasamahan ko. At ng makuha nya na ang pera ay kumain kami sa isang refreshment stall sa may mall. Ang saya ng pakiramdam na kasama mo at kasabay mo sa pagkain ang taong sa tingin ko ay mahal ko na dahil iba ang pakiramdam ko ng makasama at makausap ko sya parang nagulo ang mundo kong tahimik simula ng makita ko sya. Hindi ko maipaliwanag basta ang alam ko malakas ang impact nya sa pagkatao ko. Matapos makapaglibot ay bumalik kami ng hotel at dahil nagugutom na rin naman kami ay kumain kami sa canteen na palagi naming kinakainan at syempre di maiiwasan ang magpasiklab ako kaya naman kumanta uilt ako at bago ko pa kantahin ang pangalawang kanta ay sinabi kong para sa kanya ito at nagsimula na ngang tumugtog ang <i>Ba't di mo pagbigyan </i>ni King. Dama ko ang bawat linya ng kanta. Pinipilit kong itago ang tunay kong nararamdaman para sa kanya. Dahil ayaw kong mag-iba ang pakikitungo nya sa akin. Takot ako sa rejection. Bigla na lang syang umalis pagkatapos na pagkatapos kong kumanta hindi ko alam kung bakit naging ganon ang reaksyon nya. Pagdating sa kwarto ay agad ko syang tinanong kung bakit ganon ang naging reaksyon nya at bakit bigla nya na lang akong iniwan. Napagtaasan ko sya ng boses dahil hindi nya ako kinikibo hindi ako sanay. Para syang isang bulkan na sumabog. Nakita ko ang mga butil ng luha na tuluy-tuloy sa pag-agos mula sa kanyang mga mata at kasabay ng bawat patak ng luha nya at ang mga salitang aking ikinabigla. Narinig ko mula sa kanyang mga sariling labi na pinipigil lang din nya ang sarili nya na mahulog sa akin dahil na rin mayroon syang naiwang kasintahan at nailabas na rin nya ang katotohanang isa rin syang bisexual tulad ko. Ito ang gabing hinding-hindi ko malilimutan. Hindi ko na rin napigil ang sarili ko at siniil ko sya ng halik na nauwi sa pag-iisa ng aming katawan nag-isa ang aming damdamin kahit pa alam kong nakaw na sandali. Hindi ko pinagsisisihan ang nangyari sa amin.<br />
<br />
Hindi nagtagal ay bumalik na kami ng UAE dito nakilala ko ang taong lubos na minamahal ni Ron ang taong pinangarap ko na sana ay ako na lang. Dama ko at nakita ko sa mga mata nila kung gaano nila kamahal ang isa't-isa, bagay na kinainggitan ko. Habang papalayo si Ron sa akin ay ang paglaho ng aking pag-asa na mahalin rin nya ako at bago pa mang tuluyang magkahiwalay ang landas namin ng oras na iyon ay nakita kong lumingon pa si Ron sa kinatatayuan ko. Tuluyan ng nawasak ang pangarap ko na makasama pa sya sa buhay ko. Kahit pa hanggang pagkakaibigan lang ang kayang ioffer ni Ron sa akin ay hindi ko nakalimutan na kamustahin pa rin sya kahit pa alam kong minsan ay kasama nya ang boyfriend nya. Wala naman sigurong masama sa pagkamusta sa kaibigan.<br />
<br />
Ilang buwan din ang lumipas. Naging busy ako sa trabaho kaya naman madalang ko ng makausap si Ron. Tambak ang transactions and no time for me para makatakas ng tawag. Pero kahit ganon pa man hindi nawala kahit isang segundo sa aking isipan si Ron, kung ano ba ang ginagawa nya o kung ayos ba sya, kung masaya o nalulungkot ba sya. Minsan kahit pa gaano kabusy sa trabaho pag naaalala ko ang mga ngiti nito napapahinto ako, napapabuntong hininga, sabay naiiling at ngingiti na parang wala sa sarili. Ganito kalakas ang tama ko sa kanya. Isang gabi wala akong magawa at medyo bored kaya naman naisipan ko syang tawagan, isa pa sobrang miss ko na rin syang kausap. Nang sagutin nya ang tawag ay may kakaiba sa kanyang boses alam kong may mali sa kanya ngunit iba ang Ron na kausap ko ngayon. Malungkot na Ron ang nasa kabilang linya ngayon. Alam kong may nangyari ngunit ayaw nyang sabihin sa akin kung ano iyon. Hihintayin ko na lang ang araw na handa na syang magkwento ng totoong nangyari. Ganon yata siguro kung talagang mahal mo ang isang tao, handa kang maghintay ng tamang oras at panahon.<br />
<br />
Tatlong araw ang nakalipas ay nakatanggap ako ng tawag mula kay Ron. Umiiyak ito, agad akong kinutuban na tungkol ito sa kanyang boyfriend. At hindi nga ako nagkamali. Naghiwalay sila ni Lee ang taong lubos nyang minahal at pinagkatiwalaan. Dama ko ang sakit habang kinukwento nya ang ginawa sa kanya ng magaling nyang boyfriend buti na lang at eksaktong rest day ko kaya naman hindi na ako nagdalawang isip na puntahan sya. Kinabukasan ay inihanda ko ang sarili ko upang puntahan si Ron dumaan na rin ako ng office upang makapag file ng emergency vacation. Katulad ng lagi kong sinasabi sa kanya dadamayan ko sya sa oras na kailanganin nya ako dahil mahal ko sya kahit pa noong una ko pa lang syang nakita ay alam kong minahal ko na sya. Weird, pero totoo. Sobrang saya ko kahit pa alam kong malungkot si Ron. Kahit pa nasasaktan sya ngayon dahil sa pagkakataong ito maipaparamdam ko na sa kanya ang buo kong pagmamahal. Sa pagkakataong ito kakailanganin nya ng someone na masasandalan. I don't want to take advantage of the situation pero parang ganon na nga yata ang mangyayari. Patuloy pa rin ang paglalahad ko ng nararamdaman ko para sa kanya kahit pa magmukha akong tanga o kahit pa para na akong sirang plaka na paulit ulit na lang din naman ang sinasabi ko na mahal ko sya. Hindi ako susuko maghihintay ako hanggang dumating ang araw na matanggap nya rin ang pag-ibig ko para sa kanya.<br />
<br />
Bago pa man matapos ang leave ko ay nagkaroon kami ng masinsinang pag-uusap at ang panonood ng <i>One More Chance </i>ang naging sanhi nito at ito na rin ang araw na pinakahihintay ko ang mabigyan ako ng pagkakataon na mahalin sya at alagaan. Oo, naging kami ni Ron ng araw na yun. Masasabi kong isa na ito sa pinakamasayang parte ng buhay ko ang matupad ang pangarap kong maging parte ng buhay ko si Ron.<br />
<br />
Naging masaya ang ilang buwan ng aming pagsasama kahit pa alam ko na minsan ay pumapasok at naiisip pa rin ni Ron si Lee ay kuntento na ako sa katotohanang magkarelasyon na kami ngayon. Sobrang saya ko na kahit pa simpleng pagtetext nya or simpleng mga pangungumusta over the phone ay nagagawa akong pakiligin. Akala ko ay hindi na matatapos ang kasiyahang iyon. Nagkamali ako. Sa hindi inaasahang araw na magkasama kami hindi sinasadya na nagkita palang muli si Ron at si Lee sa mall ng minsang namasyal kaming dalawa at nagkausap pa sila. Okay lang sana eh ang problema ang Lee gusto ulit pumapel. Ano yun matapos nyang saktan at iwan babalikan nya para pulutin at angkining muli? At masaklap pa nito sa bibig na mismo ni Ron nanggaling na may puwang pa sa puso nya para sa magaling nyang Ex. Ang sakit para sa akina ang marinig ang bagay na iyon. Walang kasing sakit dahil sa akala kong naghilom na ang sugat ng puso nya ay hindi pa rin pala. Hindi ko kinibo si Ron ng araw na iyon hanggang makarating kami ng bahay ay nanatili akong walang imik pati sa pagtulog ay hindi ko pa rin sya kinibo. Paulit-ulit na umaalingawngaw sa aking pandinig ang katagang may puwang pa sa puso nya para kay Lee. At dahil doon ay hindi ako makatulog alam kong may mga sumunod pa syang sinabi ngunit naging bingi ako at hindi ko na pa inintindi dahil pakiramdam ko taluanan ako sa puntong iyon.<br />
<br />
Sa pag-aakala nyang tulog na ako ay bumulong ito sa akin. Ang hindi nya alam ay pakinig ko ang lahat ng salitang kanyang inusal. Mga salitang sadyang nakapagpalambot ng puso ko. Pero nanaig pa rin sa aking puso ang nabuong desisyon. Oo desisyon na lumayo pansamantala upang hanapin ko ang sarili ko at bigyan si Ron ng pagkakataong makapag-isip kung ano at sino ba talaga ang gusto nyang makasama.<br />
<br />
Nag file ako ng vacation leave at umuwi sa Pilipinas upang makapag unwind at maka langhap ng sariwang hangin kumbaga. Kahit pa nasa bakasyon ako sadyang hindi ko maalis sa isip ko si Ron. Mahal ko talaga ang taong ito. Hindi ko kakayaning mawala sya sa buhay ko. Tatapusin ko lang ang bakasyon ko at babalik agad ako upang makapag-ayos na kaming dalawa. "Hintayin mo lang ako Buddy at maaayos din ang lahat."<br />
<br />
Nang makabalik ako ay haharapin ko na sana si Ron ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon may emergency na nangyari sa office kaya hindi ko man lang sya natawagan na nakabalik na ako dahil lumipat ang office namin at kailangan ko ring lumipat agad ng bahay dahil na rin masyadong mapapalayo ang byahe ko papasok, tatlo sa mga kasamahan ko ang nagresign, kaya lahat ng trabaho ay halos tumambak sa akin. Madaming bagay ang nangyari bago pa man ako nakakita ng tyempo na makausap sya at para may sense of surprise pupuntahan ko na lang sya sa bahay nya. Planado na ang lahat at alam kong magkakaayos na kami. Excited akong tumungo ng Abu Dhabi dahil sa wakas matapos ang malalim na pag-iisip ay makakasama ko na muli ang pinakamamahal ko.<br />
<br />
Nakarating ako at naaubutan ko ang isa sa mga kasamahan nya sa labas at tinanong ko kung nasaan si Ron ngunit hindi daw nito alam. Tinanong ko na lang kung pwede ba akong pumasok tutal may susi naman ako ng kwarto nito pumayag naman sya. Pagpasok ko ng kwarto ay bumalik lahat ng ala-ala lahat lang ng masasayang yugto ng buhay namin. Ang sarap ng pakiramdam. Damang dama ko na at home ako sa kwarto nya. Patuloy ako sa pag-aalaala hanggang sa nakatulog ako. Naalimpungatan na lang ako ng marinig kong may taong paparating, wari ko'y si Ron. Sa sobrang taranta ko ay agad kong inayos ang sarili ko. Sabik na akong makita, mayakap, at mahagkang muli si Ron.<br />
<br />
Ang inaakala kong pag-aayos naming dalawa ay nauwing muli sa pagtatalo nakita ko mula sa likuran ni Ron na kasama nya si Lee. Talaga bang nagkabalikan na sila? Bakit hindi man lang sinabi sa akin? Ang sakit makita ang taong mahal mo kasama ang taong nanakit sa kanya at tila kampante pa rin sila sa isa't-isa. Hindi ko napigil ang sarili ko at nasaktan ko si Lee. At kahit si Ron ay napagtaasan ko ng boses at napagdesisyunan kong lumayo na kay Ron bago pa man nya ako masaktan ng tuluyan ay unahin ko ng saktan ang sarili ko. Nagpapaliwanag si Ron ngunit bingi na ako sa mga paliwanag hindi ko kayang makinig kaya naman dali-dali akong umalis ng bahay nya kahit pa nanlalabo ang aking paningin gawa ng walang awat na daloy ng mga luha sa aking mga mata. Masakit sobrang sakit.<br />
<br />
Ilang araw, linggo, at buwan ang lumipas pilit na nakikipag ugnayan pa rin si Ron sa akin ngunit sa hindi ko maipaliwanag na kadahilanan ay tila hindi ko magawang pakinggan ang kanyang mga paliwanag. Sadya yatang kinain na ako ng SELOS. Hindi ko man gustong gawin sa kanya ang hindi sya kausapin ay ginawa ko pa rin. Hindi ko malaman sa sarili ko bakit ko hinayaang kaiinin ako ng aking emosyon na nauwi sa pagkawala ng taong lubos kong minamahal. Pagkawala nga ba o ako ang lumayo? Ang hirap ng kalagayan ko ngayon ngunit pinili kong hindi pakinggan ang bawat paliwanag na kanyang nais ipaabot sa akin. Hindi ko kayang marinig na mahal nya pa rin si Lee at magkakabalikan na sila. Hindi ko kaya.<br />
<br />
Kung alam mo lang Ron labis akong nahihirapan ngayon dahil lubos akong nangungulila sa mga yakap at halik mo. Sa mga mata mong punung-puno ng damdamin. Ninananais kong makapiling kitang muli ngunit paano? Kung mas pinili kong huwag makinig at magpadala na lamang sa bugso ng aking damdamin. Madaming katanungan sa isip ko na hindi ko mahanapan ng kasagutan. Nagkaroon ang puwang ang pagkatao ko na dati ay kumpleto.<br />
<br />
Halos araw-araw wala akong inisip kundi ang kalagayan ni Ron. Na sana nasa maayos syang kalagayan, na sana masaya sya, na hindi sya na nasasaktan. Minsan ninais kong puntahan sya sa bahay nya upang makita ang kalagayan nya pero kinakain ako ng PRIDE ko. Mas ginusto ko pa ang ako ang maghirap kaysa makita syang masaya na wala sa piling ko. Makasarili na kung makasarili pero hindi ko kakayaning makita syang masaya sa piling ng iba. Dahil dapat sa piling ko sya lumigaya hindi sa kung sino pa man.<br />
<br />
Naging miserable ang buhay ko. Nakita ko na lang ang sarili ko na nilulunod ang sarili gabi-gabi sa pag-inom ng alak. Mas mabuti ng ganito, kaysa magkasakitan pa kami. Sa ganitong sitwasyon, naalala ko si Ron ng makita ko syang nahihirapang makaahon sa nabigong pag-ibig nya kay Lee. Ang hirap pala ng pinagdaanan nya. Ngayon ko masasabing madali lang pala ang magpayo pero pag ikaw na ang nasa katulad na sitwasyon hindi mo kakayaning gawin ang mga bagay na madali mong naipapayo sa iba. Pero kahit pa ganon ang nangyari sa amin hindi ko pa rin kayang kalimutan ang pag-ibig ko para kay Ron. Hindi ko sya kayang mawalay sa piling ko. Kakayanin ko na sigurong lunukin ang pride ko na naging sanhi ng pagkakahiwalay namin upang makasama at makapiling ko lang syang muli. Kailangan gawin ko yun or else baka tuluyan na syang mawala sa akin. At hindi ko ito kakayanin.<br />
<br />
"Ito na to, I need to do something to win him back. Whatever it takes I am willing to take the risk just to have him back."<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br />
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<b><i>Itutuloy...</i></b><br />
<div>
<b><i><br /></i></b></div>
</div>
</div>
iamDaRKDReaMeRhttp://www.blogger.com/profile/18407983250051310116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-59523676074682571282012-11-10T05:59:00.003-08:002012-11-10T05:59:23.943-08:00Anino Ng Kahapon 12<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s1600/ank.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s320/ank.jpg" width="236" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i>Photo by: Justyn Shawn</i></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i><br /></i></b></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div>
<div style="text-align: justify;">
Una po sa lahat ay gusto ko pong humingi ng paumanhin sa matagal na pag-aupdate ng kwento sa kadahilanang may mga unexpected things that came up this past few days and gusto ko na rin pong kamustahin ang lahat ng sumusubaybay ng Anino Ng Kahapon? Maraming salamat po sa patuloy na pagsubaybay sa kwentong aking isinulat, nawa po ay nagustuhan ninyo.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Pangalawa nagpapasalamat po ako sa taong mahalaga sa akin dahil sya po ang gumawa ng cover photo ng kwento at nagbigay ng some ideas sa chapter na to. Maraming salamat <i style="font-weight: bold;">Justyn Shawn</i>. My one and only Labs. Less Than Three.</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
</div>
<div>
<div>
Hindi ko na po patatagalin pa, pero bago ang lahat ay magpapasalamat ako sa lahat ng nagcomment namely: raymond, ramy from qatar, riley delima, and artsteve, zenki of kuwait, kiero143, Lee, Mac, Lexin, robert_mendoza@yahoo.com, rascal, ALDRIN, Acnologia, Marshy, Pink 5ive, Roan, diumar, sa asawa na first time na nagcomment at bumasa sa gawa ko <b><i>Justyn Shawn</i></b> at syempre sa mga anonymous silent readers.<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div class="MsoNoSpacing">
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: red;"><b><i>Sa lahat ng gustong makipagkulitan sa akin you can follow/add me on the following social networks by simply clicking any of the links below:</i></b></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: red;"><b><i><br /></i></b></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<b></b><br /></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<b><b><i>Facebook: </i></b><a href="https://www.facebook.com/arn.5HK">https://www.facebook.com/arn.5HK</a></b></div>
</div>
<b></b></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<b><i>Facebook Group: </i></b><a href="https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/479218688778057/?notif_t=group_activity">https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/</a></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<b><i>Twitter: </i></b><a href="https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR">https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR</a></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: center;">
<b><i>Blog: </i></b><a href="http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/">http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/</a></div>
</div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: center;">
_____</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i><span style="color: red;">Disclaimer:</span></i></b></div>
</div>
</div>
<div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i>This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.</i></div>
</div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Comments and any kind of reactions are welcome. </i></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i>You have the freedom to express your feelings.</i></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i><span style="color: red;">Read at your own risk!</span></i></b></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Enjoy reading!</i></div>
</div>
<div>
</div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
</div>
</div>
<div>
<b><i><br /></i></b><b><i></i></b>
<a name='more'></a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
Simula nga ng iniwan ako ni Christian ay bumalik ako sa pag-inom at paghang-out sa mga bar gabi-gabi upang makalimot. Ilang beses ko rin syang sinubukang kausapin ngunit lagi akong bigo. Lagi na lang nitong kinacancel ang tawag ko at kung magsesend naman ako ng text messages ay wala naman akong nakukuhang reply. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Hindi ka ba napapagod at nagsasawa sa ginagawa mo?” ang tanong ng boses mula sa aking likuran. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Kung kapaguran lang pagod na pagod na ako. Kung kasawaan lang sawang sawa na ako. Dahil paulit ulit na lang nangyayari sa akin ang masaktan pero anong magagawa ko hindi ko maiwasang hindi isipin ang nangyari sa akin. Hindi ko alam kung sadyang pinaglalaruan ako ng tadhana o talagang wala lang akong swerte sa pag-ibig.” Ang malamig kong wika. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Sa pag-ibig hindi mo maiiwasang hindi masaktan dahil kakambal na nito ang pagluha. Tandaan mo, kapag nagmahal ka, hindi lang puro saya ang mararamdaman mo dahil kakambal na nito ang sakit. You are still young, there are lots of possibilities and chances na darating pa sa yo. But for now, all you have to do is to accept the reality. It will help, masakit nga lang pero pagnatutunan mo ng tanggapin ang katotoohanan makakalimot ka din sa mga bagay na pinagdadaanan mo. And don't forget to always wear your smile. It will surely attract good vibes. There are many things in life worth smiling for. Keep Smiling. Cute ka pa naman. Pumapangit ka kapag malungkot ka. Kaya smile ka na ha. Ampangit mo na eh ”</div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">Ngumiti akong pilit. Tila naglagay ako ng maskara upang matakpan ang nararamdaman ko nung mga sandaling iyon. Para ipakita kay Jane na alam ko ang gagawin sa mga sandaling iyon. Na naaabsorb ng utak ko mga sinabi niya. Na kaya kong mas isipin ang mga magaganda at masasayang bagay na makapagpapasaya sa akin. Ngunit hindi. Ngumiti man ako, hindi pa rin nito maitatago ang sakit na nararamdaman ko. Ilang linggo na rin ang lumipas ngunit hindi pa rin kayang iabsorb ng utak ko ang nangyari sa amin ni Christian. Hinahanap-hanap ko pa rin sya. Lagi ko pa ring inaasam na magkakaayos pa rin kami. Pero hindi ko alam kung kaylan, saan at kung may posibilidad pa nga na magkaayos pa kami.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">“Hindi mo man lang ba ako sasamahang uminom dito?” ang tanong ko kay Jane.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">“Sige paalam lang ako kay Roger. Balikan kita at kailangan after ng inuman natin you will try to move on with your life.” Sabay tayo at pumunta sa kwarto nila upang magpaalam sa kasintahan.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">Naiwan akong tulala habang patuloy ang paglagok ng mapait na alak upang makatulong na makalimot. Ilang saglit pa ay bumalik na si Jane sa kwarto. Umupo ito paharap sa akin at agad na kinuha ang baso upang tumagay.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">Si Jane ang isa sa pinakamalapit kong kaibigan na nakasaksi ng lahat ng sakit na aking narasan sa pag-ibig simula pa lang kay Lee hanggang kay Christian. Siya ang taong sinandalan ko ng magkalabuan kami ni Christian.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">“Ron alam mong hindi lang best friend ang turing ko sa yo. I treated you like one of my brothers na rin. Alam mo na rin halos lahat ng kilos ko. At bilang kaibigan at kapatid nahihirapan na ako sa pinagdaraanan mo. Kung pwede nga lang na tulungan kitang buhatin ang bigat ng nararamdaman mo ginawa ko na. Kaya lang hindi mo matututunan kung sa lahat ng panahon may taong tutulong sa yo. Ron, sa ngayon wala ng iba pang makakatulong sa yo kundi ang sarili mo na lang din. Kung hahayaan mo ang sarili mo na alipinin ka ng sakit at pighati wala ng mangyayari pang maganda sa buhay mo at lahat na lang ng bagay na tignan mo ay hindi mo na maaappreciate. Marami pang magandang bagay ang maaaring mangyari. Huwag mong isarado ang pintuan para sa mga opportunities na maaaring kumatok. Huwag mong hayaang tuluyang masira ang buhay mo. Gawin mo to hindi para sa akin o para sa kung sino man. Gawin mo to para sa sarili mo. Sana hindi lang papasok sa isang tenga at ilalabas agad sa kabila ang mga sinasabi ko. Intindihin mong lahat. Para rin sa yo yan Ron.” Ang mahabang paliwanag ni Jane sa akin.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">Tila isang malakas na batok ang hatid ng mga sinabi sa akin ni Jane. Biglang bumuhos ang mga luha sa aking mga mata. Niyakap niya ako. Dama ko na may karamay ako sa panahong iyon.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">Hindi ko maiwasang mapaisip sa mga tinuran ni Jane dahil sa totoo lang ramdam ko sa sarili ko at batid kong tama ang lahat ng kanyang sinabi tungkol sa akin. Hindi ko na nga naaaappreciate ang mga bagay na nakapaligid sa akin. At hindi ko na rin napapansin ang mga magagandang bagay na nangyayari sa paligid ko. Tanging ang sakit lang ng aking damdamin ang pinapansin ko wala ng iba.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">Gusto kong nang kalimutan ang pait ng kahapon at maghilom ang sugat na dulot ng nakaraan. Sana ganun lang ito kadali. Sana natatakpan ng pait ng alak ang sakit na nararamdaman ko. Sana simple lang ito. Sana katulad lang ito na kapag gutom ka, pagkain ang sulusyon, kapag nauuhaw ka, tubig ang nakakapagalis ng tigang mong lalamunan. Sana gaya din ito nang kapag napagod ka, pahinga lang ang sulusyon ngunit hindi ee. Gutom na ang puso ko sa kalinga niya. Uhaw na ako sa pagmamahal niya. Pagod na ang puso kong masaktan sa mga nangyayari. Ngunit hindi ganon kadaling pagpahingahin ang pagod na puso. Sana pagpikit ko, hindi ko na maramdaman ang sakit. Sana paggising ko, ibang ako naman ang haharap sa panibagong hamon ng buhay. Mas matatag, mas alam ang gagawin. Mas hindi nasasaktan.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">Nakaupo ako sa kama. Umiiyak, nag-iisa, nakayuko at hindi alintana ang nasa paligid. Patuloy ang pagbuhos ng luha mula sa aking mga mata na nagdala ng panlalabo ng aking paningin. Iniaangat ko ang aking mukha dahil na rin dama kong may matang nakamasid sa akin. ”Jane ikaw bay an?” Hindi ito sumagot. Isang pamilyar na hubog ng tao ang aking napansin ang unti-unting lumitaw mula sa pintuan ngunit hindi ko maaninag ang mukha ng taong ito. Pero dama ko ang bigat ng kanyang dinadala. Wari’y may kulang sa kanyang pagkatao. Unti-unti itong lumapit sa akin at inilahad nya ang kanyang mga kamay ngunit sa hindi malaman na kadahilanan ay hindi ko magawang iabot ang aking mga palad. Ang sumunod na ginawa nito ay umupo sa aking tabi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">“Alam ko ang pinagdadaanan mo. Dahil tulad mo dinaranas ko rin ito. Gusto ko ng makalimot at ipagpatuloy ang buhay ko ngunit hindi ko magawa dahil nakatali pa rin ako sa anino ng kahapon. Hindi ko magawang ipagpatuloy ang buhay ko dahil mas ninais kong yakapin ang pait at hapdi ng pagkabigo kaysa bitawan ang mga masasakit na alaalang dulot nito. Hindi madaling bumitiw sa nakaraan ngunit kung patuloy mong patutuluyin sa buhay mo ang mga sakit at pighati hindi mo magagawang mamuhay ng normal katulad ng dati. Masakit, mapait, masaklap ang mahiwalay sa taong malaki ang naging parte sa buhay mo, sa buo mong pagkatao. Pero hindi lahat ng bagay sa mundo ay permanente may mga bagay na dapat kaya mong bitawan kung kinakailangan. Dahil minsan sa pagbitiw doon mo mararanasan ang tunay na kaligayahan. Hindi madaling gawin ngunit pag nagawa mo hindi mo pagsisisihan. Marami pang magandang bagay ang mangyayari sa buhay mo. Learn to let go for you to be able to live.” Ang mahabang paliwanag ng taong ngayon ko lamang nakausap ngunit dama kong kilalang kilala nya na ako.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">“Paano mong nasabi ang mga bagay na yan? Parang kilalang kilala mo na ang pagkatao ko sa mga sinabi mo.” Ang takang tanong ko dito.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">“Sa buhay maraming bagay ang hindi maipaliwanag. Maraming katanungan ang hindi mahanapan ng tamang kasagutan. Maraming imposibleng bagay na pwedeng maging posible. Kung imumulat mo lang ang mga mata mo at bubuksan ang isipan maiintindihan mo kung ano ang nais kong iparating sa yo.” Ang matalinghaga nitong tugon sa akin.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">Kinilabutan ako sa mga narinig ko mula sa kanya. Sino ba sya at ganon na lang ang epekto ng mga salita nya sa akin. Tila isang punyal na tumatarak sa kaibuturan ng aking puso. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">“Sino ka ba at nasasabi mo yan?”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">Isang payak na ngiti lang ang isinagot nito. Hindi man malinaw ang kanyang itsura ay bakas ang mga ngiti nito sa labi. Isang ngiti na pamilyar sa akin. Tumayo ito mula sa pagkakaupo at naglakad patungo sa pinto.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">“Sandali!” ang sigaw ko ngunit unti-unti ay naglaho ito sa aking paningin.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">“Ron! Ron! Ron!” ang malakas na sigaw na may pagyugyog sa aking balikat ni Jane.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">Bumangon akong humihingal, pawisan, at may luha sa mata. Agad kong sinapo ang aking mukha ng dalawa kong palad.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">“Buti na lang at napadaan ako narinig kitang umuungol at buti na lang ay bukas din ang pintuan mo. Ano bang napanaginipan mo?” ang alalang tanong ni Jane.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">“Hindi malinaw ang lahat sa akin. May tao akong kausap na parang kilalang kilala ako. Hindi ko makita ang mukha nya. Pero dama ko sa kanya ang kakulangan ng kanyang pagkatao. Parang ako.” At natulala ako sa huli kong sinabi. <b>“Parang ako.”</b> Hindi kaya ako yung taong nasa panaginip. Walang ibang taong makakakilala sa akin at makakaalam ng pinagdaraanan ko kundi sarili ko. Ngunit bakit sya alam nya ang sagot at gagawin sa sitwasyon ko, bakit ako hindi ko magawa yun. Hindi kaya alam ko naman talaga hindi ko lang magawa?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">“Sige na Ron. Uminom ka muna ng tubig at magpahinga bago ka bumalik sa pagtulog. O kung gusto mo naman ay don ka na lang sa kwarto matulog para mabantayan ka.” Ang may pag-aalalang tono ni Jane.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">Isang pilit na ngiti ang ibinigay ko sa kanya.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">“Dito na lang ako. Kaya ko na ang sarili ko. Salamat Jane.” niyakap ako ni Jane at nagpaalam na.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">Naiwan akong nakaupo at paulit ulit na iniisip ang mga bagay na sinabi sa akin ng kausap ko sa panaginip. Siguro nga ay tama ang kanyang mga sinabi. Kung kaya ko lang bumitiw magiging masaya siguro ako at kung kaya kong tanggapin ang katotoohanan mabubuhay ulit ako ng normal.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">Uumpisahan ko ng magbago at harapin ang katotoohanan ng buhay. Kakayanin ko ang sakit at pait na maaari nitong maidulot. Handa na ako sa pagbabago. Handa na ako sa bagong buhay na aking tatahakin. Magpapakatatag ako hindi para sa kung sino kundi para sa sarili ko. Mamumuhay ako ng normal katulad ng dati. Ito na ang umpisa ng pagbangon ko. Hindi ko na dapat pang intindihin ang nakaraan ko. Maging leksyon na lang ang mga alaalang nabuo mula dito. Kaya ko to. Kakayanin ko.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space">Muli kong ipinikit ang aking mga mata ng may pag-asang kakayanin ko ang hamon ng bagong buhay.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space"><br /></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space"><b><i>Itutuloy…<o:p></o:p></i></b></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span class="apple-converted-space"> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span class="emotetext"><span style="background-color: #edeff4; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; color: #333333; font-family: "Tahoma","sans-serif"; font-size: 1pt;">;)</span></span><v:shapetype coordsize="21600,21600" filled="f" id="_x0000_t75" o:preferrelative="t" o:spt="75" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" stroked="f"><v:stroke joinstyle="miter"><v:formulas><v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"><v:f eqn="sum @0 1 0"><v:f eqn="sum 0 0 @1"><v:f eqn="prod @2 1 2"><v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"><v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"><v:f eqn="sum @0 0 1"><v:f eqn="prod @6 1 2"><v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"><v:f eqn="sum @8 21600 0"><v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"><v:f eqn="sum @10 21600 0"></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:f></v:formulas><v:path gradientshapeok="t" o:connecttype="rect" o:extrusionok="f"><o:lock aspectratio="t" v:ext="edit"></o:lock></v:path></v:stroke></v:shapetype><v:shape alt="Description: ;)" id="Picture_x0020_1" o:spid="_x0000_i1025" style="height: 0.75pt; visibility: visible; width: 0.75pt;" type="#_x0000_t75"><v:imagedata o:title=";)" src="file:///C:\Users\melodie\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.gif"></v:imagedata></v:shape><o:p></o:p></div>
</div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><i><br /></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<br /></div>
iamDaRKDReaMeRhttp://www.blogger.com/profile/18407983250051310116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-5557442245727810042012-11-04T01:12:00.004-07:002012-11-04T01:12:51.189-07:00Start Again<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioPYSNc6oH1qHDa5cS5HXhWR5KecGuxMg32K85SgYSA4hUJKqmASYUc8V_KgiaGen-NQgOevFgQSt2jrTUkCHCQEDrp85x3MoW7hQTJLsV1hk0VJNCemlk3U9KU3DDnVvogbGb6d3x1gRr/s1600/Start+Again.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioPYSNc6oH1qHDa5cS5HXhWR5KecGuxMg32K85SgYSA4hUJKqmASYUc8V_KgiaGen-NQgOevFgQSt2jrTUkCHCQEDrp85x3MoW7hQTJLsV1hk0VJNCemlk3U9KU3DDnVvogbGb6d3x1gRr/s320/Start+Again.jpg" width="213" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i>Photo by: Justyn Shawn</i></b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i><br /></i></b></div>
<b><i><br /></i></b>
<div style="text-align: justify;">
Hindi ko alam kung paano ko sisimulan ang istoryang ito. Isang parte ng buhay pag-ibig ko na muntikan ng ikawala ng taong minamahal ko. Hindi ko inaasahan na ang pagigigng malapit ko sa isang taong nangangailangan ng atensyon ay magdudulot ng lamat sa tiwalang ibinigay sa akin. Aaminin kong napalapit ako sa isang taong itinuring akong BEST FRIEND. Ang pagiging malapit pala namin sa isa't isa at ang mga malalambing na pag-uusap ay syang magiging mitsa ng muntikang makatakas na pagmamahal na ngayon ko lang muli naramdaman. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Nangyari ang lahat ng ito simula ng may nakakulitan ako sa isang group sa isang social network. Agad na napalapit ang taong ito sa akin sa kadahilanang binigyan ko sya ng atensyon. This person is so disturbed as I may say. May mga pagkakataon na sa akin lang sya nakikinig o kung hindi man ay ako ang nakakapagpahupa ng topak nya sa ulo. Naging madalas ang pag-uusap namin hanggang dumating sa punto na pinagselosan na sya ng taong mahal ko pero pilit ko pa ring ipinaintindi na wala syang dapat ipagselos dahil sya lang ang mahal ko. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
At first, naayos pa ang misunderstanding sa pagitan nilang dalawa. Pero hindi naglaon ay naulit muli ang mga malalambing pag-uusap namin ng espren ko hanggang dumating pa ang punto na gumawa pa ako ng ibang account para lang makausap sya. Alam kong mali at hindi tama pero ginawa ko. Alam kong may masasaktan ako at maaaring may umasa pero ipinagpatuloy ko. Bahala na si Batman. Nagkasubuan na. Pero kahit na ginawa ko ang account na yun bihira ko itong ginagamit dahil na rin sa napagkasunduan namin ng espren ko na kakausapin ko lang sya kung may makikita akong status nya na nagsasabing gusto nya akong makausap. O kaya naman ay kinakausap ko lang sya everytime na may nagsusumbong or may pinopost sya sa group na hindi kaaya-aya. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hindi rin nagtagal at naging matumal na rin ang pag-uusap namin ng espren ko. Dahil na rin alam kong may nakakapagpasaya na sa kanya kaya naman hindi ko na sya pa ginambala. Alam kong may ibang tao na sya pinapakinggan kung may mga maling bagay syang nagagawa. Maraming mga bagay akong sinabi sa kanya. Mga bagay na kung sa tutuusin ay hindi ko naman dapat na sinasabi sa isang BEST FRIEND. Mga bagay na kung kayo ang makakabasa ay sasabihin nyong may namamagitan sa aming dalawa. Hindi sa nililinis ko ang sarili ko pero wala naman talagang namagitan sa amin. Purely friendship lang ang ibinigay ko sa kanya. Hindi ko alam kung ano ba talaga ang feelings nya towards me. Kaya naman out of nowhere naitanong ko sa kanya na kung wala ba akong karelasyon may pag-asa ba ako sa yo? At sumagot naman sya ng oo. Isang pagkakamali na pinahintulutan kong mangyari. Kung bakit hindi ko alam ang sagot. Dahil sa totoo lang hanggang ngayon hindi ko malaman bakit ko nga ba nagawa yun. At sa taong naramdaman ko ang tunay na pagmamahal. Marahil marami sa inyo ang magsasabi na napakatanga ko. Ito lang ang masasabi ko OO TANGA AKO! Dahil nagawa kong saktan ang taong mahal ko. Ang taong nagmamahal sa akin ng totoo. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hindi ko inaasahan ng minsang nagsusulat kami ng mahal ko, katulad na ng nakasanayan namin ang sabay na magsulat ay nagmessage ang espren ko. Hindi ko ito napansin dahil kausap ko rin ang mahal ko sa isang voice chat. Kung hindi ko pa tinanong kung ano ang ginagawa nya hindi ko pa malalaman na nakikipag usap na pala sya sa espren ko. Nung una ay ok pa ang pag-uusap hanggang sa nagmessage ang espren ko ng ikiss ko daw sya. Dito na nag-umpisang magalit ang mahal ko. Oo seloso ang mahal ko isang katangian nya na minsan ikinaiinis ko at kung minsan pa ay nagiging dahilan ng topak ko pero in a way masaya ako. Sa tinagal tagal na panahon ngayon ko na lang ulit naranasan ng may nagseselos. Right there and then he blocked my espren at hindi na ako tumutol don dahil hindi na rin naman kami masyadong nag-uusap nito kung hindi pa sya mag message hindi ako sasagot sa kanya or should I say hindi ako magbibigay ng message sa kanya. Akala ko ay doon lang natapos ang lahat. Nagpost pa pala ang espren ko sa group ng message <span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px; text-align: left;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px; text-align: left;"><b><i><br /></i></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 17px; text-align: left;"><b><i>"i</i></b></span><b><i>block ba naman ako..kung may tiwala ka sa syota mo wag mo kaming pag isipan, para makipag usap lang sa cam ayaw.. bakit may gagawin ba kaming karumaldumal. peste naman.. kilala mo kung sino kang pinapatamaan ko sabi lang na kiss selos agad?bakit personalan ba> </i></b><b><i>nandito ba sya para maagaw yun" </i></b> </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hindi ko inakala na ang pagtatalo nilang iyon ang magiging sanhi upang mailabas ang isa ko pang acount. Many of you would ask how did my love found it out. The answer is this. He found out that I used another account and he saw the url that I am using is kalugurandakaespren which means I love you espren. At iyan nga ang ginamit kong account upang kausapin ang espren ko. And from there he asked me if he can have that account at first I was hesitant to give it to him pero ayaw kong lumala pa ang sitwasyon. In short, I gave it to him kahit pa medyo natagalan ang pagbibigay ko ng password. At doon nabasa nya ang usapan namin ng espren ko. Ang matagal na naming usapan. Hindi ko masisisi ang mahal ko kung magagalit sya sa akin ngunit maniwala man kayo o hindi. I cannot afford to loose him. He is the only person I have now. Masaya ako kapag kausap ko sya. Hindi kumpleto ang araw ko kung hindi ko sya makakausap. Maraming bagay na sa buhay ko ang naging parte na rin sya. Katulad na lang ng morning greetings ang good night kisses. Kaya naman ng sabihin nya na burahin ko ang number ng espren ko agad agad ko ng binura ito. Ang simpleng pagsisinungaling ko ay syang nagdulot ng lamat sa aming relasyon. Pero ako ang may gawa kaya dapat lang na pagdusahan ko. Pinahintulutan kong mangyari sa akin, sa relasyon namin.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Madaling magpatawad sa kasalanang nagawa mo pero hindi madaling makalimot. Oo nga at napatawad ako ng taong mahal ko pero hindi nya nakakalimutan ang sakit na dinulot ko sa kanya dahil sa tuwing mag-uusap kami ng mahal ko ay paulit-ulit na bumabalik sa akin ang nagawa kong pagsisinungaling sa kanya. Tanggap ko yun dahil kasalanan ko. Sinira ko ang tiwala nya. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Isang hapon ng pag-uusap namin dahil aalis ako at pupunta ako sa bahay ng barkada ko nagpaalam ako sa kanya. Nag-usap kami. Nagkaroon kami ng konting pagtatalo hanggang sa sinabi ko na sa kanyang <i>"Sana hindi mo na lang ako binigyan ng second chance kung paulit ulit mo lang din namang ipapamukha sa akin ang kasalanang nagawa ko." </i>On that very moment, pumatak ang luha ko. Luha ng pagsisisi, kung bakit ko sya nagawang saktan. I felt like I am loosing him. Then he told me to stop from crying. But, I couldn't help my feelings, kusa na syang bumuhos. Nakakahiya man dahil nakikita ng mga kasama ko dito sa bahay na umiiyak ko pero wala akong pakialam dahil ito ang nararamdaman ko ngayon at kailangan kong mailabas ito. Nang medyo humupa na ang pag-iyak ko sinabi nya sa akin. <i>"I Love You." </i> Simpleng salita ngunit puno ng damdamin. I replied <i>"I Love You More." </i>At muling dumaloy ang luha sa aking mga mata. At sa tuwing sasabihin kong mahal ko sya ng mag oras na iyon ay parang may sariling buhay ang aking mga luha na kusang pumapatak. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<i>"Hindi ko alam kung bakit pinagkakatiwalaan pa rin kita hanggang ngayon. Siguro dahil mahal na mahal kita. Kaya pagkaingatan mo sana ang tiwalang iyan. Dahil alam mong ikaw din ang lumamat sa tiwalang binigay ko sayo. Mabilis nang masira yan, kaya alagaan mo." ~Justyn Shawn</i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hindi madali ang pinagdaraanan naming dalawa ngayon. Dahil nasa stage pa rin kami ng coping and patching things up. Napaka fragile ng relationship namin ngayon, isang maling salita or gawa ay maaaring mabasag pero katulad nga ng sinasabi ko sa kanya. <i>"Hindi ko kakayaning mag-isa ang patunayan sa yong mahal kita. Tulungan mo ako. Magtulungan tayo." </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b>"Asawa ko, let's forget what had happened before.. Hayaan na natin kung ano man ang nakaraan</b> <b>what's important now is the LOVE we still have for each other. I know marami ang magsasabi ngayon na bakit mo pa ako binigyan ng second chance after the things I have done to you. Hindi ko kayo masisisi but let me have this second chance to START AGAIN..."</b></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
<img border="0" height="0" src="http://c.gigcount.com/wildfire/IMP/CXNID=2000002.0NXC/bT*xJmx*PTEzNTE5Nzg2NzU2NDkmcHQ9MTM1MTk3OTU*Njk2OCZwPTI5MzMzMSZkPSZnPTEmbz*5NDM2NjEzNTUzNzc*Yzg*OTRl/ZjQ1ODhkMWY3NDFlNyZvZj*w.gif" style="height: 0px; visibility: hidden; width: 0px;" width="0" /><br />
<center>
<a href="http://videokeman.com/" target="_blank"><img alt="videokeman mp3" border="0" src="http://i39.photobucket.com/albums/e159/normanski/players/ewualizer.gif" /></a><br /><a href="http://videokeman.com/jose-mari-chan/cant-we-start-over-again-jose-marie-chan/" target="_blank">Can’t We Start Over Again – Jose Marie Chan Song Lyrics</a><br /><embed flashvars="playerID=1&bg=0xffffff&leftbg=0xCA4536&lefticon=0xffffff&rightbg=0xCA4536&rightbghover=0x999999&righticon=0xffffff&righticonhover=0xffffff&text=0xCA4536&slider=0x303030&track=0xFFFFFF&border=0x666666&loader=0xC52C24&autostart=yes&loop=yes&soundFile=http://videokeman.com/dload/flv5/110609/Jose_Marie_ChanxdashxCanxapost_We_Start_Over_Again.vkm" height="44" src="http://videokeman.com/music/videokemanplay.swf" width="300" wmode="transparent"></embed></center>
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
</div>
iamDaRKDReaMeRhttp://www.blogger.com/profile/18407983250051310116noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-10053100327006715922012-11-01T00:32:00.000-07:002012-11-01T00:32:45.662-07:00The Wedding<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6xN6QL_6reqKYrxEv2XkOTp5HmnZ2blTAA_N2MdeZtmHgoHnGsMwL-IgO6dsu76hC6nl1gw7EHgf_3CdkU_h3p0vVolQM-4tYnn4mPsFMhiQteIwQunMi8dO8wSPtWtyAeF4DTtGNf3c/s1600/TW.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6xN6QL_6reqKYrxEv2XkOTp5HmnZ2blTAA_N2MdeZtmHgoHnGsMwL-IgO6dsu76hC6nl1gw7EHgf_3CdkU_h3p0vVolQM-4tYnn4mPsFMhiQteIwQunMi8dO8wSPtWtyAeF4DTtGNf3c/s320/TW.jpg" width="242" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
by: Justyn Shawn</div>
<div style="text-align: center;">
blog: <a href="http://justynstories.blogspot.com/" style="text-align: left;">http://justynstories.blogspot.com/</a></div>
<div style="text-align: center;">
fb: <a href="https://www.facebook.com/jojimar.abarido" style="text-align: left;">https://www.facebook.com/jojimar.abarido</a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br /><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Bakit ka dyan umiiyak? Diba magsasaya tayo ngayon? Diba susulitin natin ang weekends?" biglang sulpot sa harapan ni Ronnel si Josephine matapos niyang iaangat ang kanyang ulo mula sa pagkakaub-ob nito sa pag-iyak. Nakita niya ang kanyang nobyang nakangiti sa kanya. Ngayon, napakaaliwalas ng mukha nito. Ang ganda nito ay tila nagniningning sa kanya. Nakakahalina. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Niyakap niya ng mahigpit ang kanyang nobya. Ngumiti ng pilit. Hindi niya pinakitang masakit ang kalooban niya sa pagkawala nito; na wala na ito at isa na ngayong kaluluwa ang sa kanya ay kamakausap. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Oo, susulitin natin ang buong weekends." saad ni Ronnel sa dalaga at masuyo niya itong hinalikan. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Matapos nilang kumain ng agahan ay tila walang kakaibang nangyari sa kanila. Kahit masakit ang kalooban ngayon ni Ronnel, hindi niya ito pinakita sa kanyang nobya. Kahit na sising sisi siya sa sarili dahil kung hindi niya pinaghintay ang kanyang nobya ay hindi sana hahantong ang lahat sa ganito. Pilit na ngiti lamang ang pinapakita ng binata sa dalaga. Iyon na lang ang tanging paraan upang masulit kahit papaano ang kanilang weekends. Ang magsuot siya ng maskarang panakip sa pagsisisi at kalungkutan na ngayon ay bumabalot sa kanyang katauhan. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Namasyal sila. Naglaro. Nanood ng sine. At madami pa silang ginawang masasabi mo talagang "sulit" ang weekends nila. Habang kasama ang kanyang nobya ay di maalis ang pagsisising nararamdaman niya ngunit mas nangibabaw ang kasiyahan doon, na kasama niya ang taong mahal na mahal niya; na binigyan pa siya ng chance na makasama siyang muli. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kung sana ganito lang sila noon..kung sana matagal na niyang ginawa ang mga bagay na ganito, hindi na sana hahantong pa ang lahat sa kawalan. Ngunit wala na siyang magawa kundi tanggapin ang katotohanan at magpakasaya na lang sa pagkakataong binigay sa kanina. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Lumuhod ito sa harapan ni Josephine. May ngiti sa labi ngunit puno ng kalungkutan ang kanyang mga mata. "Will you marry me?" saad ng binata sa dalaga. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Kung alam mo lang kung gano ako katagal naghintay na sabihin mo ang mga katagang yan sa akin. Oo!!! OO.. I will marry you!!!"Tuwang tuwang sagot naman ni Josephine kay Ronnel. Bakas ang kaligayahan ng dalaga sa sinabi ng binata habang nakaluhod itong hawak ang kanyang mga kamay. Sa pagtanggap ni Josephine ay tila nawalang lahat ng kalungkutang bumabalot kay Ronnel. Niyakap niya ang kanyang nobya ng mahigpit. Punong puno ng kaligayahan. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Isinoot ni Ronnel ang singsing sa kamay ng dalaga matapos niya itong halikan. Napakagandang tingnan itong suot sa kamay niya. Bagay na bagay. Niyakap ng mahigpit ni Josephine si Ronnel. "Ngayon pa lang sulit na ang weekends ko."tuwang tuwang sambit ng dalaga. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Tumungo sila sa may simbahan. Duon, kahit walang pari, kahit walang saksi, kahit walang katibayang papel kinasal nila ang kanilang sarili. Ipinakita nila ang kanilang wagas na pag-iibigan. Gusto nilang pagtibayin iyon sa mga oras na iyon. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hinawakan ni Ronnel ang dalawang kamay ni Josephine. Ipinatong ito sa kanyang dibdib. "Josephine Lalusin, tinatanggap mo ba ako bilang iyong kabiyak na iyong pakamamahalin at paglilingkuran sa hirap at ginhawa, sa dusa at ligaya, sa habambuhay?" damang dama ni Josephine ang bilis ng tibok ng puso ni Ronnel habang nakapatong ang kanyang mga kamay sa dibdib nito. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Matapos sabihin ang mga katagang iyon habang nakatitig sa mga mata ng dalaga ay napansin niyang tumulo ang luha nito. Huha ng kaligayahan. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Oo! Oo!..."nagmamadaling sagot ni Josephine sabay punas ng mga luha niya sa galak na nararamdaman. Ito ang matagal na niyang hinihintay na mangyari sa kanila ni Ronnel. At ngayon nga ay nangyayari na. Wala mang papel, saksi, o pari, ang pag-ibig nila ang naging batayan upang pag isahin nila ang kanilang dibdib. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kinuha ni Josephine ang mga kamay ni Ronnel at ipinatong din ito sa kanyang dibdib gaya ng ginawa ng kanyang kapareha."Ikaw Ronnel Bactong, tinatanggap mo ba ako bilang iyong kabiyak na iyong pakamamahalin at paglilingkuran sa hirap at ginhawa, sa dusa at ligaya, sa habambuhay?" </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Oo.”nakangiting wika naman ni Ronnel kay Josephine. Matapos noon ay naghalikan silang dalawa. Isa iyong mainit at puno ng pagmamahal na halik. Napakasaya nila ng mga sandaling iyon. Iyon na yata ang pinakamasayang sandali sa kanilang buhay. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Matapos nilang ikasal ang kanilang sarili ay nagpunta sila sa kanilang tagpuan kung saan madalas maghintay si Josephine kay Ronnel. Dito, sa lugar ding ito, may naghihintay na sorpresa para kay Ronnel. Masaya silang parehong tumungo dito dahil isa na ngayon silang ganap na mag-asawa. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Kinuha ni Josephine ang isiniksik niyang sorpresa para kay Ronnel. Isang sulat. Binasa ito ng kanyang asawa. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Labs, </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Mahal na mahal na mahal kita. Kung ang paghihintay lang ang kaya kong gawin upang mapasaya ka. Gagawin ko ito. Dahil mahal na mahal kita. Kahit pa man hanggang sa kabilang buhay..hihintayin kita. Ganun kita kamahal. I love you. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Josephine </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Pagkabasa niyang iyon ay tila nagbalik sa kanyang katauhan ang pagsisisi. Kung hindi lang sana niya nagawang paghintayin ang kanyang nobya, buhay pa sana silang nagsasama ngayon. Tumulo ang luha sa mga mata ni Ronnel. Niyakap naman ito ni Josephine noong makita niya ang kanyang asawang umiiyak. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Asawa ko…”mapaglambing na wika ni Josephine habang yakap niya ang kanyang asawa at hinahaplos ang kanyang likod. “’bat ka umiiyak? Hindi ka ba masayang mag-asawa na tayo? Hindi ka ba masayang magkaisang dibdib na tayo? Hindi ka ba masayang magkasama na tayo?” </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“M-masaya..p-pero…k-kung di lang s-sana…..”humihikbing salaysay naman ni Ronnel. Hindi niya iyon maituloy dahil sumingit agad at nagsalita si Josephine. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Yun naman pala e. Masaya ka naman pala. Halika. May ipapakita pa ako sayo”yaya nito at naglakad sila patungo sa di kalayuan. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Isa pang sorpresa ang nakita ni Ronnel. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hindi siya makapaniwala. Tiningnan niyang muli si Josephine ngunit duguan na itong nasa kanyang harapan. Nakita din niya ang sariling naliligo sa dugo. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Naalala niyang bigla ang lahat ng mga nangyari. Pauwi na siya noon galing sa inuman. Lasing na lasing ito. Wala sa katinuan. Sinubukan pa niyang pumunta sa tagpuan nila at nagbakasakaling maabutan pa niya dito ang minamahal na nobya. Ngunit wala na ito at nakauwi na. Nagpasya na siyang umuwi. Lasing na lasing niyang inikot ang sasakyang kanyang minamaneho tungo na sa kanilang tinutuluyan. Hindi pa man siya nakakalayo, hindi niya napansin ang isang taxing humaharurot na papasalubong sa kanya. Hanggang sa ilaw na lang ang kanyang nakita. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hindi makapaniwala si Ronnel sa nasaksihan nito. Sa isang bangin, hindi malayo sa tagpuan nila, nakita niya ang kanyang katawan. Walang buhay.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Wakas</i></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/15383525449753718218noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-46073703683464918682012-10-31T12:25:00.003-07:002012-10-31T12:25:58.605-07:00Anino Ng Kahapon 11<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="MsoNoSpacing">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s1600/ank.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigDexwAJKvxF7T3fdWQC2CtVUjWQRKsPboAzhjkQWdMCFWeOg9xh7jW8956aFWPcsiyMValILiCA2HFw5XjdZasaMLSxNEi6fGtqWbiHkUfNJO7_sRZN9KJpeCJ62Wr2OQdjeLST_kUA7J/s320/ank.jpg" width="236" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i>Photo by: Justyn Shawn</i></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i><br /></i></b><b><i><br /></i></b><b><i><br /></i></b><br />
<div style="text-align: left;">
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div>
Una po sa lahat ay gusto ko lamang po kamustahin ang lahat ng sumusubaybay ng Anino Ng Kahapon? Maraming salamat po sa patuloy na pagsubaybay sa kwentong aking isinulat, nawa po ay nagustuhan ninyo.<br />
<br />
<div>
<div>
Pangalawa nagpapasalamat po ako sa taong mahalaga sa akin dahil sya po ang gumawa ng cover photo ng kwento at nagbigay ng some ideas sa chapter na to. Maraming salamat <i style="font-weight: bold;">Justyn Shawn</i>. My one and only Labs. Less Than Three.</div>
<br /></div>
</div>
<div>
<div>
Hindi ko na po patatagalin pa, pero bago ang lahat ay magpapasalamat ako sa lahat ng nagcomment namely: raymond, ramy from qatar, riley delima, and artsteve, zenki of kuwait, kiero143, Lee, Mac, Lexin, robert_mendoza@yahoo.com, rascal, ALDRIN, Acnologia, Marshy, sa asawa na first time na nagcomment at bumasa sa gawa ko <b><i>Justyn Shawn</i></b> at syempre sa mga anonymous silent readers.<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNoSpacing">
<div class="MsoNoSpacing">
<div>
<span style="color: red;"><b><i>Sa lahat ng gustong makipagkulitan sa akin you can follow/add me on the following social networks by simply clicking any of the links below:</i></b></span></div>
<div>
<span style="color: red;"><b><i><br /></i></b></span></div>
<b></b><br />
<div>
<b><b><i>Facebook: </i></b><a href="https://www.facebook.com/arn.5HK">https://www.facebook.com/arn.5HK</a></b></div>
<b></b></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<b><i>Facebook Group: </i></b><a href="https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/479218688778057/?notif_t=group_activity">https://www.facebook.com/groups/minahalnibestfriend/</a></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<b><i>Twitter: </i></b><a href="https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR">https://twitter.com/iamDaRKDReaMeR</a></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<b><i>Blog: </i></b><a href="http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/">http://unspokenwordsofdarkdreamer.blogspot.com/</a></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
</div>
</div>
<div>
_____</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b><i><span style="color: red;">Disclaimer:</span></i></b></div>
</div>
<div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i>This story is based on true to life experience, names of the characters and some scenarios are intended to be changed to protect their privacy.</i></div>
</div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i>Comments and any kind of reactions are welcome. </i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i>You have the freedom to express your feelings.</i></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b><i><span style="color: red;">Read at your own risk!</span></i></b></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<i>Enjoy reading!</i></div>
<div>
</div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
</div>
</div>
<div>
<b><i><br /></i></b><b><i></i></b>
<a name='more'></a><b><i><br /></i></b></div>
<div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
"Don't worry nandito na ako at hindi na kita iiwan pang muli. Mahal na mahal kita Ron at hindi magbabago ang feelings ko para sa yo." ang sarap pakinggan ng mga salitang ito.<br />
<div class="MsoNoSpacing">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
"Ron... Ron... Ron..." ang tinig ni Lee habang ginigising ako. “Nasa bus station na tayo ng Abu Dhabi.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Panaginip lang pala ang lahat. Bakit? Sana totoo na lang. Masaya na ako eh. Yakap ko na sya at yakap na nya ako. Bakit bumalik na naman ako sa katotohanang wala sya?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
“Tara na Ron para makapag pahinga ka na ng maayos sa bahay.” Ang pag-aya ni Lee sa akin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Agad akong tumayo mula sa pagkakaupo upang makababa na ng bus. Pagkababang pagkababa agad kaming kumuha ng taxi upang makauwi.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Ilang saglit pa ay narating na namin ang tinutuluyan ko. Agad kong binuksan ang kwarto ko ngunit bakit parang bukas ang pinto. Ako lang ang may susi nito at si…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
“Kanina pa kita hinihintay. San ka ba galing?” ang boses ng taong nadatnan ko sa loob ng kwarto ko.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Natulala ako sa aking nakita. Kung panaginip man ito hindi ko na nanaisin pang gumising. Agad kong nilapitan ang taong matagal ko ng inaasam na makita at makasamang muli at sa paglapit ko sa kanya agad ko itong niyakap ng buong higpit ngunit hindi ito tumugon bagkus nadama ko ang tila panlalamig sa kanyang katauhan.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Noon ko lamang naalala na kasama ko pala si Lee ng mga oras na iyon. Kumalas ako mula sa pagkakayakap kay Christian at tinignan ang kanyang mukha. Bakas dito ang labis na kalungkutan at galit. Agad pumatak ang mga luha ni Chrisitian ng ibaling nya ang tingin mula sa pintuan ng kwarto patungo sa akin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Nagulat na lang ako sa sumunod na ginawa ni Christian. Isang mabilis na kamao ang dumapo sa mukha ni Lee na aking ikinagulat.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
"Ang kapal din naman talaga ng mukha mo! Matapos mong iwan at saktan si Ron eto ka ngayon pumapapel na naman. Para ano? Saktan syang muli?" ang galit na sigaw ni Christian matapos lumapat ang kanyang kamao sa mukha ni Lee. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Biglang bumaling sa akin si Christian. Kitang kita sa kanyang mga mata ang sakit. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
"Ron hindi pa ba sapat na sinaktan ka ng taong ito? Hindi pa ba sapat na halos kinalimutan mo na ang sarili mo dahil sa mga pagdurusa na dinulot nya sa yo? Patuloy ka pa rin bang magpapakatanga sa kanya? Mahal kita Ron kaya kita hinyaang mag-isa ng sandali dahil sa pag-aakala kong mabibigyan ng kasagutan ang lahat ng tanong mo na matagal mo ng hinahanapan ng kalinawan. Masakit na sobra." <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
"Christian let me explain." ang pagsusumamo ko habang patuloy ang pag-agos ng luha sa aking mga mata.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
"Explain? Again? Naisip mo man lang ba ang damdamin ko sa yo? Did you ever think that I never left you even in the times that you were down? Pinahalagahan mo ba ako Ron? Palagi na lang kitan iniintindi. Ako na lang ba lagi ang iintindi? Paano naman ako? Kaylan mo ako matatanggap ng buo sa puso mo?"<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
"Tol pakinggan mo muna si Ron!" ang sabat ni Lee.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
"Hindi ikaw ang kinakausap ko kaya manahimik ka dyan!"<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
"Budz..." ang panimula ko. "From the day you left for vacation walang araw na hindi kita naalala, walang oras na hindi kita na miss. Malaki na ang naging parte mo sa buhay ko. You were the only person who stand beside me in all my struggles. Ikaw ang nagbalik ng ngiti sa mga labi ko. Ikaw ang nag-paalala sa akin kung paano muling magmahal." hindi pa man ako tapos sa aking pagsasalita ay pinutol itong muli ni Christian.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
"Enough Ron! Ayaw ko ng marinig ang lahat ng bagay na yan. Siguro nga tama na ang pagiging tanga ko sa yo. Mahal kita pero hindi ko na kayang isakripisyo pa ang natitirang butil ng pagkatao ko. Kung gusto mong balikan ang manggagamit na yan you're free to do so!" sabay talikod at nagmamadaling umalis ng kwarto ko si Christian at bago pa man sya umalis ay itinulak nyang muli si Lee ngunit nanatili lamang syang kalmado.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
"I love you Christian." Ito na lang ang huling salitang lumabas mula sa aking bibig.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
“Ron…” ang tawag sa akin ni Lee.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
“Iwan mo muna ako. I need to be alone!” ito lang ang tanging hiling ko kay Lee.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
“Ron please, kahit ngayon lang hayaan mo akong damayan kita.” Ang pilit na pagsusumamo nito.<br />
<br />
“Bakit Lee, kung dadamayan mo ba ako ngayon maibabalik mo si Christian? Mapapaglinaw mo ba ang isip nya para makinig sa paliwanag ko? If you can, then stay. If not, just leave.” Ang malamig kong tugon sa kanya.<br />
<br />
Wala na ngang nagawa pa si Lee kundi iwanan ako sa sitwasyong punit muli ang aking pagkatao. Saan ba ako nagkamali at nagawa kong masaktan ang taong nagmamahal sa akin, ang taong naging tanging lakas ko nung sandaling mahina ako, ang taong naging saya ko nung panahong nalugmok ako sa kalungkutan?<br />
<br />
Bumalik ako sa buhay na alak lang ang naging sandigan ko upang makakuha ng lakas. Nawalan muli ng direksyon ang buhay ko. Ilang beses kong sinubukang kausapin si Christian upang ipaliwanag ko ang tunay na pangyayari ngunit hindi pa rin sya handang pakinggan ang panig ko nanatili syang bingi sa bawat paglilinaw ko sa nakaraan.<br />
<br />
At si Lee, lalo itong nagpursigi na mapaamo akong muli. Ngunit naging manhid na ako sa pagmamahal. Mas pinili kong maging mapag-isa kasama ang alak. Kung maaga ko lang pinapasok sa buhay ko si Christian at hindi ako nabuhay sa nakaraan malamang masaya pa rin kaming magkasama ngayon. Kung hindi ko hinayaan ang sarili ko na malugmok sa kahapon siguro masaya pa rin kami ni Christian ngayon. Puro panghihinayang na lang ang naging takbo ng buhay ko. Tanging pagluha na lang ang naging hobby ko. Lagi na lang akong nagbabalik tanaw sa nakaraan kung saan masaya ako sa piling ni Christian dahil dito na lang ako nagiging masaya. Kung yun nga ang tamang depenisyon ng mga ngiti na minsan na lang gumuhit sa aking mga labi.<br />
<br />
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<b>Si Christian…</b></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br />
<br />
Nagpaalam ako sa pinatatrabahuhan ko na magleleave ako upang hanapin ang sarili ko dahil sa mga pangyayari sa amin ni Ron. Masakit na marinig mula sa taong mahal mo na may puwang pa rin sa puso na para sa taong naging sanhi ng kanyang paghihirap at pighati. Ibinigay ko ang lahat para makalimutan nya ang taong minsan ng dumurog ng kanyang pagkatao ngunit parang may kulang pa rin. Halos wala ng natitira pang pag-ibig sa aking sarili. Ibinuhos ko ng lahat sa kanya. Panahon na siguro upang bigyan ko naman ng saya ang sarili ko.<br />
<br />
Matapos ang isang buwan kong bakasyon at makabalik ako napagdesisyunan kong lumipat ng matitirhan dahil tuwing nakikita ko ang apat na sulok ng aking kwarto ay naaalala ko ang mga masasayang araw na kasama ko si Ron. Nagresign din ako sa aking pinapasukan upang makalayo na sa lahat ng alaala ni Ron. Maswerte na rin na nakakita agad ako ng malilipatan. Ngunit may kulang sa aking pagkatao. Isang parte ng aking buhay ay wala. At ito ay si Ron. Kaya naman napag desisyunan ko na puntahan ito sa kanyang bahay sa Abu Dhabi.<br />
<br />
Maaga akong nakarating sa bahay nila. Hindi ko sya tinawagan upang supresahin sya. Nakatayo ako sa may pintuan nila ng biglang bumukas ito at iniluwa si Jane.<br />
<br />
“Oh Christian, anong ginagawa mo dyan? Wala si Ron nagpunta ng Dubai para bisitahin ka kasi alalang-alala na sayo dahil hindi ka man lang nag text kahit isa para sabihin sa kanya na ok ka.”<br />
<br />
“Ah, ganon ba? Pwede bang pumasok hintayin ko na lang sya sa kwarto nya.”<br />
<br />
“May susi ka ba don? Kasi wala akong duplicate nun.”<br />
<br />
“Meron binigyan nya ako.”<br />
<br />
Matapos ang usapan ay nagpaalam na si Jane na papasok na sya at agad naman akong nagtungo ng kwarto ni Ron upang makapagpahinga. Halos walang ipinagbago ang kanyang kwarto malinis pa rin ito kahit na medyo maliit. Yung tipong sakto lang para sa isang tao.<br />
<br />
Sobrang excited na akong makita, mayakap, at mahagkang muli ang taong bumuo ng pagkatao ko. Ano na kaya ang itsura nya ngayon? Tumaba kaya sya? Pumayat? At kung anu-ano pang katanungan ang pumapasok sa aking isipan hanggang sa nakatulog ako sa pag-iisip.<br />
<br />
Nagising ako ng may narinig akong yabag papunta ng kwarto ni Ron. Laking gulat ko ng ipinakita ng pintuan si Ron.<br />
<br />
“Kanina pa kita hinihintay. San ka ba galing?” ang alala kong tanong dito.<br />
<div class="MsoNoSpacing">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Tila nagulat si Ron ng makita niya ako. At laking gulat ko na lang ng bigla niya akong yakapin ng napakahigpit punung-puno ng pagkasabik. I was about to return his gesture ng mapatingin ako sa pintuan at nakita ko si Lee. Ang pagksabik ko ay biglang napalitan ng panlalamig at nakaramdam ako ng galit. Ibinalik ko ang tingin kay Ron ngunit napuno ng tanong ang aking isipan. Bakit sa dinami dami ng taong makakasama ni Ron ay si Lee pa? Nagkabalikan na ba sila nung umalis ako? Bakit magkasama sila ngayon? Ano na ang meron sa kanila?<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Hindi ko na napigilan pa ang aking sarili at bigla ko na lang inundayan ng sapak si Lee.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
"Ang kapal din naman talaga ng mukha mo! Matapos mong iwan at saktan si Ron eto ka ngayon pumapapel na naman. Para ano? Saktan syang muli?"<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Sobrang sakit ang aking naramdaman. Nakita ko si Ron ng patuloy ang kanyang pagluha. Nadudurog ang puso ko tuwing nakikita kong umiiyak sya pero mas nasasaktan ako ngayon.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
"Ron hindi pa ba sapat na sinaktan ka ng taong ito? Hindi pa ba sapat na halos kinalimutan mo na ang sarili mo dahil sa mga pagdurusa na dinulot nya sa yo? Patuloy ka pa rin bang magpapakatanga sa kanya? Mahal kita Ron kaya kita hinyaang mag-isa ng sandali dahil sa pag-aakala kong mabibigyan ng kasagutan ang lahat ng tanong mo na matagal mo ng hinahanapan ng kalinawan. Masakit na sobra." <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
“Christian let me explain.” Ang pagsusumamo nito sa akin ngunit imbis na pakinggan sya ay agad kong pinutol ang kanyang sasabihin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
"Explain? Again? Naisip mo man lang ba ang damdamin ko sa yo? Did you ever think that I never left you even in the times that you were down? Pinahalagahan mo ba ako Ron? Palagi na lang kitan iniintindi. Ako na lang ba lagi ang iintindi? Paano naman ako? Kaylan mo ako matatanggap ng buo sa puso mo?"<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
"Tol pakinggan mo muna si Ron!" ang sabat ni Lee.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
"Hindi ikaw ang kinakausap ko kaya manahimik ka dyan!"<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
"Budz..." bigla nitong simula. "From the day you left for vacation walang araw na hindi kita naalala, walang oras na hindi kita na miss. Malaki na ang naging parte mo sa buhay ko. You were the only person who stand beside me in all my struggles. Ikaw ang nagbalik ng ngiti sa mga labi ko. Ikaw ang nag-paalala sa akin kung paano muling magmahal." hindi pa man sya tapos magsalita ay pinutol ko na dahil hindi ko makakayanan ang susunod pa nyang sasabihin na mas pinili na nya si Lee kaysa sa akin.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
"Enough Ron! Ayaw ko ng marinig ang lahat ng bagay na yan. Siguro nga tama na ang pagiging tanga ko sa yo. Mahal kita pero hindi ko na kayang isakripisyo pa ang natitirang butil ng pagkatao ko. Kung gusto mong balikan ang manggagamit na yan you're free to do so!" sabay talikod at nagmamadaling akong umalis ng kwarto at bago pa man ako tuluyang makalabas ay binalya ko si Lee at tila kalmado lang ito sa aking ginawa, walang reaksyon.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Pagkalabas na pagkalabas ko ng bahay nila Ron ay hindi ko na pinigilan pa ang sarili kong umiyak inilabas ko ang lahat ng sama ng loob ko ang sakit na nararamdaman ko. Bakit nya nagawa sa akin ito? Bakit kaylangan kong masaktan ng ganito? Bakit hindi kami pwedeng sumaya? Ito ang ilan lang sa mga katanungan ko sa aking sarili. Mahal ko si Ron, sobrang mahal, ngunit hindi mabubuo ang pagsasama naming kung palaging may Lee na nakakabit sa pagmamahalan naming dalawa. Kaya kong isakripisyo ang pansarili kong kasiyahan para lang lumigaya si Ron. At kung ikaliligaya nya ang balikang muli si Lee ay ibibigay ko ito sa kanya kahit pa ako ang magdusa.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Ilang beses na rin akong tinawagan ni Ron ngunit nanatili akong matigas upang dinggin ang kanyang paliwanag. Hindi ko pa rin kasi kayang marinig mula sa kanya ang mga salitang “Sorry Christian nagkabalikan na kami ni Lee.” Hindi ko kakayanin kung maririnig ko ito kaya mas minabuti ko pang magmatigas tuwing tumatawag sya.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
“Mahal kita Ron, mahal na mahal.” Ito ang mga salitang gusto kong sabihin sa kanya na matagal ko ng hindi nasasabi. Ngunit sa tingin ko ay hindi ko na muli pang maisasatinig ito sa kanya.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<b>Si Lee…<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Hindi ko malaman kung ano ang mararamdaman ko ng muli ko syang makita. Kahit pa itago ni Ron sa akin halata sa kanyang mga mata na umiyak sya. Hindi ko alam kung ano ang kanyang pinagdaraanan ngayon at kung ano man ito ay kailangan kong malaman.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Agad ko itong nilapitan at inalalayan hanggang makapasok ng building. Sa loob ng elevator ay hindi ko na napigil pa ang aking sarili niyakap ko sya ng ubod ng higpit upang iparamdam sa kanya na nandito lang ako para sa kanya, na mahal ko sya, mahal ko pa rin sya.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Ganito ba si Ron ng iniwan ko? Ganito ba naging kamiserable ang buhay nya nung nilayuan ko sya? Halos madurog ang puso ko sa nakikita ko sa kanya. Hindi ko inaakala na ganito pala sya pag nasasaktan. Gusto kong bumawi sa kanya dahil sa nagawa kong pananit sa kanya at sa panahon ngayon tanging ang pagdamay sa taong dating minahal ko ang maaari kong magawa.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Alam kong naging masyadong mabigat ang araw na ito para kay Ron kaya naman ng magpaalam syang matutulog na ay hindi ko na sya pinigilan pa. Hindi na nya nakuhang magpalit ng damit bago matulog. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Ang sarap pagmasdan ni Ron sa kanyang pagkakahimbing. Tila walang problemang dinadala ngunit bakas ang lungkot. Muli ay nadurog ang puso ko. Naisip ko kung gaanong naging miserable ang buhay nya ng iniwan ko sya. If I could turn back the hands of time, I will not do anything that would hurt him. Kaya lang huli na yata ang lahat para sa akin. Meron na syang ibang minamahal. Siguro makukuntento na lang akong makita syang maligaya sa piling ng taong nagmamahal sa kanya at mahal nya.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span lang="EN-US">Kinabukasan ay iprinisinta ko pa rin ang sarili ko na ihatid sya dahil alam kong wala si Ron sa kanyang sarili at hindi ko hahayaang may mangyari sa kanyang masama.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span lang="EN-US">Pagkadating namin ng bahay nila ay nakita ko si Ron na tila natulala at biglang tumakbo sa loob. May tinig akong narinig mula sa loob ngunit di ko sigurado kung sino kaya naman agad ko syang sinundan. Nagulat ako sa aking nakita. Si Christian yakap yakap ni Ron.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span lang="EN-US">Sa pagkakatayo ko sa may pintuan ay nakita kong nakatitig sa akin si Christian. Dama ko ang namumuong galit na makikita mo sa kanyang mga mata. At ang sumunod na pangyayari ay ang paglapat ng kamao nito sa aking mukha.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Wala akong magawa gusto kong gumanti ng sapak kay Christian but I don’t want to make the situation more complicated. I feel sorry for Ron. And I know this time it is still because of me. Ako na naman ang may kasalanan bakit sya nasasaktan. At bago pa tuluyang umalis si Christian ay tinulak ako nito. And there I heard Ron saying: "I love you Christian." Words Christian never heard dahil na rin sa pagmamadali nitong makaalis.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Lumapit ako kay Ron ngunit pilit akong tinaboy paalis. Pilit kong ipinagsiksikan ang sarili ko sa kanya upang madamayan sya sa panahong ito ngunit naging matigas ito. Wala akong magawa kundi sundin na lang ang kanyang kagustuhan. Ang iwanan sya sa pinakamababang parte ng kanyang buhay.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Alam kong ako ang naging sanhi ng lahat ng sakit na nararanasan ni Ron. Kaya naman hindi ako titigil hangga’t hindi ako nakakabawi sa lahat ng aking nagawa sa kanya.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
“Babawi ako Ron. Gagawin ko ang dapat at nararapat upang sumaya ka.”<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<o:p> </o:p> </div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<img border="0" height="0" src="http://c.gigcount.com/wildfire/IMP/CXNID=2000002.0NXC/bT*xJmx*PTEzNTEyODg3ODYwMTQmcHQ9MTM1MTI4ODgxNzgwOCZwPTI5MzMzMSZkPSZnPTEmbz*5NDM2NjEzNTUzNzc*Yzg*OTRl/ZjQ1ODhkMWY3NDFlNyZvZj*w.gif" style="height: 0px; visibility: hidden; width: 0px;" width="0" /><br />
<center>
<a href="http://videokeman.com/" target="_blank"><img alt="videokeman mp3" border="0" src="http://i39.photobucket.com/albums/e159/normanski/players/ewualizer.gif" /></a><br /><a href="http://videokeman.com/rascal-flatts/what-hurts-the-most-rascal-flatts-2/" target="_blank">What Hurts the Most – Rascal Flatts Song Lyrics</a><br /><embed flashvars="playerID=1&bg=0xffffff&leftbg=0xCA4536&lefticon=0xffffff&rightbg=0xCA4536&rightbghover=0x999999&righticon=0xffffff&righticonhover=0xffffff&text=0xCA4536&slider=0x303030&track=0xFFFFFF&border=0x666666&loader=0xC52C24&autostart=yes&loop=yes&soundFile=http://videokeman.com/dload/flv2/08Apr09/Rascal_Flatts_-_What_Hurts_The_Most.vkm" height="44" src="http://videokeman.com/music/videokemanplay.swf" width="300" wmode="transparent"></embed></center>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<b><i><span lang="EN-US">Itutuloy…<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br />
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
</div>
</div>
</div>
iamDaRKDReaMeRhttp://www.blogger.com/profile/18407983250051310116noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2169909282355431994.post-64373618741548832792012-10-31T02:01:00.002-07:002012-10-31T02:01:39.224-07:00Chatroom<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheCDDnXFiGwqGaqBp5fPRIyZgKn0Tv5O8lp8iTpknz41I-Dl1e1m52K15kSm0hRR3SW68ekSzEnymAIwBoq2eAskAe7D0BAAyNrDL0-NLJR2Nlsm0_kSmXw3y6rjKustPrjRM_qc7qJUki/s1600/CR.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheCDDnXFiGwqGaqBp5fPRIyZgKn0Tv5O8lp8iTpknz41I-Dl1e1m52K15kSm0hRR3SW68ekSzEnymAIwBoq2eAskAe7D0BAAyNrDL0-NLJR2Nlsm0_kSmXw3y6rjKustPrjRM_qc7qJUki/s320/CR.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: inherit;">Photo by: Justyn Shawn</span></i></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: red; font-family: inherit;"><br /></span></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><i><span style="color: red; font-family: inherit;"><br /></span></i></b></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Nakakabored naman ngayon bakit hindi tayo magpagames. Press 1 para sa gusto ng game para naman mabuhay ang room. Hindi yung ngangahan na lang tayo dito” Ang wika ng founder ng chatroom na si Kenjie.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Maraming chatters ang sumang-ayon sa suhestiyon ni Kenjie. Isa na Dito si Jojie dahil alam nyang sa wala namang ibang games ang pinapalaro si Kenjie kundi NTT or Name That Tune. Bihasa si Jojie larangan ng musika. Halos lahat ng NTT games sya ang nananalo. At hindi nga sya nagkamali sya pa rin ang nanalo kahit pa paminsan-minsan ay kinukulit si Jojie ng kanyang boyfriend na si Arnold, isang topakin at ang joker ng room at isa rin sa mga main DJ ng chatroom.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Congratulations to Jojie. Wala na bang ibang mananalo kada maglalaro na lang ng NTT ikaw ang nananalo? Wala lang load? Kinakarir?” ang pagtatapos ni Kenjie ng laro. “And now I will pass the mic to one of our Main Chatroom Dj. Ang talak ng talak walang ginawa kundi pumutak walang pagod ang bibig Arnold. Please do grab the mic in 3,2, and 1.”<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a><br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Bago pa man makuha ni Arnold ang VC o Voice Chat ay sumingit si Aronn ang kikay at isa rin sa mga pioneer na ng chatroom.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Hello guys nakikisingit lang kasi ang bagal ng net ni Arn. Nyahahahaha. Arn bili ka kaya ng uling mahina na yata ang gatong ng net mo. At… “ bago pa man magpatuloy ang kikay na si Aronn ay blinock na ni Arnold dahil na rin mas mataas ang katungkulan nito sa chatroom at agad nyang kinuha ang VC.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Mabagal pala ha ang sabihin mo atat ka lang sa mic. Ang hilig mo kaya sa mic kahit buhay na mic pa yan. By the way highway, welcome to CERTIFIED BROMANCE AVENUE ang chatroom ng bayan kung saan pwedeng makipag kulitan wag lang makipag basagan lalo na sa akin. If you do have any requests kindly message me, wait lang mag oonline mode ako para makapag message kayo. Asawa ko trabaho lang toh walang personalan.”<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Naging masaya ang takbo ng usapan at kulitan sa room halatang ito ang forte ni Arnold, ang mag entertain ng mga chatters. Halos oras din ang nilagi ni Arnold sa paghawak ng entertainment ng room hanggang sa nakadama na rin sya ng pagod.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Paging any of the red team anybody there who wants to grab my mic? I mean the mic? Kung wala yung green team dyan baka may gustong humawak ng mic?” wala pang nakukuhang sagot si Arnold mula sa mga officers ng chatroom. “Ano toh? Charity? Hindi nyo ko pabababain ng mic walang gustong mag DJ? Hello may tao ba?” Nang biglang mag private message si Jhasper ang isa sa mga regular visitor ng room ang dakilang emo dahil kung mabibigyan sya ng pagkakataon na mag grab ng VC ay walang ibang alam ipatugtog kundi kaemohan.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US">Jhasper: </span></b><span lang="EN-US">Arn, pwede ba akong mag VC?<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US">Arnold: </span></b><span lang="EN-US">Sure, kanina pa rin naman ako need ko rin magpahinga noh di naman ako bot.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US">Jhasper: </span></b><span lang="EN-US">Ok, ayusin ko lang yung player ko.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US">Arnold: </span></b><span lang="EN-US">Ok, message mo lang ako pag ready ka na play ko lang din yung isang request sa akin ng bagong chatter dito.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Hay salamat may naawa din sa akin at may maggagrab na after 48 yrs of waiting may naawa din. Sa susunod na may mag pagrab ng mic di ko talaga kukunin mga palaka kayo! But before I leave the mic and pass it to our next DJ. I have here the last request coming from one of our new member, Li. Li kung nasan ka man sana magparamdam ka kahit amoy lang ng kandila, o kaya malamig na hangin lang. At least alam kong nandyan ka.” Ang pagtawag sa atensyon ni Li, ang bagong member na nais magkaroon ng kaibigan sa pamamagitan ng Virtual World. Dahil nag-iisang anak lang si Li at loner ito dahil na rin siguro sa discreet sya. In short, hindi alam sa kanila ang totoong sekswalidad nya.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Matapos nga ang pag diDJ ni Arnold ay agad na nitong ipinasa kay Jhasper ang VC. And of course ano pa ba ang aasahan pag si Jhasper na ang nasa mic walang iba kundi kaemohan lang. Pero kahit pa emo tunes ang pinapatugtog nito ay nanatiling buhay ang usapan sa room dahil na rin sa kikay na si Aronn at samahan mo pa ng magjowang kalog na sina Arnold at Jojie. Habang nagdiDJ si Jhasper ay nag uusap pala si Kenjie at si Arnold sa private message.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US">Kenjie:</span></b><span lang="EN-US"> ate, anong ganap?<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US">Arnold: </span></b><span lang="EN-US">ito pagoda de gozaimas. Pagod ang bunganga sa pagtalak.kaloka lang walang gustong mag grab ha. Ano toh swelduhan para magpakapagod?<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US">Kenjie: </span></b><span lang="EN-US">Keri lang deserve mo din naman. Pero maiba ako ati, I want to organize an EB pwede mo ba akong tulungan?<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US">Arnold: </span></b><span lang="EN-US">Ay keri yan teh. Bagsak agad ako ng 2k dyan. Yan lang ang afford ko teh. Ahahahaha.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US">Kenjie: </span></b><span lang="EN-US">Ok, keri na yan sige pag usapan natin yung details tomorrow nee ko na pumasok sa work but before ako pumasok grab muna ako ng mic at iannounce ko na yang EB na yan.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Sorry for interrupting. Gusto ko lang kasing iannounce na napag usapan na namin na gusto kong magpa EB para sa chatters ng room. Pasasalamat na rin sa walang patid nyong pagsuporta sa room at sa nalalapit na ring anniversary. If there will be contribution it would not be that big kasi may mga nag pledge na rin naman. I will just keep you posted guys. But for the meantime I will give back the mic to Jhasper. At bago ako umalis iiwanan ko lang kayo ng isang kasabihan. <o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Aanhin mo ang boyfriend na gwapo kung bawat kanto may kinakalantari ang gago. I thank you bow!”<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Kinabukasan. Napagkasunduan na nga ng mga officers ng chatroom ang magiging venue at ang date ng nasabing EB. <o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Isang linggo bago pa man dumating ang hinihintay ng lahat na EB ay nagpatuloy ang kasiyahan sa chatroom nanatiling makulit at alive DJ si Arnold at si Jhasper ay pinangatawanan na talaga ang pagiging emo. Si Li naman ay unti unti ng nakikipagsabayan sa kakulitan ng grupo.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Good Morning, Good Afternoon, and Good Evening to each and every one of you. Naririto po ngayon sa mikropono ang anghel na ibinaba sa lupa una mukha plakda! This is your DJ for tonight, Arnold. At kung may mga request kayo katulad ng dati, hindi ko na dapat pang ulitin mag PM na lang kayo. Ayan greet ko lang ang lahat ng tao dito especially ang ating founder na si Kenjie. Si DJ emo, Jhasper, ang kikay na palengkera si Aronn, ang bagong sibol na Li, diba bagong sibol talaga, as in kahapon lang namulaklak. Kaya lang nalanta agad. At syempre sa pinakamamahal ko na si Jojie. Ayan guys start na tayo ng kulitan at ang mga rekwes utang na loob ha yung mga nakakbuhay naman na kanta. Paalala ko lang, gabi na po baka naman mag rekwes kayo dyan ng mga lovesong nako mag youtube na lang kayo tapos magmute kayo sa room at mag-isa nyong pakinggan.”<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US">Li: </span></b><span lang="EN-US">Kuya anong gawa mo?<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US">Arnold: </span></b><span lang="EN-US">Nag dDJ, obvious ba?<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US">Li: </span></b><span lang="EN-US">I mean aside sa pag dDJ? Kasi ask ko sana kung pwedeng magtanong?<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US">Arnold: </span></b><span lang="EN-US">hmmmm, ano ba ang ginagawa mo? Sige aside jan sa tanong mo ano pa yung makabuluhan mong tanong?<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US">Li: </span></b><span lang="EN-US">Pwede ba akong sumama sa EB kahit bago pa lang ako? Kasi wala naman akong kakilala dito aside from you at yung mga makukulit. Nahihiya kasi ako.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US">Arnold: </span></b><span lang="EN-US">sus, sa umpisa lang yang hiya hiya na yan mawawala din yan at isa pa welcome ang lahat sa EB kahit pa bago ka pa lang o nilulumot ka na sa chatroom.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<b><span lang="EN-US">Li:</span></b><span lang="EN-US"> Salamat kuya. Count me in. Sasama ako sa EB.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"> At dumating ang hinihintay ng lahat ang araw ng EB. Ang okasyon ay ginanap sa isang private pool sa Laguna na kanilang inarkila. Nagkitakita na ang lahat ng chatters sa sinabing meeting place at sabay sabay na nagpunta sa venue.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Sa venue bago pa man magsimula ay nagbigay ng pangunang salita si Kenjie.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Good evening sa lahat! Before we start our program I would like to thank you guys for undying support sa CERTIFIED BROMANCE AVENUE hindi po tatakbo ang room dahil wala pong paa. Kidding aside, hindi po namin mabubuo ang room at mapapatagal ito kung hindi sa tulong nyo at suporta sa amin. CBA is my second home I am sure kayo din. Kaya naman bilang pasasalamat inorganize namin ang EB na ito para kahit papaano ay magkakitakita tayo in person hindi lang puro sa cam. Enjoy the night guys! And without further ado, I will give you now the host of our event Arnold.”<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Maraming salamat po pinunong Kenjie for that wonderful speech. Napakahaba muntik akong makatulog. By the way guys, I would like to present you ang mga tao sa likod ng CBA to start with. Syempre umpisahan ko na sa sarili ko ako po ang ang DJ na walang pagod ang bibig sa pagtalak at walang pagod sa pakikipag kulitan matanggal lang ang inyong pagkainip I am ARNOLD. At itong sa aking kanan na katabi ko ang walang ginawa kundi pagkakitaan ang NTT ang pinakamamahal kong asawa si JOJIE at katabi naman nya ay ang kikay na palengkera na walang ginawa kundi magbunganga at manita si ARONN, and last but definitely the least , I mean not the least ang taong palaging sumasapo sa akin tuwing pagod na ang bibig ko katatalak ang taong puno ng kaemohan si Jhasper. At yung nagpakilala nga pala kanina si KENJIE yun ang founder lang naman ng chatroom.”<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“At nais ko nga palang iwelcome ang bago at mga inuugat namga chatters. Pero sa kanilang lahat meron isang chatter dito na walang ginawa kundi mag message lang sa PM ng anong gawa mo kuya? Never kong nakita na nagparticipate sa usapan sa wall ng chatroom. But then again, sumama at nakikigulo ngayon kahit na pag tinignan mo sya ay ayun lang sa sulok at naka yuko. Hoy Li! Kahit naman ngayon ay makisalo ka sa amin.”<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Naging masaya ang pagtitipon, nagkatantahan, kainan, at inuman. Halos lahat ng chatters ay manginginom or umiinom except kay Li na sadya nga naman talagang napakatahimik. Hindi mo alam kung ano ang tumatakbo sa utak o kung ano ang kanyang susunod na gagawin. Sobrang tahimik nito. Kaya naman nilapitan sya ni Arnold at nag-usap ang dalawa ng masinsinan.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Ilang oras na ang nakalipas mag-uumpisa na sana ang parlor games nila kaya naman hinanap nila si Arnold dahil sya ang nakatoka sa hosting at isa pa kanina pang nawawala sa paningin ni Jojie si Arnold kaya naman hinanap na rin nya ito at si Kenjie muna ang nag host para sa palaro.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Labs… Labs…” ang pagtawag ni Jojie sa nobyo.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">May nakita syang mumunting galaw sa di kalayuan kaya naman pinuntahan nya ito.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Labs, ikaw ba yan?” ang pagtawag nitong muli. Nang biglang may kumalabit dito pagharap nya ay isang unday ng patalim sa kanyang dibdib. Habol hininga si Jojie habang nagsasalita. “Ik…aw.. bak…it mo.. na..ga.wa to?”<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Dahil kailangan nyo ng mawala sa mundo!” at muli ay inudayan ng saksak sa dibdib si Jojie na agad nyang ikinalagot ng hininga.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Walang alam ang mga natitirang tao sa grupo kung ano ang nangyari kay Jojie at kay Arnold nagpatuloy ang kanilang kasiyahan. Sa kalagitnaan ng kasiyahan ay napansin ito ni Aronn na nawawala ang dalawa kaya naman ipinagtanong nito kung may nakakita sa magnobyo.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Hey guys nakita nyo ba ang lovers? Kanina pang nawawala yun ha.” Sa sinabing ito ni Aronn ay agad na naalarma ang grupo kaya naman nagpasya na silang hanapin ito ngunit hindi nila makita sa paligid ang dalawa.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Li diba ikaw ang kasama kanina ni Arnold? Hindi ba nya sinabi kung saan sya pupunta?” ang pagdududang tanong ni Aronn.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Hindi po. At isa pa baka need nila ng private moment. Diba magboyfriend sila.” Ang mabilis na tugon nito.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Dahil sa tinuran ni Li ay kumalma ang pag-iisip ng grupo kaya naman patuloy ang kanilang kasiyahan. Hindi pa rin mapakali si Aronn alam nyang may maling nagaganap kaya naman kinausap nya sila Kenjie at si Jhasper.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Ken, iba na ng kutob ko lagpas ng dalawang oras nawawala sila Jojie. Ano toh maglalampungan na lang silang dalawa magdamag? Hindi nila iniisip na may nag-aalala dito?” ang pauna ni Aronn.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
“Iba ang feeling ko dyan kay Li na yan.”</div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Wag mong sabihing inlove ka na sa batang yan?” ang pagsingit ni Kenjie.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Hindi, basta kakaiba sya.”<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">At dahil dito ay hindi na naalis ang mga mata ni Aronn kay Li. <o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Nagpatuloy ang kasiyahan at tila nawala na sa isip nila na nawawala ang magnobyo. Marami na rin ang nalasing at nakatulog na. Samantalang si Aronn ay nanatiling gising at iniisip pa rin kung nasaan na ang dalawa kaya naman minabuti nitong sya na lang ang maghanap mag-isa. Malayu-layo na rin ang nalakad niya ng may napansin itong tila hugis ng tao na nakahiga kaya naman agad niya itong nilapitan. Nagulat ito at napahawak sa kanyang bibig ng makita ang magnobyo na kapwa walang buhay. Mabilis syang tumalikod upang bumalik sa kanilang tinutuluyan ng biglang.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Saan ka pupunta? Sa tingin mo makakabalik ka pa? Sa nakita mong yan sa tingin mo bubuhayin pa kita?” sabay sakal sa leeg nito na tila hindi na hahayaan pang makakuha ng hangin upang makahinga.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Bak-it mo nag-ah-wah yahn?” ang hirap na pagsasalita ni Aronn gawa ng pagkakasakal sa kanya.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Simple lang. Dahil gusto ko at galit ako sa mga katulad nila. At ngayong alam mo na isasama na rin kita sa kanila.” Ang walang reaksyon nitong tugon habang patuloy ang ubod na lakas na pagkakasakal kay Aronn. Pilit na naglulumaban si Aronn ngunit tila may kakaibang lakas ang taong kanyang kaharap. Hanggang sa tuluyan na itong nawalan ng malay. At upang makasigurong wala na rin itong buhay ay may ilang ulit din itong sinaksak sa iba’t-ibang parte ng katawan. “Yan ang napapala ng isang tulad mong pakialamera.”<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Kenjie napansin mo ba kung nasaan yung kutsilyo? Kanina ko pa hinahanap eh.” Ang tanong ni Jhasper.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Nandyan lang yun hanapin mo. Mata ang gamitin mo wag yang bibig mo.”<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Napakamot na lang ito ng ulo at nagpatuloy sa paghahanap. Ngunit hindi talaga nito makita kaya naman napagpasyahan na lang nitong bumalik sa natitira pang umpukan. Napansin nito si Li na parang pagod na pagod.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Oi tol, san ka galing at parang hingal kabayo ka dyan?” ang tanong nito.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Dyan lang sa tabi tabi.”<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Nagpatuloy ang kanilang inuman at kwentuhan, nang dalawin na ng antok ang iba ay nagsipagpunta na sila sa loob ng bahay at nagpaalam na kay Jhasper at kay Li.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Tol nawawala yata ang cellphone ko ngayon ko lang napansin.” Ang wika ni Li kay Jhasper.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“San mo nilagay baka nasa gamit mo lang.”<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Hindi tol, hindi naman ako bumalik sa loob simula pa kanina. Naglakad lakad lang ako doon. Baka nalaglag. Pwede mo ba akong samahang maghanap?” ang pakiusap nito.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Sige, wait lang paalam lang ako kay Kenjie at kukuha na rin ako ng flashlight.”<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Matapos na makapagpaalam ay dgad naman nilang pinuntahan ang lugar na sinabi ni Li kung saan maaaring nalaglag ang kanyang cellphone. At si Kenjie naman ay nagsabi na matutulog na rin sya.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Sigurado ka bang dito mo nalaglag ang phone mo?”<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Oo tol dito, dito lang naman kasi ako nagpunta kanina.”<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Habang patuloy sila sa kanilang paghahanap may biglang pumukpok sa ulo ni Jhasper at bigla itong nawalan ng malay.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Halos mag uumaga na at gising na ang lahat.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Guys nakita nyo ba sila Arnold kagabi pa silang wala pati si Aronn at si Jhasper. Si Li din di ko makita. Nasaan na ba yung mga yun? Sana lang diba alam nilang may kasama sila dito na pwedeng mag-alala.”<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Hindi po namin nakita eh. Boss baka pwedeng mauna na kami?” ang wika ng isang matagal na ring chatter.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“O sige una na kayo ako na ang bahala dito. At hahanapin ko pa rin naman sila.”<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">Matapos makapag paalam ang natitira pang chatters upang makauwi ay pumasok muli si Kenjie sa loob ng bahay.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Kamusta Kenjie!” ang bumulaga sa kanyang harapan ang isang lalaking puno ng putik at dugo.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Bakit ganyan ang itsura mo saan ka galing? Bakit puro ka dugo?”<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Ito ba? Inayos ko kasi ang pinagtulugan ng mga mahal mong kaibigan. Siniguro kong maayos ang kanilang tutulugan. Yung tipong hindi na nila nanaising magising dahil hindi na sila gigising. Iniisip ko nga baka gusto mo ring sumama na sa kanila kaya sinusundo na kita para dalhin sa tulugan nila.” Ang wika ng duguan at putikang lalaki na kaharap ngayon ni Kenjie.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Anong ginawa mo sa kanila? Hayop ka!”<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Ako ba ang hayop o ang mga katulad nyo? Hindi mo ba alam na ang mga katulad mo ang bumaboy sa pagkatao ko? Ang mga katulad nyo ang sumira sa mga pangarap ko! Wala kayong naidulot na maganda sa buhay ko kaya dapat sa inyo mamatay! Mga walang kwentang tao! Kaya kung ako sa yo tatakbo na ako hanggat maaga pa.” bigla itong tumakbo itong papalapit kay Kenjie habang nakaunday ng saksak ng may biglang dumating sa likuran nito si Jhasper at nahawakan ang nakataas na kamay ni Li at nakipagpambuno upang maagaw ang kutsilyong hawak nito.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNoSpacing">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">“Jhasss… ingat kaaaa…” ang sigaw ni Kenjie. Hindi nito malaman ang kanyang gagawin sa nakikita. Duguan si Jhasper ngunit sinusubukan pa ring lumaban upang hindi na makapanakit pa si Li. Agad na tumawag si Kenjie ng pulis matapos ang tawag ay agad nyang pinuntahan si Jhasper at Li na patuloy pa rin sa pagpapambuno. Hindi na nag-aksaya si Kenjie ng oras agad nyang nilapitan ang dalawa at tinulungan si Jhasper ng may mahablot ito at agad na ipinukpok sa ulo ni Li agad itong nawalan ng malay at sabay din nito ang pagbagsak ni Jhasper hawak ang kanyang sugatang tagiliran.<o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">"Jhasper ok ka lang? Wag kang bibitiw ha malapit ng dumating ang mga pulis." ang umiiyak na wika ni Kenjie habang kalong niya ito sa kanyang kandungan.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US">"Uhh! uhh! Ok, ka lang ba?" ang hirap nitong pagsasalita dala ng sugat at pagod sa pakikipag tagisan ng lakas kay Li.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
Agad na inalalayan ni Kenjie si Jhasper upang makatayo at makalayo sa ngayon ay nakahandusay na si Li. Kahit na hirap sa paglalakad at medyo nahihirapan si Kenjie sa pag-akay kay Jhasper ay pinilit nilang makarating sa main road. Eksakotng paghinto nila ay nakita nila ang mga pulis at agad silang hinintuan nito at si Jhasper ay agad na inalalayan ng mga medics na kasunod ng mga pulis. Samantalang si Kenjie ay isinakay ng police mobile upang pumunta sa pinangyarihan ng krimen.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Dito po Sir. Dito po sa loob don po sya malapit sa may bar area." ang pagbibigay ni Kenjie ng lugar sa mga pulis kung saan nya iniwang nakahandusay at walang malay na si Li.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Agad nilang pinuntahan ang nasabing lugar sa pangunguna ng mga pulis na nakatutok ang baril sa daraanan habang si Kenjie ay nasa bandang likuran. Isang kagimbal gimbal na mensahe na lamang ang kanilang naabutan.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh33iDdG0U_jNIlhMY2RSnRrzGiQDhZuKDxl_NTLs2FfomDiqxpk9JNyMAIB3zeJxbn3CLom67egmctDoDJmUCTeyNlMELnTe1gsyQVINDAPIx6pn6R36WKUTYaR4yTczHkNC9WM8sL_vkL/s1600/salamin.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh33iDdG0U_jNIlhMY2RSnRrzGiQDhZuKDxl_NTLs2FfomDiqxpk9JNyMAIB3zeJxbn3CLom67egmctDoDJmUCTeyNlMELnTe1gsyQVINDAPIx6pn6R36WKUTYaR4yTczHkNC9WM8sL_vkL/s320/salamin.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: x-large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: x-large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: x-large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: x-large;"><b>w a k a s</b></span><br />
<div>
<span style="color: red; font-size: x-large;"><b><br /></b></span></div>
</div>
<div>
</div>
</div>
</div>
iamDaRKDReaMeRhttp://www.blogger.com/profile/18407983250051310116noreply@blogger.com0